Hoofdstuk 2.
"Hé, Molly! Wat gezellig dat je even langs komt." Riep Fiona enthousiast. Molly was Fiona's beste vriendin. Zij was ook een alleenstaande moeder, maar alleen was haar kind nog maar een peutertje van twee. De man van Molly was taxichauffeur en was op het moment dat Molly weeën kreeg niet thuis. Toen hij het nieuws hoorde reedt hij meteen naar huis om nog bij de bevalling te kunnen zijn. Maar helaas reedt hij te snel om nog optijd een vrachtwagen te kunnen ontwijken die uit een bocht kwam. Molly zei altijd dat ze het al heeft verwerkt maar Fiona denkt zelf van niet. Iets minder dan een jaar na het overleiden van haar man had ze alweer een nieuwe vis aan de haak geslagen.
Ondertussen kwam River er ook bij staan. "Ik heb eigenlijk een vraag,' zei Molly een beetje verlegen. 'Ik ben op zoek naar een nieuw onderkomen alleen...' haar verhaal werd onderbroken door Fiona. "Een nieuw onderkomen!? Waarom? Ben je eruit gezet door Sebastiaan? Wil je hier een tijdje blijven? Dat mag best hoor!" Fiona sloeg een beetje door. "Dat is heel lief van je Fioon, ik wil hier graag blijven. Maar het is maar voor tijdelijk hoor. En als ik vervelend ben mogen jullie me er meteen weer uitschoppen!"
"Ach, natuurlijk niet jij en je kleine meisje zijn hier altijd welkom."
Maar daar dacht River iets anders over. River hoopte echt dat Molly na een week al wat nieuws had gevonden want ze zou het jammer vinden als ze haar moeder moet delen met twee andere personen.
Ondertussen was Fiona al aan het spelen met de kleine meid. Ze was altijd al gek op haar geweest en nu vindt ze het geweldig dat ze haar een tijdje mag verzorgen. Als het aan haar lag mocht Molly hier wel een tijdje blijven.
De volgende ochtend was River al vroeg wakker. Ze hoorde de peuter huilen en ging er maar even naartoe want Molly werd er blijkbaar niet wakker van. " Hallo, kleintje." fluisterde ze. "Ik weet niet of ik jou wel aardig ga vinden maar ik doe mijn best, oke? Wil je een lekker warm flesje melk?" Met nog rode oogjes van het huilen riep het meisje: "Lekke mellek!"
River had zich snel even aangekleed en een warm flesje melk gemaakt. Toen ze weer de slaapkamer binnen kwam was Molly wakker geworden. "Wat lief dat je haar een flesje melk geeft River." zei ze met een slaperige stem. "Ach ja, ik was wakker en hoorde haar huilen. Maar de melk is nu wel op dus ik denk dat je even nieuwe moet halen." Zei River een beetje gehaast omdat ze schoolbus al op haar stond te wachten. "Oke, goed dat je het zegt. Ik moest toch al nieuwe luiers halen." zei Molly gapend. "Veel plezier op school!"
Veel plezier op school. Die woorden bleven nog een tijdje in River's hoofd hangen. Ze had nooit plezier op school. Ze had helemaal geen vrienden en werd steeds getreiterd door die rot jongens uit hogere klassen. Daarom was ze altijd blij als de bel ging en ze weer naar huis mocht. Thuis was het fijn bij haar moeder. Maar dat was nu al anders.
Molly, die net haar auto op de parkeerplaats had gezet, liep de supermarkt binnen. Het was druk voor de supermarkt, maar binnen gelukkig niet. Molly liep recht naar de baby-afdeling om te pakken wat ze nodig had. Toen ze naar de kassa wilde lopen werd er op haar schouder getikt. 'Hey, kan ik even iets vragen?' Molly draaide zich om en keek recht in twee mooie donkere ogen. Zijn ogen twinkelden. 'Waar liggen de..eh..luiers?' Molly was een beetje van slag door die mooie ogen maar kon nog net uitleggen waar de luiers lagen. Aangekomen bij de kassa zag ze een pak luiers liggen die duidelijk vergeten waren.
Nadat ze had afgerekend liep ze terug naar de parkeerplaats. Toevallig zag ze daar die man weer staan. Ze liep op hem af en tikte zachtjes op zijn schouder. Hij draaide zich om en mompelde: 'Hey.' Molly glimlachte. 'Je had de luiers bij de kassa laten liggen.'
'Oh, totaal niet gemerkt,' zei hij. 'Bedankt.'
'Dus je hebt ook kinderen?' vroeg Molly nog steeds met een glimlach. Hij knikte en automatisch begonnen ze verder te kletsen.
Na nog wat gepraat te hebben was Molly het kletsen wel zat. Ze wilde meer. Ze moest een manier verzinnen. Maar dat was niet meer nodig toen ze even naar de grond keek. 'Aaaah!'
Molly slaakte een kreet en sprong zo in de armen van de jongeman. 'Wat..' hij stopte zijn zin abrupt. 'Sorry, het spijt me. I-ik schrok alleen,' zei ze zachtjes met licht gekleurde wangen. Hij haalde zijn schouders op en met een geruststellende glimlach zei hij dat het geen probleem was. Toen het beestje al weer wat verder was zette hij Molly langzaam weer op de grond.
Hij zei dat zijn zoontje morgen niet naar de peuterspeelzaal hoeft en vroeg of ze samen in het park konden afspreken. 'Dan kunnen de kleintjes samen spelen,' zei hij er snel achteraan. 'Lijkt me leuk,' zei Molly. Ze overlegde hoe en wanneer en namen afscheid. Molly was in de zevende hemel.
------
Met dank aan
Squash voor de samenwerking!