Sims Nieuws Forum

Heel mooi geschreven inderdaad!

Erg leuk,ben benieuwd.

Wat een hoop reacties! Bedankt allemaal, ik wil het eigenlijk nog uit gaan leggen, maar ik heb gezegd dat jullie het zelf uit moeten vinden.

Yeaaaaah prolooooog!!!! Maar wel zielig voor Agnes.

Arme Agnes, maar wel leuk

Wanneer komt de volgende ?

(NOG 8 =D!)

^ Weet ik nog niet. Wat bedoel je met 8?

^ Dat was mijn 992ste post ;D Dus nog 8 tot de 1000.
Nu is het nog 6

Zielig voor Agnes! Ik ben benieuwd naar de up.

Sorry dat dit dagboek erg depressief wordt, maar dat zal alleen in een paar updates zijn. Ik heb namelijk een aantal dingen bedacht die ik met dit dagboek doen wil, en dit zijn er een paar die minder vrolijk zijn. Ik ga morgen twee weken op vakantie, dus verwacht dan zeker geen update. Ik update niet vaak, sterker nog, ik heb tot nu toe alleen een proloog gehad. Het gaat mij er niet om dat ik vaak update, maar dat het mooie en goede updates zijn.
Dit is overigens ook de eerste opdracht uitgevoerd!
_________________

Herinneringen

Herinneringen stel je je altijd voor, zoals jij ze het liefste zag. Herinneringen zijn van jezelf. Soms deel je ze, en soms niet. Zo heb ik ze ook gedeeld, met mijn liefste.




'Agnes, je bent prachtig.' Dat was de zin die ik het meest vaak hoorde. Hij vond mij prachtig, ik vond hem prachtig. We vulden elkaar aan, we waren peper en zout, jing en jang, Agnes en Erik. We pasten bij elkaar, hoorden bij elkaar. Sommige dagen stonden we voor ons huis, gewoon buiten, omdat het kon. Dan luisterden we in stilte naar de geluiden die voorbij het huis schoten. Auto's, mensen, dieren.




Zo ook in de zomer, avonden of middagen, vaak waren we buiten. Als het niet in de tuin was, dan was het wel op ons dakterras. Dan kuste ik hem, en lachen we uren arm in arm, tot de zon achter de bomen verdween.




Want wanneer het koud begon te worden, lokte ik hem het huis in. Staarden we elkaar aan, streelden elkaar. We genoten van elke minuut die we samen waren. Draalden door ons huis, ons huis! In elke kamer werd geleefd. Elke kamer heeft een herinnering. Overal hielden we van elkaar, ik kan me geen moment voorstellen waar ik niet ben geweest zonder Erik.



Ik weet het nog goed, die ene dag in de keuken. 'Agnes. Ik mis iets. Wij missen iets.' Vragend had ik hem aangekeken. Later had ik geweten wat hij bedoelde, waar hij op doelde. 'We hebben elkaar, nietwaar?' Was mijn antwoord geweest, waar op hij mij weer kuste. Het was een van de vele romantische momenten. Al heel mijn leven wou ik romantiek, en met Erik was ik elke minuut van het uur, elke dag van de week, en elke maand van het jaar, in de zevende hemel.





Op sommige donkere, stille avonden stond de muziek zacht aan. Dan begonnen we een oneindig lang durende dans. We begonnen dan stilletjes, en dicht bij elkaar. Ik ruik de geur van zijn lichaam, en zijn bijzondere ritmegevoel voor dans, bracht me op mijn gemak. Agnes was een jonge, ontdooide zwaan. Langzaam trok de muziek ons mee door de woonkamer, de muziek ging harder en onze dans ging sneller. We draaiden om alle meubels, ontweken de lampen, en eindigden midden in de woonkamer. Hijgend staarden we elkaar aan.





En zo ook lagen we vele avonden op de grond, in onze slaapkamer. Teder kuste hij mijn gezicht. Mijn neus, wang en elk stukje vel van mijn hoofd kregen een kus. Een kus vol liefde, een kus vol passie. Onze liefde was... onverwoestbaar. Hij was mijn rots in de branding en ik was zijn beschermengel. Altijd zorgden we voor elkaar, waren we bij elkaar. Als de een zich waste, wachtte de ander geduldig af in de badkamer. We konden gewoon niet zonder elkaar.



Uiteindelijk kreeg ik door waar Erik op doelde. Hij wou een derde wij. Zijn droom werd mijn droom. We wouden een kind, en het zou ons ooit lukken. Daarom begonnen we te werken aan een babykamer. Blauw, want blauw was een mooie kleur. Het mag dan wel een jongens kleur zijn, maar voor meisjes is het ook een prachtige kleur. Hoewel ik niet van kleur hield, was dit toch mijn favoriete kleur. Stukje bij beetje, werd de kale, extra kamer een lieve babykamer, alleen kwam hij niet af.



Want buiten de etiquette die een vrouw moet tonen, buiten de beschaafdheid van de vrouw, kent een vrouw ook emotie. En hoewel het niet erg is om deze te laten zien, doe ik het toch liever niet. Ik mocht dan wel ontdooid zijn, maar dat hoefde niet te betekenen dat ik bij het minste mijn gevoel mocht tonen. Het was de zoveelste keer dat ik huilend de kinderkamer uitgelopen was, omdat het mij teveel werd.



En vrouw mag nooit, maar dan ook nooit laten zien dat ze gebroken is. Een vrouw zal koel als de nacht zijn, koel als steen. Zolang zij haar emoties maar niet te boven laat.

Wauw, mooi!

Zeer mooi en gedetailleerd geformuleerd.

U weet gevoelens goed onder woorden te maken en dit in combinatie met u foto's is het niet moeilijk om een goed beeld te krijgen van de situatie die u uitlegt.
Doe zeker verder, ook al duurt het een tijdje, het is het wachten waard.

Met beleefde groet
Deoha

^ Wow, dat zijn hele deftige woorden! Een zeer groot compliment!

Bedankt allebei!

Erg mooi geschreven! ;0
Leuke update!

zoals vele zeggen, een leuke up

Bedankt allemaal weer! Ik vind het zelf niet 'leuk' hoor.

Heel mooi geschreven, erg leuk !:)

Heel mooi dave !

WOW. Mooie up dave! Je hebt Aggie meer emotie gegeven dan dat ze heeft.

Arme Agnes toch. Maar wel een mooie up.