Ik zag Rini weglopen. Ze was altijd een mysterieus persoon geweest. Ik probeerde haar te volgen zonder geluid te maken.
Na een tijdje sluipen gebeurde het.
Ik struikelde over een...cactus? Ik wist niet wat het was, maar het prikte. Snel stond ik op en rende ik weg. Ik hoopte dat Rini het niet door had.
''Ja?'' Antwoordde Shinju. Ik zag dat ze me een duwtje wou geven, maar ontweek het, en pakte het tijdschrift dat op de grond lag.
''Laat me met rust!'' Zei ik boos, en gooide het tijdschrift in haar richting. Helaas dook ze naar beneden, en kwam het tijdschrift vlak langs het hoofd van Hotaru. Een paar seconden later lag ze languit op de grond. Ik werd rood.
'' Lekker gedaan, zus!'' Zei Shinju spottend, en liep door met haar horde meisjes. Ik liep in de richting van Hotaru en hielp haar overeind.
Ik hoorde een plof achter me. Alsof ik was gestoken door een ergerlijke bij bleef ik staan.
Langzaam draaide ik me om. Was het..? Nee, gelukkig. Hoogstens was het Chiya, die probeerde wat roddels te verzinnen. Zolang het niet hem was, was het goed.
Eindelijk was ik bij de meidenslaapzaal gekomen.
>Rini Krimiean<
Ik zat een boterham te eten in de eetzaal. Opeens hoorde ik Kimmiko roepen: PUDDINGG!! Iedereen stond op en rende naar Kimmiko toe. behalve ik. Ik bleef rustig zitten en at weer verder. Toen ik mijn boterham op at liep ik weer naar de jongens slaapkamer en ging weer verder met mijn boek.
Eindelijk is het echt rustig in het huis. Iedereen ligt waarschijnlijk op bed. Ik keek om me heen door de donkere slaapzaal. Ik pakte mijn schoenen van onder mijn bed vandaan en trok ze aan. De de harde muziek nog steeds in mijn oren bonkend liep ik door het donkere huis naar buiten. De lucht was helder en de sterren dansten door de zwarte hemel. Ik ging ik op het gras van het voetbalveldje liggen en keek naar de maan en de sterren.
'Maar ik ga even wat lekkers stelen', grapte Kimmiko. Ik knikte, 'en ik ga douche', zei ik en ik gaapte. Kimmiko en ik stonden tegelijk op. Kwamen tegelijk tijd aan bij een deur, en drukten tegelijk de klink naar beneden, zachtjes lachte ik en duwde de deur open. Ik pakte een zacht roze joggingbroek met een bijpassend hempje. Ik vouwde ze op en zette de kraan aan.
In een mum van tijd stond ik onder de warme straal. 'Stomme school', murmel ik, en zette na een korte douche de kraan weer uit.
Toen ik aangekleed en wel terug liep naar de meidenzaal was Kimmiko alweer terug, 'en? Wat heb je gepakt?', vraag ik nieuwsgierig, 'pudding, maar ik zei het te hard en voor ik het wist was de pudding op de grond beland', zegt Kimmiko met een pruillip. Ik lach zachtjes.
'Wat kwam Shino trouwens net doen? Zeker weer bezorgd', grapte ik en gaf Kimmiko een por.
Ik las in mijn boek tot diep in de nacht. Ik keek op de klok. Het was half 2 s'nachts en bijna iedereen lag al te slapen. Ik deed mijn boek dicht en probeerde te gaan slapen, maar het ging niet, want al dat snurk van die jongens. Ik werd er gek van! Ik deed mijn kussen op mijn hoofd om het genurk niet te horen. Na een paar minuten werd het genurk eindelijk wat minder en kon ik in alle rust slapen.
Ik las mijn boek. Nouja, ik keek naar de letters op de bladzijde. Ik wist niet eens of ik wel op de goede bladzijde zat, maar dat maakte niets uit. Ik dacht aan Taiki. Wat zou hij nu doen?
Iedereen zat op school, en grapte wat in de klas, vandaag was een meisje van de school aangepakt omdat ze knetterkauwgom meehad. Het was echt streng, ik luisterde niet naar de meester en droomde een beetje weg. "Kimmiko - San?" Zei de meester streng. "Wat is er Mitsuki-Sensei?" Antwoorde ik. "Het antwoord graag." Ik zuchtte, zo ging het nou elke keer.
Braaf luisterde ik naar de docent. Kimmiko kreeg net een beurt en zuchtte.
Kom dan, het is niet zo moeilijk, als je tenminste de uitleg hebt gevolgd, moedig ik haar in gedachten aan.
Maar Kimmiko kennende heeft ze niet geluisterd..
>Rini Krimiean<
School. Altijd dezelfde hell zonder muziek. Verveeld keek ik naar de klok. Nog drie uren en ik kon weer door naar de volgende hell. Ik keek naar Kimmiko die een beurt kreeg. Vanuit mijn ooghoek zag ik Hotaru naar mij staren. Ik zuchtte, pakte een pen en tekende op het papier dat voor me lag. Morgen, morgen zou ik spijbelen. Het boeit me toch niet als ik zou moeten nablijven. Dat is beter dan naar die saaie leraar luisteren..
Verveeld leunde ik op mijn armen. Wat de leraar vertelde ontging me totaal. Ik kon niet wachten om hier weg te zijn, en een sigaret op te steken. Chiya was het er niet mee eens, maar ik deed het toch. Alles om even te kalmeren. De leraar stelde een vraag, maar ik had het niet gemerkt. Plotseling stond hij pal voor mijn tafeltje.
"Eh, sorry?" vroeg ik aarzelend. De leraar klapte met de liniaal op tafel.
"Ik zei: Rechtop zitten!"
Ik mompelde wat ongemeende excuses en zat rechtop. Wanneer zou deze les eindelijk afgelopen zijn?
Een zachte grinnik ontsnapt uit mijn keel als Kimmiko weer 'ns niet oplet. Ik schrijf wat op een papiertje en schoof het naar haar toe. 'Uhh...', begint Kimmiko, ik trap zachtjes tegen Kimmiko's been en knik dan nadrukkelijk naar het blaadje. '7 ofzo', zegt ze, de leraar kijkt me streng aan, ik zucht en vouw mijn handen onder mijn keel. 'Jullie hadden het geweten als jullie opzouden letten', zegt hij wijs. Ik rol met mijn ogen.
Ik wilde weg van school, met die stomme uniformen, dat stomme gedoe met fouilleren. Ik leg mijn hoofd op mijn tafel en kreun zachtjes.
Ik huppelde door het land van de elven. Alle bewoners keken naar me. Ze verwelkomden me. Ik was gelukkig. Yay.
'Kunoto?' De leraar keek me boos aan. 'Waa?' antwoordde ik.
'Wat is daarop uw antwoord?'
'Uhm, ja...Ik wil. Eh nee, het is niet wat je denkt dat het is- eh.' De hele klas begon te lachen. Ik schaamde me dood. Wat ben je weer eens geweldig, Chiya. Not.
Ik had m'n gezicht weer in mijn armen begraven. Het was ook veel te moeilijk om recht op te blijven zitten als de les zo saai was. De leraar was op Chiya afgestapt. Ze was even verward, maar zij toen "ja ik wil". Ik haalde mijn wenkbrauwen omhoog. Wat dacht mijn zusje wel niet wat ze aan het doen was? Snel verbeterde ze zich, maar het was al te laat, te klas lag in een deuk. Chiya bloosde en zakte zover mogelijk onderuit. Ik keek haar aan, waar zat ze met haar gedachten? Op deze school kon je het jezelf niet veroorloven fouten te maken. Plotseling keek Chiya me aan. Eerst nog steeds een beetje beschaamd vanwege het incident, maar toen werden haar ogen groot. Onopvallend speelde ze met haar oorlel. Wat bedoelde ze daar nou weer mee?
Plotseling stond de leraar pal voor me. "Kunoto, wat is dat daar in je oor?" vroeg de leraar dreigend. Afwezig voelde ik aan mijn oorlel. Ik voelde koud metaal tegen mijn vinger, en vloekte zachtjes.
"Dat is dan naar de directeur wegens accessoires èn vloeken." zei de leraar. Boos stond ik op.
"Best," zei ik uitdagend en ik stampte de klas uit.
Zuchtend keek ik de klas door. Kimmiko was net hardhandig aangepakt door de leraar en zo ook een aantal anderen. 'Best.' Antwoordde Chiyo aan de leraar en liep de klas uit. Ik porde Sato die naast me zat. 'Heb ik wat gemist?' Fluisterde ik. 'Ja Shino, wil je dat met de rest van de klas delen?' Vroeg de leraar streng. 'Nee, ik fluister niet voor niets hoor.'
Natuurlijk moest Shino weer stoer doen. Kon hij dan niet normaal doen?
Ik snapte niet waarom zoveel mensen zo uitdagend deden.
Ik wil gewoon weer dat het weekend is, dan ben ik eindelijk weer van ze weg.
2 dagen lang.Heerlijk.
de sleur was weer begonnen. Ik durfde niet meer te praten, bang voor een domme opmerking en dan weer een lachbui van de rest van de klas, als ik toe moest geven. Soms dacht ik, om daadwerkelijk die hele school af te branden, met dat grote rot huis erbij. Dood en verderf, daar had ik behoefte aan, ik heb toch geen vrienden hier, dus veel maakt het niet uit. Als de school uit was, ging ik eerst mijn mp 3 speler terughalen, die gisteren was afgepakt.
Hoe zou ik dat doen? schreeuwend en tierend of het brave jongetje uit te hangen? ik ging voor het laatste, zodat ik uiteindelijk meer rechten had en ik als niemand het door had, ik die hele school zou kunnen afbranden.
Chagrijnig sjokte ik door de gangen. Waarom, waarom was ik nou mijn oorbel vergeten? Ik deed hem iedere avond uit, maar dit keer blijkbaar niet. De school was doodstil, zoals de volwassenen het graag zagen. De grijze muren met afgebladderde verf voegden alleen maar extra toe aan de naargeestige sfeer.
Uiteindelijk kwam ik aan bij het kantoor van het schoolhoofd. Hoe vaak was ik hier nu al niet geweest? Te vaak, dat wist ik zeker. Ik was van plan om op de deur te kloppen, toen ik plotseling een stem hoorde.
Met open mond was ik aan het dagdromen. Takeshi en ik... Ik zuchtte verliefd. Helaas niet voor lang, aangezien ik aan het dagdromen was richting Takeshi en hij een walgende blik op me wierp. Waarom was alles altijd zo moeilijk? Ik draaide mijn hoofd om en staarde naar het bord. Hopelijk zou de leraar me niets vragen.
