"Pfff Claire", mompelde Mike. "Moet je persé vlak voor de lift knock-out gaan? Je bent trouwens ook niet meer de lichtste."
Zwijgend droeg Mike Claire naar haar slaapkamer. Ongelofelijk, dacht Mike. Hoeveel kon een mens drinken? In Claire's geval veel. Maar waarschijnlijk zou ze daar morgen wel de gevolgen merken. Mike legde Claire zachtjes neer op haar bed en verdween naar de logeerkamer, aka zijn tijdelijke slaapkamer.
~
Met knallende koppijn wordt ik wakker. Ik open mijn ogen, gelukkig is het donker in mijn slaapkamer.
Van gisteravond herinner ik me niks meer, ik heb ook geen flauw idee hoe ik in mijn bed ben beland.
"Mike?", mompel ik vragend. De slaapkamer deur gaat open en Mike stapt de kamer binnen. Hij doet het licht gedempt aan en geeft me een kus. "Goedemorgen prinses", zegt hij.
Ik schuif wat opzij zodat hij naast me kan komen zitten.
"Weet je nog veel van gisteravond", vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. Argh! Had ik niet moeten doen! Mijn hoofd begint weer verschrikkelijk te bonken.
Mike ziet mijn gepijnigde gezicht en glimlacht. "Ik zou echt mega verbaasd zijn geweest als je alles nog had geweten en geen hoofdpijn zou hebben", zei hij met een grijns.
Ik geef hem een zachte por tussen zijn ribben.
Voorzichtig wurm ik me los uit zijn greep en ga naast hem zitten. Mike trekt zijn benen op en kijkt me vragend aan. "Niks", zeg ik. Maar er is wel wat. Zou ik de enige zijn bij wie hij zoiets heeft gedaan?
"Heb jij me gister naar bed gedragen?", vraag ik. Mike knikt. "Je bent trouwens niet echt meer licht", grapt hij. Een waterige glimlach verschijnt op mijn gezicht.
Mike staat op. "Ik ga ontbijt maken", zegt hij. Ik knik heel voorzichtig.
Zodra hij de deur achter zich dicht trek, krijg ik een koud gevoel van binnen.
Ooh Claire!, denk ik bij mezelf. Maak het gewoon uit! Klaar! Je gaat je echt niet beter voelen naarmate deze relatie vordert!
