'Ben je er klaar voor? We blijven niet lang dat beloof ik.'
'Ik denk het wel.' Ik kneep even in Donald zijn hand. Het huis was gigantisch en zag er heel duur en vooral heel netjes uit. Zal ik wel voldoen aan de standaarden van deze ouders?
'Ach, wat een plaatje Donald! Waar heb je deze vandaan gehaald? Och Betran kijk nou. Had je dit ooit verwacht? Kindje, je bent prachtig. Wat krijg ik een mooie kleinkinderen!' De moeder van Donald was een schat, ik zag al voor me hoe ze op zondag de koekjes bakt.
Donald zijn vader, Betran, was een heel ander verhaal.
'Goedenavond mevrouw, fijn u te leren kennen.' Hij was een hele stille en strenge man. Vast ook een zakenman.
'Liefje, kom met me mee. Ik moet je mijn groentetuintje laten zien. En pak maar een tasje, dan kan je wat sla meenemen voor mijn zoon.' Ik hoefde gelukkig niet veel te zeggen, ik ben zo bang dat ik mijn mond voorbij praat. Ik liep met de moeder van Donald mee naar buiten om haar tuin te bekijken.
'Zo zoon, nu we even samen zijn wil ik je wat vragen stellen. Is dit de vrouw met wie je wil trouwen?'
'Ik denk het wel.' Donald begon wat te blozen en voelde zich erg onzeker.
'Zal zij ons een erfgename schenken?'
'Ik hoop het wel.'
'Woont ze al bij je?'
'Het is bijna officieel.'
'Oke. Fijn met je te gesproken te hebben zoon.'
Nog een uur hadden we tegenover de ouders van Donald gezeten. Uiteindelijk voelde ik mij wel op mijn gemak, zijn ouders hadden niks in de gaten! Donald was een stuk onzekerder. Hij moest per slot van rekening over komen als een hetero. Arme Donald, maar het is hem gelukt!
'En dan gaan we nu op vakantie!
'
'Nog even een nachtje slapen en dan naar FRANKRIJK!'
12 uur later zaten we bij een fontein in Frankrijk. Het was heerlijk weer en ik voelde me fantastisch.
'Je weet dat we hier niet alleen maar zijn om plezier te maken. Ik moet ook werken. Maar hier heb je mijn creditcard en doe alles wat je hartje wil.'
'Dat weet ik Donald, doe wat je moet doen. Ik ben gelukkig op dit moment, zo hier met jou.'
'Gelukkig maar, je bent mijn hartsvriendinnetje.'
'Nou dag, schoonheid!' 'zet hem op, praat die bedrijven in je zak!'
Toen Donald weg was huurde ik een scootertje en ging ik opzoek naar avontuur. Hier in de buurt schijnt een oud spookhuis te zijn. De brochure zag er geweldig uit, iedereen die zich erin waant heeft het gevoel dat hij een avonturier is. En dat is waar ik nou behoefte aan had, avontuur.
Dit is zo spannend! Ik ben alleen bang dat ik hier niet meer zo snel uitkom. Ach ik heb mijn mobieltje bij me, Donald kan me altijd bereiken. Alles kraakt hier en er zijn verschillende vallen gezet. De eigenaren van dit huis hebben flink hun best gedaan.
Ondertussen had Donald de brochure op het bed zien liggen en was er van uitgegaan dat Esther daar heen was gegaan. 'Och die is wel een dagje of twee zoet hiermee.' En met een gerust hart viel hij in slaap.
Ik voelde me verschrikkelijk. Ik was in een val gelopen en ik voelde me vies. Net op het moment dat ik weer naar beneden wilde gaan zag ik daar Maarten staan.
'Maarten? Wat doe jij hier?! Ben jij het echt?'
'Esther! Ik hoorde iemand schreeuwen, ik stond buiten en ben gelijk naar binnen gerend. Hoe gaat het met je? Wat doe je hier?'
'Je ziet er prachtig uit, Ik heb je zo gemist, hoe gaat het met je?' Maarten wilde zijn armen om mij heen slaan, maar iets in mij hield me tegen. Deze man heeft mij bijna vijf jaar op zich laten wachten, ik heb mijn woord aan Donald gegeven. Dit kan niet zomaar.
Volgende keer: Wat doet Maarten hier?