je houdt de spanning er wel goed in
Beetje erg jammer dat het allemaal echt gebeurd is

Amberr_M schreef:Roy verdwenen?

Dit was de laatste update met Roy erin ja. Want hierna kwam hij niet meer op school, maar er komen nog veel details over hem vrij, mede door Sarina die alles gaat vertellen en de school die hem opzoekt en dan ook alles verteld.
En dan hoor je de echte reden van zijn gedrag...En geloof me, het is creepy.

Nu gaat het alleen nog over de nasleep (ik had nog een trauma) en mede door dat gaat er nog iets ergs met mij gebeuren.
Daarna is het einde er heel dichtbij...Die verrassend zal zijn.

gelukkig dat Charel daar was op dat moment, maar nu vraag ik me echt af, is hij ziek in zijn hoofd, of is er met hem zelf iets gebeurd ofzow waardoor die al die dingen doet...
Snel een up?

Roy is weg!!!
Hoe weet je eigenlijk dat Roy toen een mes bij zich had? had Sarina, dat verteld?

Geen roy meer?!

De nasleep


De weken gingen langzaam voorbij...Roy was tegenwoordig niet meer op school. De klas begon dit op te vallen, en de school ook.
Er werd contact met hem opgenomen, en dat lukte. Roy had aangegeven niet meer naar school te willen en de ouders van Roy gingen er ook over praten.


Aan de klas werd dit ook bekend gemaakt.
"Laten we afspreken, wat we nu bespreken over Roy blijft binnen deze vier muren, niemand van school mag het weten."
"Waarom komt hij niet meer?" vroeg Ray.
"Roy heeft een probleem met zichzelf, hij is geestelijk niet in orde, hij heeft onder andere last van stemmen in zijn hoofd die hem slechte dingen zeggen." vertelde de docente.
"Stemmen in zijn hoofd?" vroeh Charel verbaasd.
"Ja, hij schijnt hier al jaren last van te hebben."


Martijn hoorde het verhaal ook, hij moest weer terug denken aan de momenten met Roy. Was dit de reden waarom hij zo was?
"Mevrouw, kunnen zulke mensen andere pijn doen?" vroeg Martijn.
"Dat kunnen ze zeker, maar vergeet niet. Roy kan hier eigenlijk niets aandoen. Het is de ziekte die het doet, niet hij zelf." vertelde de docente.
"Zielig of niet, ik zal hem altijd blijven haten." dacht Martijn.


"Zielig? Je moest eens weten wat die allemaal heeft gedaan!" zei Sarina.
"Waar jij zelf ook nog schuldig aan ben, Sarina!" zei Charel.
"Ik weet dat er wat problemen waren met Roy. Maar jullie moeten goed onthouden dat je niet iemand in een hokje moet stoppen, ik denk als hij geen last van de stemmen had, dat hij een aardig jongen geweest kon zijn."
Toch was de klas er niet echt mee eens.
"Wist je niet dat hij een mes mee nam? Hij was echt gestoord!" zei Sarina.


Martijn schrok ervan..."Een mes?" dacht hij.
"Weet je nog dat hij op de laatste dag naar jou toe wilde komen?" zei Charel tegen hem.
Martijn was in shock.
"Mijn god...had hij me willen steken?" fluisterde hij. Martijn kreeg kippenvel over zijn lijf.
"Oké, het is wel genoeg geweest. Het is bijna kerstfeest en aangezien jullie bijna van school af gaan, willen we een gezellig en laatste kerst met elkaar vieren. Dus gaan we vandaag naar het winkelcentrum." zei de docente.


Een paar uur later stonden ze in een kleding winkel.
"Ook al is Roy ziek, ik heb alsnog geen medelijden met hem." zei Sarina.
"Nee, zeker niet..." dacht Martijn...
Ook al was Roy nu weg en leek alles over te zijn...Martijn's leven bleef wel gebroken achter...Het leek zo oneerlijk. Roy gaat vast nu hulp krijgen bij een dokter, en Martijn moet maar door met zijn leven zonder enkele vooruitzicht, want al zijn dromen zijn afgepakt door Roy.
Martijn begon emotioneel van te worden.


Hij begon zich ineens in te beelden dat Roy achter hem stond.
"Ja, Martijn. Ik ben ziek, maar jij hebt alsnog verloren! Jij hebt niks meer, niemand die om je geeft, niemand die je hoort of ziet." zei Roy in Martijn's gedachten.
Martijn begon het benauwd te krijgen, zijn keel leek dicht geknepen te worden en zijn hoofd werd steeds lichter. Zijn hart ging steeds sneller kloppen dan normaal...Martijn's verdriet was zo groot geworden, dat het op punt stond te ontploffen.
"Ik heb niks meer..." dacht hij alleen nog aan...


...Vervolgens viel hij neer op de grond...En hoorde de vage woorden nog schreeuwen: "OH MIJN GOD BEL 112!"
Toen viel Martijn weg...

-------------------------------
In de volgende update ligt Martijn in het ziekenhuis met de kerst...

Ik ben wel heel blij dat Roy nu weg is!
En sarina wat aardiger doet

^
Idd, ik ook..

Ik weet niet wat ik nu van roy moet denken..?

Zelf zou ik m nog steeds niet liefhebben.
Dubbelgevoel.

ik vind wel dat die docente er luchtig over doet zeg.. lijkt mij dat je daar als klas de hele middag over gaat praten, ipv naar de stad te gaan

Idd, goede docent zeg.

Dat Roy ziek was dat wisten we al, maar zoiets als wat hij heeft gedaan kun je hem gewoon niet vergeven.

Er werd inderdaad vrij luchtig over gedaan, de enige wie er echt mee zaten waren ik en Sarina en Charel ook wel. Omdat wij wisten wat er allemaal gebeurd was.
Niet alles was verteld aan de docente namelijk. Ze wist maar een klein beetje van de problemen, zoals dat mes enzo.

Inderdaad ik zal hem nooit kunnen vergeven. Roy was als het ware een duivel voor mij.

net alles gelezen, erg heftig!

nou, ziekte of niet... dit is als nog heftig. Ook veels te luchtig ja, van de docenten. Ik ben blij, dat je er nu redelijk overeen bent gekomen, volgens mij

Roy is Shirzofeen!!!

Dat is best erg, aangezien ik er een documantere van heb gezien,
maar alsog, ik haat hem. ;o

snel updaten het is te spannend. T_T

Wooww heftigg

Schizofrenie is eng, volgens mij heeft mijn oom dat

Maar ben wel blij dat het ongeveer over is, en dat Sarina ook weer aardiger is

Martijn is ziek.



Het was kerst en Martijn lag in het ziekenhuis, met zijn moeder naast hem die bezorgd was.
Martijn begon bij te komen.
"Waar ben ik? Wat is er gebeurd?" vroeg hij verward.
"Je bent flauw gevallen in de stad, de mensen die EHBO deden dachten eerst dat je een hartaanval had, omdat je hart tekeer ging. Maar lieverd wees niet bang, in het ziekenhuis hebben ze je onderzocht. En je hebt niks aan je hart, gelukkig." zei de moeder.
Martijn viel weer bijna weg, hij was erg moe en zijn hoofd deed zeer.
"Martijn, lieverd. Val niet weer weg, blijf bij me. Ik was zo bang je kwijt te raken!" zei de moeder verdrietig.
Martijn's ogen vielen langzaam dicht, hij was erg zwak. Hij hoorde nog wel zijn moeder praten tegen hem. De dokter kwam toen binnen.


"Uw zoon had een hyperventilatie aanval en een zeer heftige black out. Gaat alles wel goed met hem?" Martijn hoorde het gesprek tussen de dokter en zijn moeder.
"Ik geloof van wel, hij praat wel weinig de laatste tijd." zei de moeder.
"Maakt u zoon geen ongewone dingen mee in het leven? Uit onderzoek is gebleken dat zijn bloeddruk veel te hoog is voor zijn leeftijd. Zijn bloeddruk zit tegen de 160, wat normaal bij oudere mensen voorkomt, en voor zijn leeftijd moet het bij de 120 zitten."
Zijn moeder was zich rot geschrokken.
"Mijn god, is het zo erg? Ik kan het me gewoon niet voorstellen, hij eet gezond en zover ik weet is er niks ergs gebeurd met hem."
"Mensen die erge dingen meemaken kunnen weleens hun dingen verbergen uit schaamte, ik zal wat meer op uw zoon letten. Als hij niet beter wordt, en gaat een keer fout, hangt zijn leven aan een zijde draadje. Ik maak geen geintje." waarschuwde de dokter.
Ze wisten niet dat Martijn een trauma had aan zijn pesttijd...


Na de kerstvakantie kwam Martijn nog niet op school. Iedereen begon zich zorgen te maken.


"Laten we een kaart sturen." stelde Sarina voor.
"Tuurlijk, opeens is mevrouw een engeltje geworden." zei Charel die haar nog steeds niet mocht.
De docente maakte zich ook zorgen, en vroeg zich af wanneer Martijn weer terug komt.
"Hij is niet meer zichzelf, hij heeft alle hoop opgegeven." ging Charel vertellen.
"Hoezo?" vroeg de docente.
"Hij wilde gewoon zo graag naar het MBO, maar dat is hij nu voorgoed kwijt."

---------------------
In de volgende update wordt Martijn langzaam beter en krijgt iets te horen...

Srry voor PP


Ik ben zo benieuwd naar wat hij te horen krijgt

^
Me 2

Heftig