oke wow echt wow ik wist helemaal niet dat ze zo mooi kon zijn! Waar heb je haar lippenstift vandaan?

Ze is echt mooi geworden !

Later die middag...


Cornelia liep zelfverzekerd het bordes op. Ze had haar tassen vol met nieuwe kleding in de auto laten liggen. Hopelijk zag Gustaaf haar eerder dan de rekening…



Ze wou net de deur open doen toen ze verrast werd door –overduidelijk- een butler. “U bent vast mevrouw van de Kerkhof?” vroeg hij beleefd. “Eh, ja… U bent dan de nieuwe butler?” vroeg ze voor de zekerheid. “Ja mevrouw. Martin Jenkins, tot uw dienst!”



Cornelia was nogal verrast. “Dat was snel! Ik wist niet dat een butler zo snel… eh… besteld kon worden.”



"Ik ben dan ook van Speedy Butlers mevrouw.` Zei hij niet zonder trots. “Vanaf nu behoren al uw huishoudelijke taken tot het verleden! Ik maak uw huis schoon, help met secretariële zaken, zorg voor kinderen en ik maak de meest heerlijke maaltijden voor u en uw gezin."



Hij leek zijn brochure duidelijk uit het hoofd geleerd te hebben. "Als u maar spaghetti kunt maken, dat was schijnbaar mijn valkuil.” Zei ze niet zonder enig sarcasme.



"Spaghetti??" Zei Jenkins. “Maar, mevrouw, ik kan de meest heerlijke gerechten voor uw maken! Gegratineerde kreeft, Gegrilde zalm, en overheerlijke gevulde Kalkoen! En dat is nog niet alles, ik kan ook...” Cornelia gaapte. "Jaja.” Onderbrak ze. “Spaghetti is voldoende.” Toen bedacht ze zich iets. “Zou u misschien de zware tassen uit de auto kunnen halen? Alvast bedankt hoor!” Snel deed ze haar hoed af en liep naar de huiskamer, vluchtend voor de ijverige butler.



Daar trof ze -zoals gewoonlijk- Gustaaf aan in zijn lievelingsstoel met een boek. Normaal ergerde haar dat, maar opeens vond ze het wel aandoenlijk. Ze kuchte.



Gustaaf keek op, recht in het glimlachende gezicht van Cornelia. "En, wat vind je er van?" vroeg ze.



Even wist Gustaaf niks te zeggen.






Hij stond bedeesd op. "Wat ik ervan vind? vroeg hij. Ik vind je prachtig!” Terwijl hij haar van alle kanten bekeek, kwam hij ineens tot inzicht.



"Nu voel ik me schuldig dat je je helemaal hebt moeten veranderen om mijn aandacht te trekken." Zei hij spijtig.



“Goed zo.” Zei ze streng. Maar dat hield ze niet lang vol. Nouja, het was ook wel voor mezelf hoor.” Zei ze weifelend.



Maar Gustaaf bleef serieus. “Wat ben ik dom geweest." Zei hij. "Ik ben steeds zo druk met van alles, dat ik helemaal geen tijd meer aan jou besteed. Het spijt me als ik je heb gekwetst." zei hij oprecht.



Dat was alles wat Cornelia wilde horen. Enthousiast omarmde ze hem. Maar er was nog iets.



"Dus eh.. 2 kamers zijn niet meer nodig? Vroeg ze met een blos op haar wangen. Er verscheen een grijns op zijn gezicht. "Ik denk het niet mevrouw van de Kerkhof! Hij slaakte een nepgaap. "Maarre, ik ben wel aan een dutje toe, wat jij?"

Die nacht..






Om 4 uur s'morgens werd hun rust bruut verstoord. Het was Jenkins die op de deur bonsde. Gustaaf deed slaperig open. Jenkins! het is 4 uur s'morgens, wat moet je? vroeg hij chagrijnig. "Mijn excuses meneer, maar ik heb zojuist een belangrijk telefoontje gehad. Ik denk dat u en mevrouw maar beter even kunnen gaan zitten."

MissRainbow schreef:oke wow echt wow ik wist helemaal niet dat ze zo mooi kon zijn! Waar heb je haar lippenstift vandaan?

Tasty Lipgloss van daluved1, te downloaden op Modthesims

Echt spannend!
Ik ben echt benieuwd wat voor telefoontje ze hebben gekregen!

Inderdaad erg spannend (:

Super leuke update en ben benieuwd, Cornelia ziet er wel heel leuk uit nu.

Heel spannend

Oh, wat is er die nacht gebeurd?
Spannend einde. Ben benieuwd.

Benieuwd!!

Erg leuk en spannend !

britje schreef:

MissRainbow schreef:oke wow echt wow ik wist helemaal niet dat ze zo mooi kon zijn! Waar heb je haar lippenstift vandaan?

Tasty Lipgloss van daluved1, te downloaden op Modthesims

oke dankje super leuke update weer ik ben echt benieuwd wat er aan de hand is!

Ik ben benieuwd! Leuk geschreven!

Heel leuk weer! Cornelia is echt mooi nu.

Heel leuk geschreven en Cornelia ziet er super uit.

Even later..


Gustaaf en Cornelia waren beiden naar beneden gegaan. Het mocht duidelijk zijn dat ze allebei niet heel gelukkig waren om op een ondegelijk tijdstip wakker gemaakt te worden. “Nou Jenkins, we zitten. Ik weet niet wat je te vertellen hebt, maar het zal wel belangrijk zijn als je ons ervoor wakker maakt.” Jenkins mompelde een excuses. Hij wist duidelijk niet waar hij moest beginnen. “Ga zitten man, ik word nerveus van je als je daar zo staat.” Zei Gustaaf.



Jenkins ging netjes zitten, nam diep adem en begon voorzichtig: “Het spijt me dat ik dit op mijn eerste dag hier aan u moet vertellen meneer, maar ik heb bericht gehad dat uw tante Margot gisteravond is overleden. Ze is van een keukentrapje gevallen.”



Gustaaf keek geschrokken. Tante Margot… van een keukentrapje gevallen. Hij had eerder van ouderdom verwacht. Wat was ze nu al, een jaar of 85? Hij herinnerde zich vagelijk dat zijn ouders haar altijd uitnodigde op verjaardagen. Een oud besje dat altijd het grootste stuk taart nam, en later altijd om meer bietste. Ze rook ook altijd een beetje zurig. Maar dat was al bijna 15 jaar geleden, en inmiddels waren zijn eigen ouders er ook niet meer. “Dat is erg vervelend.” Zei Gustaaf formeel. “Ik snap dat je de nood zag om ons wakker te maken, maar ik had geen goede band met de vrouw. Dus als je het niet erg vind, gaan we maar weer bed.”



Jenkins keek geschokt door die opmerking. “Maar.. er is nog iets wat besproken moet worden. Het betreft ehm.. u bent ehm… haar enig overlevende familielid, en ze…”



Gustaaf onderbrak hem. “Je gaat me toch niet vertellen dat ik degene ben die de begrafenis moet betalen he?? Echt wat voor Margot, om haar arme hardwerkende neefje nog eens een natrap te geven voor de grote finale. Ze pikte zelfs alle verjaardagstaart in. Op MIJN verjaardag!” Nou, als die heks denkt dat ik dit pik, dan...”



Jenkins onderbrak Gustaafs tirade. “Het betreft een erfenis.”



…. "Erfenis? Zei je nou een erfenis?!"



Ineens was Gustaaf één en al oor. Cornelia kon hem wel voor zijn hoofd slaan. Gustaaf en zijn erfenis. Erfenis was het eerste en laatste woord in Gustaafs woordenboek.



"Wat voor een erfenis? Geld? een huis? Een landgoed misschien? Zeg op man!!” Gustaaf schreeuwde bijna.



Net op dat moment ging de deurbel. “Alsof u het over de duvel heeft. De mevrouw aan de telefoon zei me al dat de koerier hier elk moment kon zijn. Er was blijkbaar erge haast bij om uw erfenis zo snel mogelijk bij u bezorgd te krijgen. Ik ben zo terug.”



Jenkins kwam terug met een grote mand. Gustaaf en Cornelia stonden direct op. Nu was zelfs Cornelia nieuwsgierig, maar ze stapte even opzij zodat Gustaaf de ruimte had. Jenkins zette de mand op de salontafel.



Gustaaf keek in de mand. Hij wist niet of hij moest lachen, huilen, of heel erg boos moest worden.






Jenkins ging naast Gustaaf zitten. “Uw tante heeft u een brief geschreven toen ze nog leefde.. Hij las voor: “Beste Gustaaf. Dit is mijn testament. Als enig overlevend familielid erf jij mijn deel van het familiefortuin, en mijn schatjes Hecuba en Menelaus. Om er zeker van te zijn dat je niet alleen mijn geld aanneemt en mijn katjes naar een dierenasiel stuurt (Ja Gustaaf, ik ken je wel!) krijg je mijn geld ALLEEN als je mijn 2 poepiewoepies verzorgt, tot hun NATUURLIJKE dood. Ze zijn ongeveer een jaar of 8, dus je hoeft nog maar een jaar of 10 te wachten. Oh, en ik vond je altijd een naar rotjong. Zo, die zit!” Jenkins vouwde gegeneerd de krant op. Gustaaf bleef woedend voor zich uitkijken. Als dat mens nog leefde, had hij haar persoonlijk van datzelfde keukentrapje geduwd.



Inmiddels was de ochtend aangebroken. Jenkins keek wat ongemakkelijk. “Dus, eh… Ik denk dat ik nu niet meer nodig ben. Ik laat u en mevrouw wel even alleen met uw… erfenis…” snel liep hij zachtjes gniffelend de kamer uit.



Lange tijd was het stil, totdat Gustaaf de stilte verbrak. “Hoeveel zou haar deel van het familie fortuin zijn, denk je?” Cornelia slaakte een diepe zucht.

Hahahahaha, wat grappig!

Aah die katjes Wel een spannend verhaal :')

Haha, leuke up!

Whaha! Geweldig!