Sims Nieuws

Sims Nieuws Forum

Je kunt gewoon niet zonder!

Plaats reactie

11 berichten • Pagina 1 van 1

Gebruikersavatar
Monstermummie
Oplichter Oplichter
Berichten:
1480
Lid geworden op:
do 11 nov 2010, 16:34

Felezuri II: De redding ~ Hoofdstuk 6 - einde - online

Hoofdstuk 1
Afbeelding
Ik bekeek mezelf in de spiegel, ik zag er veel beter uit nu, dan in dat vieze, paarse jurkje waarin ik bijna bevroor. De dienstmeisjes van de koning en koning hadden mij naar deze kamer gebracht en mij andere kleren gegeven, plus een ander kapsel. Ik moest toegeven, ze hadden het heel mooi gedaan.

Afbeelding
Ik hoorde de deur opengaan. “Wie is daar?” Riep ik. De deur ging langzaam verder open, maar ik had nog geen antwoord gekregen. Ik zuchtte zachtjes en herhaalde mijn vraag. “Wie is daar?”

Afbeelding
Toen draaide ik me om, ik zag dat het Demino was. Hij had een speelse lach op zijn gezicht. “Waarom kijk je zo geërgerd, Merilya?” Tegenwoordig noemde iedereen mij ‘Merilya’, maar ik kon niet zo goed wennen aan die nieuwe naam, eigenlijk. Ik keek Demino aan en zuchtte nogmaals. “Omdat jij zo sneaky binnenkwam en ik bezig was.”

Afbeelding
Demino kwam wat dichter naar me toe en gaf me een kus. “Ach, Merilyaatje, toch, maak je niet druk.” Fluisterde hij liefjes. Dat druk maken, deed ik natuurlijk wel. Sinds mijn beslissing voelde ik me vreemd, ik wist niet zo goed wat te doen nu. Ik bedoel, wanneer was die aanval in hemelsnaam? Wat moest ik doen? Wat als ze de verkeerde hadden uitgekozen?

Afbeelding
In plaats van te vertellen wat me dwars zat, glimlachte ik alleen maar. “Demino, heb je zin om met mij te gaan wandelen?” Vroeg ik. Hij knikte. “Maar natuurlijk, lieve Merilya. Met jou altijd. De zonsondergang in Felezuri is altijd prachtig!”

Afbeelding
We liepen door de straatjes, bossen en kleine weilanden van Felezuri. Het was werkelijk prachtig hier. De zon ging langzaam onder, terwijl ik genoot van alles om me heen, samen met Demino. Dit was gewoonweg perfect, niets zou dit nog kunnen verpesten!

Afbeelding
“He kijk! Een ijscoman! Laten we erheen gaan!” Zei ik enthousiast. Ik begon al te rennen. “Merilya, wacht! Niet zo snel, het is maar een ijscowagen.” Zuchtte Demino, terwijl hij achter mij aan begon te rennen. “Maar een ijscowagen? Ik ben dol op ijsjes!” Riep ik terug.

Afbeelding
“Ik wil graag dat aardbeiensoftijsje, met van die feestversiering erop!” Zei ik tegen de ijscoman. Hij zag er vriendelijk, maar oud uit. Hij knikte en schepte wat ijs op een hoorntje. Ik was veel te enthousiast om te kijken, zo benieuwd was ik naar Felezuriaanse ijsjes.

Afbeelding
“Alstublieft, jonge dame. Veel plezier ervan. Dat is dan een Fea, alstublieft.” Zei de man. Ik schrok, ik had niet zo snel aan geld gedacht, eigenlijk. “Alstublieft.” Ik schrok, maar toen zag ik dat Demino voor mij betaalde. Hij overhandigde het geld en knipoogde naar mij.

Afbeelding
We liepen weg, ik likkend aan mijn ijsje, hand in hand met Demino. “Waarom neem jij niets? Deze ijsjes zijn gewoonweg heerlijk!” Riep ik blij uit. Demino zuchtte. “Vooruit dan maar.”

Afbeelding
Hij liep langzaam naar de ijscowagen en bestelde ook een ijsje. Ik hoorde hem praten en betalen, maar toen volgde er een stilte. Ik maakte er me er niet druk om, hij was natuurlijk veel te druk met zijn ijsje.

Afbeelding
Maar toen liet ik mijn ijsje vallen. “Oh nee! Demino, kijk, hij viel!” Riep ik verdrietig uit. Mijn o zo lekkere ijsje was op de grond gevallen. Ik zuchtte en keek verdrietig naar het ijsje. Ik kreeg geen antwoord van Demino, maar hoorde wel dat de ijscowagen wegreed. “Demino?” Riep ik nog een keer, maar nog steeds geen antwoord. Ik draaide me om, en zag niets.

Afbeelding
Ik gilde. Waar was Demino? Geschrokken keek ik in het rond? “Demino? Demino!” Schreeuwde ik bang. Waar was hij? Als dit een spelletje was, werd ik zo kwaad op hem. Maar het was helaas geen spelletje, hij was echt weg.

Afbeelding
De ijscowagen reed op volle snelheid weg. Natuurlijk! Die ijscowagen had Demino ontvoerd! “He jij, stilstaan! Geef Demino terug!” Schreeuwde ik boos naar de gekleurde wagen. Ik begon te rennen, steeds harder.

Afbeelding
“Stilstaan jij!” Schreeuwde ik, “Stilstaan!” Ik klonk steeds wanhopiger, en begon langzamer te rennen. Ik raakte uitgeput, maar hield toch vol. Ik moest Demino redden. Het was waarschijnlijk een lachwekkend gezicht, een jong meisje, rennend achter een vermomde ijscowagen. Het kon me niet schelen, Demino zat daarin en ik wilde hem terug. Nu meteen.

Laatst gewijzigd door Monstermummie op vr 07 sep 2012, 18:34, 5 keer totaal gewijzigd.

Gebruikersavatar
Monstermummie
Oplichter Oplichter
Berichten:
1480
Lid geworden op:
do 11 nov 2010, 16:34

Re: Felezuri II: De redding ~ Hoofdstuk 1 online

~ Updates ~
02/09/12: Hoofdstuk 1 online
03/09/12: Hoofdstuk 2 online
04/09/12: Hoofdstuk 3 online
05/09/12: Hoofdstuk 4 online
06/09/12: Hoofdstuk 5 online
07/09/12: Hoofdstuk 6 - einde - online

Laatst gewijzigd door Monstermummie op vr 07 sep 2012, 18:34, 5 keer totaal gewijzigd.

Gebruikersavatar
Monstermummie
Oplichter Oplichter
Berichten:
1480
Lid geworden op:
do 11 nov 2010, 16:34

Re: Felezuri II: De redding ~ Hoofdstuk 1 online

Hoofdstuk 2

Afbeelding
Ik zat in een donker bos, niet wetend waar ik was. Ik was bang, waar was Demino nou? Ik had de hele nacht gezocht, maar hij was nergens te bekennen. Ik voelde me wanhopig en alleen, niemand zou kunnen helpen? Wat zouden zijn ouders doen? Mij de schuld geven? Het was natuurlijk ook mijn schuld. Ik zuchtte.

Afbeelding
Voor mij doemde een klein kasteeltje op. Zou Demino daar zijn? Ik wist het niet, maar ik kon nu ook niets doen. Het kasteeltje zag er donker en verlaten uit, de perfecte plek om iemand te ontvoeren. Ik schudde heftig mijn hoofd, ik wilde hier allemaal niet aan denken. Ik keek verschrikt naar een torenkamer. Hoorde ik Demino’s stem? Ik verbeeldde het me vast. Vermoeid stond ik op.

Afbeelding
Ik begon te rennen, het enge bos uit, terug naar het vredige kasteel van Demino’s ouders. Ik probeerde me te bedenken wat ik moest zeggen, ze zouden vast boos zijn en mij de schuld geven. Een traan gleed over mijn wang, ik had hier nooit aan moeten beginnen.

Afbeelding
“Een beetje van dit, en een beetje van dat. Tralalala..” Darkonia praatte zachtjes in zichzelf, genietend van haar geweldige plan. Ze zou Demino vergiftigen en als hij het zou overleven, haar persoonlijke slaaf maken. Ze hoopte natuurlijk dat hij doodging, dan was dat een rat minder. Daarna zou ze het lijk afleveren bij haar lieve heersers en ze zouden onder de indruk zijn van haar krachten. Natuurlijk, dit was perfect. Dan zou ze een paar dagen later haar verrassingsaanval uitwerken en die idioten makkelijk verslaan. Want ze zou nu veel sterker zijn, als ze ook Demino’s krachten, doormiddel van het drankje, in zich nam.

Afbeelding
“Demino, word eens wakker!” De schelle stem van Darkonia vulde de kamer. Demino hief zijn hoofd op. “Zo, scharminkeltje, ben je wakker? Mooi, ik heb iets voor jou!” Darkonia keek vals, zo vals, dat een rilling over Demino’s rug liep. Wat was ze van plan?

Afbeelding
“Alsjeblieft, lieve Demino. Knap je misschien van op.” Zei Darkonia liefjes. Demino nam het voorzichtig aan, niet wetend of hij haar moest geloven of niet. Hij staarde er een tijdje naar, en bedacht of hij het ging opdrinken of niet, tot ergernis van Darkonia.

Afbeelding
“Treuzel niet zo en drink het op sul!” Schreeuwde Darkonia geïrriteerd. Demino schrok en dronk het snel op, voordat ze nog bozer werd. Darkonia keek hem nu weer liefjes aan, met een grote glimlach op haar gezicht.

Afbeelding
Demino dronk en dronk, tot de beker leeg was. Eerst merkte hij niets, maar langzaam begon hij in elkaar te zakken. Hij voelde zich duizelig worden. Nee, dit ging niet goed. Wat had Darkonia met hem gedaan? Het laatste wat hij zag was een valse glimlach op Darkonia’s gezicht, terwijl ze de woorden ‘Dag dag!’ fluisterde.

Afbeelding
Darkonia keek triomfantelijk in het rond en juichte. Haar plan was gelukt. Bye bye, Demino! Het was geweldig om te zien hoe de eerste verwaande rat in elkaar zakte, het voelde zo goed! Niemand zou Darkonia kunnen stoppen, niemand!

Afbeelding
Demino lag hulpeloos op de grond, maar hij was niet dood. Al zijn kracht was alleen opgezogen door Darkonia.
Gebruikersavatar
Monstermummie
Oplichter Oplichter
Berichten:
1480
Lid geworden op:
do 11 nov 2010, 16:34

Re: Felezuri II: De redding ~ Hoofdstuk 2 online

^ Heel erg bedankt! :D
---
Hoofdstuk 3
Afbeelding
“J-jullie weten n-nooit wat er is gebeurd!” Stamelde ik gehaast, “Er is iets m-met Demino!” Ik keek hulpeloos naar zijn ouders, bang voor wat er komen zou. Zouden zij mij er de schuld van geven dat dit allemaal gebeurde? Zouden ze dat doen? Ik wist het niet, dus ik wachtte af.

Afbeelding
Ik veegde zenuwachtig het stof van mijn lichtpaarse, zijden jurkje en wachtte op wat Demino’s ouders gingen zeggen. Er gebeurde een paar minuten niets. De koning schraapte zijn keel en er stonden tranen in de koningin haar ogen. “W-wat is er met Demino gebeurd?” Vroeg de koningin alleen maar.

Afbeelding
Ze keken elkaar even aan, alsof ze een conversatie hadden met hun ogen. Ik keek afwachten toe. Ik hoopte dat ze maar niet boos werden. Dit was tenslotte toch niet mijn schuld, of wel? Dit was Darkonia’s schuld, nietwaar? Niet het mijne, nee, natuurlijk niet. Ik schudde alle gedachtes van mij af en keek de koning en koningin aan met een verdrietige blik. De koningin richtte haar aandacht op mij en herhaalde haar vraag. “Wat is er met Demino gebeurd? Wat is er met jullie gebeurd? Is dit, is dit D-Darkonia’s schuld?” Vroeg ze.

Afbeelding
Ik begon mijn verhaal. Ik vertelde alles wat er gebeurd was, met een verdrietige blik in mijn ogen. “We gingen een stukje wandelen in de prachtige avondschemering van Felezuri. Toen kwamen we een ijscowagen tegen en besloten om een ijsje te kopen. Demino kocht voor mij een ijsje en ik zei toen dat hij ook een ijsje moest kopen. Hij was een ijsje kopen toen ik mijn ijsje liet vallen. Ik riep hem, maar ik kreeg geen reactie. Ik zag toen pas dat hij weg was, de ijscowagen in en ik rende erachteraan. Ik kwam in een eng, donker bos terecht en ik denk dat hij ontvoerd is door Darkonia..”

Afbeelding
De koning stond op. “Dat is een gedachte die klopt. Dit moet Darkonia’s werk zijn, niemand anders in Felezuri zou zoiets doen.” De koningin knikte. “Je hebt gelijk. Dit is Darkonia’s werk. Bedankt voor het vertellen van je verhaal, Merilya. We waren al ongerust om jullie, omdat jullie nergens te bekennen waren die nacht. Ga nu maar.”

Afbeelding
Ik liep de troonzaal uit, nadenkend over wat de koning en koningin Pamyu hadden verteld. Ik zuchtte, wat moest ik nu doen?

Afbeelding
Ik keek naar de grond en lette niet op. De oude vrouw genaamd Lurunu kruiste mijn pad en ik botste tegen haar op. Ik keek verschrikt omhoog. “Het spijt me! Sorry” Ik keek naar de oude vrouw. “Heeft u iets bezeerd?” Ze schudde haar hoofd en lachte vriendelijk.

Afbeelding
“Nee kind, ik zocht jou al. Wat een toeval dat we elkaar hier tegenkomen. Nou ja, toeval bestaat niet.” Zei de oude vrouw vriendelijk. Ik keek haar aan met een vragende blik. “Och kind, je begrijpt er natuurlijk helemaal niks van. Ik ga jou lesgeven in magie.”
“Jij moet Felezuri redden en ik kan jou precies leren wat nodig is om dat te doen. Ik ben niet sterk genoeg meer, maar jij, jij bent een jonge vrouw met sterke krachten dus dit moet lukken!” Lurunu glimlachte.

Afbeelding
“Magie leren? Ik begrijp het niet? Wat bedoelt u mevrouw?” Ik keek haar geschrokken aan. “Het komt goed, kind. We gaan trainen. Binnenkort zijn jouw krachten sterk genoeg om Felezuri te redden.”
Gebruikersavatar
Monstermummie
Oplichter Oplichter
Berichten:
1480
Lid geworden op:
do 11 nov 2010, 16:34

Re: Felezuri II: De redding ~ Hoofdstuk 3 online

Hoofdstuk 4
Afbeelding
“Weet u zeker dat dit gaat lukken?” Vroeg ik onzeker aan Lurunu, die bezig was met allemaal rare bewegingen die ik blijkbaar na moest doen. Zij knikte. “Natuurlijk schat, jij kan dit!”

Afbeelding
Lurunu maakte een vreemde beweging. “Let goed op, kind, dit moet jij zo nadoen. Met deze truc kan jij Darkonia om de tuin leiden. Het is een verdwijntruc met mist.”

Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Ik keek toe hoe Lurunu de beweging herhaalde. Eerst gebeurde er niets, maar plotseling werd het steeds mistiger en mistiger, tot ze opeens was verdwenen! “Lurunu,” vroeg ik verschrikt, “Waar bent u?” Ik kreeg geen antwoord en keek bang om mij heen. Hoe wilde zij ervoor zorgen dat ik dit soort trucs in hemelsnaam kon?

Afbeelding
Ik stond in de mist, met mijn armen om me heen, wachtend op Lurunu. Minuten streken voorbij, maar er gebeurde niets. Ik stond daar maar, wachtend op iets dat niet komen zou. Was alles wel goed gegaan? Ik moest dit tegen de koning en koningin Pamyu zeggen.

Afbeelding
De mist waar ik voor kort nog in stond, was ineens verdwenen. “Lurunu?” Riep ik geschrokken. Daar was ze. “Dacht je werkelijk dat ik verdwenen was, kind? Ik was alleen onzichtbaar, lieverd. Door de mist. Geen zorgen.” Ze glimlachte. “Nu is het jouw beurt, succes.”

Afbeelding
Ik maakte dezelfde bewegingen als Lurunu, hopend dat het zou lukken. Maar hoe hard ik het ook probeerde, er gebeurde niets. Ik keek hopeloos naar Lurunu, die alleen maar glimlachte en zei dat ik het opnieuw moest proberen. Ik deed het tien keer opnieuw, maar steeds weer gebeurde er niets.

Afbeelding
Wat als ik nou niet de uitverkorene was? Wat als ze een fout hadden gemaakt? Wat moesten we dan doen? Ik kon toch moeilijk Felezuri redden zonder enige krachten die Darkonia wel had?

Afbeelding
“Nog een keer, Merilya. Goed geprobeerd. Het lukt je vast wel, je weet alleen nog niet hoe je met je krachten om moet gaan. Op Aarde heb je ze niet kunnen ontwikkelen, natuurlijk. Probeer het nog een keer, je kan het echt.”

Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Ik deed het opnieuw en probeerde er echt in te geloven. En toen, wonder boven wonder, verscheen er een klein beetje mist. Ik was zo blij, het lukte eindelijk! Ik concentreerde me op de mist, zodat het uiteindelijk helemaal lukte. De mist werd steeds heftiger en heftiger. Uiteindelijk was ik bijna helemaal verdwenen! Lurunu keek tevreden toe. “Prima, Merilya. Ik zei toch dat je het kan. Geloof in jezelf, kind.”

Afbeelding
“Kom zitten, we hebben wel genoeg getraind nu. Het wordt een warme dag, morgen gaan we wel weer verder.” Lurunu en ik zaten bij de fontein. Ze vertelde verhalen over vroeger, hoe ze begon met magie en hoe ze in dienst kwam bij de koning en koningin van Felezuri. Ik luisterde geboeid, het was erg interessant.

Afbeelding
“Genoeg gepraat voor vandaag. Kom, Merilya, het avondeten wordt zo opgediend. Morgen heb je weer een lange dag voor de boeg, we moeten hard trainen.”
Gebruikersavatar
Monstermummie
Oplichter Oplichter
Berichten:
1480
Lid geworden op:
do 11 nov 2010, 16:34

Re: Felezuri II: De redding ~ Hoofdstuk 4 online

Hoofdstuk 5
Afbeelding
Ik deed mijn pyjama aan en keek naar mezelf. Ik was tevreden met mezelf nu. Ik was wel de uitverkorene en had daadwerkelijk magische krachten, dus er was echt hoop voor Felezuri. Ik zou Darkonia verslaan en Demino redden, het was nog niet verloren.

Afbeelding
Ik liep naar mijn grote, mooi opgemaakte bed en voelde aan de dekens. Ze waren lekker zacht, zoals altijd. Ik sloeg ze open en stapte in bed. Daarna deed ik het licht uit en viel in een diepe slaap, niet wetend wat er vannacht zou gebeuren.

Afbeelding
Het was tot nu toe een rustige nacht, stil en vredig. Maar dat zou snel gaan veranderen. Darkonia was gearriveerd, natuurlijk wist ze van de plannen van de koning en koningin. Een van de Verloren Kinderen, hoe zielig! Natuurlijk was hun domme hulpje Lurunu niet krachtig genoeg meer, maar dat jonge Aardse kind ook niet. Darkonia ging eens even laten zien hoe sterk zij eigenlijk was.

Afbeelding
Mist verscheen in mijn kamer. Ik had niets door, ik sliep vredig in het zachte bed. Darkonia’s plan verliep op rolletjes.

Afbeelding
De mist werd steeds heftiger, Darkonia zou zo verschijnen in mijn kamer. Ik sliep nog rustig door, niets merkend. Ik kon er ook weinig tegen doen, Darkonia was krachtiger dan ik nu was. De mist was op zijn hevigst en Darkonia verscheen met een brede, valse glimlach in mijn slaapkamer.

Afbeelding
“Hallootjes! Leuk je te ontmoeten, lieve,” Darkonia kuchte even, “Lieve Katherine. Of moet ik Merilya zeggen? Haha, dom wezen. Denk jij nou echt dat je sterker bent dan ik? Ik, de geweldige, slimme, machtige, aantrekkelijke Darkonia? Nee, dat denk ik ook niet.”

Afbeelding
Ik sliep verder en merkte niks van Darkonia’s praatjes, die op haar beurt geïrriteerd werd. “Domme koe, word nou wakker! Hallo, hoe kan jij mij nou negeren? Ik ben de geweldige Darkonia, de beste, machtigste van het universum!” Ze stopte even om adem te halen en keek naar mij.
“WORD NOU WAKKER JIJ DOM, HERSENLOOS, ZIELIG WEZEN!” Schreeuwde ze kwaad. Ze raakte helemaal geïrriteerd van mij, omdat ik nog steeds niks merkte. En ja, Darkonia negeren is niet heel slim. “WORD WAKKER!”

Afbeelding
Ik opende langzaam mijn ogen en merkte dat er geschreeuw in mijn kamer was. “W-wat gebeurd hier?” Vroeg ik slaperig. “Eindelijk, de hersenloze, domme koe is wakker hoor, mensen. Serieus, jij kan zeker niks anders dan slapen? Domme Aardling! Ik zal je alvast een voorproefje geven van mijn geweldige krachten, zielig wezen. Pas maar op, jij slome slakkeneter! Ha ha ha ha! Ik ben zo humoristisch! Oh, geweldig ben ik, ha ha ha ha ha ha! Voel mijn krachten, triest geval!”

Afbeelding
Ik negeerde Darkonia’s onzinverhalen en stapte vermoeid uit bed. Ik zou dat domme mens eens laten zien wat ik kon! Dat mens dacht toch niet serieus dat ze beter was dan ik? Ik was toevallig degene die sterker was dan zij!

Afbeelding
Maar zodra ik de grond raakte en probeerde op te staan, voelde ik me slap worden en ik viel op de grond. “W-wat gebeurt hier?” Zei ik zacht. Ik probeerde te schreeuwen, maar alle kracht vloeide uit mijn lijf. Darkonia was echt sterk, te sterk.

Afbeelding
Ik zakte helemaal in elkaar en lag daar hulpeloos op de grond. Darkonia keek triomfantelijk toe. Zie je nou wel dat zij de geweldigste van alles was? Eindelijk, gerechtigheid! Zij was de perfectste perfectie ter, nou ja, ter, gewoon van alles!

Afbeelding
“Dag dag, zielig strontvliegje van me, zie je nou wel dat ik sterker ben? Jij onbenullig Aardwezen. Nou, zeg maar doei tegen mij, de geweldige Darkonia! Ik zie je wel op het slagveld, waar ik jou en je zielige hulpjes eens laat zien wat voor geweldig, perfect, geniaal, aantrekkelijk persoon ik ben!”

Afbeelding
De mist verdween, maar ik lag daar nog steeds, hulpeloos op de grond. Ik was niet bewusteloos, maar gewoon al mijn kracht verloren, net zoals Demino, terug in de toren van Darkonia.
Gebruikersavatar
Monstermummie
Oplichter Oplichter
Berichten:
1480
Lid geworden op:
do 11 nov 2010, 16:34

Re: Felezuri II: De redding ~ Hoofdstuk 5 online

Hoofdstuk 7
Afbeelding
De dag van het gevecht was aangebroken., De plaats waar wij zouden verzamelen, was vooral gras met een beetje sneeuw en een klein vijvertje vol met lelies. Veel te vredig, naar mijn smaak. Darkonia was zeker van plan om alles te gaan vernietigen. Zo zonde! Maar daar zouden wij wel een stokje voor steken.

Afbeelding
Afbeelding
Een hevige mist kwam aanzetten, het teken van Darkonia. Ze glimlachte vals. “Hallootjes vissersbootjes! HAHAHAHAHAHAHA, ik ben zo ongelofelijk grappig! Jullie gaan van mijn heerserschap genieten, maar eerst even jullie verslaan. Wie is de eerste kandidaat?”

Afbeelding
Afbeelding
De koningin viel aan. Ze deed een krachtige aanval, maar toch was Darkonia te sterk. De mist was dezelfde mist die nacht in mijn kamer en hetzelfde wat in Demino’s drankje zat. De koningin viel hulpeloos neer op de grond, al haar kracht opgezogen door Darkonia.

Afbeelding
Ik was niet bij het gevecht. Tenminste, nu nog niet. Nu was ik nog even hopeloos op zoek naar Demino. Natuurlijk begon ik bij het kasteel van Darkonia. Het zag er onheilspellend uit. Een rilling liep over mijn rug. Ik probeerde een ingang te vinden. Dat was vrij makkelijk, want de voordeur zat niet eens op slot.

Afbeelding
Afbeelding
Vanbinnen zag het er net zo eng uit als van buiten. Ik keek snel even rond. Het huis zag er niet heel interessant uit en de meubels waren donker en enigszins versleten. Snel liep ik de krakende wenteltrap op. “Demino!” Riep ik, maar ik kreeg geen antwoord.

Afbeelding
Ik begon voorzichtig aan de muren van de angstaanjagende slaapkamer te voelen. Ja, ja, een belachelijk idee, ik weet het. Maar je wist maar nooit met iemand zoals Darkonia.

Afbeelding
Natuurlijk gebeurde er niets. Dat snapte ik ook wel. “Demino!” Riep ik nog een keer. “Hierachter?” Klonk een vermoeide stem vanachter de slaapkamermuren. “Duw op de muur!” Natuurlijk deed ik dat, ik wilde Demino dolgraag bevrijden uit dit krot.

Afbeelding
Afbeelding
De muur ging open en ik rende natuurlijk naar binnen. “Demino!” Schreeuwde ik van blijdschap. Ik gaf hem een zoen. “Niet zo blij doen, Merilya. We moeten meteen gaan!” Zei Demino met een serieuze blik.
Op het slagveld ging het er heftig aan toe. Heel veel van onze vrienden en familieleden waren gevangen in Darkonia’s mist.

Afbeelding
Afbeelding
Demino en ik kwamen met heel veel haast aangerend. Darkonia zag ons al aankomen. Ze keek ons aan met een triomfantelijke blik en steeg op in de lucht. “Zo zo, denken jullie mij te kunnen verslaan? Nee? Nou ik denk het ook niet! Ha ha ha!”

Afbeelding
Demino viel weer als een zoutzak neer. “Demino!” Riep ik verschrikt. Darkonia lachte alleen maar met een valse blik in haar ogen. Alsof ze zei: “En nu ben jij aan de beurt!” Ik liep verder, Darkonia verschrikt kijkend, omdat ik tegen de mist bestand was.

Afbeelding
Ik wist dat ik toch wel sterker was. Ik zou Darkonia hoe dan ook verslaan, al kostte het mijn leven. “Lieve schat, jij kan niet van mij winnen!” Riep Darkonia nog. “Het gaat je ehehehehehecht niet lukken!”

Afbeelding
Ik trok me niets van Darkonia’s idiote opmerkingen aan en zette mijn aanvallen voort. Ik wist dat ik toch zou winnen, wat er ook zou gebeuren. Sowieso zou ik het mezelf nooit vergeven als ik dat niet zou doen.
Darkonia probeerde me aan te vallen, maar tevergeefs. Mijn aanvallen hadden wel effect. Darkonia was kwaad en hysterisch. “Wat? Hoe kan dit? Fsdfjkjdkj!”

Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Mijn aanvallen werden steeds sterker en sterker, maar Darkonia zwakker. Ze viel uit de lucht en lag als een hopeloos wrak op de grond.
Afbeelding
Afbeelding
Ik deed mijn laatste en dus ook sterkste aanval, waarbij Darkonia helemaal instortte. “Spaar mij! Spaar mij!” Riep ze als een klein, zielig kindje. Ik had geen medelijden met haar, nooit. De mist was intussen opgetrokken en de anderen stonden weer overeind.

Afbeelding
Ik keek triomfantelijk naar Darkonia. De meid die eerst nog zoveel praatjes had, maar daar nu als een zielig hoopje op de grond lag. Ik wist dat mijn missie nu gelukt was. Ik had mijn doel bereikt.

Einde

Weergave- en sorteeropties

Plaats reactie