“Ik ben het!” Zei Lars toen hij binnen stapte, ik deed de oven dicht en ging overeind staan.
Liefdevol kijk ik hem aan, Lars slaat zijn armen om mijn middel, “ik houd van je!” Mompelt hij in mijn oor. “Ik ook van jou.” Fluister ik. Lars fluistert nog wat woordjes in mijn oor, mijn we stonden vooral dicht tegen elkaar aan. Ik leg mijn hoofd tegen zijn borst, Lars aait mijn haar.
Ik trok me los van Lars toen ik een brand lucht rook, nee hé! Mijn wafels waren aangebrandt! Ik trek de over open, zwarte rook komt naar buiten, ik kuch en wapper met mijn handen,.
Ik zak door mijn knieën en pak de wafels, “wil jij me een bord aangeven, Lars? Ze staan in het kastje” Ik wijs met mijn vrije hand naar boven, “daar”. Ik hoor wat gerommel, niet veel later duwt Lars me een bord in de handen, “dankje” mompelde ik en ik legde de aangebrande wafels op het bord.
Fijn, nuja, ik had geen tijd meer om nieuwe wafels te maken. “moet jij niet naar school Lars?” Vraag ik aan hem, Lars schud zijn hoofd, “ik heb al kerstvakantie, jij niet?” Ik schud mijn hoofd, wat oneerlijk! Hij had wel kerstvakantie en ik niet.
Als ik aan de tafel ga zitten gaat Lars tegenover me zitten, hij glimlacht naar me, waardoor ik me verslik. Ik begin te hoesten en klop mezelf tegen mijn borst. “Gaat het!” Vraagt Lars bezorgt en hij staat op het punt op te staan. Ik haal diep adem, ik voelde het stukje wafel naar beneden glijden, hij prikte een beetje in mijn keel, “het gaat.” Fluister ik. Lars schudt zijn hoofd en staat op.
Ik hoorde weer wat gerommel, daarna hoorde ik de kraan lopen, Lars kwam terug met een beker water, “drink.” Beval hij, gehoorzaam neem ik een paar slokken. Het hielp wel, het stukje wafel was al helemaal gezakt, “bedankt, Lars!” Zeg ik. Lars glimlacht alleen maar terwijl hoe toekijkt hoe ik eet, telkens verslik ik me bijna, en telkens gaat mijn hard harder te keer.
Na een lange tijd had ik eindelijk de wafels op. Ik stond op en waste mijn bord af.
“Moet ik je helpen?” Klonk een stem achter me, van schrik strompel ik achteruit. Lars vangt me handig op en trekt me in zijn armen, “bedankt” Stamel ik. Lars lacht alleen wat. Ik sla mijn armen om hem heen en leg mijn kin op zijn schouder.
Lars liet me los maar hield mijn handen nog vast, toen leunde hij naar me toe, zijn lippen getuit, zijn ogen gesloten…
Laatst gewijzigd door Simmielove op di 21 dec 2010, 16:23, 1 keer totaal gewijzigd.
“Ik..ik ben er nog niet klaar voor Lars” Fluisterde ik. Ik durfde niet naar Lars te kijken, ik was bang dat hij weg gelopen was. Veelste bang. Ik voelde hoe Lars zijn armen om me heen sloeg, “het geeft niet!” Fluisterde hij zachtjes, “mooizo” Mompel ik. Lars legde zijn hoofd op mijn kruin, ik legde mijn hoofd tegen zijn borst. Zo stonden we een tijdje.
Buiten hoorde ik de schoolbus toeteren. Kreunend maak ik me los uit onze omhelsing, “wanneer ben je uit?” Vroeg Lars. “Uhmmm volgens mij valt vandaag Frans uit, dus het 5de. Dat is om 1 uur, denk ik.” Antwoordde ik.
Lars keek op de klok en keek me lief aan, “vind je het heel erg als ik die tijd hier blijf? Ik heb ruzie met mijn moeder. Duss vandaar.” De laatste woorden sprak Lars zacht uit. Hij keek naar zijn voeten, ik zette een stap naar voren en knuffelde hem. “Tuurlijk mag je blijven, Lars!” Riep ik haast, Lars lacht en sloeg zijn armen om me heen. De bus toeterde weer, boos maak ik me los. “Tot vanmiddag, Lars! Geen rotzooi maken hé!” Lachte ik, terwijl ik mijn kamer uitliep. “Dag, lief!” Riep Lars me nog achterna.
Ik stapte in de lift, ik dacht nog na, wou ik wel een stapje verder met Lars? Ik wist het niet.
Er stapte nog iemand in de lift, deze negeerde ik volkomen. Ik liep te twijfelen. Ik wou Lars wel zoenen, ik was alleen zo bang dat het verder zou gaan, dadelijk werd ik nog zwanger! De vrouw waarbij ik woonde, Fatima, zei zo vaak dat ik op moest passen. Maar ik vertrouwde Lars. Hij deed me zoiets aan. Nee wacht, zo was Lars niet… Ik stapte uit de lift en liep naar buiten.
Met mijn hoofd nog vol stapte ik in de bus.