NIET doen Afbuiter! Ik had precies hetzelfde probleem, en Zemm heeft me eruit geholpen. Je moet de basisgame updaten, en dat kun je doen via deze link:
Toen bedacht ik me dat ik nog moest douchen. Morgen zag ik Ryan weer. Ik was zo bang dat hij me niet meer leuk zou vinden omdat mijn vader niet wilde dat ik hem kuste. Maar ik liet mijn liefde niet in de weg staan door mijn vader. Dus morgen moest ik er weer goed uitzien. “Pap, ik ga douchen. Dus als je het niet erg vind..”, zei ik voorzichtig. “Ja, is goed hoor lieverd. Ga jij maar lekker douchen. Welterusten.”, mijn vader gaf me een kus op mijn wang en daarna hoorde ik hem de trap af gaan. Mooi.
Ik draaide me naar de kast en trok de la open. Dit was een antieke kast. En hij was van mijn moeder geweest. Bijna alle meubels waren oud. Maar door de kleuren die er bijvoorbeeld op de muur zaten was de kamer toch modern. Ik zocht tussen alle kleren die ik in mijn la smeet zonder ze op te vouwen. Waar ik nu wel spijt van had dus ik nam me voor ze voortaan op te vouwen. Eindelijk had ik een hemdje en een onderbroek te pakken. Ik bekeek mezelf nog in de spiegel. Dit gezicht was er over een jaar niet meer. Niet aan denken! Zei een stemmetje in mijn hoofd. Snel probeerde ik ergens anders aan te denken.
Ik maakte mijn haarknip los en legde die op de kast. Met de kleren op mijn arm liep ik naar de badkamer en legde ze op de wasbak. Ik knoopte mijn broek los en liet hem van mijn heupen glijden. Het hemdje trok ik over mijn hoofd. Daar stond ik weer in mijn ondergoed. Ik was niet kritisch op mezelf maar waarom was ik zo mager.. En zo plat? Meiden uit mijn klas hadden al cup B. Ik zette de douche aan en trok mijn ondergoed uit. Voor dat ik in de douche stapte checkte ik of er nog een handdoek hing. Gelukkig. Die hing er. Rustig stapte ik onder de douche en pakte de zeep. Ik zeepte mijn hele lichaam in en daarna liet ik het water de zeep van me af stromen. Daarna pakte ik de fase wash. Ik wreef over mijn voorhoofd. “Au!”, fluisterde ik. Ik had een puist op mijn voorhoofd. Meteen had ik geen zin maar in die douche.
Ik zette de douche uit en pakte door de deur een handdoek. Snel sloot ik de deur weer want in de douche was het nog een beetje warm. Ik droogde me af en daarna opende ik de douchecabine opnieuw. Ik keek in de spiegel. Dat lichaam was er over een jaar óók niet meer. Dan lag het te rotten in en graf terwijl de maden en andere vieze beesten zich heerlijk uitleefde over die stukjes vlees. Maar veel plezier hadden ze vast niet aan mijn (vrouwelijke) vormloze lichaam. Blegh. Bij het idee moest ik al bijna kotsen.
Ik trok mijn ondergoed aan en pakte een tandenborstel. Ik smeerde er tandpasta op. En hield hem onder de kraan. Waarom moet je eigenlijk je tanden poetsen? Om gaatjes te voorkomen. Maar tandenpoetsen vond ik altijd al een saai werkje. Maar alles liever dan naar de tandarts. Ik had een hekel aan tandartsen. Ze frunniken maar in de mond en spuiter koud water op pijnlijke plekjes in je tanden. Een keer vond ik de tandarts leuk. Toen was er zo’n hele knappe receptionist. Maar toen hij er pas was gingen wij naar een andere tandarts omdat deze niet goed was volgens mijn vader. Die receptionist leek wel wat op Ryan. Ik zag Ryan voor me in een tandarts-pak. Ik moest een beetje lachen in mezelf en spuugde de tandpasta maar snel uit voordat het uit mijn mond spoot.
Mijn ondergoed stopte ik in de wasmand en daarna ging ik lachend naar mijn kamer. “Wat is er aan de hand Sandy?”, hoorde ik mijn vader roepen. Ik liep terug naar de trap. “Niks hoor pap, binnenpretjes. Lekker slapen!”, hikte ik door het lachen door. En daarna liep ik terug naar mijn kamer. Ik liet me op bed vallen. Ryan als professor. Daar lachte ik om. Ik zag hem helemaal voor me met twee drankjes die hij mengde waardoor die ontplofte. En daarna dook hij onder zijn tafel. In mijn dromen dan. Toen ik weer tot rust gekomen was kroop ik meteen onder de dekens. De nare gedachten waaide weer op. Jantje lacht, Jantje huilt. Ik vond slapen het minst leuke van de hele dag. Gelukkig had ik deze nacht geen nachtmerrie.
’s ochtends kon ik zo aan tafel schuiven voor het ontbijt. Gelukkig had ik me deze keer niet verslapen. “Goede morgen zonnestraal. Wat was er gister nou aan de hand?”, vroeg mijn vader toen ik een slok melk nam. Ik verslikte me er bijna in. Ik voelde weer een lachbui opkomen maar ik probeerde me in te houden. “Nou..”, een giechel ontsnapte uit mijn mond. Ik kon niet eens vertellen over een grappige gedachte. Vrij logisch. Mijn vader staarde uit het raam. “Nou wat?”, vroeg hij. “Nou.. Ik zag Ryan voor me hoe..”, ik keek naar mijn vader. Zijn gezicht betrok. “Vertel maar..”, zei hij nuchter. Nou ja zeg! Laat dan maar. Dan hoefde hij het ook niet te weten! Het boeide hem toch niet. “.. Hij gister deed in de bus. En nu ga ik naar school. Doeg!”, Snel rende ik naar boven en kleedde me om. Daarna pakte ik de broodjes van het aanrecht en liep naar buiten. Ik liet de deur achter me dicht vallen. Hij zou me toch vergeven?
Maar zodra ik naar de bus liep voelde ik me meteen weer goed. Daar had je Ryan al. Vrolijk zwaaide ik naar Ryan. En rende naar de bus. Ik liet de chauffeur mijn kaartje zien en ging naast Ryan zitten. “Hey schat!”, zei hij en gaf me een kus op mijn wang. Gelukkig was hij dankzij mijn vader niet op me afgeknapt. “Hoe kan jij nu al in de bus zitten, ik wordt als eerst opgehaald?”, vroeg ik. “Dat klopt, ik heb gelopen tot jullie tuin en toen ben ik snel in de bus gestapt. Ik moet toch aan mijn conditie blijven werken. Ik kan niet leven van alleen maar gezwijmel?”, vertelde hij. ‘Wat is het toch een schatje.’, dacht ik.
Onderweg kletste we nog over koetjes en kalfjes. En er kwamen steeds meer kinderen de bus in. Meiden van mijn leeftijd keken allemaal jaloers naar mij en Ryan. Ryan merkte het niet. Hij wist vast zelf niet dat hij zo knap was. Hij hield zich totaal niet bezig met zijn uiterlijk voor mijn gevoel. “Sandy, heb jij vanmiddag iets te doen?”, vroeg Ryan plotseling. “Nee..”, zei ik. Zou hij met me op een date willen? “We kunnen vanmiddag wel naar het park gaan.. Dat park is heel mooi en..”, Ryan keek achterom. “Ik ken een geheim plekje. Ik ben er dit weekend even geweest.”, fluisterde hij in mijn oor. Daarna gaf hij me een kusje op mijn neus. “Ja, is goed..”, antwoordde ik. Gezellig. Ryan’s wangen waren een beetje rood geworden. Achter ons hoorde ik twee meisjes fluisteren een giechelen. Maar daar trok ik me niks van aan.
“Hehe. Eindelijk uit.”, zei ik tegen Ryan. De lessen duurde uren en ik droomde telkens weg. Een keer werd ik bijna de klas uit gestuurd. Hand in hand liepen we de school uit. Midden op het plein bleef Ryan staan. “Tot hoe laat mag jij?”, vroeg Ryan. “6 uur of zo. Ik bel wel even dat ik bij jou eet.”, antwoordde ik. Soms deed Ryan wel moeilijk zeg. “Nee, we eten daar. Er is een barbecue. We halen wel iets bij de supermarkt. Zeg dat maar!” Ik haalde mijn schouders op. Ik belde naar mijn vader. Maar hij nam niet op. Dus sprak ik de voicemail in. “Zo.. Nou goed?”, probeerde ik lief te vragen. Ryan knikte. Ik zuchtte en keek voor me uit.
“Maar eerst wil ik een kus.”, zei ik. Ryan lachte lief naar me alsof hij altijd al wilde dat ik dit zei. “Natuurlijk schoonheid!”, verlegen gaf hij me een kusje. “Dat is toch geen kus, prins Ryan. Geef me eens een goede kus!” Ik kon nog net mijn zin afmaken voordat Ryan mijn tegen zich aan drukte. Hij drukte zijn lippen op de mijne en zo stonden we een tijdje. “Dat noem ik nou een kus.”, zei ik tevreden. “En nu gaan we! Taxi!”, riep Ryan en we rende naar de taxi toe.
“Wat een mooi park! Deze ken ik helemaal niet!”, zei ik bewonderend. Er zat een jongen met een laptop aan een tafel te chatten. “Hey, Ryan!”, riep hij en daarna ging hij weer verder. Zo waren er nog wat mensen. “Dit park staat er pas net. En ik ken al een plekje.. Het torteltuintje.”, zei hij. “Nou, en hier is de barbecue..”, Ryan liep naar het midden van het park. Ik keek nog steeds mijn ogen uit. Dit was echt een prachtig park. Hier wilde ik wel vaker zijn. “Kom je?”, vroeg Ryan. Ik knikte en volgde hem.
Hij liep langs de grote tuin vol met mooie bloemen. “Niks zeggen. En zorg dat niemand je ziet. Okè?”, fluisterde Ryan. “Ja.”, piepte ik. Ik was zenuwachtiger dan gedacht. Het torteltuintje. Zouden daar nog meer stelletjes zitten? Ik had liever met hem alleen willen zijn. Ik sloeg een tak voor mijn hoofd weg. Ik keek nog een keer om. Niemand die het zag. Gelukkig maar. Toen ik door het kleine gangetje was zag ik een heel schattig plekje. Met een geluidloos fonteintje en een bank. En daar tegenover een rozenstruik.
“Kom zitten, prinses.”, Ryan zat op het bankje en ik kwam naast hem zitten. “Wat is het hier mooi.”, fluister ik. “Je hoeft hier niet te fluisteren. Ze horen je niet.”, vertelde Ryan. “Okè. Mooi, want mijn stem slaat altijd over als ik moet fluisteren.”, zei ik. “Schat, zullen we een spelletje doen?”, vroeg Ryan. Leuk, spelletjes! “Wat voor spelletje?”, vroeg ik nieuwsgierig. “Doen, durf of de waarheid. Ken je dat?” Ik schudde mijn hoofd. “Dan vraag ik aan jou: Doen, durf of de waarheid. En dan mag jij kiezen. Als je zegt doen, geef ik je een opdracht. Zeg je durf, dan moet ik vragen of je iets durft. En als je het durft moet je het doen. En als je zegt waarheid, dan mag ik een vraag stellen en moet jij serieus antwoord geven.”, legde Ryan uit.
“Wat een leuk spelletje! Mag ik beginnen met vragen?”, vroeg ik enthousiast. “Ja hoor.” “Okè, doen, durf of de waarheid?” “Waarheid.”, antwoordde Ryan. Ik dacht diep na. “Uuhm..”, mompelde ik. “Vind je het goed als ik tegen je aan kom zitten?”, dat was nog best een goede vraag. “Wat origineel! Ja, dat vind ik goed. Graag zelfs.”, Ryan sloeg zijn arm al om me heen. Dit was zó romantisch. Hij was de liefste jongen die ik ooit in mijn leven heb ontmoet. Ik kroop nog iets dichter tegen hem aan. Zo zaten we een tijdje.
“En nu mag ik! Doen, durf of de waarheid?”, verbrak Ryan de stilte. Ik dacht na. Doen, dat is veel risico. Durf is het slimst. “Durf!”, zei ik zelfverzekerd. Ryan had vast al bedacht wat hij wilde vragen. “Durf jij mij te zoenen?”, vroeg hij. Zo, die durft! En als antwoord gaf ik hem een hele lang zoen. Hij pakte mijn heup en ging langzaam met zijn hand omhoog. Richting mijn borst. Hij wilde zijn hand op mijn borsten leggen. Dit wilde ik nog niet. Ik was hier nog niet klaar voor. Ik duwde Ryan van me af. Hij keek me verbaast aan. Ik schudde mijn hoofd.
Ryan liet me los en stond op. Wat was hij allemaal van plan? Ik was nog niet klaar om verder te gaan. Hij dan wel? Moest ik hem dan maar zijn gang laten gaan om hem blij te maken? Nee. Papa zegt altijd dat je geen dingen moet doen die je zelf niet wil. “Sorry.”, zei Ryan. Ik keek naar zijn rug. Hij had best een lekker kontje. Maar dat ging ik natuurlijk niet zeggen. “Ik dacht dat.. Dat je wel verder wilde.. Snap je. En ik vond dit zo’n mooi plekje voor.. De eerste keer.”, piepte hij. “Dus daarom..”, Ryan staarde voor zich uit. Hij wilde dus gewoon meer. Was dit niet goed genoeg dan?
“Of is dit niet je eerste keer? Heb je soms een ander?”, vroeg hij. WAT? Wat denkt hij wel niet! Dat ik vreemd ga? Hoe durft hij! Misschien gaat hij wel eerder vreemd. Maar ik.. Ik ga niet vreemd! “Ryan, dit zou dan ook mijn eerste keer zijn. Maar die zal er denk ik met jou voorlopig niet komen. Waarom denk je dat ik vreemd ga?” “Ik..” “Ik hoef het niet eens te weten Ryan.”, boos stond ik op. “Sandy.. Zo bedoelde ik het niet. Ik dacht..” “Jij denkt wel meer Ryan. Dat ik vreemd ga bijvoorbeeld. Misschien denk jij wel te veel!” Schreeuwde ik.
“Sandy, toe nou, laat me het uitleggen!”, zei Ryan. “Nee, ik begrijp je wel. Jij wil gewoon graag verder en ik niet. Dan zoek je toch een ander meisje!”, daarna rende ik weg . “Ik dacht dat je van me hield!”, gilde ik nog. Ik rende door de takken en een tak sloeg recht tegen mijn voorhoofd. “Au!”, riep ik. Ver rende ik niet. Want het deed echt pijn. Ik zag die jongen met zijn laptop er nog steeds zitten. Hij keek naar me. Snel draaide ik mijn hoofd weg.
“Sandy gaat het met je?”, riep Ryan. Waarom moest ik toch altijd weg rennen voor mijn problemen. Dat loste niks op. “Sandy, wacht! Blijf staan.”, Ryan wist waarschijnlijk niet dat ik al stil stond! Hij kwam naar me toe rennen. “Sandy, alsjeblieft. Ik wil het je allemaal uitleggen. Maar loop niet voor me weg. Ik kan daar niet tegen. Je weet best dat ik van jou houd Sandy.” Ik was kwaad op Ryan. Maar nu op een goede manier. Waarom kon hij mij toch stil krijgen zodat ik naar hem luisterde? Kon ik dat maar.
Hij sloeg zijn armen om mijn heupen heen. Hij wilde mijn billen aanraken maar snel legde hij zijn handen toch daar boven. Gelukkig. “Sandy.. Kijk.. Jongens van mijn leeftijd, die kijken.. Zeg maar.. Die soort films.”, vertelde hij. Dus?! “En dan raken ze opgewonden.. Als ik jou zie dan denk ik..”, ‘gatver, Ryan! Dit had ik niet van je verwacht!’, dacht ik. Ik maakte me los van Ryan. “Ja, ik weet wat je denkt.” Ryan keek opgelucht dat hij dat niet hoefde te vertellen. “En daarom nam ik je mee hier heen. Dit is zo’n mooie.. Romantische plek. Dit zou echt heel mooi geweest kunnen zijn.” “Ryan, probeer je me een schuldgevoel aan te praten?"
"Sandy.. Natuurlijk niet. Maar begrijp je me dan niet? Ik ben een jongen van 15.. Ik heb nog één jaar te leven. Er zijn nog wat dingen die ik wil leren voor dat ik sterf. Samen met mijn allerliefste meisje. Mijn droomprinses.", hij keek me aan met die hele schattig oogjes. Die lieve, die alleen hij zo mooi heeft. Ik voelde dat het nu mijn beurt was. Ik haalde diep adem. "Okè, Ryan.. Ik begrijp je. Ik wil ook heus wel meer. Maar nog niet zo snel. Misschien over een half jaar.. Of over een paar maanden. Maar eerst wil ik je beter leren kennen, begrijp je? Meisjes gaan daar dan weer niet zo snel in."
"Sandy, betekend dat.. Dat het aanblijft?", vroeg Ryan hoopvol. "Ja.", zei ik vastbesloten. En daarna volgde een lange, heerlijke kus.
--------------------
Zoals ik al zei.. Het eerste stukje een beetje saai.
De volgende keer:
~ Was Sandy te laat?
~ Weet Sandy al wanneer ze het wil?
En nog wat.
Wat vonden jullie? Sorry dat ik zo lang niet heb gereageerd. (Ook hier.)
Zo geweldig! Het is echt een sterk verhaal, maar ik vind het dan ook echt heel erg origineel! Dat ene stuk wanneer ze het had over haar lichaam, dat het over een jaar opgeknabbeld werd door beestjes...eww... Echt goor, maar ik kreeg er bijna tranen van in mijn ogen...
Jammer dat je niet meer kan simsen
Maar als je dan een nieuwe laptop hebt dan is het natuurlijk eens zo leuk om terug te simsen als de sims daar beter op gaat
Het is echt een sterk verhaal, maar ik vind het dan ook echt heel erg origineel! 
Dat ene stuk wanneer ze het had over haar lichaam, dat het over een jaar opgeknabbeld werd door beestjes...eww... 
Echt goor, maar ik kreeg er bijna tranen van in mijn ogen... 
moooooi
