Van mij mag je hem houden. :')

Een nieuw leven





Dann staarde emotieloos naar de voorpagina van een roddelblad dat in de krant zat. "Alyssa Auel vindt liefde," schreeuwde de kop naar hem. Even overwoog hij door te bladeren naar het interview, maar dat zou hem alleen maar pijn doen. In plaats daarvan legde hij de krant weg - voorkant naar beneden - en liep hij naar de slaapkamer van Sylvia en zijn vader.



Toen hij op de trap stond hoorde hij stemmen.
"Maar als jij het zelf niet leuk vindt, waarom deed je het dan?" vroeg Sylvia's stem.
"Och, ik deed het voor Jarrod. Hij zei het niet, maar ik weet van hem dat hij het leuk vindt. En waarom ook niet? Het is maar een interview.." Dann was zeker dat hij zich die stem verbeelde.



Hij liep de kamer binnen en zag haar inderdaad zitten. Hij stond geruisloos in de deuropening.
"Ah, zo," zei Sylvia begrijpend. "Hij klinkt erg aardig, lieve."
"Hij is aardig." Alyssa glimlachte. "Maar-"



Op dat moment merkte ze Dann op, en onderbrak zichzelf in het midden van haar zin. "Dann!" riep ze verbaast, en Danns hart maakte een sprongetje door de manier waarop zij zijn naam uitsprak. "Ik zag je niet," zei ze toen, weer emotieloos pratend.



"Wat doe jij hier?" Het klonk vijandiger dan hij bedoelde, maar daar was niets aan te doen. Sylvia keek hem even waarschuwend aan, maar hij keek niet naar haar.



Alyssa stond op. "Ik kwam op kraamvisite, maar ik ga nu weer. Gefeliciteerd met je broertje."
"Bedankt. Laat je niet door mij wegjagen, ik kwam alleen maar even kijken hoe het ging."



"Het is goed. Ik heb afgesproken met... een vriend. Ik ben al wat laat, dus ik moet nu echt weg."
Aan de manier waarop ze 'vriend' uitsprak merkte Dann dat ze Jarrod bedoelde, en hij voelde een steek in zijn maag.



Ze glimlachte naar Sylvia. "Doei, Sylvia. Ik kom nog wel eens langs."
"Oké, lieve. Als ik een oppas nodig heb, bel ik je."



"Tot ziens, Dann..." fluisterde ze terwijl ze langs me liep. Ik bleef staan, me bewust van het feit dat dit zo ongeveer de eerste keer was sinds weken dat ze tegen me gepraat had.
Op de gang bleef Alyssa ook even staan, met precies dezelfde gedachte als Dann.



Op dat moment begon een baby te huilen. "Daniel, lieve, pak jij Joey even?"
Dann liep naar een wiegje dat in de hoek stond en tilde zijn broertje eruit. Het jongetje had dezelfde groene ogen als zijn oudere broer, maar zijn moeders rode haar. Toen hij stopte met huilen legde Dann hem weer weg.



"Kom eens?" Sylvia klopte op het dekbed naast haar. Dann aaide Joey even over zijn haartjes en ging toen wat onwillig naast Sylvia liggen. Hij wist dat ze met hem wilde praten en dat wilde hij niet.
"Hoe gaat het met je, lieve?" vroeg ze zacht."
"Goed."



Sylvia keek naar hem. "Ik weet hoe je je voelt, maar je moet één ding weten. Je kunt geen keuze maken als je maar één keuze hebt."
Dann keek voor zich uit, niet precies begrijpend wat ze bedoelde. "Um, oké," mompelde hij.



Ondertussen was Alyssa bij haar nieuwe vriend. Een relalie met Jarrod was heel anders dan met Dann, merkte ze vrijwel meteen. Dann en zij waren nooit zo lichamelijk, maar Jarrod was dat wel. Elk moment dat ze bij elkaar waren knuffelden of zoenden ze elkaar. Alyssa kon niet vertellen welke versie van een relatie beter was.



Jarrod was een romanticus. Soms zette hij plotseling muziek op en stond erop dat Alyssa met hem ging dansen. Alyssa werd meestal wat verlegen als ze in zijn ogen keek, omdat er altijd zoveel emotie in lag.



Jarrod was nooit bang om emotie te tonen, of bang om afgewezen te worden. Hij was vrijwel altijd optimistisch en geloofde heilig dat Alyssa net zo veel van hem hield als hij van haar. Zo kwam het dat hij haar uiteindelijk vroeg of ze de nacht bij hem door wilde brengen.



Na weer wat twijfels zei Alyssa uiteindelijk 'ja'. Jarrods kamer maakte haar een beetje bang; het was bijna middeleeuws, maar dat was de gehele stijl van het huis. Er was zelfs een openhaard in de hoek, die vrolijk brandde.



Vanaf die nacht vroeg Jarrod bijna elke dag of ze bij hem kwam slapen. Soms accepteerde ze, maar meestal zei ze dat ze ruimte voor zichzelf nodig had.



Jarrod vond een afwijzing nooit leuk, maar hij wist wel dat ze tijd nodig had. En hij hield van haar, dus als zij tijd wilde, kon ze tijd krijgen. Hij kwam schreef zich zelfs in bij haar op school, zodat ze vaker bij elkaar zouden zijn. Dit tot ongenoegen van Dann, maar hij had er niets meer over te zeggen. En zo ging het leven verder.

Whoooo het wordt wel super romantisch nu
ben heel benieuwd hoe het verder gaat, je hebt wel een bodemloze fantasie hoor en de plaatjes zijn ook heel mooi

Spannund :3
Ik vind die Jarrod met de minuut erger worden

Arme Dann Ik mag die Jarrod nog steeds niet >:|

Arme Dann ;o

Wel een leuke update! (:

^^^
Jij had de computers van Manon, inclusief Jarrod toch opgegeten?

Leuke update! :3 Maar ik mag Jarrod echt niet :l

^Ja... Niet mijn fout dat zijn hoofd en Manon's computer zijn terug gegroeid

V

Bedankt iedereen <3

Het spijt me dat jullie Jarrod niet mogen x'D Ik verraad niet teveel, maar hij gaat in ieder geval nog lang niet weg
En wat mijn bodemloze fantasie betreft; eerlijk gezegd neem ik de verhaallijnen van verschillende boeken en voeg die samen
En wat Jarrod betreft; Om hem echt te vermoorden zul je eerst naar Australië moeten. De echte Jarrod Lyle is namelijk een Australische golfer. Jaikhebzijnnaamgestolen

^ Of ik hack jouw computer (ik vraag wel even hulp aan m'n simsfiguur uit de grote hack) en zorg dan dat hij in een zwembad beland met muren eromheen).

nonnieven1 schreef:Bedankt iedereen <3

Het spijt me dat jullie Jarrod niet mogen x'D Ik verraad niet teveel, maar hij gaat in ieder geval nog lang niet weg
En wat mijn bodemloze fantasie betreft; eerlijk gezegd neem ik de verhaallijnen van verschillende boeken en voeg die samen
En wat Jarrod betreft; Om hem echt te vermoorden zul je eerst naar Australië moeten. De echte Jarrod Lyle is namelijk een Australische golfer. Jaikhebzijnnaamgestolen

ghehe ik geloof dat ik de enige ben die Jarrod wel boeiend vind, waarschijnlijk omdat ik wat ouder ben dan de rest v/d lezers (vermoed ik). wat betreft ideen uit boeken samenvoegen tot je eigen verhaal, das niet nieuw hoor. ik lees ook veel en dan wordt je tijdens het schrijven van een eigen verhaal toch wat beinvloed door al die boeken. maat t is WEL je eigen verhaal. en ook ik gebruik bestaande namen voor mn sims, zo heb ik een sim die lijkt op Kamijou Yuuji en ook zo heet EN nu ook een vampier is.

Bezorgd



"Jaa, zo moet het, Alyssa!" riep de gymleraar. Alyssa's klasgenoten stonden in een slordig rijtje te wachten tot zij aan de beurt waren. "Nog één keer en dan mag je stoppen," klonk de zware stem weer.



Alyssa stond op het punt terug naar het begin te rennen toen ze vanuit haar ooghoek iemand de gymzaal binnen zag glippen. Ze draaide haar hoofd en -ja hoor- daar zat hij. Waarom was hij er altijd? Wilde het heelal haar pijnigen? En waarom bonkte haar hart alsof het uit haar borstkas zou springen? Ze was met Jarrod..
"Alyssa?" riep de gymleraar.



Ze rende snel terug naar het begin en begon weer opnieuw. Hop, hop, dacht ze in zichzelf terwijl ze over de hindernissen sprong. Ze probeerde zich te concentreren, maar het ging zo moeilijk. Nu buk- waarom is hij hier? O, wacht. Bukken. Het ging plotseling veel langzamer dit keer..



Voordat ze ook maar op de schutting was geklommen wist ze al dat ze het niet zou halen. Ze was er met haar hoofd niet bij. En plotseling kwam de vloer dichterbij. En toen werd het zwart.
Niemand verwachtte Danns reactie. Zodra hij zag dat ze haar voeten niet hoog genoeg optilde, sprong hij uit zijn stoel. Nog voordat iemand ook maar gemerkt had dat Alyssa op de grond lag, was hij al bij haar.



Het eerstvolgende dat Alyssa merkte was dat ze in Danns armen lag. "Droom ik?" vroeg ze verwilderd.
Dann keek opgelucht naar haar. "Je bent wakker," constateerde hij.



Hij zette haar neer op een bankje, en hurkte om naar haar enkel te kijken. "Hm.. Misschien gekneust. Hoe voelt je hoofd? Je knalde vrij hard tegen de vloer.."
"Um.. Het doet een klein beetje pijn, valt wel mee.." Alyssa was nog steeds verbaasd.



Hij kwam naast haar zitten. "Ik zag je vallen, maar ik kon het niet geloven.. Hoe kon je nou vallen?" Hij glimlachte, maar Alyssa kon in zijn ogen de oprechte bezorgdheid lezen. Bezorgd? Hij was bezorgd om haar.. Haar hart maakte een salto.



"Ik.. lette niet echt op." De bezorgdheid verdween voor een groot deel uit zijn ogen, en maakte plaats voor een nog diepere emotie, die Alyssa verwarde. Waarom zou hij haar zo vol liefde aankijken? Hij wilde haar toch niet meer?



Ze stond op het punt om het te vragen, toen ze een andere stem hoorde. "Alyssa!" riep Jarrod, terwijl hij van de trap af.. stuiterde. "Ik heb het net gehoord. Hoe kan dat nou? Heeft iemand een ambulance gebeld, misschien heb je een hersen- oh, die man doet dat."



Jarrod trok haar overeind in een berenomhelzing. "Hoe gaat het?"
"Het gaat prima, relax." Ze glimlachte schaapachtig. Dit was de eerste keer dat ze Jarrods komst ongewenst vond. Dann keek weer strak voor zich uit, zich er weer van bewust dat dit zijn Alyssa niet meer was.



Even later zat Alyssa weer thuis. Ze had een bezoekje gebracht aan het ziekenhuis en ze zat op de bank te lezen toen ze een zacht geklop hoorde. "Alyssa?" vroeg Emma zacht. "Mag ik binnen komen?"
"Emma! Natuurlijk." Alyssa hinkte naar de boekenkast en legde haar boek weg.



Emma glimlachte en ging op de bank zitten. "Ik dacht; ik kom even op ziekenbezoek." Ze glimlachte weer. "Hoe gaat het met je?"



"Ohh, met mij gaat het prima. Alleen mijn enkel verzwikt. Ik heb niet eens een hersenschudding. Waarschijnlijk heb ik een hard hoofd." Alyssa zuchtte.
Emma lachte. "Je zegt het alsof het iets ergs is."
Alyssa haalde haar schouders op.



"Ik had eigenlijk verwacht dat Jarrod hier bij je was. Waar is hij?"
"Oh, hij is aan het werk."
"Ik wist niet dat hij werkte?" Emma rekte dit gesprek langer dan Alyssa wilde.
"Ja, soort van. Hij werkt voor de gemeente, wordt opgepiept als er iets aan de hand is. Over vriendjes gesproken, waar heb je Brian gelaten?"



Emma keek plotseling verdrietig, en ik vreesde het ergste. "Hij is op zijn kamer, hij zei dat hij alleen wilde zijn. Ik kwam kijken wat er met hem was, want hij praatte op school niet tegen me, maar nu weet ik nog niets."



"Gaan jullie samen naar het Girls Choice feest?" Alyssa keek haar bezorgd aan; dit was niets voor Brian.
"Nou.. Ik heb hem wel gevraagd, maar hij mompelde iets over dat hij geen zin had.."



"Weet jij wat ik moet doen?" Emma's stem was niet meer dan een gefluister.
"Nee, ik heb geen idee." Alyssa dacht even na. "Ik ga wel met hem praten, en dan vertel ik jou morgen wat hij gezegd heeft."
"Wil je dat echt doen?" Emma's ogen lichtten op.
"Natuurlijk."



Alyssa hinkte om de bank heen om haar een knuffel te geven. "Alles komt goed," suste ze.
"I-i-ik h-h-oop het," snikte ze.



Die avond probeerde ze wat haarstijlen voor zichzelf uit, voor het feest. Voornamelijk om een reden te hebben met Brian te praten.
"Brian?" ze klopte op de deur en liep naar binnen. Hij lag op het bed naar het plafond te staren.



"Wat wil je, Alyssa?" bromde hij nors. Jep, er was iets mis met hem.
"Ik heb een nieuw kapsel voor het schoolfeest en ik wil feedback." Alyssa glimlachte even vriendelijk.



Hij zuchtte en kwam overeind. "Het is heel mooi," glimlachte hij.
"En ik wilde meteen even met je praten."
Brian zuchtte. "Was te verwachten." Hij liet zich op de grond zakken, en Alyssa ging voor hem zitten.



"Ik sprak Emma vanmiddag-"
"Ik heb gewoon geen zin, oké!" riep hij meteen verdedigend.



"Wat is er aan de hand, Brian?"
"Niets," mompelde hij.
"Ik ken je, ik weet dat er iets is. Ik ben je zus, toch?" Ze keek hem smekend aan.



Hij keek haar niet aan terwijl hij sprak. "Ik was laatst in het winkelcentrum - ik moest een cadeautje voor iemand kopen, en toen kwam ik een meisje tegen. Heel knap meisje, maar dat is irrelevant. Nou ja, niet echt. Ik vond haar niet echt leuk, maar plotseling flirtte ze met me, en nou ja.. mijn hormonen namen het soort van over, denk ik." Hij keek beschaamd.



"Juist ja," mompelde Alyssa.
"Ja, en toen raakte ik in de war. Emma is heel anders, en ik weet nu gewoon niet welke van de twee ik leuker vind. En toen vroeg Susanne me mee naar het feest, en ik zei gewoon 'ja' voor ik het door had.."



"Ik heb er een zootje van gemaakt," mompelde Brian zacht.
"Ja, ja dat heb je." Alyssa raakte geïrriteerd. "Hoe kón je? Je bent met Emma!"
"Ja, maar ik weet niet of ik Emma nog leuk vind."



"Alleen omdat Susanne knapper is?" vroeg Alyssa op hoge toon. "Pfft, mannen." Ze stond op.
Brian gaf geen antwoord op haar vraag, wat haar nog bozer maakte.
"Ugh!" riep ze kwaad, en ze liep weg.



"Ik vind het echt heel rot, Emma," zei Alyssa zacht. Emma huilde alleen maar. Brian had die dag niet met haar gepraat, maar ze had hem met een ander meisje gezien.
"Weet je wat? Jij gaat naar dat feest, en dan gaan wij hem laten zien wat hij heeft verloren. Jij krijgt een make-over." Meisjes werden over het algemeen vrolijk van make-overs.
"Oke," fluisterde Emma. "Maar alleen als jij het ook doet." Alyssa knikte. "Deal. Kom mee."



"Stap 1: Haar." Alyssa grijnsde toen Emma wat angstig naar de schaar keek. "Relax, ik weet wat ik doe." Ze dacht aan een paar verschillende kapsels, maar besloot toen het kapsel te doen dat zij gisteravond had gemaakt bij zichzelf.



Na een paar dozen haarlak zat het eindelijk zoals het moest. "Wow," grijnsde Emma.
"Ja, je ziet er super uit. Ik wilde het eigenlijk bij mezelf doen, maar jou staat het beter."
"Nee, nee! Ik wil je haar niet stelen! Doe jij het ook! Samen?"
Alyssa grijnsde. "Oke. Samen. Nu stap 2: kleding."

-----------------------------------------------------------

Dit is waarschijnlijk de laatste update voor de vakantie. Tenzij ik dinsdag of woensdag nog ga updaten, maar ik verwacht het niet ^-^

Supeer! <3

Cool! Ik wil meer! Meer, meer meer! <3

Leuuuuk! Stomme Jarrod, hij verpest ook alles!

Echt leuwk :3

^Idd!

^^ Jarrod kan alleen maar verpesten daarvoor zit hij in dit dagboek hij is ervoor geboren:P
dat is specialiteit

Leuke up

^ Eigenlijk heb je gelijk x'D

Bedankt iedereen <3 Nu druk bezig met nieuwe kleding uitzoeken x'D

boeiend geschreven, ben benieuwd naar t vervolg

Make-overs



"Ik weet het niet," mompelde Emma twijfelend terwijl ze naar haar spiegelbeeld keek. Zij en Alyssa stonden in Alyssa's kamer, die voor de gelegenheid volgestouwd was met rekken kleding en een grote spiegel. Emma tilde haar hand op en voelde aan haar nieuwe haar, alsof het niet echt was.
"O, kom op. Ik ben de enige die mag twijfelen, ik ben hier degene met de debiele vlechtjes. Twijfel je soms aan mijn vakmanschap?" Alyssa liet haar stem expres gekwetst klinken.



"Nee, nee! Natuurlijk niet!" Emma reageerde precies zoals Alyssa het verwachtte. "Je bent geweldig, een genie met haren. En die vlechtjes zijn niet debiel, je ziet er prachtig uit, zoals altijd. Maar-"



Alyssa gaf haar niet de kans uit te spreken. "Niets maar." Ze liep naar de spiegel, zogenaamd om haar make-up bij te werken, zodat Emma zou weten dat ze er niets meer over wilde horen. "Je hebt toegegeven dat je er prachtig uitziet - stop!" riep ze toen Emma wilde protesteren. "Oke, je hebt toegegeven dat ik je er prachtig uit heb laten zien, dat vind ik hetzelfde."



Alyssa draaide zich naar haar vriendin om. "Maar je ziet er ook echt prachtig uit, niet alleen door mij, dus hou nou maar op met mekkeren."
Emma leek haar te geloven - of in ieder geval een beetje - want ze glimlachte.



"Bedankt, maar dat was niet echt wat ik bedoelde." Haar gezicht vertrok zich in een onzekere grimas. "Jij zegt telkens dat ik naar het feest moet gaan en me vermaken, maar dat kán niet, want ik heb niemand om mee te gaan.."



Alyssa begon te lachen. "Oohh, is dát hetgene dat je dwarszat!" Emma knikte, beledigd dat Alyssa het zo grappig vond.
"Maak je geen zorgen, ik heb een date voor je geregeld. Als je dat goed vindt, tenminste." Emma was sprakeloos, dus Alyssa praatte verder. "Hij heet Jack, en is een oude vriend van Jarrod. Hij is uit Australië overgevlogen om een week bij zijn vriend te logeren en ik vroeg of hij met je mee wilde naar het feest."



Alyssa haalde een foto uit haar bureaula en liet hem aan Emma zien. "Dit is hem."
"Hij ziet er best leuk uit," piepte Emma zacht. "Maar waarom wilde hij met mij mee?"
"Hij doet het als gunst voor Jarrod, en die doet het als gunst voor mij."



Alyssa borg de foto weer op. "Vind je het goed?"
"Of ik het goed vind? Natuurlijk vind ik het goed!" riep Emma. "Je bent de beste vriendin ter wereld," beloofde ze terwijl ze haar armen om Alyssa heen sloeg.
Alyssa grinnikte wrang. "'k zal eens ergens níet de beste in zijn," mompelde ze zacht.



"Kom," zei Emma, vol enthousiasme, "laten we ons klaar gaan maken voor het feest."



Een uur later stonden ze buiten te wachten op Jarrods auto die hen naar het feest zou brengen. Emma streek telkens zenuwachtig door haar haar en hield de achterdeur van het huis in de gaten.
"Ik heb je toch gezegd; Brian is al weg," zei Alyssa voor de zoveelste keer zacht. Emma knikte alleen maar blijft op de deur letten.



"Ze doen er lang over," merkte Ayla, die naast hen stond, op.
"Jarrod heeft net nog gesmst dat ze onderweg zijn, ze zullen zo hier zijn."
"Jullie zien er prachtig uit," zei Alyssa's moeder weer. Alyssa rolde met haar ogen.



"Daar zijn ze," merkte Emma op. Een seconde later draaide de gele vlam-auto de oprijlaan op. Jarrod stapte uit en glimlachte naar Ayla, die haar best deed terug te glimlachen. Ze had Jarrod nooit gemogen, maar uit respect voor haar dochter verborg ze het. Het gemilimeterde haar van Jack was aan de andere kant van de auto te zien.



"Hey girls," grijnsde Jarrod. "Jullie zien er mooi uit." Jammer voor hem hadden de twee meisjes geen aandacht voor hem. Ze keken beiden naar zijn vriend, die met een brede grijns op hen af kwam. Jack droeg, in tegenstelling tot Jarrod, die formeel in pak was, een simpel zwart jasje over een wit t-shirt, maar hij zag er toch goed uit.



Jack gaf Emma een hand en grapte meteen dat hij niet had verwacht zo'n knap meisje aan te treffen, waarom Emma giechelde. Alyssa wist dat ze een goede keuze had gemaakt. Ze wilde nog langer naar hen kijken om het zeker te weten, maar Jarrod claimde haar aandacht, en gaf haar een kus op haar hand. "Hey," fluisterde hij. "Je bent beeldschoon." Alyssa stuurde hem haar liefste glimlach om haar gebrek aan aandacht van een paar seconden geleden goed te maken.



"Foto, fotoo!" piepte Ayla, bijna ontroerd door deze mijlpaal in haar dochters leven. Emma en Jack stonden op de voorgrond - een subtiel uitgevoerd idee van Alyssa. Jack poseerde vrolijk en Emma zwaaide verlegen naar de camera, terwijl Alyssa en Jarrod het prima vonden om gewoon met de armen over elkaar op de achtergrond te staan.



Na de foto's - één was natuurlijk niet voldoende - werd het eindelijk tijd om weg te gaan.
"Doei, mam!" riep Alyssa naar Ayla toen ze instapte.
"Veel plezier!" riep Ayla na terwijl de auto wegreed. "En wees voorzichtig!"

----------------------------------------------------------------------------

Een lekkere korte update om er weer in te komen na de vakantie (En ik had geen zin om nu al de foto's van het feest te gaan maken omdat ik dan veeeel sims nodig heb.)