Proloog

My name is Cassie, Cassie Black. There's not much to say about me. I don't have any friends. I don't wear anything other than black and red. I don't talk a lot. I'm not a girl everybody likes. I don't live in the most beautiful house of the city. I'm not the richest person in the world.
But there are some things that make me special. My mother died a few years ago. But I've got the feeling she's still here, with me. Not in my heart, but everywhere around me. She talks to me, helps me when I'm in trouble. Same goes for my uncle, aunt and cousin. It is as if I can talk with the dead. Which really scares me. I'm not sure what to do. But I've got to find out what they want from me..
________________________________________________________________________________

Mijn naam is Cassie, Cassie Black. Er valt niet veel over mij te vertellen. Ik heb geen vrienden. Ik draag niks anders dan zwart en rood. Ik praat niet veel. Ik ben niet iemand waar iedereen van houd. Ik woon niet in het mooiste huis van de stad. Ik ben niet de rijkste persoon op de wereld.
Maar er zijn een paar dingen die mijn speciaal maken. Mijn moeder is een paar jaar geleden overleden. Maar ik heb het gevoel dat ze nog steeds hier is, bij me. Niet in mijn hart, maar overal om me heen. Ze praat tegen me, helpt me als ik in moeilijkheden ben. Hetzelfde geldt voor mijn oom, tante en neef. Het is alsof ik met de doden kan praten. Iets wat me best bang maakt. Ik weet niet zeker wat ik nu moet doen. Maar ik moet uit zien te vinden wat ze van me willen..
_________________________________________________________________________
Ik heb uiteindelijk toch gekozen om mijn verhaal in het nederlands te schrijven :3
Veel leesplezier!

Als iemand heel lief wil zijn en wil uitleggen hoe het met de foto's werkt, ben ik je heel erg dankbaar.

Your answer can be found here.

succes!

Via tinypic.com kun je de foto's uploaden en dan krijg je een stuk of 4 code's en daarvan plak je die voor fora hier (met zo'n [IMG] achtig iets staat voor de code. En daar komt dan de foto, probeer het maar eens, erg gemakkelijk hoor.

Linss, Ik zou het graag in het Nederlands willen
En dis best wel hard voor haar
Psychic Paranormal!

Ik wist dat in de tijd dat ik dit typte, allang een oplossing zou zijn gezegd
Maar alsnog even mijn uitleg

~~~
Foto's op de site??

Neem een uploadsite, bijv. http://www.tinypic.com of http://www.photobucket.com . ik zou de laatste nemen, bij tinypic moet je steeds een vervelende code intikken en kan je maar 1 foto teglijk doen, dus das niet zo handig

Dan moet je (ik ga even uit van photobucket) je even registreren, volgens mij is dat zo gedaan
Dan kan je je plaatjes uploaden. Dus :C-Electronic Arts-Sims 3-Screenshots zoiets, weet neit of dat het hele pad is Daaaaan kan je je foto's selecteren, met control indrukken kan je er meer selecteren.

Dan klik je op oke en dan moet je ff wachten

*WAAAAAAAAACHT*

Dan selecteer je ze allemaal en klik je op 'Generate link codes for selected'
Staat ernaast ;D
Dan komt er een scherm en moet je gewoon klikken op iets met IMG voor forums enzovoort.
Dan staat er 'Copied' en kan je in een nieuw bericht hier 'plakken', en heb je een hele lijst met codes.

Als je op voorbeeld klikt, kun je ze ff allemaal bekijken
En je moet de tekst er natuurlijk nog ff tussenzetten

Thank you all!
Ik ga vanavond foto's maken en dan ga ik kijken of het me lukt om ze online te zetten ^^
Ik kijk nog wel in welke taal het geschreven wordt :3

Ik wil dit heel graag lezen, maar engels is nog niet mijn sterkste punt.
Maar iig, naar alles wat ik een beetje snap moet het een gaaf dagboek worden.

Mijn naam is Cassie, Cassie Black. Er valt niet veel over mij te vertellen. Ik heb geen vrienden. Ik draag niks anders dan zwart en rood. Ik praat niet veel. Ik ben niet iemand waar iedereen van houd. Ik woon niet in het mooiste huis van de stad. Ik ben niet de rijkste persoon op de wereld.
Maar er zijn een paar dingen die mijn speciaal maken. Mijn moeder is een paar jaar geleden overleden. Maar ik heb het gevoel dat ze nog steeds hier is, bij me. Niet in mijn hart, maar overal om me heen. Ze praat tegen me, helpt me als ik in moeilijkheden ben. Hetzelfde geldt voor mijn oom, tante en neef. Het is alsof ik met de doden kan praten. Iets wat me best bang maakt. Ik weet niet zeker wat ik nu moet doen. Maar ik moet uit zien te vinden wat ze van me willen..

_______________________________________________
Ik heb heb proloog vertaald zodat iedereen weet waar het over gaat. Ik ga denk ik ook verder schrijven in het Nederlands.

Hoofdstuk 1 ~ The beginning


Ik was vroeg op die ochtend. Ik had slecht geslapen. De hele nacht hoorde ik stemmen in mijn hoofd. De stemmen schreeuwden onverstaanbaar naar mij. Ik wilde begrijpen wat ze zeiden, maar ik snapte het gewoon niet. Al snel had ik het opgegeven. Ik probeerde met alle macht de stemmen uit mijn hoofd te krijgen. Maar toen dat niet lukte, ben ik opgestaan. Moe liep ik naar de keuken en maakte een paar wafels. Langzaam werd het weer helemaal stil in mijn hoofd. De stemmen stierven weg en ik kon rustig van mijn ontbijt genieten.


Nadat ik de wafels ophad, ging ik terug naar mijn kamer. Snel zocht ik mijn kleren bij elkaar en pakte naar een handdoek. Ik kon wel een warme douche gebruiken. Na de douche kleedde ik me snel aan en liep terug naar de keuken. Net toen ik het bord dat ik had laten staan wilde opruimen, kwam mijn oma de kamer binnengelopen.
'Hallo, lieverd. Heb je lekker geslapen?' vroeg ze.
'Ja, hoor. En u?' loog ik.
'Ik heb ook goed geslapen. Ik zie dat je al ontbeten hebt?'
Ik knikte, pakte het bord en wilde naar de keuken lopen, maar oma hield me tegen.
'Waarom ga je niet eens naar buiten? Maak wat vrienden. Je zit altijd hier alleen binnen.'


Ik wist dat ik niks tegen haar had in te brengen en deed gewoon wat ze zei. Ik pakte mijn helm en liep naar buiten. Achter het huis stond mijn motor. Ik haalde het zeil eraf en liep ermee naar de straat.
'Je kan maar beter werken,' mopperde ik tegen het oude ding. Ik gaf gas en begon te rijden. Ik wist niet waar ik heen ging. Zolang ik maar een uurtje weg was vond oma het wel goed. Ik verzon wel iemand die ik was tegengekomen. Onderweg fantaseerde ik over mijn denkbeeldige vriendin. Zonder dat ik het doorhad, was ik naar het kerkhof gereden. Ik zette mijn moter tegen een muur en liep naar het graf van mijn moeder. Het deed nog steeds pijn om te leven zonder haar. Ze had me zo vaak geholpen als ik gepest werd. Ze hielp me altijd met mijn huiswerk als ik er niet uitkwam. Ze bakte zulke lekkere appeltaart. Mijn zicht werd steeds waziger. Er rolde een traan over mijn wang. Opeens herinnerde ik me het gesprek dat we hadden vlak voordat ze dood ging.


'Cassie, wil je even hier komen?' vroeg mijn moeder vanuit de woonkamer. Snel liep ik de ruimte in en ging naast haar op de bank zitten.
'Wat is er?' vroeg ik. Haar gezicht werd steeds somberder.
'Je weet wat je met je vader is gebeurd, hè?'
'Ja, die is overleden in een auto-ongeluk vlak voordat je mij kreeg,' zei ik verbaasd.
'Ik ben bang dat binnenkort hetzelfde voor mij staat te gebeuren.' Ze keek verdrietig naar haar handen. Opeens voelde ik de woede door mijn aderen stromen.
'Wat?! Mam, dit is niet iets om grapjes over te maken? Hoe kun je nou weten dat jou tijd eraan komt?'
'Dit is geen grap, Cassie...'
'O nee? Wat is het dan?' riep ik boos naar haar.
'Dat kan ik je niet uitleggen.'
'Natuurlijk niet! Laat ook maar!' Boos liep ik de kamer uit.
Dat was de laatste keer dat ik mijn moeder had gezien.

Nicee, ben benieuwd naar meer.. :3

Oeh, vettig!

Thank youu <3

Hoofdstuk 2 ~ The voices


De tranen liepen over mijn wangen toen ik wakker werd uit mijn dagdroom. Ik veegde ze uit mijn gezicht, maar de tranen bleven maar komen. Het duurde dan ook niet lang voordat ik echt in huilen uitbarstte.
'Het spijt me, mama. Het spijt me zo,' huilde ik.
'Het is niet jou schuld, lief kind,' klonk het ineens achter me. Ik draaide me om en keek het verlaten kerkhof rond.
'Natuurlijk is het wel haar schuld, oud mens.' Geschrokken keek ik om me heen. Weer was er niemand te bekennen. Werd ik gek?
'Nee, meisje, je bent niet gek.'
'Misschien zij niet, maar jij wel.'


Wat gebeurde er toch? Waar kwamen die stemmen vandaan? Langzaam kwamen er steeds meer stemmen in mijn hoofd. En ze waren allemaal ruzie met elkaar aan het maken.
'Ga weg!' schreeuwde ik. Maar de stemmen gingen niet weg. Ze bleven maar naar elkaar schreeuwen. Zo hard als ik kon rende ik terug naar mijn motor. Ik stak de sleutel in het contact en gaf vol gas. Eén voor één verdwenen de stemmen uit mijn hoofd.


Uiteindelijk besloot ik om toch naar huis te gaan. Ik was te bang om terug naar het kerkhof te rijden en ik had geen zin om naar een plek te gaan waar ook andere mensen waren.
'Hallo, oma, ik ben weer thuis!' riep ik toen ik het huis binnen liep.
'Hoi, hoe was het?'
'Vertel ik vanavond wel. Ik ga nu even schilderen.'


Zonder op antwoord te wachten liep ik naar mijn kamer. Ik pakte een doek uit de kast, zette hem op de ezel en begon te schilderen. Ik schilderde vaak. Ik kon mezelf erin uitten.
'Het is wel haar schuld.' Die zin bleef maar door mijn hoofd spoken. Wat als de dood van mijn moeder wel echt mijn schuld was?

Reacties? Tips?

Cool!

Coowl!!!

Hoofdstuk 3 ~ The Memory


Twee weken lang had ik mezelf in mijn kamer opgesloten. 's Nachts als mijn moeder en oma lagen te slapen, sloop ik naar de keuken en at de restjes van het avondeten op. Als ik naar school moest, was ik 's ochtends altijd vroeg op, zodat ik al weg was voordat iemand wakker werd.


Meestal was ik om half acht al op school, terwijl het om negen uur pas begon. In die tijd maakte ik mijn huiswerk. Thuis voelde ik me te verschikkelijk door het gepest op school om mijn huiswerk te maken. Maar er was niet veel aan te doen, behalve het te nergeren en op mijn tanden te bijten. Normaal praatte ik er wel over met mijn moeder, maar toen had ik er absoluut geen behoefte aan.


Het was vrijdagavond, de tweede vrijdat dat ik mezelf had opgesloten. Ik was rustig aan het schilderen toen mijn oma boos binnen kwam.
'Ben je nu blij?!' schreeuwde ze. Ik was zo verbaasd door haar boosheid dat ik niet eens de kans kreeg om na te denken hoe ze binnen was gekomen.
'Nou?' ging ze verder.
'Wat? Wat heb ik gedaan?' vroeg ik bang.
'Je moeder leeft niet meer, Cassie. Ze is dood.'
'Wat? Hoe?' piepte ik.
'Ze heeft vanmiddag een ongeluk gehad met een vrachtwagen.'
'Nee. Nee, dat kan niet!' schreeuwde ik terug.
'Wen maar aan het idee, Cassie,' zei mijn oma en boos stampte ze mijn kamer uit.


Gebroken lag ik op mijn bed. De tranen bleven maar komen. Ik voelde me zo stom, zo leeg. Ik haatte mezelf voor het buitensluiten van de wereld, voor het buitensluiten van mijn moeder.
Drie dagen later was de begravenis. Alleen mijn oma en ik waren gekomen. Oma mopperde alleen maar op alles en iedereen, terwijl ik mijn speech gaf. Meteen nadat ik klaar was, liet mijn oma me huilend achter.
'Het spijt me, mam,' fluisterde ik. 'Het spijt me zo.'

Omg, zo zielig

^ idd

Lalalaa, ik heb nu een verslaving aan het schrijven van dit dagboek
Ben alweer bezig met het schrijven van hoofdstuk 4, alleen zit op de laptop waar de sims niet op staat dus ik kan geen foto's maken D:
Dus morgen of dinsdag weer een up ^^

Yeuuaaahh ;D