Haha, ja die baarden vond ik wel een grappig iets om erin te doen.
alsof het nablijven eeuwen leek te duren.
Oktober 2000 (deel 3)
Luna kreeg een gesprek met Sylvia op school.
"Luna, ook al lijk ik erg streng. Jullie zullen mij ongetwijfeld wel een kreng vinden. Ik heb het beste voor met jullie allemaal. Dus ook met jou," vertelde Sylvia.
"Ik mag toch zelf weten op wie ik val?" Vroeg Luna.
Sylvia ging opstaan en pakte haar raadboek over liefde.
"Nee, Luna. Roel is een stuk ouder dan jij. Ik wil niet dat je ongelukkig wordt met hem. Zie je dit boek? Daar staat alle wijze raad in wat je moet doen met onmogelijke liefdes," vertelde Sylvia. Luna begon doodmoe te worden van Sylvia's gezeik.
"Beloof me dat je niet meer achter Roel aangaat. Ik ga nu lunchen en wat mij betreft kan je naar je studentenhuis," vertelde Sylvia.
"Oké, ik beloof het. Ik zal niet meer achter Roel aanlopen," zei Luna.
Toen Sylvia het lokaal uit was, wilde Luna ook vertrekken. Opeens zag ze Roel door de gang lopen, hij was weer op school.
"O, Roel...Ik kan het niet helpen maar jij bent zo'n lekkerding!" Luna besloot haar belofte te breken, ze kon maar niet over Roel heen komen.
Ze deed alsof ze flauwviel, om zo beter zijn aandacht te trekken.
Roel kwam het lokaal binnen...
"Luna! Mijn god, gaat het wel?"
Roel ging Luna helpen om weer overeind te komen. Luna's plan was geslaagd, ze had nu volledig zijn aandacht te pakken.
"Ik heb te weinig gegeten, geloof ik..." zei Luna.
"Je moet ook goed voor jezelf zorgen, meisje..." Luna vond het geweldig dat Roel zo snel bezorgd was om haar.
"Zal ik Sylvia erbij roepen? Zij heeft ervaring met EHBO," stelde Roel voor.
"NEE, dat hoeft niet! Sylvia is naar...eh...een vergadering! Ze heeft net de school verlaten," zei Luna vluchtig die niet naar Sylvia wou. Anders zou haar plan in de soep lopen...
"Zal ik je dan naar huis brengen? Je woont toch in een studentenhuis samen met anderen?" Stelde Roel voor.
"Ja, wil je me brengen? Ik ben anders bang dat ik weer val," zei Luna. Roel vond dat prima en ging met haar mee...Luna heeft hem precies waar ze hem hebben wilt.
Ondertussen had Froos een paar medestudenten erbij geroepen om de 'geest' van Markos te horen.
Zij hoorden echter niets...
...Omdat Markos in slaap was gevallen.
"Als Markos dood zou zijn, waar is zijn lichaam dan? Volgens mij ben jij een beetje gek aan het worden," zei Deetui.
"Froos, ik heb geen zin in geintjes. Ik moet zo nog mijn nagels doen," zei Jente. Froos was ervan overtuigd dat het spookte in de kamer.
"Hij is echt dood, ik hoorde hem nog vandaag," zei Froos bezorgd.
"Hahaha, jij bent echt gek! Markos is niet dood," zei Simsmeid die haar lach niet meer kon inhouden.
"Zijn jullie dan niet bang?" Vroeg Froos.
"Bang? Ik? Ik ben NOOIT bang voor geesten," zei Deetui.
Opeens werd Markos wakker en maakte vreemde geluiden...
"Uuh, ooh...pff," het ging steeds slechter met hem.
De anderen schrokken zich wild...
"Uuuh..." Toen was het doodstil...
"WHAA! Dat was de stem van Markos!" Schreeuwde Simsmeid.
"Ik zei het je toch, hij is dood! Morsdood!" Zei Froos verdrietig.
Deetui raakte helemaal in paniek en wilde de kamer uitvluchten...
Simsmeid hield hem tegen.
"Wat heb jij nou weer?" Vroeg Simsmeid.
"Ik ben zó bang voor geesten..." zei Deetui. Simsmeid ging hem troosten. Jente stond er raar van te kijken.
"En net stond je zo stoer te praten dat je niet bang was?"
Hoe dan ook, ze kwamen tot de conclusie dat Markos inderdaad overleden moest zijn. Iedereen begon verdrietig te worden.
"We gaan een herdenking doen in deze kamer, snik!" Zei Froos verdrietig.
"Z...zal ik bloemen kopen? Arme Markos!" Jente kon haar tranen ook niet meer houden.
"Waarom moet het leven zo hard zijn...Boeh!! Markos, we missen je zo erg!" Zei Deetui.
"Ga de rest maar inlichten erover, we gaan een herdenking doen," zei Simsmeid. Ze had er spijt van dat ze zo was uitgevallen tegen Markos, want dit verdiende hij niet.
----------------
In de volgende update zitten wij al in november!
wat gaat het jaar toch snel