Kaylee verliet de kamer, maar James had zich niet verroerd. Nog altijd lag hij snikkend op bed, en ik klopte zachtjes op zijn arm om hem te troosten. Al een tijd dacht ik niet aan de stem, maar aan Carina. Niet dat ik haar echt had gekend, maar toch het feit dat ze iemand vermoord hadden, opnieuw.. Het begon nu echt uit de hand te lopen.

Amy~

Er zijn al weer een paar dagen voorbij na de dood van Carina. Het is nog steeds erg pijnlijk. Amy ziet dat ook aan me maar ze begint er gelukkig niet de hele tijd over. Dat zou ik ook echt niet aankunnen. We kunnen nu wel weer het dek op maar vertrouwen heb ik er nog steeds niet in. De moordenaars lopen nog steeds vrij rond en ze zullen mensen blijven vermoorden. We konden niks doen, alleen hopen.

- James Mequari

Bernard Carroll is rustig een boek aan het lezen in de jacuzzi als opeens het ligt in de ruimte uitgaat. De jacuzzi stopt met borrelen en verbaast slaat Bernard zijn boek dicht. "Zeg, doe dat licht eens aan! Dit is niet grappig", moppert hij, terwijl hij zichzelf optrekt aan de rand van de jacuzzi. Hij tast in het rond naar zijn handdoek, hij weet zeker dat die hier naast de rand zou moeten liggen. Twee handen drukken op zijn schouders en duwen hem het bad weer in. Wild spartelt hij tegen en roept om hulp. Hij wordt in zijn gezicht gestompt en gaat opnieuw kopje onder. Dan wordt de kap over de jacuzzi gegooid en op slot gedaan. De jacuzzi wordt langzaam tot de rand gevuld en Bernard haalt zijn laatste hap adem, waarna hij onder water verdwijnt. Hij hoest en krijgt een grote slok water binnen. Hij verliest zijn bewustzijn en niet veel later is hij dood.

Bernard Carroll (marlinde) is vermoord. Hij was een moordenaar.

Je mag nog een laatste keer posten waarin je je dood beschrijft.

Er is niet veel gebeurd de afgelopen dagen. De moordenaars hebben niks meer van zich laten horen. We zitten nog steeds hier bij de ziekenboeg. 'Zullen we iets gaan doen ofzo', vraag ik uit het niets. 'Zoals..?', vraagt Dave. 'Uhm, bij de bar iets drinken. Gewoon iets doen. In plaats van hier te zitten'. 'Ja, we kunnen wel even naar de bar gaan', zegt Dick.

- Anouk Mooij

Het was de afgelopen dagen erg rustig. Ik was die bedreigingen al een beetje vergeten maar ze zaten nog steeds vast in mijn gedachten. Een beetje afleiding was erg gewenst, en ik besloot even te ontspannen in het bubbelbad. Ik liep de kamer in, maar het was helemaal donker. Angstig tastte ik om me heen naar de lichtschakelaar en vond hem. De tl-balken sprongen aan en de jacuzzi was zichtbaar. Iets was niet pluis. Voorzichtig schuifelde ik naar het bad. Het was overgelopen en een plas lag op de grond. Ik haalde het slot van de kap met de sleutel die naast de lichtschakelaar hing en gilde. Een lichaam dreef in het water.

Kaylee Bratt

Ik heb de afgelopen dagen in mijn eigen kamer overnacht. Het was aardig rustig, te rustig! IK verveelde me en had zin om te gaan zwemmen of gewoon lekker te relaxen. Ik trek mijn zwembroek aan en pak mijn handdoek en loop in mijn zwembroek naar het spa gedeelte. Ik loop de spa binnen en hoor een vrouw gillen, het is Kaylee! Ik ren naar haar toe en kijk in de jacuzzi. Er drijft een lichaam van een man. Ik schrik heel erg. Ik ga naar buiten en ga hulp halen. Na 2 minuten was het er al overvol. Ik sla een arm om Kaylee heen. Die mooie Kaylee in haar bikini. Ik moet haar terugwinnen. Zij is fantastisch, ik denk na hoe ik dat zou kunnen doen en vergeet even het lijk in de jacuzzi. 'Hallo, ben je op aarde?' Hoorde ik iemand zeggen en stap uit mijn droom. Ik kijk wie het zei.



-Edward

Amy en ik waren op weg naar het zwembad toen Kaylee naar ons toekwam. 'Hebben jullie het al gehoord?' zonder iets te zeggen praten ze verder 'Er is een nieuwe moord gepleegd, op een man die Bernard Caroll heet. Ik ken hem niet, maar toch. Dit loopt echt aan de hand, we moeten iets doen.' zegt ze paniekerig. 'Tja, wat kunnen we doen.' zeg ik.
'Niet wachten tot we dood gaan, we zullen elkaar moeten steunen.' zegt Amy.

- James Mequari

Opnieuw een moord. 'Niet wachten tot we dood gaan, we zullen elkaar moeten steunen..' antwoord ik op James. Ik kende de man die vermoord is, al waren we niet bepaald vrienden geweest. Ik kreeg een misselijk gevoel toen ik de man voor me zag. Snel schudde ik mijn hoofd. 'En nu?' vraag ik.

Amy~

Met een trillend lichaam zat ik op mijn bed, de moorden kwamen nu zo snel achter elkaar.. Haast onmogelijk snel. Ik kan het niet meer beseffen... Ik staar naar mijn trillende hand en slaak een kleine gil als de deur van mijn kamer open gaat. 'Rustig maar, ik ben het', klinkt een sussende stem.

*Wie?

~°Suzy Bradley°~

Ik had Amy en James even gesproken en was daarna weer naar mijn kamer teruggegaan. De lucht voelde koud en een grauwe sfeer hing om iedereen, al sinds het begin van de cruise. Ik nam snel een douche en kleedde me weer om, tot ik een klop op de deur hoorde.
'Kaylee, ben je daar?' ik herkende die stem. Ik opende de deur en zag Edward voor me staan.
'Hey,' zei hij,' gaat het weer met je?' Ik knikte.
'Ik moet gaan,' zei ik, omdat ik geen zin in Edward had. Ik liep langs hem en sloot de deur.
'M...maar weet je het wel zeker?' zei hij en liep achter me aan. Ik draaide me om en keek hem aan.
'Ik weet het zeker Edward,' en ik liep weer door. Hij bleef verbaasd achter.

Kaylee Bratt

"Rustig maar, ik ben het", zeg ik tegen Suzy. Ze kijkt me geschrokken aan, gevolgd door een blik van herkenning. Gelukkig, ze heeft me door.
"Waarom ben je hier?", vraagt ze. Ze probeert het niet bot te laten klinken.
"Je bent de laatste tijd niet in het restaurant geweest, niet waar? Logisch, want die moordenaars bedreigen ons. Maar nu heb ik weer personeel nodig..", ik kijk haar smekend aan.
"Je wil dus dat ik kom helpen in de keuken?", ik knik heftig van ja. Inmiddels heb ik zo'n 10 mensen bij elkaar kunnen rapen. "Nou, ik weet het nog niet hoor. Ik wil niet te veel rond lopen. Er is volgens mij-"
"Helen! Helen!", wordt Suzy grof onderbroken. Ik kijk de gang in en zie Dave op me af komen rennen. Hij stapt zonder pardon de kamer binnen en kijkt naar Suzy die nog steeds op bed zit. "Dag mevrouw. Ik weet niet waar jullie het over hadden, maar ik moet Helen echt even spreken", Dave trekt me al half de kamer uit.
"Ga je me helpen?", roep ik nog naar haar over mijn schouder. Ze geeft antwoord* en de deur klapt achter ons dicht. "Wat is er zo dringend, Dave?"

* Suzy, wat is je antwoord?
~ Helen Wane.

Na de ontdekking van de moord is Kaylee er vrij snel van door gegaan. Ik ben er later gaan opzoeken en ik sta nu voor de deur, maar voordat ik iets kan zeggen loopt ze de deur uit en doet hem op. Ik probeer haar van gedachte te veranderen maar ze loopt staal door. Ik blijf verbaasd achter, al moet ik mijn hele boekencollectie spenderen aan het goede doel of verbranden, als ik Kaylee, levend graag, te pakken krijg en haar hart te veroveren. Ik ren naar de bloemenzaak maar die is gesloten, ik koop morgen die winkel op en geef ze aan Kaylee, mijn Kaylee.

-Edward

'Wil je?', Dick wijst naar de pooltafel. 'Ja leuk', zeg ik blij. Eindelijk doen we weer wat leuks samen. En hier is het begonnen. 'Nu hou ik me niet meer zo in hoor', waarschuwt hij. 'Hoeft ook niet hoor, doe ik ook niet bij jou', zeg ik. 'Hier', Dick geeft me een keu aan. 'Dames eerst', zegt hij met een knipoog.

- Anouk Mooij

Mensen begonnen al luchtig te doen bij deze moord, van 'Oh, is er weer iemand dood? Erg.' Maar meer was het niet, mensen waren niet meer geschokt. Ze probeerden de waarheid te vergeten, te vergeten dat er een kans was dat zij de volgende waren. Ik maakte me er wel zorgen over. Wat als Amy werd vermoord, dan had ik niemand meer. Kaylee kende ik dan nog, maar hoe goed kende ik haar nou?
En Carina, het zou nooit meer goed komen. Was ik maar niet zo'n zak geweest. Dan waren we nu thuis, wij zouden met z'n tweeën en met Lauren namelijk ook nooit naar zo'n cruise zijn gegaan. Al onze vakanties waren in luxe hotels. Was alles maar anders, maar dat was het niet. En het zou ook niet veranderen.

- James Mequari

Suzy schenkt me een koude grimas. "Je deed me schrikken". Onverschillig haal ik mijn schouders op en zet me zonder er nog een woord aan vuil te maken naast haar op het bed. De veren kraken luid onder me. "Jij ziet er niet blij uit" het was geen vraag maar een constatering. Ik zucht ter bevestiging. "wil je er over praten?" ze legt een hand over mijn schouder. Ik schudt mijn hoofd en rits mijn tas open die ik om mijn heup had hangen. Ik haal een fles drank boven en twee glazen, "Wil je me helpen mijn zorgen te vergeten". Suzy grijnst en haalt de fles uit mijn hand. "Een glaasje kan geen kwaad zeker"

- Jeroen Right -

Ik kwam Kaylee tegen in het restaurant, niet per toeval want dat had ik natuurlijk zo gepland! Ik kwam aanlopen met een bos rozen, of nouja een bos rozen, een hele jungle rozen. Maar toen ze mij zag vertrok haar gezicht.
'Edward, hou nou eens op.' Zei ze en ze liep weg van haar tafeltje. Ophouden? Is dit hard-to-get? Zeker wel. Ik ga het gewoon vaker proberen bij haar. Ik wil wel eens weten wat er in haar hoofd omgaat! En als ze het nou toch meende, dat ik echt op moet houden, dan wil ik in ieder geval vrienden met haar blijven! Hopelijk denkt zij er ook zo over!


-Edward

Ik was naar het restaurant gegaan om te eten, maar ik kwam Edward tegen. Hij had een enorme bos rozen bij zich. Mijn gezicht vertrok, een boos gevoel kwam in me naar boven maar ik hield me in.
'Edward, hou eens op,' zei ik en liep langs hem weg. Ik wierp nog één blik naar achter en zag hem met een grijns op zijn gezicht staan, met zijn hoofd in de wolken. Edward begon me een beetje te stalken of iets dergelijks. Ik stond opeens stil en keerde terug naar het restaurant. De vragen die ik aan Edward wou stellen schreeuwden om een antwoord, en die zou ik krijgen ook. Edward stond nog steeds op dezelfde plek.
'Kaylee!' schreeuwde hij zowat door het restaurant.
'Waarom die rozen, en waarom laat je me niet gewoon met rust?' Edward keek me aan met puppy ogen.
'Omdat ik van je hou Kaylee, en jij houdt vast ook van mij, ik weet het zeker!' Verward keek ik hem aan.

Kaylee Bratt

Nadat ik ja had gezet tegen Helen gooi ik een glasne achterover met Jeroen, eigenlijk zou ik naar Helen toe moeten gaan, maar dan weet ik nog niet echt ik zou moeten gaan doen. 'Weetje', begin ik tegen Jeroen. 'Ik vraag me af wie de volgende is die vermoord moet worden, ik bedoel, misschien is het dit keer iemand die dichter bij je staat ofzo. Lijkt me wel klote, als je vermoord wordt. Niet bepaald een geweldige dood.' Ik kijk Jeroen aan, die peinzend voor zich uit staat, ik zwaai met mijn hand voor sijn ogen en krijg een vragende blik. 'Ik ga niet alles overnieuw vertellen', brom ik. 'Hmm ik heb het ook wel gehoord hoor', zegt Jeroen. 'Dat hoop ik maar', zeg ik en ga languit op het bed liggen.

~•Suzy Bradley•~

'Niemand is echt nog geschokt als er opnieuw een moord is gepleegd he? Ik bedoel, iedereen is zo rustig..' zei James tegen me. Ik knikte emotieloos. 'Ze zijn er inderdaad niet meer mee bezig, ze beschouwen het als iets wat nu gewoon elke keer gebeurd.. Er is vanavond zelfs een feest.. Zullen we gaan?' Ik vroeg het een beetje aarzelend aan James, want wat was nou een betere plek om te moorden dan op een feest waar iedereen er gewoon was. Stel dat ze opnieuw paniek zouden zaaien?

Amy~

Amy vroeg of we vanavond naar een feest gingen. Misschien was het goed, even uit deze kamer en ze zouden waarschijnlijk niet iemand vermoorden. Er zouden meer passagiers dan moordenaars aanwezig zijn dus het zou een erg domme zet van de moordenaars zijn om iemand te vermoorden. Wij zouden weten wie de moordenaars zijn, zouden hen vermoorden en klaar. 'Ja.' zei ik daarom tegen Amy. 'Ja, het lijkt me een goed idee om naar het feest te gaan. Even weg uit deze kamer.'

- James Mequari