De volgende avond stond Ferre te wachten bij de magische energieboom. Hij kon niet wachten om Elwena terug te zien. Hij was al de hele dag in gedachten verzonken geweest. Hij maakte zich zorgen over de toekomst die ze zouden hebben als die al zou bestaan. Hoe zou hij ervoor kunnen zorgen dat hij openlijk bij haar zou kunnen zijn? Zijn gedachten werden abrupt onderbroken door een geritsel achter hem. “Elwena?” Toen er geen antwoord kwam draaide hij zich om en tot zijn verbazing trof hij een heel andere figuur aan.
Door de beschrijving die Elwena hem gegeven had, kon Ferre alleen maar besluiten dat het Kailro was. De blik in zijn ogen voorspelde dat hij Elwena niet de liefde zou geven die ze verdiende maar haar enkel zou huwen voor haar rijkdom en macht. Ferre was vastbesloten om dit niet te laten gebeuren maar dat was buiten Kailro gerekend. De lucht rond Ferre werd zo ijzig koud dat zijn adem wolkjes vormden als ze ermee in aanraking kwamen. Met ieder wolkje voelde hij zijn lichaam verkrampen en zijn hartslag vertragen en vlak voor hij zijn bewustzijn verloor hoorde hij Kailro nog enkele woorden uitbrengen. “Ze is van mij. Nu en voor altijd.”
In het kasteel werd de verjaardag van de nieuwe kroonprinses uitgebreid gevierd. Elwena was van plan geweest om voor het feest Ferre op te halen en hem dan aan haar ouders voor te stellen maar dat was buiten haar moeder gerekend. Het was al van s’ochtends begonnen met het passen van haar jurk voor die avond en het uitleggen van alle ceremoniële aangelegenheden die ze die dag zou moeten doorstaan. Elwena had dit totaal niet verwacht en hoopte dat Ferre het zou begrijpen. Dit was echter niet haar grootste zorg. Volgens de traditie van het huwen in Avalon moest de man zich officieel voorstellen in de troonzaal. Nadien zou er samen met haar familie overlegd worden en zou haar moeder dan beslissen of het een geschikte partner is. Er was een uitzondering op de regel. Elwena kon eenmalig een huwelijkskandidaat rechtstreeks afwijzen en eenmalig een aanzoek direct accepteren. Het was dan ook haar grootste schrik dat haar moeder een andere partner voor haar zou uitkiezen.
De eerste die zich kwam aanbieden was natuurlijk Kailro. Elwena wist dat als ze met haar ouders de kans gaf om met haar te overleggen dat ze met hem zou gaan huwen maar als ze hem zou afwijzen dat ze zou moeten hopen dat de kandidaten hierna niet geschikt zouden mogen zijn. Ze voelde een enorme druk en liet een enorme stilte na Kailro’s vraag. Haar moeder merkte dit en wou aankondigen dat ze zich zouden terugtrekken om het voorstel te gaan overwegen maar voor haar zin af kon maken galmde er een “NEE” door de zaal.
Elwena had haar keuze gemaakt: ze zou Kailro nooit het plezier gunnen om haar leven en haar koninkrijk kapot te maken. Iedereen in de zaal was stil en velen sloegen hun handen voor hun gezicht. Niemand had verwacht dat de prinses nee zou zeggen ,zelfs de koningin niet. Ze brak na enkele seconden de stilte en wimpelde Kailro’s verzoek diplomatisch af zoals ze dat had geleerd. Kailro wierp een vuile blik door de zaal en liet uiteindelijk zijn ogen op Elwena rusten. Hij boog nog een keer en terwijl hij dit deed sloop er een lichte grijns in zijn uitdrukking waarna hij de zaal verliet. Elwena voelde diep vanbinnen dat er iets niet klopte en met het geluid van de dichtgeslagen deur drong het tot haar door: Hij heeft Ferre.
Haar instinct zette haar aan en ze vloog het paleis uit. Ze hoorde in de verte haar ouders haar naam roepen maar ze zou niet gehoorzamen nu ze besefte dat Ferre gevaar liep. Ze moest hem vinden en er eerder zijn dan Kailro want wie weet wat hij hem zou willen aandoen. Toen ze zag dat Kailro zijn handen naar Ferre reikte ging het allemaal automatisch.
Voor ze het besefte vloog ze tussen hen in en blokkeerde ze Kailro’s weg. Ze voelde de energie die ze in de weken met Ferre had verzameld sterker dan ooit naar boven komen en ze wist dat ze het kon beheersen en dat niemand Ferre zou kunnen kwetsen. Kailro voelde de energie ook maar op een heel andere manier. Hij kon het niet verdragen en hoorde de stemmen van sims die zijn familie jarenlang had gekweld en vernederd totdat ze eraan waren bezweken. Hij werd door de stemmen meegesleurd en werd uiteindelijk een van hen. Elwena voelde zijn energie bezwijken en toen ze haar ogen opendeed was hij nergens meer te bekennen.
Het was echter nog niet voorbij. Ze knielde naar Ferre neer en probeerde tevergeefs zijn energie te voelen. De tranen begonnen al over haar wang te rollen totdat ze voelde dat hij niet helemaal weg was. Ze voelde in haar eigen energie een stukje van de zijne. Ze bracht dat stukje over waarna ze voelde dat zijn energie weer opflakkerde .
De volgende dag werd Elwena stevig berispt op het feit dat ze plotseling uit was verdwenen. Haar moeder had haar nog maar eens duidelijk gemaakt hoe belangrijk het was om de traditie te respecteren want traditie maakt een koningin en haar rijk nobel. Na de preek werden ze in de troonzaal verwacht om de huwelijkskandidaten te ontvangen. Toen de eerste kandidaat naar binnen werd geroepen werden de ogen weer even groot als de avond voordien. De enige hoorbare geluiden was het gefluister van de aanwezigen (“Hij heeft geen vleugels!… Hij is ook wel raar gekleed… Hij is wel knap) en de voetstappen van de jongeman die zijn kans bij de prinses waagde.
“ Uwe majesteit, ik weet dat u iemand als mij niet verwacht in uw paleis maar ik zou u toch willen verzoeken om mij deze kans te schenken.” De koningin was van haar troon gekomen want ze had dit inderdaad niet verwacht. Er was echter iets speciaals aan deze jongen: zijn ogen lieten een oprecht iemand zien en ze volgde zijn blik die op haar dochter gericht bleek te zijn. Ze merkte dat zij hem niet terug aankeek maar met een lieve glimlach en een blos op haar wangen naar haar handen keek. Dit kon volgens haar enkel iets goeds betekenen en verzocht haar dochter om de vraag van de vreemde jongeman aan te horen.
Elwena ging met een verlegen glimlach voor Ferre staan. “Mijn lieve Elwena, ik weet dat ik geen fee ben en ik dus misschien niet ben zoals jij wilt maar wil je ondanks mijn gebreken toch met mij trouwen?” Hij had het nog niet eens uitgesproken of Elwena had haar jawoord al gegeven en een ring werd om haar vinger geschoven en iedereen wist dat ondanks hun verschillen ze voor elkaar waren gemaakt.
Niet veel later werd er dan ook een groot huwelijksfeest gegeven volledig volgens de traditie van het koninkrijk. Eerst zou het paar elkaar energie met elkaar moeten verbinden voor ze elkaar het jawoord mochten geven. Dit gebeurde in stilte en onder het toezicht van Elwena’s ouders. Serena had haar dochter verteld dat door deze ceremonie ze niet zonder elkaar zouden kunnen leven. De levensduur van het paar werd in evenwicht gebracht wat betekende dat Elwena’s levensduur zou verkorten. Elwena had ervoor gekozen en was niet van plan om Ferre op te geven om langer te kunnen leven.
Na een uitgebreid feest trok het koppel zich terug in Elwena’s kamer. Elwena zelf was uitgeput door al dat feesten maar vooral van de verbinding die zij nu met Ferre had. Ze voelde dat een stukje van haar energie nu voorgoed overgedragen was en dat had haar uitgeput. Ferre begreep dat ze rust nodig had en keek hoe ze in slaap viel. Hij dacht na over hoeveel zijn leven veranderd was en over het offer dat Elwena voor zijn liefde had geven. Hij besloot dat ze misschien niet zo’n lang leven zou hebben zoals andere feeën maar hij zou haar gelukkiger maken dan welke fee ook. Met die gedachte viel hij in slaap en leefden ze lang en gelukkig.
The End
-------------------------------------------------------------------------------
Dit was het verhaal van Elwena ofwel het lievelingsverhaal van Ariana. Sorry dat het zo lang duurde maar het was nogal een lang verhaal om te schrijven en als je er al meer dan een week niet aan geschreven hebt is de inspiratie wat zoek.
Hopelijk vonden jullie het een mooi verhaal en ik hoop deze week weer een up van Ariana te plaatsen.