8. Life Sucks (door Eline) Jeetje, hoe kon ik nou zo stom zijn! Het is niks, eventjes zwanger raken. Mijn leven stond na die vreselijke streepjes helemaal op zijn kop. Hoe zou ik nou in hemelsnaam een kind kunnen verzorgen als ik het al moeilijk heb om mezelf te onderhouden?
Na al dat gepieker besloot ik er mee op te houden en lekker naar de kroeg te gaan. Even mijn aandacht op iets anders, dacht ik. Het liefst een tijdje verdoofd, alsof alles langs me heen gaat.
En dat lukte me aardig goed. Het ene naar het andere glas ging naar binnen. Het voelde ontzettend goed. De hoofdpijn die ik eigenlijk had voelde ik geen eens. Maar of dat nou wel een goed idee was...
Ik kwam na een tijdje een jongen tegen, die net zoveel op had als ik. Samen dansten we lekker in het rond. Het ging zelfs zover, dat ik nog geen eens zijn naam wist, maar wel mijn mond op de zijne
drukte. Ik had gewoon geen besef meer waar ik mee bezig was. Het voelde zo goed.
Ach, nou ja. Even bij elkaar in bed kon ook nog wel.
De volgende ochtend had ik ontzettend last van een kater. Ik voelde me niet goed en eenzaam. De tranen prikten in mijn ogen en liepen langs mijn wangen naar beneden. Wat had ik gedaan?
De zorgen die ik had, kwamen opeens weer allemaal terug. Ik verlangde eigenlijk terug naar mijn ouders, die me misschien wel wilden helpen. Want zeg nou zelf, als je al moeite hebt om jezelf te onderhouden, hoe kan je dan een kind opvoeden?
Toch besloot ik het kindje te houden. De zwangerschap verliep goed. Ik probeerde mezelf in controle te houden, wat me aardig goed lukte. Ik vond het aan de ene kant eng, maar aan de andere kant was ik al bezig met de voorbereiding voor het kindje.
En toen hadden we ook nog de bevalling. Nog nooit had ik ergere pijn gevoeld, en ik kon niks anders doen dan gillen. Een paar uur later lag er een klein lief babytje mijn armen.
