Ik heb net je hele verhaal geschreven, het is echt leuk en prettig geschreven. Mooie plaatjes en een paar regels tekst, daar houd ik van. Hopelijk komt er snel een vervolg.

;o Spannend.. Snel uppen!

LOVELY omg ik wil een updaaate Superleuk!

Vanaf nu schrijf ik in de 3e persoon, omdat ik meerdere hoofdpersonen heb, Dann en Alyssa en soms Jarrod
Zielsverwanten



Een paar weken later zaten Dann en Alyssa op de grond in Alyssa's kamer te praten, toen haar moeder binnen kwam.
"Alyssa, liefje. Er is telefoon voor je, het is heel belangrijk." Alyssa zuchtte.
"Excuseer me," zei ze beleefd en ze stond op. Dann glimlachte naar haar.



Ze pakte de telefoon over van haar moeder en liep naar het balkon. "U spreekt met Alyssa Auel."
"Hallo, dit is Generaal Terpstra. Ik heb de leiding over een legerbasis bij u in de buurt en wij staan voor een probleem. Nu heeft de gemeente u aangewezen als één van de beste probleemoplossers. Komt het u uit om hierheen te komen?"



"Nou, eigenlijk niet. Ziet U, mijn vriend is hier bij me en ik vind het onbeleefd om weg te gaan. Is een andere keer mogelijk?"
"Nee, het is echt van groot belang. U kunt uw vriend meenemen, mocht dat noodzakelijk zijn."
"Ik zal het hem vragen." Alyssa liep weer naar binnnen



Dann stond op haar te wachten. "Wat is er?"
"Ik moet naar een legerbasis om de soldaten daar te redden van de ondergang. Zin om mee te gaan?"
Dann lachte. "Leven met jou is in ieder geval niet saai. Oké, ik ga mee."



"Het is goed, Generaal Terpstra, we komen er nu aan."
"Mooi. Ik zie jullie over een paar minuten." Hij hing op.
"Sorry," mompelde Alyssa tegen Dann. "We gaan meteen daarna weer naar huis," beloofde ze.
Dann grijnsde en ze gingen op pad.



Na een tijdje kwamen ze aan bij 3 kleine, lelijke gebouwen met een groot hek eromheen.
"Zeker niet genoeg geld voor een architect," mompelde Alyssa droog.
"Of bouwvakkers," vulde Dann aan.



Generaal Terpstra kwam naar buiten en salueerde. "Alyssa Auel, fijn dat u bent gekomen."
"Het is een eer om U te mogen helpen, Generaal." Ze glimlachte lieflijk.
"Natuurlijk. Komt u verder." Hij opende het hek en leidde hen naar het middelste gebouw.



Van binnen was het gebouw nog lelijker dan van buiten, hoewel er wel technische dingetjes in stonden. Aan de ene kant was een geleerde bezig iets te maken op een werkbank,



en aan de andere kant staarden 2 soldaten geïnteresseerd naar een futuristisch uitziend paneel.



In het midden stond een grote tafel met daaraan 3 mensen die intensief aan het discussiëren waren, met daar achter 2 grote tv's en een aantal boekenkasten. Één van de discussiërende mensen was nog heel jong, mijn leeftijd waarschijnlijk.



Terwijl Alyssa naar hem staarde keek hij plotseling naar haar. Ze wist nu waarom de jongen haar aandacht meteen al had gehad toen ze binnen kwam. Het was onmogelijk de paarse gloed in zijn ogen niet te zien. En zijn haar, dat spierwit was.



Ze kon hem alleen maar als een malloot aanstaren, wat Dann niet ontging. Hij volgde haar blik en zag de jongen ook. Iemand zoals haar... Dann kon niet anders dan een jaloerse steek in zijn buik voelen, toen hij de jongen geïnteresseerd zag kijken naar zijn vriendin.



"Pardon, generaal?" vroeg Alyssa toen. "Wie is die jongen daar?"
"Oh, dat is Jarrod Lyle. Hij is hier net naartoe verhuist van Australië en hij is volgens de internationale militaire bestuur net zo goed in problemen oplossen als jij, en hij heeft meer ervaring."
Toen leidde hij het tweetal naar de vergadertafel.



Alyssa had ondertussen gemerkt dat Dann niet zijn eigen zelf was en kon de oorzaak wel raden. Daarom probeerde ze tijdens het praten zo veel mogelijk niet naar Jarrod te kijken.



Soms was het erg moeilijk om de verleiding te weerstaan, vooral wanneer hij wel naar haar keek, wat vaak gebeurde. Op zulke momenten ging ze altijd praten met Dann, die zich wat buitengesloten voelde.



Toen ze uiteindelijk klaar waren stonden Alyssa en Dann meteen op, klaar om weg te gaan. Maar, zoals Alyssa wel verwacht had, kwam Jarrod meteen naar haar toe.
"Wow," zei hij met een vreemd accent. "Alsof ik in een spiegel kijk, maar dan naar een soort vrouwelijke versie." Hij lachte. "Mijn naam is Jarrod, en jij bent Alyssa, toch?"



"Ja, dat klopt. En inderdaad, wow." Alyssa grijnsde.
"Hoe ben jij aan je ogen en haar gekomen?" vroeg Jarrod geïnteresseerd.
"Na 3 maanden was het allebei opeens verranderd."
"Ey, bij mij ook!" hij lachte weer.



"Grappig," glimlachte Alyssa, weer aan Dann denkend, die een zure blik op zijn gezicht had.
"Uhu. Dus dan zijn we eigenlijk een soort van zielsverwanten," merkte Jarrod op, die absoluut geen rekening hield met Danns gevoelens.
Alyssa lachte. "Zo kun je het stellen."



"Hey, heb je zin om bij mij thuis iets te komen drinken? We hebben veel om over te praten."
Alyssa lachte. "Dat hebben we zeker. Verwacht maar dat ik je de komende maand niet meer met rust laat."
Jarrod glimlachte verleidelijk. "Ik zou niet anders willen."



Op dat moment vond Dann het teveel worden.
"Alyssa, ik dacht dat we meteen weer naar huis zouden gaan?" onderbrak hij hen.



"O ja. Maar.. ik heb eigenlijk wel zin in wat te drinken. Jij mag wel meekomen?" Ze besloot dat Dann zijn jaloezie los moest laten; hij had niets te vrezen!
"Nee, gaan jullie maar," mompelde Dann verslagen en nors. Hij hoopte dat Alyssa zijn blik zou zien en medelijden zou hebben.



"Okay, kom op dan," zei Jarrod enthousiast.
"Bedankt, Dann. Zie je morgen op school." Alyssa en Jarrod liepen samen weg en lieten Dann staan bij de deur. Jarrod keek naar Alyssa met een blik die zijn gevoel niet echt verschool.
Danns mond viel open bij het besef dat Alyssa hem net had laten zitten..



Hij keek hen na tot ze om de hoek verdwenen en liep toen met een hangend hoofd terug naar huis. Hij hield zo veel van Alyssa... hij was er zeker van dat ze bij elkaar zouden blijven tot ze volwassen waren, en dan zou hij haar meenemen naar een andere stad om daar te studeren en een gezin te stichten. Maar wilde Alyssa dat nu nog wel?

Aww, arme Dann, maar wel een super update! <33

Waar heb je het haar van Jarrod vandaan?

Nog meer mysteries. Hoe zal dit afgelopen? Ik hoop op snel meer.

Arme Dann ;(
Wel super leuke update! <3

Simmielove schreef:Aww, arme Dann, maar wel een super update! <33

Waar heb je het haar van Jarrod vandaan?

Dank je

Peggyzone
Op pagina 18 =)

Ik heb weer effe bijgelezen
Arme Dann

Toen Jarrod uit de auto stapte dacht ik dat het een meisje was

Misverstanden



Jarrod en Alyssa liepen naar een groot huis net buiten de bebouwde kom. Nou ja, een huis. Meer een kasteel.
"Wow." Fluisterde Alyssa onder de indruk. Ze merkte een tuinman op die bezig was met de planten.



"Heb je een eigen tuinman?" vroeg ze verbaasd. Natuurlijk, zij hadden ook een hulp, maar de tuin deden ze zelf.
"En 2 schoonmaaksters, een kokkin en een butler," glimlachte Jarrod. Alyssa keek hem wat geintimideerd aan.
"Juist, ja."



Jarrod leidde Alyssa de deur door, een grote hal in.
"Wow," mompelde Alyssa weer.
Jarrod grijnsde en keek naar haar. God, wat is ze mooi, dacht hij in zichzelf.
"Deze kant op." Hij hield een deur voor haar open en ging op een grote bank zitten.



"Dit huis is echt prachtig," complimenteerde Alyssa toen ze zaten.
"Dank je. Ik hou van groot en opzichtig, maar misschien had je dat al gemerkt." Hij grijnsde naar haar.
Alyssa glimlachte. "Dus.. Naar welke school ga je?"



Hij keek haar even ongelovig aan. "Um. Geen.. Dat hebben wij toch niet nodig?"
Alyssa haalde haar schouders op. "Denk het niet. Maar ik ga wel, gewoon voor sociaal contact. Ik ga waarschijnlijk ook studeren." Ze werd vrolijk toen ze daaraan dacht.



Jarrod keek alsof hij iets terug wilde zeggen, maar op dat moment kwam de butler binnen. Het was een vrij oude man in een net pak, die wat glazen op tafel zette, boog en weer wegging.



"Dus.. Die jongen die bij je was, is dat je vriendje?"
"Um. Ja, soort van." Deze vraag herinnerde haar eraan dat hij haar nooit officieel had gevraagd. Het was vanzelfsprekend geweest, en ze wist niet waarom ze er nu aan twijfelde.
"Soort van. Dat is niet helemaal." Jarrod grijnsde nu hij te horen kreeg dat hij een kans had.



Alyssa zei niets terug, en keek Jarrod aan. Ergens binnen in zich voelde ze zich lichtelijk aangetrokken tot deze jongen. Hij was aardig, knap, beleefd en nog belangrijker; net als zij. Maar ze hield veel meer van Dann, dacht ze. Toch?



"Ik denk dat ik maar ga," mompelde Alyssa, en ze stond op. Plotseling stond Jarrod voor haar en hij keek haar intens aan.
"Je kunt ook blijven," fluisterde hij, en hij streek langs haar gezicht.
Alyssa duwde zijn hand weg. "Nee, ik ga." Ze keek hem verward aan.



"Sorry," antwoordde Jarrod afgewezen. "Ik dacht dat jij ook voelde wat ik voel."
"Nee!" riep Alyssa, misschien iets te heftig. "Ik ben met Dann."



"Sorry, het spijt me," zei Jarrod als een geweldige acteur, inwendig kwaad. "Echt miljoen keer sorry. Het is gewoon.. jij bent zo mooi en ik wil al zo lang iemand zoals ikzelf ontmoeten. Ik voel me erg alleen, weet je."



"Ooh! Ik ben toch zo'n idioot," vervolgde hij.
"Oke, oké, het is al goed," suste Alyssa. "Ik begrijp het, en we kunnen toch gewoon vrienden zijn?



Jarrod glimlachte. "Echt? Okay!"
Alyssa lachte en omhelsde hem. "Vrienden."



Toen draaide ze zich om en liep weg. Jarrod keek haar na, verdrietig.



Toen ze de deur uit was veranderde zijn uitdrukking naar kwaad. Had hij eindelijk iemand zoals hij gevonden, datgene waar hij altijd op gehoopt had, iemand om van te houden, is ze al bezet! Door een minderwaardig iemand..



Terwijl Jarrod zichzelf hulde in zelfmedelijden maakte Alyssa zich klaar om te gaan slapen. Ze dacht erover om Dann te bellen, maar ze dacht dat hij haar liever even niet om zich heen wilde hebben.



Op dat moment, in een huis een paar straten verderop, zat Dann in de woonkamer tv te kijken, met een gekwelde uitdrukking op zijn gezicht. De telefoon die voor hem op tafel lag leek met de minuut groter te worden. Waarom belde ze niet? Vond ze hem niet belangrijk genoeg?



De volgende ochtend op school ontliep Dann Alyssa. Hij had haar nog niet vergeven voor het niet-bellen van gisteravond en wilde niet met haar praten. Alyssa merkte het niet eens, tot Dann vlak langs haar heen liep zonder iets te zeggen. Alyssa deed haar mond open om hem te begroeten, maar toen was hij al weer weg.



Verward en gekwetst keek ze hem na. Wat was er met hem aan de hand? Bedroefd liep ze naar haar les.



Ook Dann had zijn hoofd laten zakken. Waarom had ze hem niet begroet? Was hij niet belangrijk genoeg? Dacht ze aan haar nieuwe 'vriend'? Hij vocht tegen de tranen.



Ondertussen was het met Alyssa niet veel beter. Wat was er met hem gebeurd? Hield hij niet meer van haar? Hij had gezegd dat hij voor altijd van haar zou houden, voor altijd en eeuwig. Gold dat opeens niet meer?

------------------------------------------------------------------------------

v Gnagna Lol

Wow!! mooie up wel triest voor Alyssa en Dann en die Jarrod is helemaal niet zo aardig Vertrouw hem niet geef hem al helemaal je auto sleutels niet echt zo van geef je hem je auto sleutels hoor je opeens gierende banden

Arme Dann en Alyssa, die Jarrod is echt niet aardig.. Het zou me niks verbazen als hij Dann iets zou gaan aandoen ofzo.. Super update! <3

Die Jarrod gaat Dannn echt wat doen. Ik zweer 't je

Leuke up! <33

Uhu, Jarrod is niet gewoon. Ik mag hem niet! Wel leuke update

Leuke update
Gaat die Jarrod Dann vermoorden? Zo ja, dan hou ik van jouw dagboek >:3
(ja ik ben een ietsiepietsie klein beetje agressief )

Wat een schoft is die Jarrod, maar wel met cool haar. Ze hebben wel een beetje een ego hoor. Hun evenbeeld van het andere geslacht geweldig mooi en knap vinden. x) Leuke update

Een andere richting



De volgende weken bleven Alyssa en Dann zwijgen. Dann was allang niet meer boos om die ene dag bij de legerbasis, maar zijn trots weerhield hem ervan het goed te maken. Hij was vooral bang voor een afwijzing; zij praatte ook niet tegen hem, misschien wilde ze hem niet meer. Alyssa had ondertussen niet meer gesproken met Jarrod, omdat ze hem wat te opdringerig vond.



Op een dag zette Dann zijn trots opzij en wachtte op Alyssa na school. Hij had besloten haar te vragen waarom ze niet met hem praatte, en of ze nog van hem hield, maar toen zag hij de andere persoon die op Alyssa wachtte. Jarrod stond daar voor een gele, opzichtige auto te wachten met hetzelfde idee als Dann.



Op dat moment kwam Alyssa naar buiten. Haar ogen schoten als vanzelf naar Dann en haar maag maakte een sprongetje bij de gedachte dat hij misschien op háár wachtte. Maar toen zag ze zijn blik, chagrijnig en kwaad, en haar hoop ebde meteen weer weg.



"Alyssa!" riep een andere stem om haar aandacht. Ze draaide haar hoofd en keek recht in het lachende gezicht van Jarrod. Hij houdt in ieder geval wél van me, dacht Alyssa in zichzelf, de duidelijke liefde in Jarrods ogen ziend. Ze was even in tweestrijd, maar één blik op Dann liet haar weten dat ze geen keuze had. Dann wilde haar niet, Jarrod wel.



Een traan glinsterde in haar ooghoek bij die gedachte, maar die knipperde ze meteen weg. "Hee!" riep ze zo vrolijk mogelijk en ze rende naar Jarrod. "Wat doe jij nou hier?"



Jarrod gooide meteen zijn armen om haar heen. "Ik heb je al zo lang niet gezien!" riep hij vrolijk, zichtbaar hoopvol door haar uitroep. "Je belde me niet terug en zo."
"Ja, sorry." Alyssa deed geen moeite om een smoes te verzinnen; hij zou er niet intrappen.



"Je piercings en oorbellen en dingen zijn weg," observeerde ze toen.
"Ja, ik vond ze niet zo leuk meer. Maar to the point. Ik was eigenlijk hier om te vragen of je meegaat naar het strand?"



"Um.." mompelde Alyssa. Eerst dacht ze aan een smoes, maar toen bedacht ze zich dat ze net zo goed wel kon gaan. Wie hield haar tegen? Dann? Die wilde haar niet meer.



Ze keek nog eens naar Dann, om er zeker van te zijn, maar hij ontweek haar blik en staarde naar een voorbijganger. Dat deed het hem voor Alyssa.



"Ja, lijkt me leuk," zei ze snel. "Maar kunnen we eerst even langs mijn huis gaan? Deze kleren zijn niet echt voor het strand bedoeld."
"Okay," Jarrod grijnsde vanwege zijn overwinning, en Alyssa las weer liefde in zijn ogen, in plaats van woede.



Ze glimlachte even naar hem om zijn blik te beantwoorden en klom toen in de auto. Ze keek niet meer naar Dann, bang voor wat ze zou zien. Ze was er niet zeker van dat ze nog zo'n blik van afkeer aan zou kunnen.



Toen de gele auto uiteindelijk weg was liet Dann de ondoorgrondelijke blik los. Hij keek verdrietig voor zich uit; Alyssa had voor Jarrod gekozen in plaats van voor haar. Na een moment van zelfmedelijden stond hij op en liep naar huis.



Alyssa vertelde in de auto hoe het zat tussen haar en Dann, en legde uit hoe ze zich voelde. Jarrod leefde werkelijk met haar mee en speelde een goed luisterend oor. Uiteindelijk kwamen ze aan bij een klein, rustig strandje.



"Wow." fluisterde Alyssa onder de indruk. Het strandje was... magisch. Jarrod glimlachte naar haar en nam haar hand. "Kom, laten we gaan zitten. Ik moet je wat vertellen." Hij nam haar mee naar een bankje tussen allerlei prachtige planten.



"Luister, Alyssa. Voordat ik jou kende, was ik een heel egoïstisch persoon. Misschien heb je dat wel gemerkt." Hij grinnikte humorloos. "Ik misbruikte mijn macht, mijn kennis, om anderen te commanderen, en ik was werkelijk geen leuk persoon..."



Alyssa luisterde ademloos, nieuwsgierig wat er nu zou komen.



"Maar nu ik jou ontmoet heb, heb ik gemerkt dat je ook macht kunt hebben zonder het te misbruiken. En misschien klinkt het heel cliché, maar jij hebt me geïnspireerd om een beter mens te zijn."
"Ja, dat klink inderdaad cliché, alsof het een slechte soap is." Alyssa glimlachte.



"Maar ik wil dat je weet dat ik het echt meen." Jarrod stond op. "En ik hou van je, Alyssa Auel. Jij zegt dat je wil gaan studeren, maar ik wil dat je hier blijft, bij mij. Voor altijd." Alyssa kon horen dat hij het meende, en ze keek voor zich uit, nadenkend.



Jarrod merkte dat ze wilde nadenken, en hij pakte haar hand weer. "We gaan wel even wandelen." En voor Alyssa het wist wandelden ze hand in hand over het strand. Het zou romantisch opgevat kunnen worden, maar zo voelde het niet voor haar. Het was ook niet ongemakkelijk, trouwens. Gewoon normaal..



We stopten onder het afdakje, en ze wist dat hij een antwoord wilde. Ze zuchtte. "Ik weet het gewoon niet, Jarrod. Ik.. ik.. twijfel." En ze twijfelde inderdaad. Zou ik het kunnen, Dann vergeten? Nee, dat zou ik niet kunnen. Maar Dann was mij vergeten, en ik moet verder leven.



"Dat is goed," zuchtte Jarrod. "Ik ben bereid op je te wachten, voor zolang nodig is."



Alyssa keek hem twijfelend aan. Hij was zo lief voor haar, hij hield van haar.. En zij hield ook van hem, op haar eigen manier. Niet zoveel als van Dann, maar ze hield van hem. Was het genoeg? En op dat moment maakte ze de levensveranderende beslissing.



"Jarrod?" fluisterde ze. Ze deed een stapje naar hem toe en pakte zijn hand. "Um.. Over een tijdje is het schoolfeest.. Girls choice... en ik heb nog niemand." Haar stem was niet meer dan een zacht gefluister. "Ik vroeg me af of jij misschien mee wilde?"



Jarrod glimlachte zo breed dat de zon verbleekte, en knikte. Alyssa glimlachte zwakjes terug en omhelsde hem zacht. Jarrod drukte haar tegen zich aan en voelde zich de gelukkigste man op aarde.



Alyssa lachte even om Jarrods euforie. Wat Jarrod niet merkte, was dat er een traan over Alyssa's wang liep. Ze voelde zich wat trillerig terwijl ze zich afvroeg of dit de juiste richting was.. Maar wat had je te kiezen als je op een eenrichtingsweg stond?

-----------------------------------------------------------------------------------------

Bedankt voor de lieve reacties <33

Aww arme Dann, maarja, misschien moet hij haar dan lief aankijken.

Wel een super update!

Ojee, ze hebben er met z'n 3 wel een puinhoop van gemaakt ;O

Ik hoop eigenlijk dat het nog goed komt met Dann..