Die avond zat ik buiten, nog altijd denkend aan mijn ouders. Ik wist niks van ze, helemaal niks. Waar woonden ze? Leefden ze nog wel? Hoe heten ze eigenlijk? Ik zuchtte. Geen enkel aanknopingspunt om ze te kunnen vinden. En toen besefte ik waar ik aan dacht. Ze vinden. Ik zou ze kunnen gaan zoeken.. Het klonk misschien gek om ze te gaan zoeken, want ja, eigenlijk wist ik helemaal niet naar wie ik zocht. Maar op dat moment klonk het volstrekt logisch. Een kans om erachter te komen wie er nou echt achter me zaten. En na een half uur stond ik dan ook buiten.
Daar stond ik dan. Voor het huis waar ik altijd geleefd had, de enige plaats waar ik me altijd thuis had gevoeld, waar het vertrouwd was. En nu, nu leek de plek niet meer dan het begin van alle leugens. Ik draaide me om en liep stug de straat uit, maar ondertussen voelde ik een traan over mijn wang rollen. Na wat doelloos rond te hebben gelopen, zakte ik neer op een bankje in het park. Nu pas drong het tot me door waar ik meer bezig was. Mensen proberen te vinden die ik niet kende, waarvan ik niet eens wist of ze nog wel hier woonden. Opeens verlangde ik naar thuis, naar mijn warme bed en naar de altijd goed gevulde koelkast. En naar mijn ouders. Ze mochten dan niet mijn echte ouders zijn, ze waren er toch geweest, hadden me alle aandacht en liefde gegeven die ze hadden. Mijn biologische ouders hadden me gewoon gedumpt, als oud vuil.
Mijn ogen begonnen dicht te vallen, dus zakte ik neer op het bankje. Een andere optie was er niet. Wat had ik mezelf aangedaan. Ik had me van de plek vebannen waar ik wilde zijn, van de plek waar ik hoorde. En nu lag ik hier, net als een of andere zwerver, op een oncomfortabel hard bankje te rillen van de kou, terwijl ik in slaap probeerde te vallen. Één ding wist ik zeker: Ik kon niet terug.
Zo, hoofdstuk 3! Je zult ws wel merken dat mijn schrijfstijl heel erg verschilt, maar ja x3
Hopelijk morgen hoofdstuk 4!
Maar na een paar dagen snakte ik naar een fijne douche en iets fatsoenlijks te eten, dus besloot ik maar om bij het eerste beste huis aan te bellen. Het was een oude huis die er van dichtbij nogal verwaarloosd bij lag. De planten in de tuin begonnen te verwelken en de ramen zaten zo onder het stof dat je niet naar binnen kon kijken. Ik belde aan.
Een meisje van mijn leeftijd deed de deur open en keek me met woeste ogen aan. Ze zag er goedkoop uit in haar reclameshirt en de oude afgetrapte sportschoenen. 'Wat moet je?' vroeg ze meteen geïrriteerd. Beledigd keek ik haar aan. 'Nou, even douchen en het liefst ook iets eten..' Haar blik veranderde in spottend. 'Jaja, zo'n rijkeluiskindje die bij een paar van haar minderen om eten gaat vragen?' Ze liep naar binnen, en hoorde haar met iemand praten, al kon ik niet verstaan wat ze zeiden. Shaunee liep naar binnen, ze was hier duidelijk niet gewenst. 'Het spijt me.. Ik wilde gewoon wat eten en even douchen, maar als jullie dat liever niet hebben.. dan ga ik wel ergens anders heen'. De vrouw waarmee het meisje had staan discussiëren draaide zich om, en met schuin hoofd bekeek ik haar. Ze zag er net zo sjofel en goedkoop uit, in haar gescheurde broek en vieze blouse, met daaronder versleten sandalen. Toen ze mij zag staan veranderde haar blik in verbijsterd.
'Shaunee?'
Zo, das deel 1 van hoofdstuk 5.. Als iemand raad wie die vrouw is (wat moeilijk x3) dan ga ik deel 2 zo snel mogelijk posten :3 Duss.. wie is die vrouw? x3
Laatst gewijzigd door Simsfreak op do 08 sep 2011, 18:19, 1 keer totaal gewijzigd.
V Neey ;o Sjaaltje is 18, en die moeder lijkt hoogstens 38 ^^
Achtien vind ik best jong ;3
Edit: Wtf, ik bedoelde 36, andersl ijkt het alsof ik niet kan rekenen
Laatst gewijzigd door marlinde op do 08 sep 2011, 19:34, 2 keer totaal gewijzigd.