Alweer een nieuw verhaal van mij:)
Nou ja, de andere verhalen, zoals de familie Moonlight en het verhaal van Alysia, kan ik helaas niet afmaken omdat alle saves opeens weg waren. Maar in plaats daarvan komt er een nieuw verhaal!

Ehm, waar is het proloog?

Ga ik nu makenxD

Ik ben gelukkig, dacht ik altijd.
Maar vaak wist ik wel beter en was het juist niet zo.
Je hebt geen vader, misschien wel twee zussen en een moeder, maar ik mijn geval had ik daar dus niet veel aan. Mijn gezicht leek altijd vrolijk. Soms vroegen mensen of ik die dag een 'happy day' had.
Ach joh, misschien ben ik ook wel gelukkig. Nee Aimee, nee, dat ben je niet, zei een stemmetje altijd in mijn hoofd.

Leuke proloog, ben benieuwd! :3
(En je kan beter je bericht wijzigen )

Ik ben benieuwd
Vooral eigenlijk naar het woordje 'misschien' na 'geen vader'

Hoofdstuk 1



Ik zat op de bank, te wachten totdat mijn zus Myla me op kwam halen. We zouden namelijk naar het strand gaan, Myla had ook nog een paar vrienden uitgenodigd. Het wachten duurde lang, zeker op een bank die niet zo comfortabel was. Maar ik was er wel trots op, klinkt gek, maar het is zo. Ik kon er niet meer tegen naar de zoveelste ruzie met mijn moeder en stiefvader, daaom was ik vertrokken. Ik kreeg een mooi klein huisje aangeboden voor een extreem lage prijs. Met mijn zussen Myla en Luna had ik nog wel contact, maar vaak zag ik ze niet.



Ik keek uit het raam. 'Kom nou Myla.' mompelde ik in mezelf. Niets hielp. Er kwamen veel auto's voorbij, met nog een taxi, maar uit geen een deur stapte mijn zus uit. En ik vond het al zo spannend! Het was niet zo gebruikelijk voor mij om uit te gaan, ik had het geld er niet voor.



Nog geen minuut later ging de telefoon. Ik zag op het scherm dat het Myla was. Ik nam op. 'Lieverd, het spijt me heel erg, maar ik heb opeens een belangrijke vergadering op mijn werk.' O nee, daar zal je ze hebben. Ik zuchte. 'Ik heb mijn vrienden nog niet afgebeld, ze verwachten je.' zei ze. Ik had nog geen eens antwoord kunnen geven, of ze zei al haastig gedag en hing op. Echt Myla, ze vergat altijd alles. En wat heb ik nou met haar vrienden? dacht ik.



Ik zat aan een tafel op het strand. Ik had nog geen groep mensen voorbij zien komen. Ik zag een jongen naast me, die bezig was met schrijven. Ik keek naar hem en hij keek naar mij. Hij gebaarde dat ik naar hem moest komen. Ik ging naar hem toe.



Ik wist niet wat me bezielde, maar hij was zo rustig, dat ik heel mijn levensverhaal eruit gooide. Hij keek me met zijn donkere ogen heel lief aan, hij luisterde aandachtig. Toen ik uit was gepraat, legde hij zijn handen op mijn schouders en trok me een beetje naar zich toe. 'Ik moet gaan.' zei hij. 'Ik heb veel bewondering voor je.' zei hij daarna. Hij gaf me een kus op mijn wang. 'Zie ik je snel weer?' vroeg hij. Ik knikte en zag hem langzaam de straat uit lopen.

Mooi verhaal! 'k Vind het zeker de moeite waard om te gaan volgen, ga vooral zo door!

Echt een mooi verhaal Eline! :3
Ben benieuwd naar meer! :3

Dank jullie wel

Lijkt me leuk! (Als je een vloer net onder je dak legt kijk je er niet door, maar heb je een plafond )

Hoofdstuk 2



De volgende ochtend werd ik al vroeg mijn bed uit gehaald door de telefoon. Het was Elmo en hij vroeg of hij even langs mocht komen. Ik voelde de adrenaline door me heen stromen, maar zei dat het goed was. Elmo, voor het eerst in mijn huis! Ik was wel bang voor zijn reactie, het was immers maar een klein huis.



Niet veel later zaten we in een innige omhelzing. Zijn mooie donkere ogen keken in de mijne en ik voelde me stralen. Het feit dat iemand om je geeft, terwijl je dat nog nooit hebt gehad, doet je meer dan goed. In ieder geval was dat bij mij wel zo.



Maar al snel veranderde die verliefdheid in iets heel vreemds. Misschien ook niet, want ik kon me die avond nog wel herinneren. Ik keek naar de wasbak, waar de test op lag. Z.W.A.N.G.E.R stond erop. Ik schrok me natuurlijk rot, ik wist niet wat ik moest doen. Ik kon het niet aan om een abortus te laten plegen, dus moest ik het zeggen tegen Elmo.



Maanden gingen voorbij. Ik had het na een week tegen Elmo verteld, maar die was niet blij en vertrok. Daarna had ik hem niet meer gezien. Ik was best bang, ik was eigenlijk alleen. Waar ik het meest bang voor was, was het idee dat ik alleen met mijn kindje zou zitten, dat ik mijn kindje geen prettig leven kon bieden. Eindelijk begonnen na een tijdje de pijnlijke steken in mijn buik.



Het deed pijn, maar na een tijdje had ik mijn dochtertje in mijn handen. Ik noemde haar Jayde en was super gelukkig toen ze eindelijk in mijn armen lag. Gelukkig was alles goed gegaan en kon ik een nieuw leven beginnen met Jayde. Een gelukkig leven, hoopte ik.



Haha, ik weet, misschien heeft ze iets te snel een kind gekregen, maar ik wist niet wat ik anders moest doen. Najaa, in ieder geval staat hoofdstuk 2 online

Het gaat inderdaad wel snel, maar dat betekent niet dat het meteen slecht is ^^
Het is trouwens wel een schattige foto van Jayde (:
Ben benieuwd naar het volgende hoofdstuk (:

V Ja, dat is wel weer zo..

Ik ben echt benieuwd naar meer (:
Ik ging wel stuk om Elmo :3
En ik vind het niet echt te snel gaan, zwangerschappen zijn zo saai p:

Hoofdstuk 3



Ik probeerde een goede moeder te zijn voor Jayde. Het was best moeilijk om al op zo'n jonge leeftijd een verantwoordelijkheid te dragen. Maar het moest en ik vond het ook niet zo erg om Jayde te verzorgen. Het was immers mijn eigen dochter, daar heb je het voor over, toch?



Natuurlijk had ik het voor haar over, maar het was ook fijn als je iets voor jezelf kon doen. Ik ging niet naar school, hoewel ik wel moest. Ik deed maar wat dingen, die eigenlijk geen invloed hadden op mijn opleiding. Zou ik kunstenares worden, dacht ik weleens. Maar dan dacht ik weer aan mijn dochter, waar ik veel energie in moest stoppen. Zelfs een paar schilderijtjes maken ging niet.



Opeens op een dag, kreeg ik een boos gevoel. IK moet voor de baby zorgen, dacht ik. IK moet zorgen dat haar mondje gevuld blijft. Ik dacht aan Elmo, die dus van de aardbodem verdwenen leek te zijn. Hoe kon hij het maken? Een zwangere vrouw alleen laten, was 1. Maar ten tweede was het wel ZIJN dochter. Natuurlijk ook het mijne, maar hij was degene die haar had verwekt. Ik besloot hem te bellen. De telefoon ging over, het leek een eeuwigheid te duren. Ik hoorde dat hij opnam. 'Met Elmo.' Het was een tijdje stil. 'Hoi Elmo, met .... met mij, Aimee.' zei ik met trillende stem. 'Wat moet je nou van me?!' schreeuwde Elmo. 'Ik wil niks meer met jou te maken hebben en ook niet met je kind!' Ik voelde de boosheid in mij opkomen. 'Luister eens Elmo, ik ben misschien de moeder, maar jij bent haar vader!' schreeuwde ik terug. Het bleef stil. Toen zei ik: 'Weet je wel hoe het voelt om geen vader te hebben?' zei ik rustig, uit eigen ervaring. Ik hoorde hem zuchten en hij verbrak de verbinding. 'Zak.' mompelde ik.



Na het telefoongesprek pakte ik Jayde op. 'Het komt goed Jayde, het komt allemaal goed.' fluisterde ik in haar kleine oortjes. 'Papa mag er dan niet voor je zijn, maar mama zal altijd voor je klaar staan.' Ik voelde dat mijn ogen prikten, maar ik kon nog net de tranen verbergen. Hoe vaak had ik niet gehoopt dat alles goed zou komen?

Awh, dat einde was zielig ):
Ook erg voor Aimee dat ze Jayde helemaal alleen moet verzorgen, Elmo is echt een !@$#!@^$#

Hoofdstuk 4



Jayde was alweer opgegroeid tot een peuter. Ze leek veel op Elmo. Aan de ene kant vond ik dat niet erg, maar ik werd in het begin elke dag herinnerd aan hem. Het was wel anders, zo'n peuter. Langzaam maar zeker kreeg ze het lopen onder de knie en praten, dat was haar favoriet.



We hadden ook hulp in huishouding gekregen. Het was een jongen, van mijn leeftijd die veel op Jayde paste, zodat ik naar school kon. Geld hoefde ik er niet voor te betalen. Ik vond het wel onzin dat ik nog naar school moest, ik werd toch bijna volwassene. Maar het was niet erg dat hij kwam, zo had ik nog eens iemand om mee te praten, over dingen die voor onze leeftijd interessant zijn, niet dat gebrabbel van Jayde, hoewel dat ook wel gezellig was.



'En, hoe ziet jouw leven eruit?' vroeg ik toen Jayde op bed lag aan Jhon. 'Nou ja, goed, ik heb het goed voor elkaar gekregen in mijn leven.' 'Ik was al vroeg klaar met school, ik heb wat klassen overgeslagen.' antwoordde hij. Ik knikte. Het was even stil en toen vroeg hij hetzelfde aan mij. 'Nou ja, ik uh, heb nog wel mijn problemen, maar jouw hulp helpt al heel wat.' antwoordde ik. Hij glimlachte. 'Heb je nog contact met je familie?' vroeg hij opeens. Ik voelde opeens de tranen weer prikken en dit keer kon ik ze niet inhouden.



Hij zag het. 'Ach, wat is dat ook stom van mij.' zei hij. 'Nee, nee, het is niet erg.' Ik keek hem aan. Toen gooide ik er alles uit. Over hoe de band was met mijn moeder, dat ik nog wel daarna even contact had met mijn zussen, maar die sinds de geboorte van Jayde ook verdwenen waren uit mijn leven. Jhon was een heel uur het luisterend oor. En toen ik klaar was, sloeg hij een arm om me heen. ' Ik zal er altijd voor jou en voor Jayde zijn.' zei hij. Hij trok me naar zich toe en drukte zijn zachte lippen op de mijne. Al mijn tranen leken verdwenen.



Ik voelde een stroom van verliefdheid. Toen Jhon op bed lag, pakte ik een fotoboek. Ik bladerde erin en kwam toen foto's tegen, die de tranen weer opwekten.







Zo, update nummer 2 vandaag

Oeeh, leuk <3
Jhon is ook aardig :3

Zeker is Jhon aardig ;o
En dat is wel fijn voor Aimee, en ook voor Jayde..