Niet alleen haar neus is veranderd, zo te zien haar gans gezicht.
Ik had ook zo'n vermoeden van kleursverandering, maar had het niet zo snel verwacht.
Toch blijft dit dagboek de spanning er in houden waardoor de lezer telkens naar de volgende update uitziet.

Klopt. Ze is qua gezicht wat menselijker geworden. Dat was eigenlijk, omdat ik niet verwacht had dat dit zou gebeuren, dus staat ze wel in CAS, maar niet als de uiteindelijke Nyssina. Vandaar. En de banner is van ***kwaliteit, maar ik moest ff een nieuwe. Iig, er komt zometeen een van betere kwaliteit. Maar eerst: UPDATE! Nog 1 mededeling: Omdat Nyssina wakker is, is alles weer vanuit haar, zoals het eigenlijk hoorde. ;3
------------------------------------------------------------------------------------------------------------

'Ja James, ik ben het echt.' Ik glimlachte. James keek verbaasd. 'Ja echt, James!'


De verpleger was intussen uitgesproken en verliet de kamer.


Daardoor richtte de dokter zich op James. 'Hallo, James! Goed dat je zo snel gekomen bent. Dat was wel even schrikken he, om Nyssina ineens zo te zien?' de dokter glimlachte.


'Ja inderdaad.' James lachte zijn witte tanden ook even bloot. 'Maar hoe komt dat dan eigenlijk? Het lijkt mij dat het niet normaal is.' Roos knikte. 'Inderdaad.'


'Nyssina's ziekte kan namelijk toch niet ineens over zijn? En haar gezicht is ook veranderd?' James keek even naar mij.


'Inderdaad. Toen de verpleger de kamer in kwam, dacht hij dat het iemand anders was en was naar mij gerend. Ik herkende haar aan d'r ogen. Die trouwens ook bijzonder zijn. Maar goed, daar hadden we het niet over.'


'In ieder geval komt er een onderzoek. Ik denk dat Peter zometeen weer terug komt.' 'We weten namelijk niet hoe haar gezicht ineens veranderd is en we vinden het ook bijzonder van haar huid. Waarschijnlijk is ze gewoon genezen.'


Toen liep dokter Roos ook weg. Zij leidde natuurlijk het onderzoek.


James schoof de stoel dichterbij me en ging zitten. 'Hoe is je huid veranderd Nyssina? Hoe?' vroeg hij.


'Als ik lang op dezelfde planeet ben, raak ik aan de zuurstof en de planeet gewend. Normaal gesproken zou ik een kapje moeten dragen voor de zuurstof, maar hier is het hetzelfde. Eigenlijk weet ik niet precies hoe het komt, maar wij hebben een soort iets dat we ons na een tijdje aanpassen aan de dingen die op de planeet leven, dus veranderd mijn huid en gezicht na een tijdje een beetje. Ik zag het trouwens al aankomen.' vertelde Nyssina.


Precies op dat moment kwam Peter binnen. 'Ha Nyssina. Jij mag op dit leuke bedje liggen.' James schoof de stoel naar achter.


Hij drukte een zoen op mijn voorhoofd. 'Succes.' zei James zacht. Peter lachte. 'Het is maar een onderzoek hoor.' Toen legde de verpleger mij op het bed.


Hij reed me uit mijn kamer naar de kamer waar ik onderzocht zou worden. Ik vond het best spannend, want ik had dit nog nooit meegemaakt, natuurlijk.


James kijk mij glimlachend na. Ik kon nog net horen dat hij:'Maak je maar geen zorgen, het komt goed.' zei.


Even later lag ik op de onderzoekstafel. Mijn ogen waren gesloten. Ik hoorde stemmen, maar die vervaagde en ik zakte langzaam weg.

Nou, dit was de update! Wat vonden jullie ervan?

Ik vind 'm leeeuk! En ik ben wel bereid om een banner voor je te maken als je dat zou willen

LEUKIGHEID
mwaha ik hou van jouw dagboek :3

Super leuk!

suuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuper.
Laat ons niet te lang in spanning wachten.
Vertel ons wat het onderzoek teweeg bracht.

Ik had het echt niet verwacht, maar Lost on Earth is gewoon dagboek van de maand geworden! Ik wil iedereen bedanken die dit leest, reacties heeft geplaatst en mij heeft geholpen met ideetjes! Ik vind het echt heel gaaf dat Lost on Earth de titel Dagboek van de maand juni mag dragen! Nogmaals bedankt! En omdat dit zo'n speciale gelegenheid is: Een EXTRA lange update!
--------------------------------------------------------------------------------------------------

Langzaam kwam ik weer bij bewustzijn. Ik had erge hoofdpijn en kon me even niet herinneren waar ik was. Toen ik mijn ogen open deed wist ik het weer. Het ziekenhuis.


Voor mij stonden Peter en Roos druk met elkaar te praten. Ze hadden nog niet door dat ik wakker was.


James blijkbaar wel, want hij stormde de kamer binnen.


Dokter Roos liep gelijk naar hem toe. 'Hallo James! Dat is snel.' zei ze vriendelijk. 'Hallo!'


'Hoe gaat het met Nyssina?' vroeg hij. 'Het gaat goed, zo te zien.' De dokter had intussen opgemerkt dat ik wakker was. 'We hebben haar onderzocht en we zijn er niet over uit wat er nou precies is. Laten we er op houden dat ze een bijzonder geval is.' James glimlachte, hij wist natuurlijk wel hoe het echt zat.


Toen liep dokter Roos naar mij toe. 'Nyssina, je bent wakker. Hoe voel je je?'


James was op een stoel gaan zitten en lachte naar me.


'H-het gaat wel goed, geloof ik. Alleen ik heb zo'n, zo'n hoofdpijn..' zei ik moeizaam.


Dokter Roos knikte. 'Dat is normaal. Helaas kunnen we er niet veel aan doen, behalve dan een aspirine geven.'


'Wil je dat, Nyssina?' Ik schudde zachtjes mijn hoofd. 'Hoeft niet hoor.' mompelde ik onverstaanbaar.


'Ik heb ook nog ander nieuws. Je bent zo vlot genezen, dat je botbreuken nu al weg zijn. We willen je nog niet laten lopen, dus mag je in een rolstoel. Als dat goed gaat mag je zelfs al weer naar huis!' vertelde Roos.


Glimlachend keek ik naar James. Wat een ge-wel-dig nieuws!


'Ik zal hem even voor je halen.' Dokter Roos verliet de kamer.



De dokter kwam terug met een zwarte, leren rolstoel. 'Tada! Dit is 'm.' zei ze.


Ze bracht hem tot stilstand en richtte zich op James. 'Als je wil mag je wel even door het ziekenhuis rijden, of naar buiten.' zei ze. Toen hielp ze mij overeind en zette me in de rolstoel.




Het was even wennen om te zitten. Ik had nu een ander uitzicht.


Even later reden James en ik door de gangen van het ziekenhuis. 'Daar gaan we!' riep James.


Hij lachte en begon als een gek te rennen. 'Wieeeh!' zei ik lachend. Ik wist niet dat roldingen, euh, rolstoelen zo grappig waren!


Toen we weer terug op de plek kwamen waar we gestart waren, zagen we dokter Roos. Ze kwam naar ons toe. 'Hallo James en Nyssina. Ik heb nieuws.'


Er ging een schokje door mijn lijf. Als het maar niet erg was...


Ik hoop dat jullie genoten hebben van deze update! Ik moet wel even zeggen dat het kan dat ik morgen tot en met zaterdag misschien niet kan updaten. Ik ben dan in IJsselstein bij mijn zus. Ik zal wel plaatjes schieten en uploaden, maar ik weet niet of ik tijd heb om te updaten. Vrijdag sowieso niet, want dan ben ik in de Efteling. ;D

Super leuk! Dit dagboek verdient het echt om dagboek van de maand te zijn!

Waauw! En Gefeliciteerd Ambzz, je verdient het!

Door door dooorrr Amber! Dit is echt een fantastisch verhaal, gefeliciteerd.

Super dagboek. En proficiat met je db van de maand Je verdient het

gefeliciteerd met het behalen van dagboek van de maand.

kan niet wachten tot de volgende up

Leuke update'

En gefeliciteerd trouwens ;D

Weer een leuke up!

leuk!

Ik heb even tijd kunnen maken om te updaten. Het is erg druk dit weekend dus jullie hebben geluk!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

James schrok ook. 'Het is toch niet erg he?' Roos lachte. 'Nee joh! Ik wilde alleen even zeggen dat het bezoekuur afgelopen is en tijd is om te gaan slapen. Als het zo goed gaat zal je snel naar huis kunnen, Nyssina.'


Dokter Roos reed de rolstoel naar mijn kamer en tilde me in bed.


'Goedenacht Nyssina en tot morgen! Je weet wat je moet doen als er iets is.' Toen vertrok de dokter.


Ik viel in slaap. De dagen daarna ging het steeds beter en toen brak het moment aan...


...Dat ik weer prima zelfstandig kon leven en lopen. James pakte mijn hand en we liepen het pad van het ziekenhuis af. Ik was helemaal genezen. De dokter vond mij een zeer bijzonder geval; andere mensen hadden mijn val waarschijnlijk niet overleefd.


De taxi toeterde en we stapten in. De bagage - die er bijna niet was - was al ingeladen. De taxi vertrok en reed naar James huis.


We waren beiden doodop toen we thuis kwamen. Het was maar een halfuur rijden naar James' huis, maar er stond een enorme file, omdat er een of ander festival voor tieners was. Daardoor deden we er drie kwartier over.


Binnen plofte ik op de bank. Ik sloot mijn ogen en liet een zucht ontsnappen. 'Pff..zo moe..' mompelde ik.


James was ondertussen drinken aan het pakken. 'Nyssin, wat wil jij?' Hij wachtte een paar seconden, maar kreeg geen antwoord. 'Nyssina, wat wil je drinken?' Weer geen antwoord.


Hij draaide zich om en trof mij slapend op de bank aan.

Ja, een niet zo heel speciale update, ik weet het. De volgende is ook niet zo bijzonder, volgens mij. Iig, ik hoop dat jullie ervan genoten hebben!

Toch blijft het leuk!

Jup, nog steeds leuk

Vet! Ben weer bij gelezen, helemaal leuk!

Ik heb vanaf deze week weer genoeg tijd om te uppen, dus - zoals verwacht - een update!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------

James liep naar me toe en tilde me op. Hij bracht me naar m'n slaapkamer en legde me op het zachte bed.


James keek nog even naar me en knipte toen het licht uit. 'Welterusten!' zei hij zacht.


De volgende ochtend werd ik wakker van de fluitende vogels buiten. De zon scheen door mijn raam en het was nogal heet.


Toen draaide ik me om en merkte ik pas dat ik de kleding van gisteren nog aan had. Waarschijnlijk was ik gisteren in slaap gevallen.


Ik gooide mijn benen over de rand van het bed en ging zitten. Ik voelde me een beetje duizelig, maar na een paar seconden was dat weer over. Zeker omdat ik zo snel van lichaamshouding veranderde. Uit de kast pakte ik een stel schone kleding en deed m'n haar in een staart.


Ik stapte onder de douche en genoot van het warme water. Na een kwartier - veel te lang voor mijn doen - ging ik er pas onder vandaan.


Ik kleedde me aan en liep naar de woonkamer. James was ook al wakker geworden.



Hij was bezig met lekkere wafels maken. 'Goedemorgen Nyssina! Lekker geslapen?' Grinnikte hij.


Ze roken heerlijk en ze smaakten ook goed. Tijdens het eten vroeg James of ik mee ging naar de garage. 'Natuurlijk!' zei ik. 'Dan kan ik zien of hij al mooi wordt en of je het goed hebt gedaan.' Ik knipoogde. Toen dacht ik aan het ziekenhuis. Ik rilde. Daar was het niet erg prettig, maar de dokter was wel erg aardig.


Om half elf waren we bij de garage en we gingen meteen aan de slag. Ik leunde op de aanstaande ruimte-auto en bekeek hem heel kritisch. 'Geweldig, alleen sommige dingen moeten nog even aangepast worden.' zei ik.


James pakte zijn gereedschap en we gingen meteen aan de slag. We pasten dingen aan, we vernieuwden stukken en het werd ook een leuke middag. James was een echte grappenmaker en we hadden ook veel gelachen die middag.


Tegen half zes gingen we naar huis. De auto was al voor de helft klaar. 'Goed gedaan!' zei ik lachend en we gaven elkaar een high-five op straat.

Dit was de update! Hopelijk vonden jullie het leuk en reacties zijn natuurlijk welkom!