Bedankt Koen en Charlotte!
Ik heb al heel lang niets geplaatst
Dan maar twee hoofdstukken
Hoofdstuk 6
"Nou, wat wil je me vertellen?" vroeg Thomas.
We hadden afgesproken in het park.
"Ehm.. Nou.."
"Ik ben zwanger.. En volgensmij is het van jou.."
Thomas keek even geschrokken, maar toen vroeg hij: "Nou, wat wil je dat ik doe? Moet ik je wat geld geven?"
"Dus je geeft me wat geld en dan ga je weg?"
"Ik heb geen tijd om voor een kind te zorgen, ik heb werk te doen!"
"Ja, ik dus ook. Ik heb een hele bakkerij om te onderhouden."
"Als we trouwen gaat het verzorgen van de baby wat makkelijker." hij schoof wat dichter bij.
"Nee, dat gaat niet gebeuren. Ik zorg wel voor het kind dan."
Na die woorden liep ik snel weg, naar huis toe.
Eenmaal thuis liep ik naar de keuken, waar (zoals verwacht) Olivier bezig was met het bakken van gebakjes.
Toen hij mij in het oog kreeg stopte hij met bakken.
"Maar om terug te komen op gisteravond.. Ik ben wel heel nieuwsgierig naar de vader van de baby?" vroeg hij voorzichtig.
Ik zuchtte, maar het leek me wel handig als Olivier het wist.
"Het is.. De vader.. De vader wil niet voor het kind zorgen. Het is ingewikkeld. Wil je het hele verhaal horen?"
Olivier knikte en ik begon het verhaal te vertellen.
"Oh, wat vreselijk zeg." zei Olivier, nadat het hele verhaal verteld was. "Wil je dat ik je help met het verzorgen van de baby?"
"Olivier, dat is heel lief van je, maar het lukt denk ik wel.."
"Ben je daar heel zeker van?"
"Nee.."
"Dan kom ik je helpen."
"Olivier, je bent echt een hele goede vriend." zei ik, en ik omhelsde hem.
De slaapkamer voor Olivier werd gemaakt en ook de kamer voor het kindje was in aanbouw.
"Welke kleur gaan we het verven?" vroeg Olivier.
"Hmm.. Ik heb ergens heel leuk kinderbehang liggen. Dat kunnen we wel op de muren doen."
Het behang werd uit de kast gepakt en al snel zag de kamer er mooi uit.
"Ik dacht trouwens dat je vandaag de bakkerij wilde openen?" vroeg Olivier.
"Ohja, helemaal vergeten. Dat doen we morgen wel. Dan hebben we nu nog even tijd om meer dingen te bakken." antwoordde ik.
Niet lang daarna stonden we allebei in de keuken te bakken.
Er was hier een bugg; haar buik was weer eventjes dun.
En de vitrines waren ook al mooi gevuld.
"Ik denk dat we de winkel morgen wel kunnen openen." zei ik blij. "Nogmaals bedankt voor al je hulp." Ik gaf hem nog een omhelzing.
Voordat Olivier kon reageren, schreeuwde ik het uit.
"De baby komt! De baby komt!"
Op dat moment ging alles heel snel. De taxi arriveerde en nam mij en Olivier mee naar het ziekenhuis.
Voor ik het wist lag ik op een ziekenhuisbed en lag er een kindje in de buurt.
Sorry, vergeten muren omhoog te doen..
Ik moest eerst mijn alledaagse kleren aan doen voordat ik mijn kindje kon zien.
Gelukkig had ik al snel het meisje in mijn armen.
"Jou noem ik Nina." zei ik zachtjes tegen haar.
De taxi kwam al snel om ons weer thuis te brengen.
Ik gaf de chauffeur wat geld en stapte daarna met Nina de auto uit.
"Zal ik even naar de Leen Simmer rijden voor een wiegje? Morgen komen de overige meubels, maar als ik nu naar de Leen Simmer ga, dan heeft ze alvast een bedje om in te slapen." stelde Olivier voor.
"Goed idee. Volgensmij ligt er wat geld op het aanrecht, neem dat maar mee om de taxi en het wiegje te betalen." antwoordde ik.
Olivier ging al snel op pad en de baby begon te huilen.
"Oh, nee, nee, niet huilen, kleine. Wat is er? Heb je honger?" vroeg ik, maar natuurlijk kan de baby niet antwoorden.
'Hier ergens ligt nog een doos met allemaal speelgoed van mij van vroeger, daar zal vast wel een speelgoedflesje bij liggen', bedacht ik
Enkele momenten later stond ik Nina de fles te geven.
Olivier kwam al redelijk snel aanlopen met een wiegje.
"Bedankt, Olivier." zei ik voor de zoveelste keer vandaag, waarna ik Nina in het wiegje legde.
Hoofdstuk 7
"Ik kan niet wachten om een peuter rond te zien lopen!" riep ik enthousiast, terwijl ik de verjaardagstaart op een goedkoop tafeltje zette.
"Jasmijn, dat is ni-" piepte Olivier, maar hij kon niet verder praten, omdat hij onderbroken werd.
"Aaah, kijk, ze wordt groot!"
De glittertjes verschenen..
"Huh? Ze is geen peuter? Vast een bug?" vroeg ik.
"Dat probeerde ik je te vertellen! Er zijn geen peuters!"
"Geen peuters? Nouja zeg. Wie heeft dat nou weer bedacht?"
Nina was inmiddels al opgegroeid.
"Wat ziet ze er lief uit!" riep Olivier blij.
Ik zei niks, ik keek alleen maar naar het meisje.
Ze leek op Thomas. Heel veel.
Ze deed me aan Thomas denken en dat gaf me een naar gevoel.
"Nu ik groot ben, mag ik toch naar school?" vroeg Nina.
Ik reageerde (nog steeds) niet, dus zei Olivier maar: "Jazekers, kan je zelf een school uitkiezen, denk je?"
Nina knikte enthousiast en rende naar de woonkamer.
"De school moet niet te duur zijn hè!" riep Olivier nog, maar Nina was al weg.
"Wat is er aan de hand, Jasmijn?" vroeg Olivier, toen Nina al een paar seconden weg was.
"Het is.. Ze lijkt op.. op haar vader.." kon ik moeilijk uitbrengen.
"Nou, geen enkel kind is een exacte kopie van één van de ouders, dus dan zal ze vast wel jouw karakter hebben." zei Olivier, en dat gaf me hoop.
"Ik ga nu even de winkel openen, help je mee?" vroeg ik aan Olivier.
Olivier knikte en we liepen de trap af.
Ik opende de winkel en al snel stonden er een paar mensen rond te kijken.
We hielpen de meesten..
..maar sommigen moesten we er uit sturen wegens onbeleefd gedrag.
Aan het eind van de dag zei ik tegen Olivier: "Hmm, we hebben wel wat winst gemaakt. Namelijk 128 simoleons."
"Ik ga even kijken of de kleine al een school heeft uitgekozen."
Na die woorden liep ik de trap op, naar de woonkamer.
"Hoe kom je aan die Simlet?" vroeg ik aan Nina, toen ik in de kamer was.
"Oh, oma kwam net langs met wat spulletjes. We hebben nu ook extra kleurpotloden, bijvoorbeeld." antwoordde ze.
"Maar, heb je al een school uitgekozen?"
"Jaa, kijk, deze! Het SimsPaleis!"
"Oh, maar lieverd. Die is veeeel te duur. Wat dacht je van die school, de Simmo's?"
"Neeee! Niet de Simmo's! Ze zeggen dat daar gepest wordt en dat de sfeer heel naar is.."
"Maar mama heeft niet zoveel geld nu. We hebben geld geleend van de bank voor het huis, maar dat moeten we allemaal terug betalen nu. Als we niet zo krap bij kas zitten, kunnen we je later wel naar het SimsPaleis doen."
"Kan ik dan niet helpen met geld verzamelen?"
"Ach lieverd.." ik wilde eerst nee zeggen, maar toen ik zag dat ze echt wilde helpen, zei ik maar: "Nou, alle kleine beetjes helpen."
"Ik ga meteen beginnen met tekeningen maken."
"Je krijgt een speciaal hoekje in de bakkerij." lachte ik, waarna Nina op zoek ging naar kleurpotloden.
Ik pakte de Simlet en schreef haar in bij Simmo's.
"En, heeft ze een school om heen te gaan?" vroeg Olivier, die toevallig binnenliep.
"Jazekers." antwoordde ik.
Het leven leek op dit moment perfect.
Wat ze niet wisten is dat Thomas door de ramen stond te gluren, terwijl Nina op zoek was naar kleurpotloden.
"Is dat mijn kind? Grr, ik had voor haar moeten zorgen. Ik vind haar wel wat hebben. Ik ga mijn kind terughalen." zei Thomas vastbesloten.
Thomas drukte al snel op de deurbel.
"Hallo, de bakkerij is helaas gesloten. Morgen om 10:00 gaat hij weer open." zei Nina, toen ze de deur had open gedaan voor Thomas.
"Ik kom hier niet voor de bakkerij, ik ben hier voor jou. Kom met mij mee, ik ben je echte vader!"