Bedankt!
En van dat been, oeps! Ik zie het nu ook
H14:
Zachtjes neuriede Jolanda een wijsje van haar favoriete liedje. Bertha was naar een vriendin in Twinbrook vertrokken voor drie dagen, dus het was lekker rustig thuis. Glimlachend sproeide ze het water over haar paprika's, wiedde ze haar kleine appelboom en oogstte ze haar uien. Het was een heerlijke dag en Jolanda maakte hier volop gebruik van. Vandaag was de rust weer even teruggekeerd in huis.
Ze keek op toen ze een vreemd gerommel hoorde 'Wat krijgen we....' voor ze haar zin af kon maken kwam een hevige drang om over te geven naar boven. Ze rende zo snel mogelijk naar de wc en liet alles gaan. 'Wat is dit toch?!' Ze was de laatste dagen regelmatig misselijk en vooral erg snel moe. Ze opende zuchtend de la van het toiletkastje en trok er een leeg doosje uit. 'Verdorie!' Ze griste de autosleutels van de tafel en stapte in.
Eenmaal op de weg liet ze haar gedachten de vrije loop. De laatste keer dat dit gebeurde was toen ze zwanger was van Cora. Zou ze het weer zijn? Ze was dan al wel weer wat ouder maar wat zou het?! Stiekem hoopte ze van wel, maar wat zouden de kinderen ervan vinden?! Cora zou het natuurlijk helemaal geweldig vinden, maar Vincent? Hij was hele dagen bij zijn vriendinnetje en hij had al eerder te kennen gegeven dat hij het haar wel te oud vond voor nog een kind. maar een broertje of zusje? Dat zou hij niet erg vinden. En Sam? Sam zou heel blij zijn, daar was geen twijfel over mogelijk.
Bij de supermarkt aangekomen zag Jolanda een vrouw zitten, een vrouw die ze herkende als de moeder van Vincent zijn vriendinnetje Hannah. Janine heette ze, Janine Verbeek. Jolanda stapte op de vrouw af. Iets wat ze anders nooit zomaar zou doen, maar ze was toch wel erg benieuwd naar de toestand van Hannah.
'Hallo, ik ben de moeder van Vincent, Jolanda. Jij bent toch Janine Verbeek?' De vrouw stond op en stak haar hand uit 'Ja dat klopt. Vincent is een erg lieve jongen, hij helpt Hannah heel erg' Jolanda glimlachte 'Ik heb het gemerkt, maar hoe is het met Hannah?' 'Ach, ze moet erg vaak naar het ziekenhuis voor controle. Maar er is hoop! Volgende maand vertrek ik met haar naar Champs les Sims. Daar hebben ze een speciale operatie die haar mogelijk zou kunnen helpen. Het is duur, maar zeker het proberen waard!' Janine keek hoopvol en Jolanda knikte 'Op hoop van zegen dan maar! Het zou erg triest zijn als het mislukte'
Janine knikte 'Maar wat brengt jou hier?' vroeg ze om een stilte te vermijden. 'Ach, ik ben de laatste tijd zo moe en misselijk. Ik heb waarachtig zelfs het gevoel dat ik aangekomen ben!' Janine lachte 'Nou gefeliciteerd dan maar! Je bent zwanger! Geen twijfel mogelijk! Ik herken dat, het is precies zoals het bij mij ging. Ochtend misselijkheid, snel moe enz. Het kan niet anders!' Jolanda begon te glimlachen van oor tot oor 'Zou het dan toch!? Oh, dat is geweldig! Ik had zo al een vermoeden, maar je hebt gelijk. Het kan niet anders!'
'Ik moet gaan, tot ziens!' riep Jolanda, waarna ze de weg over rende. Richting het grote kantoorgebouw waar Sam werkte. Ze was dolblij. Maar zou Sam het echt wel leuk vinden?! Ze waren nota bene allebei al achter in de dertig en dus niet meer de jongsten. 'Ach, wat maakt het uit? Zolang ik nog gezond ben kan het geen kwaad!'
Tien minuten later stapte Jolanda uit de lift. Er was niemand bij het koffiezetapparaat. Ze besloot om maar gewoon door te lopen naar Sam zijn kantoor, daar zou vast niemand bezwaar tegen hebben toch?
Ze stapte Sam zijn kantoor binnen, waar ze de schrik van haar leven kreeg....
......
Jolanda slaakte een gil en de twee tortelduifjes schrokken op. Jolanda had haar armen in de lucht gegooid en stond als versteend naar de twee te kijken.
'Ik denk dat ik maar eens ga, ik zie je later Sam' De lange secretaresse knipoogde naar Sam en verliet vervolgens de kamer. Sam leek niet te beseffen wat hij net had gedaan, geschokt keek hij Jolanda aan. 'Jolanda, ik weet niet wat me bezielde! Het spijt me zo! Het had niets te betekenen, ik zweer het! Alsjeblieft, alsjeblieft, laat me het uitleggen!' Hij keek haar smekend aan maar.....
....Jolanda rende al snikkend het kantoor uit
-----------------------------------------------------------------------------------------------
ik heb ook een fout in mijn laatste up afl.7. Gelukkig nog niemand opgevallen. Zie jij het? 
