Hoofdstuk 2: Het weerzien
Nadat ik mijn bord heb afgewassen pak ik een foto-album uit de boekenkast en blader er wat door heen. Bij een bladzijde blijf ik langer kijken. Het zijn drie foto’s: twee van Dylan en één van ons twee. Ik hield zoveel van hem, ik kan het nog steeds niet bevatten dat hij vreemd is gegaan, gewoon met de eerste beste die hij tegen kwam. Het probleem was dat ik het niet eens aan zag komen. Ik had niet het gevoel dat onze relatie slecht was, ik hield teveel van hem en was te verliefd om dat te zien.
Een traan loopt over mijn wang en ik leg het foto-album op de grond. Aan de ene kant zou ik hem dolgraag nog een keer willen spreken om alles uit te praten. En opnieuw met hem beginnen, met hem en Mae en een gelukkig gezin vormen. Maar aan de andere kant weet ik dat dit onmogelijk is, onmogelijk dat hij me terug wil. Ik vraag me af of hij nog een relatie heeft met degene met wie hij vreemd ging, ik hoop het niet, daar ben ik te jaloers voor.
Het is al best laat en eigenlijk hoort Mae al in haar wiegje te liggen. Ik pak haar op uit de schommelstoel en geef haar een knuffel. ‘Ma-ma, nie huile.’ zegt ze. Ze kan nog niet zo goed praten maar als ze een paar woordjes zegt smelt keer op keer mijn hart. Ze is dan nog schattiger. Ik reageer niet op wat ze zegt en geef haar alleen een kus op haar hoofd en zij drukt haar hoofdje weer tegen me aan. ‘Ma-ma lief.’ zegt ze dan. ‘Jij ook.’ fluister ik in haar oor.
Als ik Mae in haar bedje heb gelegd ga ik douchen en daarna ga ik op mijn bed liggen. Mijn eerste dag in dit nieuwe huisje was goed verlopen, al zeg ik het zelf. Morgen zou ik dit dorp eens rond gaan kijken, hopelijk woonden hier aardige mensen die mij eindelijk zouden accepteren. Ook al had ik nauwelijks vertrouwen meer in mensen bleef ik de hoop houden dat het ooit een keer goed zou komen. En terwijl ik na aan het denken was viel ik in een onrustige slaap.
Als ik de volgende morgen wakker word besef ik me eerst niet goed dat dit mijn eerste nacht was in mijn nieuwe huis. Ik kijk om me heen en laat de omgeving op me inwerken. Dan weet ik waar ik ben, in mijn slaapkamer, in mijn nieuwe huis. Ik loop naar Mae’s kamer en kleed haar aan en geef haar een flesje. Zelf pak ik de restjes van mijn salade die ik gisteren heb gemaakt. Daarna bel ik een oppas want ik wil vanmorgen even naar de boekenwinkel om een paar boeken te kopen.
Ik kleed me snel aan en doe wat make-up op, vooral een extra laag foundation om mijn wallen te bedekken. Ik haal al mijn make-up eraf en breng weer een nieuwe laag aan. Dan gaat de bel, dat moet de oppas zijn. Ik doe de deur open en vertel haar waar alles ligt, wat ze moet doen en al dat soort dingen. Snel geef ik Mae nog een kus op haar hoofd die alweer heel druk bezig is met het maken van deuntjes op haar xylofoon. Dan loop ik de deur uit, start mijn auto en rijd naar de boekenwinkel.
Bij de boekenwinkel hadden ze veel leuke boeken. Bij de tweedehands afdeling kocht ik meteen wat boeken. Als ik de winkel uitloop hoor ik een bekende stem achter me ‘Ally’ zegt hij. Ik draai me niet om, op deze stem heb ik lang gewacht om hem te horen. Deze stem wilde ik altijd horen maar nu, net als ik opnieuw wilde beginnen, kwam het aan als een kwelling. Toch draaide een bepaalde kracht me om, ik keek recht in zijn ogen en ik moest moeite doen om niet te gaan huilen…
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Dit was hoofdstuk 2, gelukkig alweer een stuk langer dan het 1e hoofdstuk. Het volgende hoofdstuk is weer wat dramatischer en die heb ik al bijna af. Bedankt voor jullie reacties en tips, dat is echt de beste motivatie die ik kan hebben. Ally is btw gewoon een bijnaam voor Alize.
Ik hoop dat jullie dit hoofdstuk ‘leuk’ vonden