update en ook het eind
sorry dat het maar 2 foto's zijn
____________________________________ 15. Het Eind
Vele jaren gingen voorbij, samen met Lily gingen we naar een psychiater. We konden de dood van Stanley maar niet uit ons hoofd krijgen. Een paar jaar nadat we waren gestopt bij de psychiater hadden we een kindje geadopteerd een meisje genaamd Renée, ze had een moeilijke jeugd net als ik maar was uit eindelijk ij een adoptiebureau beland waar ze al een paar jaar zat tot dat wij kwamen, wij adopteerde haar en ze was ziels gelukkig, altijd vrolijk goed bezig op school en ze was populair op school en in ons dropje. We besloten uiteindelijk om te verhuizen de slechte herinneringen aan wat hier allemaal was gebeurd deed ons geen goed.
We verhuisde naar Bridgeport, we wilde graag in de stad wonen want alles was dichterbij, zoals een club of een winkel. Lily was gaan acteren iets wat ze altijd al wilde doen maar nooit de kans toe kreeg omdat er altijd wel weer iets gebeurde thuis. Savannah was nu een gerenommeerd chirurg en werkte in het beste ziekenhuis wat er was, iedereen kwam ziek naar binnen en ging gezond naar buiten vol levenslust. En ik, ik was gaan werken in de muziek wereld, op mijn piano speelde ik veel liedjes van rust gevend tot rock. Als we door de weeks samen thuis waren speelde we vaak wel een potje sjoel of we gingen uit. Er gebeurde niet veel meer, behalve de paparazzi voor de deur of vampieren die je willen bijten, verder was het een vredige stad waar wij allemaal willen en zullen blijven wonen...
____________________________
dat was het einde van "Don't Tell Me Such a Simple Lie"
o0simsfreak0o schreef:update en ook het eind
sorry dat het maar 2 foto's zijn
____________________________________ 15. Het Eind
Vele jaren gingen voorbij, samen met Lily gingen we naar een psychiater. We konden de dood van Stanley maar niet uit ons hoofd krijgen. Een paar jaar nadat we waren gestopt bij de psychiater hadden we een kindje geadopteerd een meisje genaamd Renée, ze had een moeilijke jeugd net als ik maar was uit eindelijk ij een adoptiebureau beland waar ze al een paar jaar zat tot dat wij kwamen, wij adopteerde haar en ze was ziels gelukkig, altijd vrolijk goed bezig op school en ze was populair op school en in ons dropje. We besloten uiteindelijk om te verhuizen de slechte herinneringen aan wat hier allemaal was gebeurd deed ons geen goed.
We verhuisde naar Bridgeport, we wilde graag in de stad wonen want alles was dichterbij, zoals een club of een winkel. Lily was gaan acteren iets wat ze altijd al wilde doen maar nooit de kans toe kreeg omdat er altijd wel weer iets gebeurde thuis. Savannah was nu een gerenommeerd chirurg en werkte in het beste ziekenhuis wat er was, iedereen kwam ziek naar binnen en ging gezond naar buiten vol levenslust. En ik, ik was gaan werken in de muziek wereld, op mijn piano speelde ik veel liedjes van rust gevend tot rock. Als we door de weeks samen thuis waren speelde we vaak wel een potje sjoel of we gingen uit. Er gebeurde niet veel meer, behalve de paparazzi voor de deur of vampieren die je willen bijten, verder was het een vredige stad waar wij allemaal willen en zullen blijven wonen...
____________________________
dat was het einde van "Don't Tell Me Such a Simple Lie"