leuke up! ;D

@ Sanne: Ze woont toch echt in Frankrijk

Tnx allemaal

v. Oh, haha, nee ik dacht dat Sanne die man bedoelde. Ik verander het even

^is het een hij ??
wel leuk!

leuk :'D

Ik ben nu nóg nieuwsgieriger!
Komt Jade nog thuis? Zal haar ontvoerder (ja, ik ben zijn naam vergeten) gepakt worden?
Je ziet het in een van de volgende updates!
AAARGH!

^ Dylan heet hij

Hoofdstuk 13



Het was1 uur midden in de nacht, de laatste dag in Frankrijk was aangebroken. Ze waren nog te actief om naar bed te gaan en besloten om daarom nog even een stukje te gaan wandelen.
‘Kijk daar! De Eifeltoren!’ riep Jillian toen ze in de verte Parijs zag opduiken.
‘Wat is die mooi…’ zuchtte Joyce.
Een hele tijd bleven ze zo staan kijken.
‘Kom meiden, we gaan terug. Over een paar uur vliegen we alweer naar huis,’ zei Tina.



De volgende ochtend waren ze al vroeg wakker. Met een nog wat slaperig gezicht vertrokken ze naar het pleintje om de hoek. Het was nog niet druk, maar de winkels waren al open. In het café bestelde Tina een lekker ontbijt, want ze hadden erge trek.
‘Mmm, dat ga ik wel missen hoor. Krijgen we thuis ook elke ochtend zo’n lekker uitgebreid ontbijt?’ lachte Joyce.
‘Als jij het gaat maken vind ik het prima,’ grapte Tina terug.
Nadat ze nog even genoten van de zon werd het tijd om alle spullen in te pakken.



Aan de vakantie kwam een einde en dat betekende dat Joyce weer afscheid moest nemen van Romeo. Ze zocht hem op en vertelde dat ze weer naar huis ging.
‘We zullen snel weer bellen en misschien kom ik over een tijdje weer terug,’ zei Joyce enthousiast.
‘Ik ga je missen,’ zei Romeo teleurgesteld.
Voordat Joyce echt wegging namen ze nog even goed afscheid en knuffelden ze elkaar.
‘Doei!’ riep Joyce toen de taxi met haar moeder en zus voor haar neus stopte.



Voor de laatste keer stopten ze onderweg en keken ze nog even naar de Eifeltoren, nu bij daglicht.
‘Als ik genoeg geld heb, wil ik een keer naar Parijs. En dan heel veel shoppen, lekker eten en veel uitgaan,’ droomde Jillian hardop.
‘Zorg dan maar eerst dat je geld hebt, want nu je geen baan hebt komt er natuurlijk niks binnen,’ lachte Tina.
‘Binnenkort ga ik wel kijken voor een baan, maar ik heb daar nu nog geen behoefte aan. Jade zit nog teveel in mijn hoofd, ik hoop nog steeds dat ze terugkomt. Als ze nog leeft…’
Met die woorden stapten ze in de taxi en reden ze richting het vliegveld.



Maar Jade leefde nog gewoon. Diezelfde dag kwam Dylan weer langs en bracht hij weer wat rotklusjes mee.
‘En een beetje snel graag, ik heb haast.’
In plaats van te helpen bleef hij toe staan kijken en gaf hij steeds commentaar. Jade wilde er iets van zeggen, maar durfde het niet. Want Dylan zou haar vast iets aandoen als ze commentaar had op hem.
Ze zou blij zijn als ze hier nog levend uit zou komen…



‘Weet je nog dat Jade dit altijd speelde met Thom?’ vroeg Jillian aan haar zus. Ze waren net thuisgekomen en speelden een potje tafelvoetbal.
‘Gadver, je zegt het alsof ze al dood is. Maar inderdaad, dat weet ik nog. Geloof je trouwens nog steeds dat Thom haar heeft ontvoerd?’
‘Ik weet het niet,’ zuchtte Jillian. ‘Het is zo dubbel. Aan de ene kant verdenk ik hem wel, maar het kan ook gewoon een wildvreemde zijn geweest. Of misschien is ze wel niet ontvoerd en is ze gewoon in de rivier gevallen en kon ze er niet meer uit. Kwam ze maar gewoon terug.’



Tijdens het avondeten, een lekkere pizza, werd er aangebeld.
‘Ik doe wel open,’ zei Tina, die haar stuk pizza al op had en zag dat haar dochters nog bezig waren.
Ze gleed van haar stoel af en liep de keuken uit naar de hal. Er werd nog een keer gebeld en op de deur geklopt.
‘Jaha, ik kom al!’ riep Tina.



‘Jade!’ gilde Tina toen ze de deur opendeed.
Ze geloofde haar ogen niet: haar eigen dochter die maanden was vermist stond nu voor de deur!
‘Mama!’ gilde Jade en ze rende naar binnen.
‘Wa-wat is er allemaal gebeurd?’ vroeg Tina gelijk.
‘Rustig mama, doe rustig. Waar zijn papa, Jillian en Joyce?’



Jillian en Joyce kwamen op het gegil af en zagen tot hun grote verbazing Jade en Tina knuffelen. Ze hoorden nog net de laatste vraag die Jade stelde.
‘Jade, papa is overleden. Een paar weken geleden aan een hartaanval,’ snikte Joyce.
Er viel een lange stilte.
‘Echt waar?’ vroeg Jade omdat ze niet wist wat ze anders kon zeggen.
Tina knikte. ‘Echt waar. Maar voordat we het daarover gaan hebben, laten we even ergens gaan zitten en dan kan je vertellen wat er allemaal is gebeurd.’



‘Nou, dat was dus het hele verhaal,’ zuchtte Jade nadat ze haar verhaal had verteld. ‘Nouja, totdat ik op mijn geïmproviseerde bed lag en ik Dylan weg hoorde gaan. Hij zei nog dat ik nooit meer iemand, behalve hem, zou kunnen zien. Maar toen hoorde ik iets vallen en toen Dylan weg was raapte ik het op. Het was de reservesleutel! Hij was blijkbaar uit de broekzak van Dylan gevallen, want Dylan had altijd twee sleutels bij.’
‘En toen?’ vroeg Jillian.

Wat er toen gebeurde lees je in Hoofdstuk 14, het allerlaatste hoofdstuk van Spoorloos!

SPANNEND. :3

Meer meer meerrr!! Spannendddd!!

spannend

Spannend snel meer..

ooeh
gelukkig is ze thuis! =D

ben wel benieuwd wat er toen gebeurde

Hihi dankjewel, als ik zin heb doe ik het morgen al! En dan is het alweer afgelopen

jammer dat het dan al afgelopen is
maar ja nu nog even wachten op het einde

Eén geluk: Ik ga over een tijdje weer een nieuw dagboek beginnen en natuurlijk zijn Lost en mijn 10G nog niet afgelopen!

Als het nog langer zou duren werd het zo langdradig...

Spannend! Maar je maakt uiteindelijk toch nog ene ander verhaal erbij?

Ja, maar dat zal nog wel even duren. Sowieso nog niet voor de zomervakantie

Hoofdstuk 14



‘Toen,’ ging Jade verder, ‘ben ik naar de deur gelopen en opeens voelde ik de sleutel onder mijn blote voet. Ik heb hem gepakt en toen ik de deur probeerde open te draaien lukte het! Voorzichtig keek ik rond of Dylan niet in de buurt was, maar hij was met zijn gestolen auto al vertrokken.’
‘Ik kan nog steeds niet geloven dat Dylan de ontvoerder was. Wij dachten al die tijd dat het Thom was,’ zei Jillian.
‘Ik snap het zelf ook niet,’ zei Jade.



‘Maar ga snel verder,’ zei Jillian en ze luisterde weer naar haar zus.
‘Nou, de rest is niet zo spannend. Ik ben naar hier gerend en toen deed mama de deur open. Pfoe, wat ben ik blij dat ik uit dat kot ben. Dylan liet mij de vervelendste klusjes doen en ik kreeg bijna geen eten van hem.’
Tina zat met tranen in haar ogen te luisteren.
‘Wat ben ik blij dat je nog leeft, schat. Ik had de moed al bijna opgegeven, na al die maanden zoeken.’



Jillian geeuwde en stond op.
‘Ik ga naar bed, ik ben verschrikkelijk moe. Morgen praten we wel weer verder, eerst lekker slapen.’
Ook Tina, Jade en Joyce vielen bijna in slaap. Met z’n vieren liepen ze de bibliotheek uit en gingen ze allemaal naar hun eigen slaapkamer.
‘Lekker slapen, meiden,’ zei Tina toen ze haar eigen slaapkamerdeur open deed. ‘Tot morgen.’



Het was een onrustige nacht voor Jade. Ze kon niet in slaap komen en steeds kwamen de beelden terug van wat Dylan allemaal met haar had gedaan. Dylan, haar eigen neef!
‘Ik snap het niet,’ snikte Jade. Ze droogde haar tranen aan de handdoek en keek ik haar klerenkast of er nog wat schone kleren lagen.
Jade trok een mooi shirtje aan en een leuke broek. De kleren die ze maanden had aangehad gooide ze in de vuilnisbak.



De zon scheen fel op het gezicht van Jade. Nog nooit voelde ze zich zo vrij, zo schoon en zo blij. Jade liep de tuin in en nam plaats op de ligstoel aan het zwembad. Tina had vanochtend gezegd dat ze die avond een feestje zouden houden omdat ze weer thuis was.
Jade was benieuwd wie er allemaal zouden komen. Haar tante en oom, de ouders van Dylan, waren ook uitgenodigd…



‘Waarom? Waarom deed je dat? Je hebt ons, maar vooral Tina, Jillian en Joyce verschrikkelijk in spanning laten zitten en nu wil je gewoon doorgaan? Ik dacht het niet, jongen.’
Woedend keek Mark zijn zoon aan. Dylan haalde zijn schouders op.
‘Ik was jaloers…’ zuchtte hij.
‘Ik ga je aangeven bij de politie, Dylan. Je moeder en ik willen niet meer dat je bij ons blijft wonen, dit kunnen wij niet aan.’
Dylan schrok erg van de reactie van zijn vader, dat had hij niet verwacht.
‘Ik wil je niet meer zien.’
Met die woorden liep Mark weg en liet hij Dylan achter in het park.



‘Ik ben zo blij dat je terug bent zus! Wist je trouwens dat Dylan is aangegeven bij de politie en nu vast zit? Ze gaan kijken wat ze met hem gaan doen, maar Roos en Mark willen hem niet meer in huis hebben.’
Met dat nieuws was Jade erg blij. Wat Dylan met haar had gedaan, alleen maar omdat hij jaloers was op haar vrienden, kon ze niet meer vergeten. Maar als hij een zware straf kreeg en haar in ieder geval nooit meer zou zien, werd de situatie al iets beter.
‘Kom Jade, je moet je omkleden. Je ‘welkom thuis’ party begint zo. Trek je badkleding aan!’
Jillian trok haar mee naar boven en even later ging de bel al. Daar waren de eerste gasten!



Jade kon haar ogen bijna niet geloven toen ze zich omdraaide omdat iemand op haar schouder tikte.
‘Thom? Ben jij het?’
De jongen die voor haar stond knikte. ‘Ja, ik ben het echt. Thom. Hoe gaat het met je?’
Jade keek hem aan. Hij was nog steeds zo leuk, misschien nog wel leuker. Opeens kwamen de verliefde gevoelens weer naar boven.
‘Gaat het?’ vroeg Thom. Jade knipperde even en knikte.
‘Ja, alles gaat goed. Ik eh, ik heb je gemist, Thom.’



Terwijl Jade en Thom verder praatten, kwam Mark naar Tina.
‘Hoe is het, Tina?’ vroeg hij.
‘Het gaat wel weer. Ik ben zo blij dat ze terug is. Ik hoorde dat Dylan vast zit, weten ze al wat ze met hem gaan doen?’
Mark schudde zijn hoofd. ‘Nee, maar Roos en ik weten in ieder geval dat hij niet meer bij ons mag wonen. Zo’n crimineel willen we niet in huis.’
Tina knikte begrijpelijk. ‘Wel een moeilijke beslissing, maar erg knap van jullie.’



Jade begon het steeds leuker te vinden met Thom. Het werd langzaam schemerig en een beetje koud aan het zwembad.
‘Zou je weer verkering met mij willen?’ fluisterde Thom in haar oor.
‘Natuurlijk, Thom,’ fluisterde Jade terug.
Alsof iedereen het al wist werd en geklapt en gejuicht.
‘Ik hou van je, Thom.’
‘Ik ook van jou, Jade.’

En dat was het einde van Spoorloos. Ik hoop dat jullie genoten hebben van dit dagboek!

Wauw! Vet dagboek!

Waaauwww Nina echt super! Super lief einde ook !