Seizoensfinale
Deel 10: Brand, skelet, geweer…
Het vreselijk verminkt monster keek me recht in mijn ogen door de tralies. Het had nog nooit één woord tegen mij gezegd. Volgens mij kon hij niet praten.
Ik keek ook recht in zijn ogen, en hoe vaag het ook mag klinken: er kwam een klein glimlachje op mijn mond. Geen idee waarvan dit kwam, op het ergste moment in mijn leven. Gevangen in een stinkende kamer onder in de grond in een koude cel bij een vies, lelijk monster.
Ik zag op zijn tafel, naast al zijn handgemaakte wapens zoals hamers en zagen, een echt handpistool liggen. Ik had geen idee of het geladen was en of hij het wel zou gebruiken.
Het was álsof hij mijn gedachten kon lezen! Hij greep het pistool van de tafel. Mijn glimlach verdween als ijs voor de zon. Ik stond verstijfd en kon niet meer helder denken.
Natuurlijk zonder ook maar weer iets te zeggen begon hij te lopen. Het verbaasde me, hij kwam niet naar mij toe! Ik zag hem steeds verder bij de geheime muurdeur komen, daar duwde hij een paar keer en toen begon de muur te draaien.
Door de ogen van Joep
We liepen maar en we liepen maar. ”Jezus, wat was het hier groot ondergronds. Waarvoor zou dit toch allemaal gebruikt worden?” vroeg ik me af. “Nee, niet voor aliens of kindermoordenaars zoals sommige zeggen, tsss… wat een onzin!”
Irma bleef stilstaan met haar kop naar links. “We moeten toch echt naar rechts hoor.” zei ik tegen Irma. Maar het was alsof ze me niet hoorde. “Irmaaaa!”
Ze draaide zich om en keek ons aan met een gezicht dat al zei dat ze iets verschrikkelijks had gezien…
“Ochja, vrouwen.. menen altijd dat er…”
“AAAWH! WÁÁÁÁT IS DÀÀÀÀT…?”
Voorzichtig naderden we het skelet… “Is, is dat Maria?” vroeg Irma heel voorzichtig, terwijl ze het antwoord liever niet wou weten. “Nee Irma, echt niet. Maria kan niet zomaar in 2 dagen in een skelet veranderen.. dat duurt wel even.” antwoordde Nick, terwijl ik het grijphandje onderzocht.
“We kunnen hier niet blijven! We moeten maken dat we hier wégkomen!” zei Pearl tegen Chris.
“We moeten terug naar dat ingestorte deel, wie weet bevindt zich daarachter wel de uitgang!”
“Ja, dat is onze enige manier. Die geheime muurdeur in de kelder zal zeker maar van een kant opengaan.” stelde Chris voor.
Voor we het wisten waren we als een speer aangekomen bij het puin, alsof de moordenaar ons op de hielen zat.
Ondertussen bij Maria in de cel
“Ik rook voor het eerst sinds tijden weer iets anders. Buiten de stank van dat monster rook ik de heerlijke geur van vuur en rook. Eh, huh? Ik draaide me om… onder de geheime muurdeur kwam rook binnen!”
Ik begon te hyperventileren, dat was lang geleden. Als klein kind had ik dat altijd, met mijn astma. Nu kwam het dus terug. Ik legde de hand in mijn nek en begon me te concentreren op mijn ademhaling zoals me dat vroeger is geleerd.
Maar daar had ik niet eens rustig de tijd voor… voordat ik het wist stond de hele ruimte in lichte laaien!
Terug bij de groep
De groep stond te graven als een gek om een weg te banen door al het gesteente.. vooral de mannen ging hierin op.
Suzy die het te koud had om iets te doen keek achterom. Daar stond het gedaante met een geweer in zijn handen...
EEN OORVERDOVEND GEKRIJS WAS TE HOREN…
Seizoen 1 zit erop! En hoe! Wat vinden jullie van de cliffhanger, Maria gevangen in een brandhaard en de groep onder het vizier van het monster?
)
Ja, dit was me overkomen tijdens screens maken van het dagboek.
