Ik zat op mijn bed te wachten op Edward. Hij zou wat te eten voor me halen aangezien ik vanavond mijn kamer niet meer uit wou na nog een moord. Ook hadden een aantal passagiers zelfmoord gepleegd, ik gaf ze groot gelijk. Ik hoorde Edward binnen komen met een paar boterhammen. Hij gaf me er een en ging naast me zitten.
' Wie is die Anouk nou?' vroeg ik.
' Mijn ex,' zei hij en keek nors voor zich uit. Ik durfde niks meer te zeggen. Morgen zal ik haar bezoeken.

Kaylee Bratt

Ik heb Dick gevonden op het dek. Er zijn nog twee mensen dood verteld hij. Een schok van angst gaat door mijn lichaam. 'Ik ben bang Dick. Ik ben bang. Straks word jij of ik vermoord. Dat wil ik niet. Ik dacht dat het een leuke cruisevakantie zou worden, maar niet dus. Ik wil hier weg Dick'. 'Dat kan niet. We moeten sterk blijven', zegt hij en geeft me een knuffel. Ik leg mijn hoofd neer op zijn schouder. Een hele tijd lang blijven we zo staan. Ik wilde dat ik de tijd stil kon zetten, maar dat kan niet. Ik pak zijn hand en trek hem mee. Hij kijkt verbaasd als we bij de keuken aankomen.
'Die foto's moeten echt gemaakt worden..', zeg ik terwijl ik de camera tevoorschijn haal.

- Anouk Mooij

Ik kom met eten naar Kaylee's kamer, het waren boterhammen, met beleg dat ze lekker vond. Ik kom binnen en ze vroeg me wie Anouk was. 'Een ex' reageer ik, maar ik wil er niet over praten dus zeg ik het perongeluk een beetje nors. 'Je vraagt je vast af waarom ik niet in mijn eigen kamer kan slapen he?' Vraag ik aan Kaylee. 'Nee eigenlijk niet.' Zeg ze. eN ik leeg haar het hele verhaal uit van de badkuip en de spiegel en mijn overhoopgehaalde kamer. Dan krijgt ze een shock, een blik in de ogen van angst. Ik sla een arm om haar heen. 'Het komt goed,' fluister ik.

-Edward

Anouk en ik kwamen bij de keuken aan en pakte onze camera tevoorschijn. Het was moeilijk om foto's te maken van de lijken. Als ik er naar keek dan liepen de rillingen al over mijn lijf, maar de foto's moesten toch gemaakt worden. Uiteindelijk zat het fotograferen erop en liepen we samen naar een rustig plekje op het dek met uitzicht aan zee. We zaten op een bankje en keken naar het schitterende uitzicht met al die mooie sterren. Het was romantisch. Dit vond ik het ultieme moment om haar verkering te vragen.
'Anouk?' ze keek naar me en ik pakte haar hand. 'Wil je verkering met me?'

~Dick Walcom

Geschokt keek ik Edward aan. Ik gaf hem een kus.
'Het spijt me' zei ik zachtjes en ging liggen. Hij keek me verliefd aan, het deed me zoveel zeer.
Ik draaide op mijn andere zij en klikte het licht uit. Ik wachtte even en probeerde uit bed te sluipen. Ik deed de deur achter me dicht en rende door de gangen. Ik stormde door een deur die naar het dek ging en rende over het terras. Ik liet me op een stoel vallen en barstte in huilen uit. Na een tijdje droogde ik mijn tranen en keek op zee uit. Prachtig. Het liefst zou ik me over de railing in zee laten vallen maar ik wist dat het niet kon. Na even rondgekeken te hebben valt me een stelletje op. De vrouw heeft rood haar. Dat is die Anouk. Het leek me niet het juiste moment om me er mee te bemoeien maar ik moest het nu doen. Ik stond opp en liep naar ze toe.
'A... Anouk?'

Kaylee Bratt

Samen met Dick zit ik op een bankje op het dek. 'Anouk?', ik kijk hem aan Dick pakt mijn hand. 'wil je verkering met me?', vraagt hij, net als ik wil antwoorden komt er een jonge vrouw op ons afgelopen. 'A..Anouk?', vraagt ze. 'Ja?', ik kijk de vrouw vragend aan. Ze blijkt Kaylee te heten en ze is de nieuwe vriendin van Edward. Ze verteld over hem, maar ik luister half want ik ben nog in gedachte bij Dicks vraag. Ookal weet ik het antwoord al. Daarna gaat ze weer weg.
'Ja', zeg ik glimlachend tegen Dick. Even kijkt hij verbaasd maar dan heeft hij door dat dat het antwoord op zijn vraag was. Hij glimlacht terug en drukt een zachte kus op mijn lippen. Samen lopen we naar mijn kamer. Dick blijft bij me slapen omdat ik nog steeds bang ben.

- Anouk Mooij

Samen staan we op. We lopen naar het dek en naar de ontbijtkamer in. Ik zie Dick en Anouk ook aan een tafeltje zitten. Ik ben niet meer jaloers. Ik eet 3 croissantje en een pistolet en kaylee eet ook iets, weet niet wat. Ze kijkt een beetje gespannen. 'Is er wat?' Vraag ik.


-EDward

Die avond was Dave huilend in slaap gevallen met zijn hoofd op mijn schoot. Ik zat op zijn bed met mijn rug tegen de muur en aaide hem zachtjes door zijn haar. Ik wist precies hoe hij zich voelde. En nu is het alleen nog maar erger. Ik bedien Dave nu de hele dag, want Cindy was voor tot kort nergens te bekennen. Uiteindelijk heb ik op haar kamerdeur geklopt en geen antwoord gekregen. Toen ik haar kamer binnen gelopen was had ik haar zien liggen, op bed. En op het nachtkastje stond een leeg potje waar slaappillen in gezeten hadden. Ik gilde en al snel kwamen er een paar passagiers kijken. Huilend ren ik de kamer uit, over de gang. Onderweg kom ik Anouk tegen.
"Helen? Wat is er?", vraagt ze bezorgd terwijl ik haar voorbij ren.
"Cindy is dood. Kamer 101!", roep ik over mijn schouder en sla de hoek om. Hijgend val ik door de deur van de ziekenboeg, waar Dave me verbaasd aanstaart.

~ Helen Wane.

Vanochtend heb ik samen met Dick ontbeten in het restaurant waar ik nu net vandaan kom. Mijn eerste middag dienst zit erop. Ik hoor iemand gillen.. Het is de stem van Helen! Ik loop de hoek om en bots bijna tegen haar op. 'Helen? Wat is er?', vraag ik bezorgd. 'Cindy is dood. Kamer 101!', roept ze terwijl ze de hoek om rent. 'Wat?!', roep ik, maar Helen hoort me niet. Waar gaat ze heen? Ik loop door naar de kamer van Cindy. Ik duw de deur open en zie meerdere mensen in de kamer staan. Helemaal in paniek. Het lichaam van Cindy ligt op het bed.
'Hoe is dit gebeurd? Is ze ook vermoord?', vraag ik. Een man wijst naar een potje op Cindy's nachtkastje. Ik pak het potje van het kastje en lees het etiket. Het zijn slaappillen. 'Zelfmoord..', zeg ik.

- Anouk Mooij

Edward vond al de hele dag dat ik raar deed. Ik wou gewoon niet meer bij hem zijn, het was gewoon een grote fout. Ik probeerde al mijn moed bij elkaar te schapen om het tegen hem te zeggen, maar het lukte toen niet.
Nu zaten wel op mijn kamer tv te kijken. Edward wou zijn arm om me heen slaan.
'Nee,' zei ik en stond op.
'Wat is er Kaylee?' vroeg hij bezorgd en verward.
'Edward,' begon ik,' ik maak het uit.'
'M.. maar...' zei Edward geschokt en met een brok in zijn keel.
'Nee, ik heb nooit van je gehouden, maar ik durfde gewoon geen nee te zeggen.'
Een korte stilte.
'Wil je alsjeblieft weggaan?' vroeg ik en gaf Edward zijn tas. Plotseling werd Edward razend en begon tegen me te schreeuwen.

Kaylee Bratt

Ik klopte nerveus op James' deur. Gelukkig was hij er, en deed open. 'Eh, James, sorry dat ik je weer stoor..' momplde ik 'maar ik wilde je nog bedanken.. Ik ben het vergeten te zeggen..' James knikte, en ik zag de badhandoek die hij in zijn hand had. 'Ga je naar het zwembad?' vroeg ik nerveus glimlachend. Er was maar het minste nodig om nu in een hysterische bui uit te barsten. Opnieuw knikte James. 'Is het erg als ik even meeloop? Ik was toch van plan om even naar de bar te gaan, en dat ligt er praktisch naast..'

Amy~

Amy loopt met mij mee naar het zwembad. De weg ernaar toe zeggen we niets. Dan begint Amy toch maar weer te praten. 'Erg hè, dat er weer een moord is gepleegd, op Eva. Wat moet dat ook erg zijn voor haar man.'
'Ja' zeg ik 'en ook Cindy die zelfmoord heeft gepleegd.' 'Wat?' zegt Amy 'Dat wist ik nog helemaal niet.'
Ik zie dat ze erg bleek wordt en we gaan even ergens zitten.

- James Mequari

"Nog eentje barman" zucht ik. Nonchalant leun ik tegen de bar, mijn ogen glijden over de dansvloer.
Als een roofdier zoek ik mijn prooi, welk meisje zou ik vandaag mee naar mijn kamer nemen. Sinds dagen had Dani geen woord meer tegen me gesproken, het was overduidelijk dat zij niet voelde wat ik... Ik zuchtte opnieuw en schudde mijn hoofd, ik mocht niet meer aan haar denken, dat deed enkel de pijn in m'n borstkas wederkeren. En dus had ik een methode om haar te vergeten. "Wat doe jij zo hier alleen" een vrouw van in de twintig leunde tegen me aan, ze was duidelijk zat. "Drinken" zei ik droogjes. "Wat zeg je ervan als jij en ik naar mijn kamer gaan..." zei het meisje. Elke vezel in mijn lichaam zei me dat ik dit wilde. Maar ik schudde mijn hoofd, wat was er mis met me? Waarom was het enige meisje waaraan ik kon denken diegene die me niet zag staan.

- Jeroen Right -

Kaylee maakt het uit. Ik ben ontzettend boos en ik scheld haar verrot. Ik ben erachter dat dat geen nut heeft, dan ga ik zonder iets te zeggen weg. Huilend loop ik over het dek, ik ga weer op hetzelfde bankje zitten waar ik eerst ook zat. Dan komt er iemand naast me zitten. 'Gaat het?' Vroeg diegene.



-Edward

Met een gevoel van opluchting zat ik op mijn bed naar de muur te staren. Ik voelde me veel beter, maar misschien had ik het niet goed tegen Edward gezegd. Ik scheurde een pagina uit het boek waar ik in las en krabbelde er een verhaal voor Edward op. Het ging over waarom ik het uitmaakte, ik had veel redenen, en dat we toch geen toekomst zouden hebben. Ik vouwde het papiertje op en pakte zijn tas. Vervolgens ging ik mijn kamer uit om hem te zoeken. Hij zat buiten op een bankje met iemand te praten, geen idee met wie. Ik zette zachtjes de tas naast hem neer en overhandigde het briefje.
' Lees het,' zei ik en liep weg. Ik belandde in de bar met mijn eerste glas vodka cola in mijn hand.
'Daar zit ze,' hoorde ik opeens. Edward kwam naast me zitten. Ik zei niks.
'Ik heb die brief gelezen,' begon hij,' en ik ben erg benieuwd naar die redenen.'
Ik zuchtte en begon te vertellen.
'Toen ik jong was verloor ik mijn ouders en mijn zus, ik ben er nog steeds kapot van. Vorige week verloor ik Marcel. Het lijkt gewoon alsof... alsof al mijn dierbaren me worden ontnomen, en ik wil niet dat wéér iemand van me wordt afgepakt. Ik durf een relatie gewoon niet aan omdat ik bang ben dat jij straks een van de volgende slachtoffers bent, of ik.'
Edward bleef stil en staarde naar het briefje.
'Is dat waarom je niet van me houdt?' vroeg hij tenslotte.
'Ik weet het gewoon niet, Edward...'

Kaylee Bratt

'...En ook Cindy die zelfmoord heeft gepleegd..' Bang kijk ik James aan. 'Wat?' Ik voel mezelf duizelig worden en ga even zitten. Buiten het feit dat er mensen vermoord werden, pleegden er ook nog mensen zelfmoord. Ze was niet de eerste, maar het feit dat er steedds meer mensen zelfmoord pleegden was eng. 'Waarom?' Het was natuurlijk niet echt een vraag, want ik begreep waarom ze het hadden gedaan. 'Wat moeten we doen?' vroeg ik wanhopig. Moesten we iedereen zomaar dood laten gaan? Of zoals ze deden, gewoon het schip onderhouden en verdergaan met leven?

Amy~

Stilletjes zit ik ophet dek, voor mijn gevoel was ik wat "normaler" geworden, voor zo ver dat mogelijk is. Ik neem een slok water uit het flesje dat naast me staat. Er zijn weer 2 mensen vermoord, of zelfmoord gepleegd of het was een ongelukje, dat boeit me niet. Het zijn Cindy en Eva. Ik laat mijn hersens kraken, zou er een patroon zitten in de moorden? Nee vast niet, zo stom is een moordenaar niet. Echt niet. Ik kuch en kijk naar de mensen die op en neer liepen. Het lijkt een stuk rustiger sinds de laatste moord.

~°Suzy Bradley°~

Ik strompel wat over het dek en bestudeer mijn nagels. Ik weet niet wat ik moet doen. Eigenlijk wel, het is juist te véél wat ik moet doen. Ik moet Dave verzorgen, passagiers in het restaurant begeleiden en ook nog het schip onderhouden. Ik leg mijn armen op de railing en staar naar de zee die rustig tegen de cruise klotst. Ik draai me om en zie Suzy zitten. Dat meisje met de stemmingswisselingen, die ik eenmalig gesproken heb. Voor ik me kan bedenken loop ik op haar af.
"Hoi Suzy, ken je me nog?", vraag ik voorzichtig en zet me al schrap voor een uitbarsting. Je weet het maar nooit bij deze journaliste.
"Ja Helen, ik weet nog wie je bent", zegt ze afwezig. Ze lijkt dwars door me heen te kijken en diep na te denken. Ik wacht even tot ze nog wat zegt, maar dat doet ze niet.
"Waar denk je aan?"

~ Helen Wane.

Verveeld loop ik een beetje rond. Ik pak mijn mobiel en oordopjes uit mijn zak en zet muziek op. Alles om me heen vergeet ik. Ineens glijd mijn linkervoet weg. Met een knal kom ik op de grond neer. Wat ben ik weer onhandig. Mijn been doet zeer ik heb geen zin om op te staan. Ik kijk naar de wolken en luister naar mijn muziek. 'Gaat het?', hoor ik iemand vaag vragen. 'Ja', zeg ik. Degene helpt me met opstaan. 'Bedankt', zeg ik. Mijn voet doet een beetje pijn als ik erop leun. Eigen schuld. Ik loop terug naar mij kamer want ik moet vanavond werken in het restaurant.
'Hey'. *

- Anouk Mooij
*Wie?

Ik besluit om eerst naar Jinzo te gaan. Na die verdenking van word ik constant bekoropen door een schuldig gevoel, ook al weet ik dat het niet waar is.
Ik klop op zijn deur. Geen antwoord. Ik hou mijn adem in. Waarschijnlijk is hij ergens heen, maar toch voelt er iets niet goed. Ik klop nog een keer. Weer niets.
"Jinzo?" Ik hou mijn oor tegen het hout. Geen geluid.
Om mijn geluk te beproeven voel ik aan de deurknop. De deur is niet op slot. Met een kraak zwaait de deur open. En daar ligt Jinzo. Met zijn ogen wijd opengesperd, starend naar mij. Er ligt een glas in zijn vuist geklemd en een vloeistof lekt op de vloer.
Plotseling voel ik dat ik moeilijker kan ademen. Ik snak naar lucht, terwijl de tranen over mijn wangen stromen.
Ik val op mijn knieen en pak zijn hand vast.
"Jinzo..."

Dani Broertjes...