Hoofdstuk 1.
We waren een warm en hecht gezin met veel liefde voor elkaar.
Ik weet nog goed dat mijn vader me heeft leren auto rijden en samen met mijn moeder heb ik veel plezier beleefd op de dansvloer.
En toch hing er een schaduw over ons heen.
Een schaduw van schaamte die ik had,niet altijd maar soms.
Schaamte voor mijn ouders omdat ik wist dat zij anders waren.
Nooit had ik daar moeite mee gehad,maar zo vlak voor mijn 21ste verjaardag sloegen de twijfels toe.
Misschien had dat ook te maken met de veranderingen die ik zag bij mijn moeder.
Ik kan mij nog herinneren...............
We aten altijd samen vroeg aan tafel ons ontbijt.
Dat had te maken met dat ik naar school moest en mama vond dat ik met een gevulde maag de dag moest beginnen.
En meissie,vroeg papa aan mij.
Wat ga je vandaag allemaal doen?Je gaat zeker wel naar de bieb.
Eigenlijk was dat een overbodige vraag want mijn antwoord was altijd ja maar ik vertelde geduldig dat ik nog wat boeken op mijn lijstje had staan die ik graag zou willen lezen.
Je zit veel te veel met je neus in die boeken,zei mijn moeder een beetje snibbig.
Mijn moeder maakte er geen geheim van dat ze mijn leeshobby maar niks vond.
Elke keer als ik zat te lezen,over boeken sprak of als ik een boek had laten slingeren werd de sfeer in huis wat grimmig.
Gelukkig vond papa mijn boekenfetish niet erg en steunde hij mij in alles wat ik deed.
"Ach,het zal de tijd van de maand zijn"was vaak het commentaar van papa als mama uit haar slof schoot en dat accepteerde ik dan altijd.
Maar het was zelfs papa opgevallen dat mama zichzelf niet echt meer was de laatste tijd.
De mensen bij ons in de buurt wisten dat mijn ouders af en toe anders waren.
Mijn hele jeugd kan ik opmerkingen,grapjes en pesterijen herinneren die over mijn ouders gingen.
Papa zei dat ik niet zo raar moest kletsen toen ik een keer met hem over mama wilde praten.
"Dat was niet mijn stijl"zei hij,en daarmee was de discussie hierover gesloten.
Papa hield veel van mama en dus zweeg ik verder over dit onderwerp wetende nu dat ik dat toen niet had moeten doen.
Die gezichten van die moeder 