Over 3 dagen is er een formeel dansfeest op school dus Tamira vindt dat ze snel een date moet zoeken! Dat moet niet moeilijk zijn nu het lente is, toch?
Helaas, is er in het park helemaal niemand te bekennen.
Misschien in de bibliotheek? 'Hier hebben papa en mama elkaar ook voor het eerst gesproken.'
Geen jongens maar wel een computer. Ze schrijft zich in voor de Kunstklas na schooltijd, wie weet wat daar rondloopt?
'Hier zijn vast genoeg jongens!'
Maar nee, alleen een groene vrouw die naar het hoofd van haar overleden man staart.
'Spiegeltje, spiegeltje...'
'Nee, je bent niet de mooiste van Moonlightfalls.'
Laatste kans, de sportschool. Maar ook hier is alleen maar een oude vent te bekennen.
Tamira wordt er hopeloos van!
Haar frustraties richt ze af op de eerste die voorbij komt lopen.