Hoofdstuk 9 (Door Linsey)
Het nieuws over de dood van mijn vader was erg schokkend. Ik heb het via-via moeten horen, want het verzorgingstehuis wist natuurlijk van mijn ‘overlijden’. Meteen toen ik het hoorde, was ik naar het huisje van mijn vader gegaan, maar ze hadden zijn lichaam al weggehaald. Ik weet niet wat ermee is gebeurd, en ik heb geen afscheid van hem kunnen nemen. Mijn lieve vader die er altijd voor mij is geweest. Snel veegde ik de tranen uit mijn ogen. Er moest iets zijn wat ik voor hem kon doen, net als voor Daisy en Emerald.
Weer thuis aangekomen, liep ik meteen de trap op. Ik voelde me verschrikkelijk van het overlijden van mijn vader. Eenmaal boven stopte ik en keek de kleine kamer rond, mijn ogen bleven rusten op de grote boekenkasten. Een dik, donkergroen boek ving mijn blik. Ik stond op uit de stoel om te titel van het boek te kunnen lezen. ‘Demonen en Zwarte Magie’ stond er in grote gouden letters. Ik pakte het boek en blies de stof eraf. Ik had nooit geweten dat mijn ouders zulk soort boeken lazen. Ik bekeek het boek nog eens goed. Mijn ogen werden groot toen ik de naam van de schrijfster las. Mijn moeder had dit geschreven!
Ik plofte in een van de oude stoelen en bladerde het boek door. Bij elke bladzijde die ik omsloeg werd de verbazing op mijn gezicht nog groter. Op elke bladzijde stonden alle details over verschillende soorten demonen. Op de pagina waar in grote zwarte letters ‘Hiaski’ geschreven stond, stopte ik. De tekening leek sprekend op de moordenaar van Daisy en Emerald! Alleen was de vorm van haar gezicht net anders.
‘Snap je het al?’ klonk een valse stem voor mij. Verschrikt keek ik op.
Voor mij stond ze dan, de moordenaar. De Hiaski. Snel wierp ik een snelle blik op de tekst om wat laatste informatie te vinden voor ik weer bedreigt zou worden. Maar de enige woorden die ik zo snel vond waren ‘extreem gevaarlijk’ en ‘zware moeilijkheden als je er een tegenkomt’. Helemaal ontmoedigd keek ik de vrouw trillend aan. Als reactie glimlachte ze vals.
‘Wat wil je van me?’
‘Waarom doe je me dit aan?’
‘Wat gebeurt er allemaal?’
Al die vragen lagen op het puntje van mijn tong, maar mijn angst weerhield me ervan ze uit te spreken.
‘Dat neem ik aan als een nee. Jammer van jouw papa, hè? Maar ja, het kon nou eenmaal niet anders.’
‘Wat?’ schreeuwde ik. ‘Het was nergens voor nodig!’ De tranen sprongen uit mijn ogen.
‘Ach liefje toch, natuurlijk wel. Al vanaf het moment dat hij jouw moeder ontmoette, was zijn lot bepaald.’
‘Hoe dan?’ Ik weerstond mezelf ervan de vrouw recht in haar gezicht te slaan.
‘Jouw verschrikkelijke moeder heeft mijn man gedood en ik ben hier om hem te wreken!’ barstte ze opeens uit. Ik keek haar niet-begrijpend aan. Maar voor ik de tijd had om ook maar een beetje na te denken, kwam ze op mij afrennen.
Zo snel als ik kon, rende ik naar mijn kamer. Ik ramde de deur achter me dicht en ging ertegenaan zitten. De warme tranen rolden over mijn rode wangen. Ik dacht na over wat ik net gehoord had, terwijl er kei hard tegen de deur geslagen werd.
‘Wacht maar! Ik krijg je nog wel, Chelsea!’ schreeuwde ze. Toen werd het helemaal stil. Alleen het zachte snikken van mij was nog te horen in het huis dat opeens heel leeg aanvoelde.
Nou, daar is 'ie dan eindelijk. Sorry dat het zo lang heeft geduurd, maar ik had geen tijd en leed aan inspiratieloosheid. Hopenlijk duurt het nu niet zo lang tot de volgende up.
Nogmaals sorry daarvoor.
Maar hopenlijk heb je deze up toch nog wel leuk gevonden ^^ Snap je al een beetje hoe het in elkaar zit?