Ontmoeting met de schoonouders


Mandy en Alex zagen elkaar regelmatig in de zomervakantie. Alex begon het nu zeker te weten: Hij voelt ook wat voor Mandy. In een café hadden ze afgesproken.


Ze hadden het erg gezellig, maar Mandy wilde graag weten wat Alex wou vertellen. Daarvoor werd de afspraak ook gemaakt.
"Mandy, ik ben erachter gekomen dat ik inderdaad iets voor je voel. Als je er niet bent mis ik je enorm, en als ik met jou ben voel ik me erg gelukkig," begon Alex.


"O, lieverd! Ik heb precies hetzelfde, dus het is toch wederzijds?" Alex knikte.
"Ja, ik ben verliefd geworden op jou," zei Alex. Mandy stond op en keek Alex met volle vreugde aan.


"Ik wil jouw ouders ontmoeten, vandaag nog!" Zei Mandy.
"Die zijn de hele dag naar de markt, ik denk dat dat weinig nut heeft," zei Alex teleurgesteld. Mandy moest ook eventjes zuchten, maar kreeg een andere idee.
"Dan ontmoet je mijn ouders! Ik heb ze tenslotte al over jou verteld, sinds de dag van onze schoolreis al," vertelde Mandy. Alex had dat niet verwacht.
"Echt waar? Dus ze zijn erg benieuwd naar mij?"


"Natuurlijk, zo'n leuke jongen als jij moeten ze een keer in het echt ontmoeten!" Mandy en Alex begonnen elkaar te knuffelen.
"Ik ben ZO blij met jou, lekker stuk van me!" Ze hield Alex stevig beet. Alex was toch wel nerveus, hij had zich niet voorbereid om Mandy's ouders te ontmoeten vandaag.


Een halfuurtje later kwamen ze bij het huis van Mandy aan.
"Mooie huis," zei Alex.
"Wat je mooi vind, het is binnen erg klein. Vooral mijn slaapkamer!"


Toen ze binnen kwamen zaten vader en moeder op de bank televisie te kijken.
"Hallo pap en mam, mag ik jullie voorstellen: Dit is Alex!" Alex kwam erbij staan en wilde een hand geven, ze bleven echter zitten en staken geen hand uit.
"O, dit is dus Alex," zei mevrouw Stroo.
"Aangenaam!" Zei Alex die beleefd probeerde te blijven.
"Sst, kom zitten er gaat zometeen een goede film beginnen!" Zei meneer Stroo.


Mandy ging tussen haar ouders in zitten en Alex ging op de stoel daarnaast. Het was een hele andere familie met andere gewoontes dan hij gewend was.
"Lieverd, ga je zo koken? Dan kunnen we zometeen eten als de film verder gaat," zei meneer Stroo.
"Je blijft toch wel mee eten, Alex? We eten friet met frikandellen en kroketten!" Vertelde Mandy.
"Zal ik de tafel dan dekken? Dan kan ik mee helpen," stelde Alex voor.
"Tafel? WHAHAHA! Wij eten gewoon op de bank, je volle bord op je schoot en aanvallen maar!" Vertelde meneer Stroo. Alex was dat niet gewend, op de bank gaan eten...
"Bij mij thuis eten we altijd aan tafel," zei Alex verlegen.
"Je went vast wel aan ons," zei Mandy om hem gerust te stellen.


Een paar minuten later gingen Mandy en Alex naar boven. Ze wou met volle trots haar kleine slaapkamertje laten zien aan Alex.


Het was inderdaad erg klein...En er hingen foto's van Alex aan de muur. Zijn schoolfoto hing boven Mandy's bed.
"Hoe kom je daar nou aan?" Vroeg Alex verbaasd.
"Ik had ze van je Hyves opgeslagen op mijn computer, vervolgens ging ik ze groot laten uitprinten en besloot ik ze op te hangen," vertelde Mandy. Alex was verrast. Hij had dit niet verwacht...
"Ik heb in mijn kamer alleen geen foto's van jou, is dat erg?" Vroeg Alex.
"Welnee, er komen genoeg foto's nu van ons samen! Dan gooi ik deze voortaan weg en dan ga ik die van ons hier laten ophangen!" Opeens riep de vader van Mandy.
"Mandy, kun je naar beneden komen?"
Mandy stond op en liep naar de deur toe.
"Ga maar zitten op bed, ik ben zo terug," zei Mandy.


Alex ging op bed zitten en besloot af te wachten...Hij keek naar de foto's en zag dat er veel stof hing bovenaan...
"Hoelang hangen ze hier wel niet?" Vroeg hij zich af. Opeens hoorde hij enorme geschreeuw beneden...Alex luisterde af.
"Breek met die jongen, dit wordt helemaal niks!" Hoorde hij meneer Stroo zeggen.
"NIKS ERVAN PAP! Ik heb zó hard mijn best gedaan, hij hoort nu bij mij! Is hij weer niet te goed voor jullie?"
"Lieverd, hij is anders. Hij heeft er zelfs moeite mee om op de bank te gaan eten," vertelde de moeder. Alex luisterde gespannen af...Blijkbaar waren ze toch niet op hem gesteld.
"Als jullie zo doorgaan ga ik weer proberen te springen voor een auto, denk daar maar eens overna!" Schreeuwde Mandy.
Alex schrok zich dood....

--------------------
In de volgende update bezoekt Mandy haar vriendje 24/7 per week...

Dus eigenlijk hoort dit bij het andere verhaal [dat verhaal over pesten]? Ik vond jouw andere dagboek zo mooi Dat is eigenlijk ook de reden dat ik een account hierop heb gemaakt misschien dat ik er ook wel is een ga schrijven moe tik eerst nog even kijk hoe ik überhaupt foto's moet plaatsen

^
Als je dat nog niet weet, kun jeHier alles vinden over screens plaatsen. Hoop dat ik snel eens wat van je zie

Wederom een mooie up, Mandy wordt nu al wat gestoorder
Wel aparte ouders, een beetje hard voor Alex...

Sorry dat ik niet heb gereageerd!
Ik heb net alles gelezen, en ik vind het echt 'spannend'. Nouja, spannend is niet het goede woord, maar ik weet even geen beter woord.
Vooral de laatste update, en dan met name de tekst onder de laatste screen het heftigst.
Dat haar ouders zo boos worden, en dat ze zelfs voor een auto wil springen, wat niet leuk is natuurlijk.
Het is vooral ook zo dat het echt gebeurd is, en dat ik het heel dapper vind dat je er over schrijft, en je ei kwijt kunt.
Ik denk dat veel mensen zulke dingen echt gaan verkroppen, en dat is natuurlijk helemaal niet goed.
Dus ga vooral zo door, want ik vind het boeiend om te lezen.

Weet dat ik het ga volgen, ook al had ik nog niet gereageerd!

@Browny: Dankjewel ik moet du zoiets als photobucket hebben. Dan ga ik dat ook maar is proberen ik ga dnek ik maar is beginnen met losse screens binnenkort denk ik.

Spannende update. Ik kan niet geloven dat zoiets echt kan gebeuren.

Ging het er bij haar thuis echt zo aan toe? En had ze echt al foto's aan de muur hangen? Want dat laatste is best wel eng.

Ik durf het bijna niet te zeggen: ik ben benieuwd naar de volgende update.

@ Lestis, dit verhaal speelt zich in dezelfde tijd af, inderdaad. Er zullen dus hier en daar wat kleine verwijzingen zijn naar dat andere dagboek. Ik wist niet dat je vanwege mijn verhaal een account had aangemaakt om ook te gaan schrijven! Ik ben er in ieder geval benieuwd naar! Ik zie dat BabyBrowny je al heeft geholpen, maar photobucket is inderdaad best handig.

@ BabyBrowny, haar familie was best asociaal ja...En Mandy was inderdaad al de weg kwijt maar ik realiseerde het nog steeds niet, zelfs niet toen ik die foto's zo zag.

@ Deetui, maakt niet uit hoor! En tja, het is logisch dat het voor een buitenstaander 'spannend' is, als je het maar zelf niet bent...Ik kan er in ieder geval al beter mee omgaan dan eerst.

@ Colindavey, helaas gebeuren zulke dingen best vaak. Gezinsproblemen waar in de ouders het verkeerd of de kinderen of allebei. Emotionele chantage doen ze dan ook vaak naar elkaar en dat deed Mandy best vaak.

@ Slimpie Hugo, het ging er echt zo aan toe, anders had ik niet erbij gezegd dat het echt gebeurd is.. De foto's aan de muur ook. Mijn schoolfoto wordt nog later verscheurd uit woede zelfs, maar dat zie je vanzelf wel komen in de updates.

Het was een hele moeilijke tijd voor mij, dat eigenlijk veel langer duurde dan de pesterijen uit het andere verhaal. Het stalken zelf duurden zo'n 6/7 jaar lang, met af en toe korte pauzes ertussen.

Jeetje, weer zo'n heftig verhaal! Knap van je dat je hier nu ook over wil en kan schrijven.

Vond je het niet raar of engig toen je die foto's aan de muur zag?

Ik ga volgen

Alweer, zo'n prachtig en toch heftig verhaal!!
Ik ga het zeker weten volgen!!

Bedankt! Tegelijk voelt het ook als van mij afschrijven en dat gevoel vind ik altijd geweldig, ook al is het een heftig verhaal. Maar ik ben ook al wat meer aan het idee gewend, het is gebeurd allemaal en die dingen kunnen soms gewoon gebeuren jammer genoeg.

@ Ddeemm, ik vond het wel apart ja. Maar ik had niet zoveel ervaring met relaties, alleen een Kalverliefde ooit gehad. Ik dacht dat het erbij hoorde op één of andere manier, zocht er dus nooit wat achter...Achteraf best dom geweest dus.

Elke dag over de vloer


Mandy was nu drie dagen achter elkaar op bezoek bij Alex. Ze had liever dat ze bij hem thuis konden afspreken inplaats bij haar eigen ouders. De ouders van Alex probeerde haar beter te leren kennen en mocht ze dus blijven eten.
"Wat doe jij in je vrije tijd?" Vroeg de vader aan Mandy.
"Aan Alex denken, dat is mijn grootste hobby!" Alex vond dat wel een grappig antwoord. De vader keek er een beetje raar van op, dat meid had het flink te pakken blijkbaar.


"Jullie zitten op dezelfde school, heb je een fijne klas?" Vroeg de moeder.
"Ze zijn allemaal saai, ik wou dat ik bij Alex in de klas kon zitten, dan was het nog tenminste spannend!"


Het eten was behoorlijk lekker voor Mandy.
"Vanaf nu ben je ook mijn moeder...Tenminste, zo zie ik je," zei Mandy tegen de moeder van Alex.
"O, haha. Wat jij wilt," zei de moeder verbaasd.
"U kan echt geweldig koken, de macaroni is echt heerlijk!" Het viel de ouders op hoe fanatiek Mandy wel niet is. Alex was blij om te zien dat Mandy zich direct thuis voelde. De moeder zag dat ook...Maar misschien was het TE thuis...


"Wat een mooie slaapkamer heb jij, beter dan de mijne...En groter! Je hebt sowieso een betere leven dan ik, Alex. Zulke lieve ouders tref je nergens," vertelde Mandy. Alex wilde het ook even hebben over Mandy's thuissituatie.
"Ik hoorde jullie ruzie maken toen je vader je naar beneden riep, je gaat toch niet echt voor een auto springen?"


Mandy greep Alex beet omdat ze hem schattig vond.
"Jij maakt je zorgen, hé...Schat van me, mijn ouders en ik praten altijd zo tegen elkaar," zei Mandy.
"Toch klonken ze best wel bezorgd, ik was me ook wel rot geschrokken..." Zei Alex.
Mandy zat te twijfelen of ze het ging vertellen, maar uiteindelijk gooide ze het eruit.
"Ik heb wel ooit een zelfmoordpoging willen doen, heel lang geleden...Ik stond met een keukenmes voor mijn vader en dreigde mijn keel door te snijden," vertelde Mandy. Alex werd er aardig stil van...
"Godzijdank hield hij me tegen, anders was ik jou nooit tegengekomen daarna," voegde Mandy eraan toe.


"Mandy, beloof me dat jij dat NOOIT meer doet? En ook gewoon niet meer dreigen met die dingen naar je ouders toe, het zijn je ouders...Ook al mogen ze mij misschien niet, je moet wel zuinig met ze zijn," vertelde Alex.
"Je hebt helemaal gelijk, lieverd," zei Mandy. Alex vertelde dat hij ook aan zelfmoord had gedacht, door zijn pesterijen die hij kreeg van Roy. Mandy was zich rot geschrokken.
"Als de school weer begint binnenkort, geef ik hem een harde klap voor zijn gezicht!" Alex probeerde haar te kalmeren.
"Doe nou maar niet, hij kan echt gevaarlijk zijn. Het komt wel goed een keer..."


Een uurtje daarna was Mandy alweer naar huis gegaan, het was ook bijna half twaalf...Alex zat nog met haar verhaal in zijn hoofd...Brr, gelukkig dat dat lang geleden is!
Hij ging naar zijn ouders toe om te kijken wat ze aan het doen waren.
"Eet nou, anders blijft er teveel over!" Zei de moeder die met een kommetje stond.
"Morgen, ik zit echt vol!" Antwoordde de vader.
"Wat vonden jullie van haar?" Vroeg Alex.
"Als ik heel eerlijk ben, nogal opdringerig," antwoordde de moeder. De vader mocht Mandy wel...


"Stel je niet zo aan, ze zijn net verliefd met elkaar," zei de vader.
"Een moeder voelt zoiets, echt...Alex, ik denk niet dat jullie bij elkaar passen. Maar het is jouw leven en dat respecteer ik," Alex was tenminste blij dat zijn moeder eerlijk kon zijn en respecteerde haar mening. Maar hij moest het inderdaad zelf weten. Mandy was een kwetsbaar meisje en zo iemand moet je niet laten breken.


De volgende dag om negen uur werd Alex wakker door de deurbel. Zijn ouders sliepen nog, dus hij stond op om open te doen...


Het was Mandy dat had aangebeld.
"Mandy, was je iets vergeten gisterenavond?" Vroeg Alex verbaasd. Mandy schoot in de lach.
"Nee, gekkie! Nieuwe dag dus nieuwe belevenissen...Maar zo te zien sliepen jullie nog," zei Mandy.
"Ja, het is best vroeg nog. Heb jij wel voldoende kunnen slapen vannacht? Hoe laat ben jij dan opgestaan?"


"Ik heb slecht kunnen slapen, ik mistte je al voordat ik thuis kwam. Daarom was ik zo blij dat het ochtend werd, ik stond meteen op om me aan te kleden en hier naar toe te komen," vertelde Mandy.
Alex had dat niet verwacht...Hij had eigenlijk andere plannen vandaag.
"Zonder bril ben jij nog mooier, weet je dat?" Vroeg Mandy. Alex voelde zich weer gevleid.
"Dankjewel!" Alex vond het rot om Mandy nu weg te sturen, dan was ze helemaal voor niets gekomen...


"Weet je wat, kom maar gewoon binnen en dan kleed ik mij wel om. Ik had eigenlijk andere plannen vandaag, maar omdat jij er al bent gooi ik ze om," vertelde Alex.
"Wat ben je toch een schat!" Mandy was erg blij met Alex.


En zo ging dat twee weken lang door...
Van vroeg in de ochtend tot laat in de avond bleef Mandy op bezoek komen. Alex vond het in begin niet erg, maar merkte dat hij weinig tijd kreeg voor andere dingen. Hij moest nog steeds nieuwe schoolspullen kopen omdat de school bijna begon. Mandy kwam elke dag over de vloer en op woensdagochtend belde ze weer aan...


Dit keer kwam de moeder naar de deur.
"Ah, daar heb je mijn moeder!"


De moeder was even zo vriendelijk om Mandy binnen te laten, maar gelijk mededelen dat Alex ziek op bed lag.
"Wat heeft die dan? Ik moet hem verzorgen vandaag," zei Mandy.
"Dat doe ik wel, jij hebt je tijd dan toch beter te besteden?" Vroeg de moeder.
"Maar Alex staat altijd voor mij klaar, nu moet ik ook voor hem klaar staan," de moeder loog eigenlijk dat Alex ziek was, ze wilde vandaag eigenlijk wat rust hebben en dat ze een dagje alleen met haar gezin was. Alex sliep alleen maar...
"Waarom kom je morgen niet terug? Dan is Alex vast beter," stelde de moeder voor.
"Dat is toch wel een hele dag, om eerlijk te zijn, ik kan geen één dag zonder Alex. Ik moet hem zien, horen en voelen!" De moeder begon ernstige twijfels over Mandy te krijgen.
"Mandy, kom dan maar aan het eind van de middag terug, dan is hij misschien wat beter opgeknapt," stelde ze voor in de hoop dat Mandy akkoord ging.
"Oké, dan doen we dat. Geef hem maar duizend kusjes van mij, ik kom snel terug!" Ze gaf de moeder een omhelzing en verliet het huis.
De moeder begon zich toch wel zorgen te maken nu...

---------------------
In de volgende update wordt Alex uitgenodigd voor Charel's verjaardagsfeestje en Mandy ziet dit als een serieuze bedreiging voor hun relatie...

Oh jee... Spannend!

Mandy is toch echt wel een vreemd typje, hoor.

Jeetje. Heb jij ook zelfmoord willen plegen? Wat erg Gelukkig heb je het niet gedaan, anders had je nu niet al die prachtige dagboeken (en verhalen) geschreven Echt respect dat je dit op 'papier' zet, ik zou waarschijnlijk denken 'Het is voorbij, dus nu praat ik er nooit meer over'

En Mandy begint wel al een beetje eng te worden, ik ben al bang voor de volgende up

Heel mooi geschreven weer

Jeetje, ik krijg hier helemaal zenuwen van in mijn buik. Ik vind het echt eng dat ze zo vaak komt zeg.

Als ik haar over de vloer had dan zou ik tegen haar gezegd hebben dat ze niet zo vaak hoefde te komen ik vind haar echt eng :/

Bedankt voor de reacties.

@ BabyBrowny, nee inderdaad, gelukkig dat ik het nooit deed. Ik was toen erg in de war destijds door de dingen die ik meemaakte.

Mandy begon toen inderdaad al van die trekjes te krijgen, en het werd alleen maar erger...

Ik vind het nu wel een beetje eng worden, hoor!

Ik wil weten wat ze gaat doen op het feestje van Charel!

Op het feestje van Charel


De school was weer begonnen en Charel, Alex's goede vriendin en klasgenoot, was bijna jarig. Ze besloot dit om te gaan vieren aankomende vrijdag.
"Alex, kan ik je even spreken?" Vroeg Charel toen ze Alex tegen kwam in de gang.


Terwijl Charel ging vragen aan Alex of hij zou komen op haar verjaardag, stond Mandy op een afstandje mee te luisteren.
"Natuurlijk kom ik! Ik heb er nu al best zin in," zei Alex. Mandy vond het pijnlijk om te zien hoe de twee goed met elkaar konden vinden...TE goed in haar ogen.


Er gingen van alle scenario's door haar hoofd heen over Alex en Charel.
"Straks gaat hij haar leuker vinden dan mij..."


Alex had een afspraak met zijn docent en liep door naar zijn klas. Charel bleef achter en zag opeens Mandy staan.
"Hallo, Mandy!" Mandy kwam naar Charel toe.
"Hoe laat is dat feestje bij jou, op vrijdag?" Vroeg ze opeens.


Al snel werd het vrijdag en voor het eerst sinds weken was Mandy vandaag niet op bezoek gekomen...
"Ik ben toch zo netjes hoop ik?" Vroeg Alex.
"Je ziet er goed uit. Weet jij trouwens waarom Mandy er niet was vandaag?" Vroeg de moeder.
"Ik had haar laten weten dat ik naar Charel's verjaardag zou gaan vandaag," vertelde Alex.


"Is eigenlijk ook wel beter zo. Sinds jullie met elkaar hebben zijn jullie ELKE dag samen. Nu heb je tenminste weer even tijd voor je vrienden," vertelde zijn moeder.
"Dat is waar," zei Alex.
"Jullie zijn nog erg jong. Jullie hoeven echt niet het getrouwde stel uit te hangen, een beetje afstand is heus niet ongezond!"


Een halfuurtje later kwam Alex aan bij het huis van Charel. Hij was aan de vroege kant gekomen. De moeder van Charel deed open.
"Alex, fijn dat je er bent! Ik zal Charel laten weten dat je er bent," Alex liep naar binnen.


"Je bent niet de eerste gast, er was één iemand voor jou," Alex trof Mandy aan bij de bank waar ze zat. Hij was verbaasd...De moeder van Charel liep door.
"Mandy, ben jij ook uitgenodigd?" Mandy stond op en liep naar Alex toe.
"Je hoeft niet zo verbaasd te doen, ben je niet blij? Als dat rare kind jou uitnodigt moet ze mij ook uitnodigen. Want wij horen bij elkaar," vertelde Mandy.


"Charel is geen raar iemand, maar ik wist niet dat je uitgenodigd was," zei Alex.
"Nou en, wat maakt het uit? Ik ben er en wij gaan een fantastische avond hebben samen," zei Mandy.
"Ik wil eerst de jarige feliciteren, dan kom ik zo terug," stelde Alex voor.


Mandy was het hier niet mee eens en hield Alex tegen.
"Hallo, ik ben je vriendin! Je hoort nu bij mij te blijven!" Alex begreep niet waarom Mandy zo plotseling kwaad werd.
"Wat is er aan de hand? Ik mag Charel toch wel even feliciteren?"
"Jullie hebben al teveel gepraat de laatste tijd, geef ook nu eens aandacht aan mij!" Mandy was ervan overtuigd dat als ze niet haar best deed, zal ze Alex verliezen aan Charel.


Opeens kwam Charel eraan, ze droeg dezelfde kleding als Mandy...
"Alex en Mandy, leuk dat jullie zijn gekomen!" Mandy schrok van Charel's kleding. Nu had ze helemaal het gevoel dat ze niet boven Charel kon staan.


Mandy liep plotseling boos weg...
"Mandy?" Riep Alex.
"Bekijk het lekker, ik ga naar huis!" Mandy ging gehaast ervandoor. Alex wilde haar achterna gaan maar Charel hield hem tegen.


"Alex, laat haar gaan..." Alex was het daar niet mee eens.
"Je ziet toch dat ze overstuur is?" Toch werd Alex tegengehouden door Charel.
"Luister nou, zie je nou echt niet in waarom ze hier was?" Vroeg Charel. Alex begreep er inderdaad niets van.
"Jij had haar uitgenodigd toch?" Vroeg Alex.
"Gedwongen, ja! Alex, dat meisje is niet verliefd op je...Of ja, misschien wel maar het is meer een ziekelijke obsessie wat ze over jou heeft. Zij was heel erg jaloers die dag dat ik je ging uitnodigen. Ze wilde er echt bij zijn alleen maar om jou bij mij vandaan te halen," vertelde Charel. Alex geloofde zijn oren niet.
"En jij nodigt haar dan alsnog uit? Dan vraag je er toch zelf om," zei Alex.
"Ze zegt het niet, maar ik zie het aan haar. Waarom denk je anders dat ze net overstuur wegliep? Alex, ik geef om je als een goede vriendin. Ik wil niet dat jou iets overkomt want met haar weet je het nooit zeker. Als ik je één advies mag geven: Maak het uit met haar," vertelde Charel. Alex raakte helemaal verward...Draait dit nou echt om een obsessie?

------------------
In de volgende update krijgen Mandy en Alex een heftige ruzie...

je update snel
en nu wil ik natuurlijk meer lezen. Gelukkig heeft Charel direct door wat er is. Ben benieuwd