Oeh, leuke update zeg! Ik ga ook voor modern (:

Ik ga ook voor modern!

De poll staat online Succes met stemmen allemaal!

Leuke update, ik stem voor modern!

Leuke update...ik stem ook modern

Dank jullie wel Allemaal modern? ben benieuwd of iemand nog op klassiek gaat stemmen LOL.

Omg, ik ben de enige die op klassiek gaat stemmen. *Forever alone*

Ik vind ze allebei leuk, dus ik stem niet.

En leuke up!

Ik stem ook op klassiek. Vind ik toch beter bij ze passen
En leuke up!

Gothic en klasiek gaat toch beter samen, dus ik stem ook op klasiek. En vanaf nu volg ik je dagboek, hij is erg goed!

ik heb gekozen voor modern

ik stem voor modern

Zo te zien staat modern aardig voor! En dank je wel Blackbirdd, ben blij dat je het leuk vind

Klassiek vind ik toch mooier..

Leuke updates! ik kies voor Modern!

Misschien als kleurtjes een beetje donker lila? met zacht bruin?

Beetje zoals in de plaatjes idd.

En ik kies voor modern.

ChanCake schreef:Misschien als kleurtjes een beetje donker lila? met zacht bruin?

Beetje zoals in de plaatjes idd.

En ik kies voor modern.

Het kleuren palet van klassiek maar dan voor modern als ik het goed begrijp?

Als anderen dit een goed idee vinden (of een andere suggestie hebben) hoor ik het graag, bij 3 of meer stemmen voor een bepaalde kleurkeuze word het die kleur. Anders word het het normale kleurenpalet.

Het maakt mij niet uit, ik kwam alleen hier om te zeggen dat je een hele mooie sig hebt!

Edit: en eigenlijk ook om te kijken of er een up was

deetui schreef:Het maakt mij niet uit, ik kwam alleen hier om te zeggen dat je een hele mooie sig hebt!

Edit: en eigenlijk ook om te kijken of er een up was

Dankjewel en de volgende up komt vanmiddag nog online.

Een paar weken later…


De rust was enigszins weergekeerd in huize van de Kerkhof, maar de nieuwe inrichting was er nog steeds niet. Cornelia kon maar niet beslissen hoe de meubels eruit moesten zien, en Gustaaf was daar ook al geen hulp in. Op een saaie morgen zat ze weer aan de tekentafel terwijl Christiaan met zijn nieuwe vriendjes speelde op de achtergrond.



Ze stopte met tekenen en zuchtte. Dat ontwerp werd niks. Ze voelde zich toch ook al niet zo super. Door de verbouwplannen sliep ze slecht, voelde zich dikker en ze had overal pijntjes. Het kwam vast door de stress. Tijd voor een pauze dacht ze.



Cornelia keek toe hoe Christiaan met de katten speelde terwijl ze haar nek masseerde. Ze dacht na. Het zou toch niet de overgang zijn? Haar klachten leken er wel op, althans, dat had ze zich laten vertellen. En ze begon die leeftijd wel te naderen. Treurig en afwezig zat ze in zichzelf te malen totdat Christiaan het opmerkte. “Is alles wel goed met u mama?” vroeg Christiaan. Ze wou net zeggen dat er niks aan de hand was toen Gustaaf binnen kwam lopen.



Hij viel meteen met de deur in huis. “Christiaan, jou moet ik eens een hartig woordje spreken!”



“Het is nu al een paar maanden geleden dat ik je het boek “De van de Kerkhofs: een Nobele Geschiedenis” heb gegeven, en vorige week zou je de samenvatting ervan aan mij citeren, maar je hebt het nu al twee keer uitgesteld! Vanavond wil ik een geschreven verslag voor straf!”



“M- m- Maar papa, ik dacht dat je een grapje maakte! En.. ik heb het niet echt… jeweetwel.. gelezen en.. ik heb een werkstuk dat ik nog moet inleveren..” stotterde Christiaan.



“Niet gelezen?!” Christiaan, wat moet ik nou met jou? Hoe moet jij nou een waardige..”
“GUSTAAF!”



“Laat dat kind eens met rust wil je!” zei Cornelia. Christiaan ging meteen naast zijn moeder staan. “Hij heeft zijn hele leven nog om je malle boek te lezen, laat hem nou maar gewoon zijn werkstuk afmaken.”



Gustaaf bedaarde iets. Hij mocht dan wel streng en koppig zijn, maar Cornelia wist dat hij het eigenlijk niet zo kwaad bedoelde als hij deed overkomen. “Nou vooruit dan… hij heeft tot volgende week.” mopperde hij nog.



“Dan stel ik voor dat je nu als de wiedeweerga je werkstuk gaat afmaken jongeman, want volgens mij had je die 3 dagen geleden al in moeten leveren.” zei Cornelia.


Christiaan liet zich dat geen twee keer zeggen (voor het geval zijn vader zich bedacht) en liep snel naar zijn kamer. Echter was Gustaaf nog steeds chagrijnig.



“Ik meende het echt hoor Cornelia.” zei hij. “Christiaan begrijpt er helemaal niks van. En volgens mij heeft die rondleiding door de stad ook niks uitgemaakt, hij had alleen maar ogen voor dat Vrijevogel meisje. Ook heeft hij compleet geen interesse in ons familiebedrijf, hij zit liever met zijn neus in zijn natuurkunde boeken. Hoe moet dat nou als ik er straks niet meer ben?”



Cornelia zuchtte. “Het is de leeftijd, dat gaat allemaal wel over.” Ze zuchtte nog een keer. Ze had geen zin in dit gesprek, en ze had andere zorgen aan haar hoofd.



Gustaaf merkte direct dat er iets anders was aan Cornelia. “Is er iets lieverd? Je ziet zo witjes…” zei hij meelevend. “Ik ben altijd witjes.” Merkte Cornelia schamper op. “Het is waarschijnlijk gewoon een griepje, misschien moest ik maar wat vroeger naar bed vanavond.” Ze durfde hem niet te vertellen wat ze dacht dat het was.



“Oh.. nou als je het zeker weet, dan ga ik wel even.. “



Gustaaf was nog niet uitgesproken of Cornelia hapte naar adem en voelde zich flauw worden…



... waarna ze in elkaar zakte.



Gustaaf legde haar op het bed en probeerde helder na te denken zonder in paniek te raken. Wat was er met haar aan de hand? “JENKINS!” riep hij.



Zoals gewoonlijk was Jenkins er als de kippen bij. Hij bekeek de situatie en schudde zijn hoofd. “Dit is niet zo best meneer. We kunnen de huisarts bellen, of haar direct naar het ziekenhuis brengen.”



“NEE!” riep Gustaaf stellig. "Niét naar het ziekenhuis. Wij moeten die Landgraaf arts niet! We hebben een prima huisarts, laten we hem opbellen.”



Ú moet Landgraaf niet.. dacht Jenkins. Uiteraard zei hij dat niet hardop. Gelukkig had hij wel vertrouwen in de huisarts van de familie van de Kerkhof. “Ik ga meteen dr. Jacobs bellen meneer.” Jenkins was net de kamer uitgelopen toen Cornelia kreunde.



Gustaaf hielp haar rechtop zitten. Gelukkig was ze niet meer buiten bewustzijn, maar ze zag er nog steeds een beetje pips uit. “Je liet me schrikken Cornelia.” zei hij. Cornelia knikte. “Ik voel me zo duizelig en misselijk.” zei ze zwakjes. “De dokter is er zo.” stelde hij haar gerust. Cornelia sloot haar ogen. Hij wenste dat hij niet zo tekeer was gegaan tegen zijn vrouw en kind.



Een kwartier later kwam Jenkins met dokter Jacobs en een geschrokken Christiaan terug. “Ik denk dat ik haar het beste even alleen kan onderzoeken. Jullie kunnen beter even beneden wachten.” zei dokter Jacobs vriendelijk.



20 minuten later zaten Gustaaf, Jenkins en Christiaan ongeduldig te wachten. “Zou het ernstig zijn papa?” vroeg Christiaan aan zijn vader. “Ik hoop het niet jongen.”


Eindelijk kwamen dokter Jacobs en zelfs Cornelia naar beneden. “Ze liet jullie even schrikken, maar het was maar een korte flauwte. Dit kwam door haar … conditie en een lichte vorm van bloedarmoede. Ik heb haar wat medicatie voorgeschreven.” zei dokter Jacobs.


Gustaaf keek twijfelend. “Gaat het dan alweer wat beter met je?” vroeg Gustaaf. “Het gaat zelfs geweldig schat.” antwoordde Cornelia tot zijn verbazing.



“Ik denk dat we naast een nieuwe woonkamer ook een nieuwe babykamer moeten inrichten. Ik wist niet dat het nog mogelijk was, maar we krijgen een tweede kindje.”



Gustaaf kon zijn oren niet geloven. Maar… Dat is GEWELDIG!!” riep hij en hij omhelsde haar.

Maar zal Christiaan hier wel zo blij mee zijn?

------------------------------------------------------------------

Je kunt nog steeds stemmen voor de verbouwing en de kleuren tot en met 6 augustus