Nieuwe update
Priya kon in de nacht niet slapen door de spanning.
"Wax, ik wil weten wat je met je kleinkind hebt gedaan. Wat gaan we doen als de politie het ontdekt?"
Priya ging haar pyama aandoen.
"Je moet je niet zo druk maken, ik heb alles onder controle." zei Wax.
"Dat hoop ik dan maar, want ik wil echt niet de gevangenis in!" zei Priya die bijna begon te trillen op haar benen.
"Wie zegt dat wij worden opgepakt? Ze hebben geen bewijs!"
Wax liep naar haar toe en gaf haar een zoen.
Priya begon zich eindelijk te ontspannen. Eindelijk werd ze weer rustig.
Daarna gingen ze weer richting bed, door met zoenen.
Uit de andere kamer waar Tina slaapt, werd ze wakker door geluiden uit de kamer van Wax.
"Jezus, zijn ze weer bezig?" dacht Tina.
De volgende dag rond iets na twaalf uur in de middag ging Leyla naar haar werk toe.
Ze had vandaag sowieso vrij, woensdag was altijd een vrije dag voor haar. Maar ze moest met haar vriendin Julia praten.
Bij de meisjes wc hoorde Julia het hele verhaal over Leyla's moeder Isabel die ervandoor was gegaan.
"Lieverd toch, je mag ook een tijdje bij mij komen wonen? Mijn ouders zullen dat vast niet erg vinden." zei Julia.
"Nee, dan ben ik alleen maar tot last. Ik ga proberen zelfstandig te worden..." zei Leyla.
In de avond zat Kim te huilen.
Ze mist haar verdwenen kindje.
Sheila en John willen haar steunen maar het liefst wou Kim alleen zijn.
"Misschien kunnen we haar inderdaad even met rust laten." zei John tegen zijn halfzus Sheila.
Marco was weer bijgekomen.
Mariska wou weten wat er was gebeurd op de dag dat ze zouden trouwen.
Marco wou het wel antwoorden, maar de klap die hij kreeg was zo hard dat hij niets meer weet van wat er gebeurd was. Volgens de dokter zou het een tijdje duren voordat hij zijn geheugen terug krijgt.
"Ik hoop dat jij je geheugen snel terug krijgt, dan krijgen we misschien te weten wie jouw kleinkind heeft ontvoerd." zei Mariska.
"Ik weet zeker dat Wax het is, maar ook al zou ik mijn geheugen terug krijgen, wij hebben alsnog geen bewijs..." zei Marco.
"Jawel, jij hebt voor niets die klap gekregen. En iemand moet het toch gezien hebben?" zei Mariska.
Ondertussen ging Hans naar de gevangenis om Arlega op te zoeken.
De agent bracht haar naar de spreek kamer en bleef zelf in een hoekje staan om in de gaten te houden.
"Kun jij mij uitleggen, waarom jij zo dom kon zijn?" vroeg Hans.
"Hoezo dom?" vroeg Arlega.
Hans kon haar niet eens meer normaal aankijken.
"Jij dacht toch niet dat je hiermee kon weg komen? Zomaar mijn vrouw iets aandoen en dan met MIJN kind ervandoor gaan?" zei Hans.
"JOUW KIND? Het is ook mijn kind, Hans! Ik ben de moeder. Niet Gina!" zei Arlega kwaad.
"Zij hoort hier te zitten, niet ik! Ik heb alleen gevochten voor mijn zoon die ze van mijn afpakte samen met jou. Is dat niet rechtvaardig dan? Een moeder hoort recht te hebben op haar kind. Eigenlijk, sterker nog, Gina verdiende geen klap op haar hoofd. Ze verdiende een KOGEL naar haar hoofd!"
Hans nam gelijk het woord over.
"Kijk, ik zie al aan je blik dat jij nooit zult veranderen. Want jij wenst mijn vrouw ook dood, en dat gebeurd niet! En zeker niet door jou." zei Hans.
Hans ging opstaan terwijl Arlega bijna begon te huilen.
"Je kunt haar zo weer mee nemen, agent. Ik ben klaar met haar." zei Hans.
"Hans, laat het mij uitleggen. IK BEN GEEN SLECHT MENS! Geef me alsjeblieft nog een kans, we kunnen toch een omgang regelen met Alex?" smeekte Arlega.
Maar helaas voor Arlega, Hans luisterde niet en verliet de kamer zonder om te kijken.
Arlega bleef door huilen, tot dat de agent haar beet greep en naar haar cel bracht waar ze de komende zeer lange tijd in moet zitten.
Bye bye Arlega!
------------------------------------------------------------
Volgende keer meer ZLZR