Wat een leuk dagboek zeg!!! En ik mag die tante wel!






Hoe doe jij eigenlijk poses op een andere kavel? Want als ik dat wil doen dan en ze ligt bijvoorbeeld niet goed dat je haar dan niet kan verplaatsen....

^Ik wist eerst ook niet hoe dat moest, maar ik heb het inmiddels ontdekt.
Als je de cheat: testingcheatsenabled true aanzet. Dan moet je op zo'n openbare kavel gewoon shift indrukken en ergens op de grond klikken, dan krijg je enkele opties om uit te kiezen. Kies: iets kopen op deze kavel (ofzo) Tada! Dan kun je de kavel gewoon bewerken, net als je huis! Je hoeft alleen nog maar movobjects on in te voeren en dan kun je je sim gewoon verplaatsen!
Ik hoop dat je het een beetje snapt!

^ Handig, dat was ik zelf ook nog aan het uitzoeken. Weet je trouwens ook hoe je peuters een pose kan laten doen?

Verder echt een heel leuk dagboek! Wat goed dat je samen met britje werkt!

Aaahw, supercute!

Bedankt alle2!

@Nina, met de speciale peuter-posepacks!


En dankjewel ABCTJE!

^ Ja die heb ik ook, maar mijn peuter kan niet op de poseplayer klikken

Sorry voor het offtopic gaan abctje

^Waarschijnlijk moet je dan even de poseplayer opnieuw downloaden zodat hij geupdate is.

Erg leuk & mooie foto's (:

Super dagboek! (:

Super up

Bedankt voor al die motiverende reacties!

haha ik vind het echt leuk dt jullie je verhalen combineren

Leuk verhaal! Ik ben benieuwd.

Leuk, mooie screens ook. c;

jou dagboek is echt awesome ik ben echt benieuwd wat er nog allemaal gaat gebeuren!

Bedankt!
@siepiemischa16
Dankje, dat vind echt superleuk dat je dat zegt!

De update komt denk ik vandaag nog, ik wacht alleen nog op een antwoord van Britje

Roerloos lag Cora op het bed. Ze probeerde zich te bewegen, maar het lukte niet. Ze kreunde zacht, in de hoop dat iemand haar zou horen. Waar was ze?! Wat deed ze hier?! Vragen spookten door haar hoofd, maar ze was te zwak om er een antwoord op te verzinnen. Nogmaals kreunde ze, iets harder dit keer.



Naast het bed zat een jongen in kleermakerszit, het leek of hij er al eeuwen zat. Toen hij het zachte gekreun hoorde, snelde hij op haar af en hielp haar overeind. Ondertussen schreeuwde hij 'Mam! Pap! Ze is wakker, ze is wakker!' hij keek het meisje aan, 'Ik ga wat warme Choco voor je halen, dat lust je wel toch?!' Voor dat ze kon antwoorden rende hij al weg.



Cora zat nu ook op het bed, ze probeerde zich te herinneren wat er gebeurd was. Plots speelde er een kleine glimlach om haar lippen. Ze was buiten, ze rende en genoot van de buitenlucht. 'Ja! Ja dat deed ik!' mompelde ze in zichzelf, en toen? Ze herinnerde plotseling een harde klap. En toen werd alles zwart. Wat was er toch gebeurd dat ze hier plotseling op een vreemd bed, in een vreemd huis, met kloppende koppijn zat?



Ze keek op en zag de jongen weer, dit keer met een kop warme choco in zijn handen. Hij lachte naar haar. Weer een nieuwe vraag in haar hoofd. Wie was deze jongen toch?! Ze meende hem wel eens op het schoolplein gezien te hebben, maar meer ook niet. Hij zette de kop voor haar neer en plofte toen weer op de stoel, die naast het bed was gezet.



Cora keek de jongen vragend aan. 'Ik ben Christiaan, Christiaan van de Kerkhof. Jij bent Cora Vrijevogel toch?' De jongen, Christiaan, was inmiddels achter haar naam gekomen omdat zijn moeder haar wel had herkend. Als dochter van Jolanda. 'ja, ja dat klopt. Wat doe ik hier?' vroeg ze verbaasd. 'Nou, ik stond te wachten op mijn vader, die de boekwinkel was binnengegaan. En toen kwam jij plotseling de hoek om stormen! Je knalde vol tegen me op. Toen we op de grond lagen merkte ik pas dat je niet meer reageerde, ik dacht toen dat je dood was!' Cora moest een beetje giechelen, als wist ze niet waarom. Toen moest Christiaan ook lachen. Ze barstten allebei in lachen uit. Waarom? Waarom niet!?

Ondertussen



Een vrouw rende het stenen pad op, richting de voordeur. De tranen stonden in haar ogen. Jolanda was zich dood geschrokken, toen ze plots een telefoontje kreeg dat haar dochter bewusteloos in huize Kerkhof lag. Ze was meteen in de auto gesprongen en had elk mogelijke verkeersovertreding gemaakt om zo snel mogelijk bij haar dochter te zijn.



Ze stopte voor de trap, die naar de voordeur leidde. Bovenaan, in de deuropening stond Cornelia haar al op te wachten. Jolanda snelde omhoog en keek Cornelia met vragende ogen aan.



'Ze is al wakker hoor!' stelde Cornelia haar gerust. 'Wat is er toch gebeurd!?' Jolanda had de tranen in de ogen. Cornelia legde haar het hele verhaal uit. Jolanda knikte maar wat. Toen Cornelia was uitgepraat rende ze naar boven en stormde de kamer binnen. Waar haar dochter nu vrolijk met een jongentje zat te praten. 'Cora?!'



'Moeder!' Schreeuwde Cora. Ze was plots haar hoofdpijn vergeten en vloog de vrouw in de armen. de tranen liepen Jolanda over de wangen. 'oh liefje! Voel je je weer goed?!' vroeg ze tussen de snikken door. 'Ja hoor, dankzij Christiaan, hij is de hele tijd bij me gebleven!' Christiaan kreeg een rode blos op zijn wangen en keek verlegen naar de grond.



Even later stonden ze weer buiten. Jolanda was al vooruit gelopen naar de auto, samen met Cornelia. Ze bedankt Cornelia duizend maal. Cora keek Christiaan aan. 'Heel erg bedankt dat je me geholpen hebt, en dat je de hele tijd bij me bent gebleven. Dat was erg lief van je.' Christiaan schoof wat met zijn voet heen en weer, hij wist niet wat te zeggen. 'B-bedankt. ' stamelde hij.



Plots boog Cora naar voren en drukte een kus op zijn mond......



...Waarna ze hard weg liep.


Weer met heel veel dank aan Britje voor weer een hele leuke samenwerking!

Echt super leuk dat jullie de verhalen combineren

Echt heel erg superleuk!

Awh, schattig! <3