Ty!
Update 13!
‘Dus jij heet Lisanne? En jij wilt onze nieuwe kinderoppasser worden? Mag ik even je CV hebben?’ vroeg Raymond aan me. Ik knikte en gaf hem het document dat helemaal verkreukeld was omdat ik er zenuwachtig aan geprutst had. Hij nam het aan en keek er in. Er verscheen een verbaasde uitdrukking op zijn gezicht. ‘Wow, dat is een zeer indrukwekkende CV.’
‘Jaja,’ zei ik nerveus, ‘Ik heb er hard voor moeten werken maar het komt wel erg van pas.’
‘Ik neem je aan, want zo’n CV zie je niet elke dag. En nadat onze dochter is verdwenen,’ hij slaakte een diepe, treurige zucht, ‘Kunnen we het ons niet permitteren om jou zomaar voorbij te laten gaan want we hebben onze oude kinderoppasser ontslagen.’
Ik knikte zenuwachtig. ‘Bedankt,’ mompelde ik.
‘Nu moet je wel weten dat-’ Hij begon te ratelen over allergieën van de meisjes enzo. Ik luisterde niet echt aandachtig, want ik was niet van plan om lang te blijven. Helemaal niet. Die CV dat ik Raymond getoond had was eigenlijk nep. Dex had een oude kennis die handelde in dat soort dingen. Nieuwe paspoorten, etc. Er stond vanalles op, maar niet een van de dingen had ik zelf gedaan.
Nadat hij klaar was met te praten over zijn dochters, zei hij: ‘Ik en mijn vrouw vinden het klassevoller om je een uniform te laten dragen, want tenslotte kunnen we het niet riskeren dat onze reputatie naar beneden gaat. En wie weet word ik daardoor bij de volgende verkiezingen niet meer verkozen.’ Ik keek hem raar aan, voor een meid zonder uniform? Blijkbaar kon hij heel goed overdrijven. Maar toen bedacht ik dat ik het politieke leventje helemaal niet kende. ‘Natuurlijk, ik ga me even omkleden.’ zei ik en ik stond recht om het uniform van Raymond aan te nemen en ik liep meteen de trap op naar de badkamer.
Ik keek naar het uniform terwijl ik de trap afliep. Blijkbaar hield die Raymond Celeb wel van korte rokjes en diepe decolletés. Het was best lastig om met dit soort hakken te lopen. Ze waren niet eens mijn maat! Ik waggelde naar beneden en ik keek de woonkamer in, om te zien of Raymond al naar zijn werk vertrokken was. De woonkamer was leeg, dus dat was goed nieuws. Ik zette het op een lopen.
Pff, lopen was nog moeilijker dan de trap aflopen, dacht ik, terwijl ik op het voetpad liep, op zoek naar Dex. Ik kneep mijn ogen samen om beter te kunnen zien, en tuurde in de verte. Daar, daar stond Dex, met Alice in zijn gespierde armen, achter een boom te wachten tot ik zou komen opdagen. Ik zwaaide naar hen. Alice zwaaide vrolijk terug, niet wetend wat haar boven het hoofd hing.
‘Dex,’ riep ik, ‘Het is gelukt! Hij geloofde me!’ riep ik hem toe. ‘Allemaal dankzij jou!!’
‘Shhht,’ fluisterde Dex, ‘Wil je soms dat heel Bridgeport het hoort, of erger nog, Raymond en zijn vrouw?’
Ik kneep mijn lippen op elkaar en deed alsof ik mijn mond op slot deed.
‘Bedankt, Dex. Zonder jou zou het nooit gelukt zijn.’ fluisterde ik liefdevol. Hij zette Alice op de grond en zoende me. Dat was de eerste keer in een lange tijd. ‘Komaan, nu is het tijd om te gaan.’ Ik knikte en nam Alice in mijn armen. Waarschijnlijk voor de allerlaatste keer. Het voelde verschrikkelijk en voor het eerst twijfelde ik.
Maar toen won mijn goedheid het van mijn egoïsme en ik liep buiten adem terug naar het landhuis van de Celebs. ‘Kijk, Al, hier is je echte huis,’ fluisterde ik tegen haar. Alice keek me geschrokken aan, alsof ze wist wat ik ging doen. Ze was altijd al intelligent geweest. Ik keek haar met tranen in mijn ogen aan. Ik was echt van haar gaan houden in de korte twee weken dat we voor haar zorgden. ‘Ik ga je missen, schatje. Ik hoop dat ik je ooit terug zal zien. Ze keek me triest aan. ‘Ik ook jou, mama.’
Ik liep traag de trap op, me bewust van de laatste momenten samen met Alice. Ik beet op mijn lip, die nog steeds niet hersteld was van de vorige keren. ‘Vaarwel,’ zei ik toen ik zachtjes tegen de deur van de kinderkamer aanduwde. Toen hij echter open was, verstijfde ik.
‘Wat doe je daar, Lisanne!’ schreeuwde Raymond uit, die blijkbaar nog niet naar zijn werk vertrokken was. Ik slikte. Ik was er gloeiend bij.
O ja, Lee heet niet echt Lisanne, dat is gewoon een dekking.
Reacties, tips en opmerkingen zijn welkom