Er komt een update aan. Mijn game werkt weer zoals het hoort, alleen het begin is een beetje raar. Dat meld ik alvast

Update 13, Lars waar ben je!
Eindelijk, na zo'n lange tijd!

School was uit. Snel liep ik naar de bus. Ik ging snel zitten en de bus reed weg. Ik ging er als 1 van de laatste uit. “Bloezersbloem nummer 13!” Riep de buschauffeur. Ik bleef zitten, ik kwam er achter toen de deuren zich sluitte. “Wacht! Ik moet hier zijn!” Riep ik en ik strompelde naar voren. De buschauffeur lachtte, drukte een op een knopje en knipoogde naar me, “verhuisd zeker?” Grijnsde hij. Ik knik en vlucht snel de bus uit. Die man was een engerd!
Ik keek naar mijn nieuwe huis. Het dak was plat. Ik merkte ook dat het hier erg stil was. Ik vond het te stil.

Er loopt een verhuizer langs me, “hier!” Bromde hij en hij drukte een briefje in mijn hand. Nieuwsgierig vouwde ik hem open, het was een briefje van Lars;
Sorry dat ik zo plots ben vertrokken. Ik voelde me niet zo lekker… Ik had ook gehoord dat je ergens anders was gaan wonen.
Zie je dan!
Xxx
Lars
Mijn hart begon te bonken toen ik Xxx las. Lars, hield hij van me! Ik sloot mijn ogen en drukte de brief tegen mijn borst, “Lars, ik houd van je.” Fluisterde ik. Ik wou hem bellen, maar ik had zijnummer niet. Misschien moest ik het letterlijk van de daken gaan schreeuwen? Maar misschien woonde hij aan de andere kant van Birdgepoort… Dan zou hij het niet hoorde, en hij zat ook op een andere school. Het kon eigenlijk nu niet slechter!

Ik lette niet echt op de rest van mijn kamer, ik liep gelijk door naar mijn slaapkamer. Mijn gedachte hadden inderdaad gelijk. De kamer was roze, om over je nek van te gaan!
Nuja, ik zou het wel een keer opnieuw behangen. Ik liet mijn ogen door de rest van mijn kamer glijden;





Ik trok snel mijn ‘uniform’ uit en trok een joggingbroek en een vest aan. Mijn schoenen lagen ergens..
Ik liet me op bed vallen, ik sloot mijn ogen en liet wat tranen lopen, Lars! Waar ben je!

Hoe laat was ik in slaap gevallen? Ik wist het niet meer. Snel kwam ik overeind en wierp een blik op de klok, 5 voor 10. Ik stapte snel van het bed af en wisselde mijn kleren voor mijn pyjama.

De volgende dag werd ik laat wakker, ik zette overal vaart aan. Uiteindelijk moest ik nog 10 minuten wachten. Het was weer diezelfde buschauffeur. Hij knipoogde weer, “heey schatje!” Lachte hij. Ik klemde mijn lippen opelkaar, om niet te gaan schreeuwen. Ik wierp hem een woedende blik, ik had geluk dat ik 1 van de eerste was. Misschien had Lars deze bus ook? Ik speurde rond, maar zag nergens zijn hoofd. Ik voelde mijn gezicht betrekken, ik slofte naar het eerste plekje dat ik zag en liet me vallen. Lars, waar ben je!

Toen ik thuis kwam begon ik maar gelijk aan mijn huiswerk, ik werd de laatste tijd ermee overladen! Ik kreun terwijl ik me weer over mijn Wiskunde boog. Ik snapte er niks van!
Ik krabbelde wat op en sloeg de bladzijde van mijn schrift om.

Er was wat geschreven door Lars!
Snel las ik het door.
Ik snapte het niet… 1. Ik had zijn nummer niet. 2. Wat zou er uit die ene brief komen?
Ik zuchtte en viste het andere briefje uit mijn zak. Ik vouwde hem open, deze keer viel er een ketting’kje uit. Oo Lars! Ik sluit mijn ogen en pakte het ketting’kje.
Lars bleef me maar ontwijken, leek het. Ik was van plan om erachter te komen. En snel!

Spannend

leuk hoor

Wooh.. Spannend

Gosh.. Pas mijn 450e bericht

Ik stop met New Life, ik heb de sims opnieuw geinstalleerd en ben dus de familie kwijt, ik zal nog wel een 'afscheid' schrijven, maar daar blijft het bij, zonder screens.

NEE! Omg Ik vond dit echt een leuk dagboek.
Wheee. Je gaat tog wel nog iets nieuws beginnen hea!

Jammer

@Emma
Tuurlijk

Na heeeeeeeel lang wachten, het einde ;

Zuchtend onstopte ik het toilet, altijd verstopte dat rot ding weer! "Aaahhh!", gromde ik. Ik smeet de ontstopper door de ruimte. "Stop rot ding!", hijgde ik. Ik trapte tegen het kleine muurtje, met tenen deden gelijk pijn,"aah!", ik greep mijn voet vast en hupte wat rond. Na een tijdje rond gestampt te hebben, nam de pijn af.
Snel zette ik mijn voet neer. "BOEM!", klonk re plots, ik schrok en hield mijn adem in, er klonk nog een paar keer gebonk, het leek onder de grond vandaan te komen, en ik wist toch echt zeker dat ik geen kelder had. Ik zakte door mijn knieën en legde mijn oor op de grond. Ik hoorde een paar stemmen, waarvan één me toch erg bekend voor kwam. Ik beet op mijn lip toen ik weer ging staan.
Hoe zou ik bij de kelder kunnen komen? Er moest ergens een trap zijn.... En toen schoot het me te binnen, mijn kleine bibliotheek. Er moest achter 1 kast wat zijn, misschien achter die wat donkere?
Hmm...
Ik deed de deur van de badkamer open en liep snel naar 'de' bibliotheek. Ik trok aan een aantal kasten, geen een gaf mee, totdat ik bij de laatste kwam, de donkerste, met wat gekraak gaf hij mee, ik schoof hem naar achteren, totdat er een kleine opening kwam. Waar ik net tussen door paste, hoopte ik.
Ik haalde diep adem en perste me door het openingetje. Ik stond nu voor een trap, deze leidde naar een ruimte onder mijn huis!
Ik slikte, en zette voorzichtig 1 voet op de traptree, vrijwel meteen werd het stil en gingen de lichten uit beneden. Ik verstijfde, maar dapper liep ik door totdat ik beneden kwam.
"Hallo?", mijn stem klonk aarzelend en echode. Het leek alsof het donker bewoog.
"Wie is daar?", piepte ik, "en jij bent?", snauwde plots een stem. Ik kromp ineen. "Sanne", fluisterde ik schoor, "Sanne?", de stem klonk... Klonk als de... Nee! Dat was onmogelijk!
"Lars!", ik liep vastberaden naar het donker, waar de stem vandaan kwam. "Ken jij haar?"
"Ja"
Er klonk wat gefluister, "nee, dat doe ik niet", hoorde ik Lars zeggen, "wat?", fluisterde ik.
"Lars, of ik doe het", ik hoorde iemand slikken, "goed", klonk Lars' stem.
Ik zag hoe hij uit de schaduw stapte, ik stormde op hem af en sloeg mijn armen om hem heen, Lars voelde koud en hard aan. Dit was mijn Lars niet!
"Hallo", zijn stem klonk kil, en toen voelde ik een brandende pijn, in mijn nek.
"Lars", fluisterde ik schoor. Mijn knieën knikte, en ik voelde het koude hout plots tegen mijn wang, er drukte iets zwaars op me, dit werd mijn einde.
"Lars", fluisterde ik weer, "ik...ik houd van je", en precies, precies na het einde van de zin, werd ik weg gesleurd, weg van mijn leven, en weg van mijn liefde.



~°Einde°~

neeeehh.

NEIN! NEEH! DAT MAG NIET *faint*

Mooi gemaakt