Dat vind ik heel vervelend om te horen, Mavless! Laat je niet gek maken door hem/haar. Als je erover wilt praten kun je me altijd een PM sturen.
Twee jaar later
In de afgelopen twee jaar is er een hoop veranderd en gebeurd: Alex is klaar met school, maar kan door de crisis helaas geen werk vinden. Zijn nieuwe huis en nieuwe omgeving bevalt hem prima. Hij heeft zijn fitness sport weer opgepakt en gaat er paar keer in de week naar toe. Het lijkt goed te gaan met hem, maar schijn bedriegt: Diep van binnen ziet hij elk vrouw een soort van gevaar waardoor hij geen relatie meer aandurft.
Op een dag kwam Charel langs, de enige die hij nog vertrouwt.
"Wat ben jij veranderd de afgelopen tijd...Een volwassen man geworden!"
"Kan ik ook van jou zeggen, geen lange haren meer!"
"Je hebt een leuk hoofdje gekregen..haha. Man, wat voelt het goed om jou weer terug te zien!" Alex en Charel gaven elkaar nogmaals een omhelzing.
"Kom maar binnen, dan laat ik je het huis zien!"
Ze liepen de woonkamer binnen...
"Wow, Alex. Je woont nu heel anders!" Alex moest een beetje lachen.
"Mijn ouders en ik hebben ons best gedaan om het zo mooi mogelijk te maken. Maar ik kan niet wachten tot ik op mezelf kan. Alleen werk vinden is zo lastig nu..."
"Hoe staat het in je liefdesleven?" Vroeg Charel.
Alex negeerde de vraag, hij wilde er liever niet over hebben.
Opeens kwamen de ouders de woonkamer binnen.
"Charel, wat leuk om jou weer te zien!" Zei de moeder. De vader ging even naar Alex toe om te zeggen dat ze de hele middag weg blijven.
"Jullie hebben het rijk dus nu alleen. Je weet wat je gaat koken vanavond?"
"Ja, pap. Ik weet al wat ik ga nemen," zei Alex.
Toen de ouders weg waren gingen Alex en Charel op de bank zitten.
"Ze zijn ook oud geworden zeg!" Alex knikte.
"De tijd gaat hard..."
"Je hebt toch ook nieuwe vrienden gemaakt hier?" Vroeg Charel.
"Nou, één maar...Die komt niet eens van hier. Hij komt uit Brabant maar is hier komen studeren. Zijn naam is John. Wij hebben elkaar toevallig ontmoet tijdens een plaatselijke feestje," vertelde Alex.
"Ik ben blij dat het eindelijk wat beter met je gaat!" Zei Charel.
"Ja, alleen ik merk nog wel dat ik bang ben voor een nieuwe relatie," Charel was verbaasd. Blijkbaar was Alex er nog steeds niet helemaal over me heen.
"Ik dacht echt dat het beter met je ging, je lijkt veel gelukkiger?"
Opeens ging de telefoon. Alex stond op en liep er heen.
"Mandy kan je echt niets meer doen. Ze weet niet waar je woont, je hebt een andere naam aangenomen op internet. Niemand kan je terug vinden!" Alex knikte.
"Ik begrijp het, Charel. Toch ben ik nog bang voor herhaling..."
Charel keek ondertussen verder door het huis, ze was nog steeds verbaasd hoe groot Alex nu woont. Alex nam de telefoon op...
"Spreek ik met Alex?" Vroeg de stem.
"Ja, wie bent u?"
"Ik ben de therapeut van Mandy. Eindelijk heb ik je gevonden..."
"HOE KOMT U AAN DIT NUMMER?!" Charel keek geschrokken naar Alex.
"Rustig, Alex! Ik wil je niets aandoen. Maar ik heb je hulp nodig bij de proces van Mandy. Ze is er BIJNA uit. Het enige wat ze nu nog nodig heeft om af te ronden is met jou en jouw ouders te gaan uitpraten," Alex was het er niet mee eens.
"Ik ben een nieuw leven begonnen. Laat me gewoon met rust!" Woedend hing hij op. Charel liep naar hem toe.
"Alex? Wie was dat?"
"Dat was...de therapeut van Mandy. Ze verwachten nu van mij dat ik weer contact moet maken met haar. Maar waarom begrijpt niemand dat ik opnieuw wil beginnen?!"
-----------------
In de volgende update denken Charel en Alex goed na over wat het beste is om te doen...