26.2 Open lucht
Ginger porde wat in het kampvuur dat ze net zelf weer had aangestoken. Ze was als eerste uit de tent gekropen, niet zo gek dat ze de enige was die al buiten was want het was nog niet erg warm en zeker nog niet erg laat. Het kon Ginger niet schelen.. Ze verveelde zich hier in de vrije natuur, er was zo weinig te doen en haar medebewoners waren zo.. zo anders. Sharon en Jakosh deden best aardig, maar ze vermoedde dat daar wat achter zat. Melanie en Joe keken niet echt naar haar om en dan was er nog Darren.. tsja.. Darren.
Achter Ginger klonk een hoop gerommel en het geluid van een ritssluiting die geopend werd klonk in het stille bos. Ginger keek niet om. Er werd een stoel uitgeklapt en ook bij het vuur gezet. 'Goeiemorgen, Ginger,' zei Darren. Ginger schrok. 'Schrik niet, ik ben het maar,' zei Darren. 'Ja, euh.. sorry, ik was in..' 'Gedachten,' zei Darren die precies wist wat ze wou zeggen. 'Ik ken het, ik heb het zo vaak, vooral nu ik in de Gouden Kooi zit.. of in een bos wat ze de Gouden Kooi noemen,' grapte Darren. Ginger lachte. Even was het stil, maar toen vroeg Darren: 'Is er wat?' 'Nee,' antwoordde Ginger zachtjes, 'niet echt.' 'Niet echt? Als je ergens mee zit mag je het zeggen, hoor, maar het hoeft natuurlijk niet.' Ginger zuchtte en besloot te vertellen wat haar dwars zat. Darren zorgde er namelijk voor dat ze zich op haar gemak voelde. 'Ik.. ik weet niet of ik in dit spel pas. Ik ben niet net als jullie.. of nouja, net als die anderen.' 'Ik ook niet..' zei Darren zachtjes, hij wist precies wat ze bedoelde. 'Ik hou niet van het achterbakse spelletje, het geroddel, het gepest, ik hou me daar zo veel mogelijk buiten.' 'Maar hoe kun je het spel dan spelen?' Darren lachte. 'Dat heeft Melanie me geleerd.. We zitten toch in de Gouden Kooi dus we kunnen niet steeds iedereen maar bij ons houden. Ik stem dus best veel mensen weg als ik de kans krijg, maar ik verlaag met niet tot de pesterijtjes en achterbakse spelletjes.' Op Gingers gezicht verscheen een glimlach. 'Eureka! Dat is het! Dit had ik nodig!' riep ze. Darren lachte, 'Niet zo hard, Ginger, de anderen slapen nog!'
Sharon en Jakosh hadden een rustig plekje op de berg gevonden. Sharon liep, in tegenstelling tot haar medebewoners, al dagen in haar chique outfit met hakjes. Ze was zelfs eerder op de berg dan Jakosh. Ze waren naar een rustige plek gelopen om hun tactiek te bespreken, ze waren immers nog maar één dag verwijderd van de volgende eliminatieronde. 'We hebben Ginger misschien niet naar onze kant gekregen, maar slechts één van ons hoeft genoeg stemmen te krijgen om de ander te redden,' zei Sharon. 'Klopt.., dus?' vroeg Jakosh. 'Dat was het. En we stemmen iedere andere kandidaat weg. Dan zijn we gegarandeerd van een finaleplek.' 'Slim..' antwoordde Jakosh, 'maar zijn we daarvoor helemaal hierheen gekomen?' 'Nee, de rest mag dit niet horen. Ze vermoedden al dat wij plannetjes hebben, maar we moeten aardig blijven, ik moet zeggen dat ik het met sommigen van hen best goed kan vinden en ik hoop dat dat wederzijds is.' 'Ik kan het met niemand echt goed vinden.. behalve jou..' antwoordde Jakosh. 'Dat is je eigen schuld, Jakosh,' antwoordde Sharon, 'volg mijn instructies nou maar gewoon op en je hebt kans op een miljoen. Dat wil je toch? Of niet soms?'
Melanie en Joe liepen al dagen in hun simpele outfit. Joe had Melanie leren vissen en ze genoten erg van de buitenlucht. 'Konden we het spel hier maar afmaken,' zei Joe. 'Ik zou het wel leuk vinden, maar ik denk niet dat iedereen het daar mee eens is,' zei Melanie lachend. 'Je doelt op Sharon? Inderdaad, die hakjes moeten weer op een normale achtergrond tikken,' zei Joe. 'Ja! Vis!' riep Melanie ineens die haar dobber zag verdwijnen. Joe keek aandachtig en ook Ginger en Darren kwamen dichterbij om te kijken of ze die avond vis konden eten.
