^
Idd Spannend!

Oh misschien vinden sommigen dit leuk, dit is het woonwijkje waar ze nu in wonen en het verhaal zich afspeelt :



En bedankt voor alle leuke reactie's

NEE, geen cliffhanger, dan moet ik wacgten, en het is zo spanbnend..

(Sorry voor de vele typfouten, geen zin om ze te verbeteren.)

Kan niet wachten tot de volgende up!!!

Wow,jij update snel!
super goeie updates trouwens

Mooi huis Jimmy. Zelf gemaakt?

Neee geen clifhanger Ö

Erg mooie wijk trouwens, ziet er realistisch uit

AAAHHH!! ö NEEEE!! Cliffhanger!!!

JJJJJJJJJJEEEEEEEEEEEEEERRRRRRREEEEEEEEEMMMYYYYYYYYYYYYYYYY
wat doe je ons aan?
geen cliffhanger
snel een update

^ Ik het Jimmy

Bedankt iig

Nina schreef:Mooi huis Jimmy. Zelf gemaakt?

Ja

ooh mooie huizen

mooi huizen!
en en en spannende up!

Bedankt allemaal

Leukk

Hoofdstuk 2 – Deel 7

Het doet pijn om je vrouw zo te zien leiden, en dat de rede daarvan zo onbekend is. Monique ligt op het bankje, waarschijnlijk in slaap gevallen want ze reageert niet op gepraat. “Het is wel vreemd dat dit gebeurd, ik bedoel, zulke hevige buikpijn heb ik nog nooit gezien…” zegt Simone verbaasd. Ik kan natuurlijk niet vertellen dat ze zwanger is, want dan gaan ze van alles vragen, en daarbij, binnenkort zal Monique het zelf wel willen vertellen. Een kreunend geluid maakt duidelijk dat Monique ontwaakt uit haar slaap.



De meeste begrijpen dat we even willen praten en verlaten het tuintje zodra ze weten dat het goed gaat. Ik en Monique lopen een stukje door de straat om te praten over wat er gebeurd. “Zou ik een miskraam kunnen hebben?” vraagt Monique uit het niets. Ik stel haar gerust. “Je hebt toch nog geen bloed verloren?” vraag ik retorisch, want ik weet dat ze dat niet is verloren. Ze knikt en glimlacht, ik geef haar een zoen. “Ik ga het ze vertellen, dat ik zwanger ben bedoel ik.” Zegt Monique tegen me, en we lopen naar binnen.



Door de ogen van Anke

Het was best een schok, dat Monique zwanger was, vooral Simone vond het moeilijk. Ik begin naar haar te staren zonder dat ik het door heb, ze kijkt naar een schilderij aan de muur, er heerst stilte. “Hoeveel weken?” vraagt Simone opeens, ik draai mijn hoofd richting Monique voor het antwoord. Ze staart naar de grond. “Ik ben verkracht, zes weken geleden, dus zes weken inmiddels denk ik…”.



Op dat moment laat Leo het bord uit zijn handen kletteren, we kijken alle drie op, hij had duidelijk niet verwacht dat Monique dit zou vertellen. Gelukkig is het bord niet kapot, dus hij stopt het onopvallend snel in de vaatwasmachine. Ik kijk naar Simone, ze is duidelijk geschokt, want de tranen springen in haar ogen. Monique heeft het er ook moeilijk heen, ik wil een arm om haar heen slaan, maar dat kan wat raar overkomen, Monique is geen Thomas natuurlijk, soms wou ik dat hij gewoon nog hier was, mijn lieve man Thomas.



“Koffie?” zeg ik met een nep glimlach. Twee van de drie dames knikken, alleen Monique wil niet. Dat ze verteld heeft dat ze zwanger is, oké, dat heeft ze besproken, maar om nou gelijk te vertellen dat ze verkracht is… Ik voel me boos, maar dat laat ik niet merken, ze heeft al genoeg stress op dit moment. Het apparaat piept als de twee cappuccino’s klaar zijn, en ik draag de twee mokken naar de woonkamer. “Door wie?” vraagt Simone op dat moment.


Reactie's a.u.b .. Sorry voor de korte up trouwens... Wat vinden jullie van dat ze naar een nieuwe wijk zijn verhuisd, de poll wil niet lukken namelijk dus ik vraag het zo maar even !

leukheid! =D

ik vind het spannend achtig ;3

prachtigheid

superr

Mooie update! Heel leuk dat ze naar een nieuwe stad zijn verhuisd

Wauw!