Re: It is my body, not me. ♂♥♀ Deel 6! ♀♥♂ [1-10]
Geplaatst: vr 01 okt 2010, 17:29
Ik vind hem best leuk! Maar een vraagje: vooral in het weekend na een zware schooldag? Dat kan toch niet 
.
.
leuk deel weer Anna
Sims Nieuws Forum
Je kunt gewoon niet zonder!
https://forum.simsnieuws.nl/
It is my body, not me. ♂♥♀ Einde ♀♥♂ [23-11]
Pagina 8 van 12
Re: It is my body, not me. ♂♥♀ Deel 6! ♀♥♂ [1-10]
Geplaatst: vr 01 okt 2010, 17:31
Is Sandy volwasssen?
leuk deel weer Anna
leuk deel weer Anna
Re: It is my body, not me. ♂♥♀ Deel 6! ♀♥♂ [1-10]
Geplaatst: vr 01 okt 2010, 18:21
Eindelijk
Re: It is my body, not me. ♂♥♀ Deel 6! ♀♥♂ [1-10]
Geplaatst: za 02 okt 2010, 11:06
Ik ga proberen of ik zo nog even kan simsen.
Thanks iedereen van de snelle reacties.
Thanks iedereen van de snelle reacties.
Re: It is my body, not me. ♂♥♀ Deel 6! ♀♥♂ [1-10]
Geplaatst: za 02 okt 2010, 11:23
leuke update 
Re: It is my body, not me. ♂♥♀ Deel 6! ♀♥♂ [1-10]
Geplaatst: za 02 okt 2010, 11:24
Leeeuuk
Re: It is my body, not me. ♂♥♀ Deel 6! ♀♥♂ [1-10]
Geplaatst: za 02 okt 2010, 11:30
Ik vind dit gewoon niet te lang, niet te kort
Bedankt voor deze mooie update!
Bedankt voor deze mooie update!
Re: It is my body, not me. ♂♥♀ Deel 6! ♀♥♂ [1-10]
Geplaatst: za 02 okt 2010, 16:54
superleuk
Re: It is my body, not me. ♂♥♀ Deel 7! ♀♥♂ [11-10]
Geplaatst: ma 11 okt 2010, 16:54
Deel 7
---------------------------------------------------
Hand in hand liepen we naar de bus. "Gaat u voor madam.", zei Ryan. Ik lachte en stapte in de bus. Zoals gewoonlijk begroette ik de buschauffeur en nam mijn plekje vooraan. Ryan kwam naast me zitten. "Zin in een nieuwe dag?", vroeg hij. "Met jou altijd!", na een tijdje kwam ook Amy de bus in. "Hoi Amy.", ze had me vanaf de dag dat ik met Ryan ging genegeerd. Ik had geen vriendinnen om mijn gevoelens mee te delen. Over een jaar hadden ze spijt! Dat wist ik zeker. Op school hadden we het eerste uur Biologie. "Goede morgen. Neem plaats dan beginnen we direct.", de klas stroomde vol en Ryan en ik gingen vooraan zitten. Zodra iedereen zat begon de leraar te praten.
"Pak je agenda. Jullie moeten tweetallen maken en over 2 weken moeten jullie een presentatie houden. Waarover? Een ziekte. En dan geen verkoudheid. Maar bijvoorbeeld zoiets als kanker. Of Speeddead. Heeft iemand daar ooit van gehoord?", hij keek streng de klas rond. Ryan wilde zijn hand op steken maar ik trok hem snel naar beneden. "Goed, ik wil dat jullie mensen gaan respecteren die zo'n lastige ziekte hebben gehad. Over 2 weken wil ik een presentatie + powerpoint. Dan gaan we nu beginnen met de les!", ik zuchtte. Gelukkig ging hij er niet over door.
In de pauze hadden we afgesproken meteen aan onze presentatie te beginnen. Na school, bij het rokershutje waar nooit iemand kwam uit school. We liepen de trappen op richting het hutje. "Nou, wij hebben het dus over Speeddead. Wilde je ook meteen vertellen over dat wij twee slachtoffers zijn?", zei ik nuchter. Ik schaamde me zo. Straks wist iedereen het. En ik kreeg straks allemaal nare en gemene reacties. Zoals: "Eindelijk van je af!", en dat soort dingen. "Ryan.. Ik ben zo bang dat ze gemeen doen.", fluisterde ik verlegen. "Schat, ik denk dat iedereen spijt krijgt van wat ze tegen ons gezegd hebben.", stelde hij me gerust.
"En dan zeg jij: 'En er is nog iets heel belangrijks, wat jullie niet door mogen vertellen. Aan niemand niet. Wij hebben het ook. Sandy was laatst naar de dokter en daar hebben ze het geconstateerd. En zij vertelde het mij, en ik wilde voor haar sterven. Dus ik heb het ook, na onze zoen.' Is dat goed?", vroeg ik. "Als jij wil dat ze het weten, vind ik het goed.", daarna sloeg hij zijn schrift dicht.
"Kom is hier!", zei hij. Ik stopte mijn schrift weg en stond op. Ryan spreidde zijn armen. "Als je dood gaat, kom ik weer bij je. In de hemel!", zei hij. "Belooft?", vroeg ik. "Ja, belooft.", fluisterde hij. Een tijdje stonden we te knuffelen. Toen voelde ik mijn mobiel trillen. Een SMS, waar ik bleef. "Ik moet naar huis. Doeg!", ik gaf hem een kus op zijn wang en daarna rende ik naar huis.
Thuis struikelde ik ten eerste bijna over het trapje. Die stond er al jaren en nu opeens ging ik bijna op mijn plaat. Lekker dan. Hinkelend ging ik naar de deur. Ten tweede deed de bel het niet dus moest ik op het raam bonken. Zere knokkels. Dat kwam er nog bij. Nadat ik 2 minuten stond te wachten stak ik mijn eigen sleutel maar in het slot. "Pap, waarom doe je niet open?", riep ik. "Ooh, sorry. Dit was zo spannend. Het eten brand bijna aan. Help!", en hij sjeesde voorbij. "Nou, nou.", zei ik en liep achter mijn vader aan.
"Lekker pap!", zei ik terwijl ik een nieuwe lepel soep naar binnen werkte. "Je moeders recept lieverd.", zei hij. "Mama kon goed koken. Maar jij ook hoor!" "Dank je, Sen.". Ik oefende de presentatie in mijn hoofd. Vooral de laatste regels. Die zouden best pijnlijk worden. Misschien gingen er zelfs kinderen huilen. Maar misschien verliep het wel heel anders dan we nu dachten. Straks geloofde ze het niet. En kwam het in de schoolkrant. "2 leerlingen beweren Speeddead te hebben.", daar moest ik niet aan denken! Ik had mijn soep op en stopte het kommetje in de vaatwasser. "Ik ga huiswerk maken en daarna pitten. Welterusten pa!", ik rende naar boven.
Ik had weer geen zin om te douchen. En dus sloeg ik mijn douche weer over. Morgen hadden we gym, dus dan zou ik wel douchen. Ik pakte alvast mijn tas in voor morgen en daarna liep ik naar de kast. Ik bekeek mezelf ik de spiegel. Ik pakte make-up remover en waste alle make-up van mijn gezicht af. Ik keek naar mijn spiegelbeeld. Ik was zo erg aan het veranderen. En dat in mijn laatste jaar. Het is zo raar om te weten dat je sterft. Het voelt.. Verschrikkelijk. Ik trek snel mijn pyjama aan en maak het kleine beetje huiswerk. Daarna val ik meteen in slaap.
's Morgens vroeg wordt ik om 7 uur gewekt door mijn wekker. Ik had weer een heerlijke droom. Zorgeloos zonder problemen. Want ik kon vliegen. Ik vloog over de hoogste bergen. Over de eiffeltoren en over de toren van Pisa. Het was prachtig om zo'n groot uitzicht te hebben. Maar jammer genoeg.. Was het een droom.
Ik hobbelde de trap af om een broodje te smeren voor mezelf. Mijn vader was al naar zijn werk. Dus ik had even het rijk alleen. Eenzaam at ik mijn broodje op. Jam was een van de lekkerste dingen die je op brood kon hebben. Alleen Ryan was het daar niet mee eens. Ryan was een zoetekauw. Chocopasta, hagelslag, pindakaas en noem maar op. Maar daar werd je dik van. Zei ik dan. "Nee hoor, ik sport genoeg.", zei Ryan dan. Eigenwijze jongen.
Jammer genoeg kwam Ryan me deze keer niet ophalen. Misschien had hij het druk. Maar eenmaal in de bus was ik de enige. De bus stroomde vol. Maar geen Ryan. Ook op school was Ryan niet in de klas. Aan het einde van het 6e uur mocht ik naar huis. Precies om 5 over 3, toen ik uit was.. Kreeg ik een SMS. Ik maak een einde aan mijn leven. Hvj, voor altijd. Ryan. Ik viel bijna flauw en Amy zag het. "Wat is er?", voor het eerst praatte ze weer tegen me. "Niks.", zei ik en rende de school uit.
Van alles spookte door mijn hoofd. Wat zou ik doen als ik zelfmoord wilde plegen? Dacht ik. Ik zou naar de cliff gaan. Ik rende over de stoep totdat ik een taxi zag. Ik sprong achterin. Maar voorin was een vrouw druk aan het vertellen. "Naar de cliff! Nu meteen!", schreeuwde ik in paniek. "Doe normaal mens!", riep de vrouw voorin. "Er gaat iemand zelfmoord plegen dat is belangrijker dan jou stomme Chanel tas ofzo!", de taxichauffeur was het met me eens en leek blijkbaar opgelucht dat ik een einde aan dat gekwebbel ha gemaakt. Met gierende vaart reden we naar de cliff. Het laatste stuk moest ik rennen. Bij de cliff keek ik omhoog. Daar stond Ryan.
Halverwege begon ik de roepen. "Ryan! Nee!", schreeuwde ik. "Ik heb nog eens goed nagedacht over wat je zei. Over dat je er nog niet klaar voor was. Ik heb een boek gehaald over meiden. En ik begrijp wat je bedoelt. Je vind me niet leuk genoeg. En je bent er best klaar voor maar dan met een knappere jongen. Het staat in het boek.", zei hij terwijl hij vooruit staarde. Mijn hart bonsde in mijn keel. "Ryan, dat boek verteld de waarheid niet. Ik hou zielsveel van je.", gilde ik. "Dat zeggen alle meiden. Dat ze van je houden. Maar de liefde is hard Sandy. Ik kan beter nu sterven dan nog een jaar leiden. Vaarwel. En tot over een jaar."
Hij maakte een stap om te springen.. "Nee Ryan!"
---------------------------------------------------
Cliffhanger! Vertel me of je het spannend vind, en wat beter moet.
Best snel voor mij om te updaten hè. ^^.
x Anna.
---------------------------------------------------
Hand in hand liepen we naar de bus. "Gaat u voor madam.", zei Ryan. Ik lachte en stapte in de bus. Zoals gewoonlijk begroette ik de buschauffeur en nam mijn plekje vooraan. Ryan kwam naast me zitten. "Zin in een nieuwe dag?", vroeg hij. "Met jou altijd!", na een tijdje kwam ook Amy de bus in. "Hoi Amy.", ze had me vanaf de dag dat ik met Ryan ging genegeerd. Ik had geen vriendinnen om mijn gevoelens mee te delen. Over een jaar hadden ze spijt! Dat wist ik zeker. Op school hadden we het eerste uur Biologie. "Goede morgen. Neem plaats dan beginnen we direct.", de klas stroomde vol en Ryan en ik gingen vooraan zitten. Zodra iedereen zat begon de leraar te praten.
"Pak je agenda. Jullie moeten tweetallen maken en over 2 weken moeten jullie een presentatie houden. Waarover? Een ziekte. En dan geen verkoudheid. Maar bijvoorbeeld zoiets als kanker. Of Speeddead. Heeft iemand daar ooit van gehoord?", hij keek streng de klas rond. Ryan wilde zijn hand op steken maar ik trok hem snel naar beneden. "Goed, ik wil dat jullie mensen gaan respecteren die zo'n lastige ziekte hebben gehad. Over 2 weken wil ik een presentatie + powerpoint. Dan gaan we nu beginnen met de les!", ik zuchtte. Gelukkig ging hij er niet over door.
In de pauze hadden we afgesproken meteen aan onze presentatie te beginnen. Na school, bij het rokershutje waar nooit iemand kwam uit school. We liepen de trappen op richting het hutje. "Nou, wij hebben het dus over Speeddead. Wilde je ook meteen vertellen over dat wij twee slachtoffers zijn?", zei ik nuchter. Ik schaamde me zo. Straks wist iedereen het. En ik kreeg straks allemaal nare en gemene reacties. Zoals: "Eindelijk van je af!", en dat soort dingen. "Ryan.. Ik ben zo bang dat ze gemeen doen.", fluisterde ik verlegen. "Schat, ik denk dat iedereen spijt krijgt van wat ze tegen ons gezegd hebben.", stelde hij me gerust.
"En dan zeg jij: 'En er is nog iets heel belangrijks, wat jullie niet door mogen vertellen. Aan niemand niet. Wij hebben het ook. Sandy was laatst naar de dokter en daar hebben ze het geconstateerd. En zij vertelde het mij, en ik wilde voor haar sterven. Dus ik heb het ook, na onze zoen.' Is dat goed?", vroeg ik. "Als jij wil dat ze het weten, vind ik het goed.", daarna sloeg hij zijn schrift dicht.
"Kom is hier!", zei hij. Ik stopte mijn schrift weg en stond op. Ryan spreidde zijn armen. "Als je dood gaat, kom ik weer bij je. In de hemel!", zei hij. "Belooft?", vroeg ik. "Ja, belooft.", fluisterde hij. Een tijdje stonden we te knuffelen. Toen voelde ik mijn mobiel trillen. Een SMS, waar ik bleef. "Ik moet naar huis. Doeg!", ik gaf hem een kus op zijn wang en daarna rende ik naar huis.
Thuis struikelde ik ten eerste bijna over het trapje. Die stond er al jaren en nu opeens ging ik bijna op mijn plaat. Lekker dan. Hinkelend ging ik naar de deur. Ten tweede deed de bel het niet dus moest ik op het raam bonken. Zere knokkels. Dat kwam er nog bij. Nadat ik 2 minuten stond te wachten stak ik mijn eigen sleutel maar in het slot. "Pap, waarom doe je niet open?", riep ik. "Ooh, sorry. Dit was zo spannend. Het eten brand bijna aan. Help!", en hij sjeesde voorbij. "Nou, nou.", zei ik en liep achter mijn vader aan.
"Lekker pap!", zei ik terwijl ik een nieuwe lepel soep naar binnen werkte. "Je moeders recept lieverd.", zei hij. "Mama kon goed koken. Maar jij ook hoor!" "Dank je, Sen.". Ik oefende de presentatie in mijn hoofd. Vooral de laatste regels. Die zouden best pijnlijk worden. Misschien gingen er zelfs kinderen huilen. Maar misschien verliep het wel heel anders dan we nu dachten. Straks geloofde ze het niet. En kwam het in de schoolkrant. "2 leerlingen beweren Speeddead te hebben.", daar moest ik niet aan denken! Ik had mijn soep op en stopte het kommetje in de vaatwasser. "Ik ga huiswerk maken en daarna pitten. Welterusten pa!", ik rende naar boven.
Ik had weer geen zin om te douchen. En dus sloeg ik mijn douche weer over. Morgen hadden we gym, dus dan zou ik wel douchen. Ik pakte alvast mijn tas in voor morgen en daarna liep ik naar de kast. Ik bekeek mezelf ik de spiegel. Ik pakte make-up remover en waste alle make-up van mijn gezicht af. Ik keek naar mijn spiegelbeeld. Ik was zo erg aan het veranderen. En dat in mijn laatste jaar. Het is zo raar om te weten dat je sterft. Het voelt.. Verschrikkelijk. Ik trek snel mijn pyjama aan en maak het kleine beetje huiswerk. Daarna val ik meteen in slaap.
's Morgens vroeg wordt ik om 7 uur gewekt door mijn wekker. Ik had weer een heerlijke droom. Zorgeloos zonder problemen. Want ik kon vliegen. Ik vloog over de hoogste bergen. Over de eiffeltoren en over de toren van Pisa. Het was prachtig om zo'n groot uitzicht te hebben. Maar jammer genoeg.. Was het een droom.
Ik hobbelde de trap af om een broodje te smeren voor mezelf. Mijn vader was al naar zijn werk. Dus ik had even het rijk alleen. Eenzaam at ik mijn broodje op. Jam was een van de lekkerste dingen die je op brood kon hebben. Alleen Ryan was het daar niet mee eens. Ryan was een zoetekauw. Chocopasta, hagelslag, pindakaas en noem maar op. Maar daar werd je dik van. Zei ik dan. "Nee hoor, ik sport genoeg.", zei Ryan dan. Eigenwijze jongen.
Jammer genoeg kwam Ryan me deze keer niet ophalen. Misschien had hij het druk. Maar eenmaal in de bus was ik de enige. De bus stroomde vol. Maar geen Ryan. Ook op school was Ryan niet in de klas. Aan het einde van het 6e uur mocht ik naar huis. Precies om 5 over 3, toen ik uit was.. Kreeg ik een SMS. Ik maak een einde aan mijn leven. Hvj, voor altijd. Ryan. Ik viel bijna flauw en Amy zag het. "Wat is er?", voor het eerst praatte ze weer tegen me. "Niks.", zei ik en rende de school uit.
Van alles spookte door mijn hoofd. Wat zou ik doen als ik zelfmoord wilde plegen? Dacht ik. Ik zou naar de cliff gaan. Ik rende over de stoep totdat ik een taxi zag. Ik sprong achterin. Maar voorin was een vrouw druk aan het vertellen. "Naar de cliff! Nu meteen!", schreeuwde ik in paniek. "Doe normaal mens!", riep de vrouw voorin. "Er gaat iemand zelfmoord plegen dat is belangrijker dan jou stomme Chanel tas ofzo!", de taxichauffeur was het met me eens en leek blijkbaar opgelucht dat ik een einde aan dat gekwebbel ha gemaakt. Met gierende vaart reden we naar de cliff. Het laatste stuk moest ik rennen. Bij de cliff keek ik omhoog. Daar stond Ryan.
Halverwege begon ik de roepen. "Ryan! Nee!", schreeuwde ik. "Ik heb nog eens goed nagedacht over wat je zei. Over dat je er nog niet klaar voor was. Ik heb een boek gehaald over meiden. En ik begrijp wat je bedoelt. Je vind me niet leuk genoeg. En je bent er best klaar voor maar dan met een knappere jongen. Het staat in het boek.", zei hij terwijl hij vooruit staarde. Mijn hart bonsde in mijn keel. "Ryan, dat boek verteld de waarheid niet. Ik hou zielsveel van je.", gilde ik. "Dat zeggen alle meiden. Dat ze van je houden. Maar de liefde is hard Sandy. Ik kan beter nu sterven dan nog een jaar leiden. Vaarwel. En tot over een jaar."
Hij maakte een stap om te springen.. "Nee Ryan!"
---------------------------------------------------
Cliffhanger! Vertel me of je het spannend vind, en wat beter moet.
Best snel voor mij om te updaten hè. ^^.
x Anna.
Re: It is my body, not me. ♂♥♀ Deel 7! ♀♥♂ [11-10]
Geplaatst: ma 11 okt 2010, 16:59
ik HAAT cliffhangers (ookal heb ik er laatst zelf nog een gebruikt )
ik HOU VAN jou verhaal
snel een update aub
Vanavond?
Oke mooi afgesproken
)ik HOU VAN jou verhaal
snel een update aub
Vanavond?
Oke mooi afgesproken
Re: It is my body, not me. ♂♥♀ Deel 6! ♀♥♂ [1-10]
Geplaatst: ma 11 okt 2010, 17:00
OH MY GOD
SNEL EEN UPDATE!
SNEL EEN UPDATE!
Re: It is my body, not me. ♂♥♀ Deel 7! ♀♥♂ [11-10]
Geplaatst: ma 11 okt 2010, 17:06
MOET UPDATEE!!
>.<
te spannend gewoon..
>.<
te spannend gewoon..
Re: It is my body, not me. ♂♥♀ Deel 7! ♀♥♂ [11-10]
Geplaatst: ma 11 okt 2010, 17:14
OMG! De ironie . Een cliffhanger! Ryan blijft wel hangen vind ik, en hij moet niet zo zeuren over seks. Ik vind hem echt een zeurpiet...
. Een cliffhanger! Ryan blijft wel hangen vind ik, en hij moet niet zo zeuren over seks. Ik vind hem echt een zeurpiet...Re: It is my body, not me. ♂♥♀ Deel 7! ♀♥♂ [11-10]
Geplaatst: ma 11 okt 2010, 17:17
SPANNUUUNND!!
Re: It is my body, not me. ♂♥♀ Deel 7! ♀♥♂ [11-10]
Geplaatst: ma 11 okt 2010, 18:08
SPANNEND.
GEWELDIG.
OMG niet springen
GEWELDIG.
OMG niet springen
Re: It is my body, not me. ♂♥♀ Deel 7! ♀♥♂ [11-10]
Geplaatst: ma 11 okt 2010, 18:10
maike0090 schreef:ik HAAT cliffhangers (ookal heb ik er laatst zelf nog een gebruikt
ik HOU VAN jou verhaal
snel een update aub
Vanavond?
Oke mooi afgesproken
Re: It is my body, not me. ♂♥♀ Deel 7! ♀♥♂ [11-10]
Geplaatst: ma 11 okt 2010, 18:23
Nou, waar blijft die up? 
We hadden toch een afspraak?
maar ik meen het
UP!
We hadden toch een afspraak?
maar ik meen het
UP!
Re: It is my body, not me. ♂♥♀ Deel 7! ♀♥♂ [11-10]
Geplaatst: ma 11 okt 2010, 19:36
Zo snel kan ik dat niet joh, ik heb geen 20 armen?!
Bedankt voor alle reacties. Leuk dat iedereen het spannend vind.
Bedankt voor alle reacties. Leuk dat iedereen het spannend vind.
Re: It is my body, not me. ♂♥♀ Deel 7! ♀♥♂ [11-10]
Geplaatst: ma 11 okt 2010, 20:51
Ik wil een update!!!!!
please, please, pretty please.
please, please, pretty please.
Re: It is my body, not me. ♂♥♀ Deel 7! ♀♥♂ [11-10]
Geplaatst: di 12 okt 2010, 11:08
dan KWEEK je maar twintig armenafbuiter schreef:Zo snel kan ik dat niet joh, ik heb geen 20 armen?!
ik MOET die update hebben