Sims Nieuws

Sims Nieuws Forum

Je kunt gewoon niet zonder!

Plaats reactie

8 berichten • Pagina 1 van 1

Gebruikersavatar
lam6
Man met de buit Man met de buit
Berichten:
1074
Lid geworden op:
za 17 okt 2009, 15:45

Het strand

Hallo allemaal,

sommige van jullie weten dat ik niet alleen sims dagboeken maak, maar ook buiten de sims verhalen schrijf. :)
Mijn schrijfstijl is vaak anders zonder de Sims. In een verhaal zonder de Sims wordt ik als schrijver zijnde een beetje 'gedwongen' om meer details te geven aan een verhaal. Bij korte verhaaltjes kruip ik bijvoorbeeld vaak in het huid van mijn personage om het verhaal nog levendiger te maken.

Laatste weken heb ik wel nagedacht van: Hoe nu verder?
Werk ligt nog steeds niet voor het oprapen en twee jaar thuis zitten is natuurlijk ook niets. Sommige zeggen dat ik van mijn passie (schrijven) mijn beroep moet maken...Maarja, ik ben vaak iemand die realistisch is en veel dingen met de realiteit bekijkt: Het is ontzettend moeilijk om zoiets van te leven. Als hobby kan het natuurlijk groeien.

Tot dat ik laatst een opleiding tegenkwam op het internet: De schrijversacademie!
Klonk als een paradijs, ik bekeek het door en zag dat ze pas begonnen waren. Nu doen ze een speciale actie: Stuur een verhaaltje in wat je bij opkomt over 1 van de foto's, is je talent goed genoeg, word je toegelaten op de opleiding.
Dat klonk als een ware droom voor mij. Wel heb ik een tijdje zitten te twijfelen: Ik heb een negatief zelfbeeld en denk dus vaak ook snel te falen in iets. Meesten van jullie weten wel hoe dit bij mij ontstaan is, door mijn verleden.

Uiteindelijk heb ik een poging gedaan: Ik heb een kort verhaaltje geschreven, met behulp van 1 van de foto's waar een meisje op staat, die op het strand staat.
Ik heb het ingezonden en ik kreeg een bevestiging terug dat ik nu deelneem. In januari krijg ik pas meer te horen of ik door ben en kans maak om student te worden. Spannende tijden dus...

Ik zag later pas dat er nog wat foutjes in zaten, maargoed...niemand is perfect toch?
Ik deel hem graag nu met jullie, in de Sims dagboek stijl!
Veel leesplezier maar pas op, het kan gevoelig overkomen.


Het strand

Afbeelding
’Of ik haar ken? Ja, ik kende haar. Het meisje op die foto, was mijn kleine vriendinnetje op het strand, waar ik altijd mee speelde. Haar naam was Marijke. Het strand, waar we heen gingen, heeft voor mij een heel andere betekenis gekregen.

Afbeelding
Veel mensen realiseren zich niet dat het strand spiegelt. Het spiegelt de mensen hoe ze in hun leven staan. Je zou je vast afvragen waar ik het over heb. Want een strand is toch alleen maar…een strand?
Dat dacht ik vroeger, maar het strand is een eigenaardig iets. Wat geeft jou de indruk als twee mensen met elkaar hand in hand lopen? Wat geeft jou de indruk als iemand gaat hardlopen over het strand? Zo kan ik nog wel doorgaan.

Afbeelding
De golven, die tegen het land aanslaan, beschouw ik als emoties. Emoties komen en gaan, de golven ook. Het strand kent zijn geheimen, geheimen gevormd door de mensen die het dagelijks bezoeken. Ik ken één afschuwelijk geheim, wat zich vijftig jaar geleden heeft afgespeeld daar en je ziet er niets meer van terug.

Afbeelding
Marijke en ik waren daar bijna elk weekend. Onze karakters werden ook gespiegeld door het strand: Ik was een rustige jongen die al tevreden was met een klein zandkasteeltje. Marijke was een perfectionistisch meisje dat een gigantisch zandkasteel wilde bouwen. Hoe groter het werd, hoe beter. Maar ze kreeg het nooit af.

Afbeelding
Ze nam ontzettend veel tijd en energie in haar zandkasteel, tot het tijd was om naar huis te gaan. Als we de volgende dag terugkwamen was haar zandkasteel weg door de zondvloed, oftewel, de golf van emotie. Wat bij haar de emotie woede opriep.
Onze karakters werden dus al getoond door ons geliefde strand. We waren verschillend en toch waren we samen op één plek. Dat was misschien één van de weinige positieve punten dat ons strand kon bieden, maar echt samen waren we toen nog niet.
Marijke’s zandkastelen waren altijd mooi, zelfs als ze nog niet af waren volgens haar. Zij moest leren meer te genieten van het moment en ik moest leren wat meer mijn mond open te trekken, in plaats van stilletjes toe kijken. Als ik mijn les had geleerd, was het misschien totaal anders gelopen met die…Mitchel.

Afbeelding
Mitchel, de naam alleen al. Een blonde jongen met een stoere surfplank, die zichzelf erg mooi vond. Dat was dus één van de mindere punten aan het strand. Het kon sommige mensen goed doen, maar anderen vonden het nodig om te laten zien hoe goed ze met de golven van emoties konden omgaan, met hun surfplank.

Afbeelding
Zo nam hij ook de emoties van Marijke daar in mee. Ze vergat haar zandkastelen door hem en liet mij vaak alleen achter. Ik kon het haar niet kwalijk nemen, ze was een stukje jonger dan ik. Zij zag de dingen nog niet, die ik al zag bij Mitchel.

Afbeelding
Het strand had ook zo zijn andere kwaliteiten te bieden om Marijke weer terug te krijgen: Het was de perfecte locatie voor fotografie.
Hoe onweerstaanbaar was dat voor haar? Met de geleende fotocamera van mijn pa kwam ik het strand op. Ik stelde haar voor om mooie foto’s van haar te maken, met het strand als achtergrond. Dit was een bijzondere dag om nooit meer te vergeten. Voor het eerst deden we iets echt samen.

Afbeelding
Het geluk was maar van korte duur: Net zoals ik vertelde over de golven van emoties, was ze snel boos op mij geworden omdat ik Mitchel afkraakte. Misschien wat het jaloezie van mezelf? Sindsdien ging ze weer volledig naar zijn kant. Mitchel speelde alleen niet met de golven en de gevoelens van Marijke, maar ook met de gevoelens van andere meisjes.

Afbeelding
Marijke zal dit gezien moeten hebben, want daarna heb ik haar niet meer gezien op het strand. Ik voelde mij machteloos, ons contact leek verwaterd.
Na die middag kwam ze niet meer. Dat baarde mij zorgen, een zoekactie naar Marijke werd gestart. Na twee slapeloze nachten, kwam het nieuws eindelijk binnen: Ze was gevonden…In de zee.

Afbeelding
Sindsdien loop ik jaarlijks langs de golven van emoties. Ik kijk naar de andere kant, de kant waar zij heen ging. De onbekende kant was dat voor mij, met een totaal ander bestaan dan op het strand, waar wij samen waren.

Afbeelding
Ze heeft zich laten meeslepen door die golven. Gesleept in haar eigen emoties over Mitchel…of over mij? Dit is een vraag waar nooit antwoord op zal komen.
Als ik de foto bekijk, realiseer ik me wat het strand me altijd heeft willen leren: Ik was verliefd op haar.’

Einde.
Lestis
Oplichter Oplichter
Berichten:
1374
Lid geworden op:
do 23 mei 2013, 18:56

Re: Het strand

Ahh :wub Lam dit is geweldig echt waar. Ik hoop dat je wordt aangenomen want het is echt prachtig eerlijk waar. Ik schrijf zelf ook en je inspireert me er ook voor. Dit is echt een stuk wat moet worden aangenomen het lijkt bijna literatuur. Het heeft zo'n mooie betekenis. Mehh, ik ben slecht in mezelf verwoorden xD
Gebruikersavatar
lam6
Man met de buit Man met de buit
Berichten:
1074
Lid geworden op:
za 17 okt 2009, 15:45

Re: Het strand

Haha, dankjewel Lestis! :) Doet me goed om dat te horen.
Ik hoop dat ze het ook een goed stuk vinden, ondanks de foutjes erin. :) Zal het spoedig horen in januari. Kan ik het verder laten ontwikkelen. :) Heb nooit echt een schrijfcursus gevolgd ofzo. Alleen Nederlands met school maar dat is vanzelfsprekend. Moesten we meer leren om iets goed te schrijven, maar creatief schrijven werd bijna nooit gedaan.

Ben blij dat het je inspireert! :D Daar vloeien dan echt mooie verhalen uit. :)
Gebruikersavatar
lam6
Man met de buit Man met de buit
Berichten:
1074
Lid geworden op:
za 17 okt 2009, 15:45

Re: Het strand

En....helaas afgewezen bij de Schrijversacademie. ;) Andere verhalen waren beter, terecht ook want ze waren erg mooi.
Helaas zit het er dus voorlopig nog niet in om een schrijfopleiding te doen, vooral omdat mijn eigen niveau daar nog ver onder zakt. Omdat ik ook speciaal onderwijs heb gedaan.

Een vriend zei: 'Ik begrijp dat je meer eruit wilt halen, maar is dat ook wel nodig bij jou? Ik vind je verhalen en schrijfstijl nu al steengoed. En dit zeg ik je niet omdat ik je ken, maar je kan het ook zo bekijken: Jij kan nu al iets heel moois schrijven en zelfs uitbrengen. De studenten die daar zitten kunnen hier nog jarenlang op wachten omdat ze nog moeten opbouwen. Jij hebt een voorsprong, je bent ermee aangeboren!'
Dat gaf me weer veel moed om door te gaan. :) Ook al baal ik er nog wel een beetje van...
Lestis
Oplichter Oplichter
Berichten:
1374
Lid geworden op:
do 23 mei 2013, 18:56

Re: Het strand

Ik snap dat je er van baalt en ik vind het jammer dat je niet bent aangenomen, ik had eigenlijk verwacht dat je wel weer aangenomen :X Toch vind ik het goed dat je net opgeeft. Vergeet niet, veel beroemde schrijvers zijn ook niet naar de schrijversacademie gegaan. Jouw tijd komt nog wel ;)

En als je dan iemand van die academie tegenkomt zeg je: Lekker pùh :P
Gebruikersavatar
lam6
Man met de buit Man met de buit
Berichten:
1074
Lid geworden op:
za 17 okt 2009, 15:45

Re: Het strand

Haha, ja dat is zo. Maar het gaat me niet zozeer om het beroemd worden hoor. Dat is een luxe eraan. :)
Hoopte meer dat ik daarna kon werken als redacteur bij een blad ofzoiets. Maargoed, leven is nog lang en er kan van alles nog veranderen, denk ik. ;) :)

Weergave- en sorteeropties

Plaats reactie