Ik liep langzaam naar sakura en gaf de tekening. Chiyo gaf ook de tekening terwijl Shino boos keek. Hij wou haar echt beschermen, iets wat hij niet meer bij mij durfde te doen. "je ziet er al weer iets beter uit meid!" Zei ik blij tegen Sakura. Chiyo was stil, maar volgensmij genoot hij van mijn blijheid. "Uhm, Shino, chiyo, ik wil even met Kimmiko spreken." Zei ze, Chiyo liep meteen weg, maar Shino draaide er een heel verhaal om heen, totdat Sakura een beetje pissig werd en hem echt weg had gestuurd. Ik ging naast Sakura zitten. "Ik wil je nooit meer kwijt." Zei ik. "Misschien.. kan ik nooit meer lopen, en.. als ik dood ga, ooit, of vermoord word, moet ik je iets geven, iets wat je altijd bij je draagt." Ze gaf me een regenboog ketting, ik klikte hem open, er stond in: "Ik hou van je <3" Ik glimlachte. "Ik heb ook iets voor jou." Ik gaf Sakura een ring, er stond in hoop & moed.

- Kimmiko Chan.

Ik lag onrustig in mijn bed te woelen. Ik zuchtte en knipte het lampje aan. De herinneringen aan Hotaru kwamen weer naar boven toen ik naar het lege bed naast me keek. Ik ging rechtop zitten en stond op. Het zachte getik van een klok was het enige hoorbare geluid, samen met de ademhaling van de andere meisjes. Ik strompelde naar de badkamer en draaide de kraan van de douche open. Het water kletterde op de grond en ik keek ernaar. Ik keek er alleen maar naar. De tranen kwamen opnieuw en ik stapte snel onder de douche. Even later stond ik buiten op de stoep, midden in de nacht, even een sigaret te roken. Mijn mascara was een klein beetje uitgelopen van de tranen, ik kon ze niet meer stoppen.

-Miki Domoto-
(sorry, had geen inspi )

Mokkend liep ik naar buiten, zolang het Kimmiko maar blij maakte dacht ik. Maar nu ik zo alleen was begonnen de zorgen en het nog steeds aanwezige verdriet terug te komen. Ik wist dat ik had gezegd dat ik niet meer zou roken, maar Kimmiko hoefde het niet te weten. Ik zag Miki staan en stak ook een sigaret op.
Ik zag dat ze aan het huilen was, en wilde eigenlijk meteen weer weglopen. Toch bleef ik staan. Anders was het ook zo lullig. Plotseling keek Miki me aan.
'Wat moet jij hier nou weer?' zei ze bits.

- Chiyo

"Ik ga denk ik even slapen.." Ik knikte. "Je moet me iets beloven." Zei ik, Shino was iets drinken gaan halen, en Chiyo was naar buiten. "Morgen, dan ga je heel vrolijk doen met Shino, hij moet echt even opgebeurd worden." Sakura glimlachte. "Oké!" Ik knipoogte, en stopte Sakura in. "Slaaplekker." Ik wandelde naar buiten, en zag Chiyo roken. Ik zuchtte. "Misschien moet je echt even van die pleisters kopen." Zei ik, Chiyo schrok. Ik zag Miki, ik mocht haar nooit. "Gaat het Miki?" Ik ging naast Chiyo staan. "Jezus, wat denk jezelf.." Zei ze boos. Ik schrok. "So.. sorry, ik.. Ugh, laat maar.. " Ik liep weg, iedereen was echt in een klotefase, ik begreep wel waarom, maar.. als ik eens aardig deed mocht niemand me..

- Kimmiko Chan

Het was rustig in het huis. Ik zat op m'n bed een boek te lezen, maar Ik kon me gedachten er niet goed bij houden. Ik sloot mijn boek dicht en liep naar de douches om te douchen. Na lekker te hebben gedouchd liep Ik langzaam weer naar de jongensslaapkamer. Ik plofte op bed. Ik keek op zij en zag Takeshi voor zich uit staren. Ik zag aan hem dat hij het nog steeds erg moeilijk had dat Hotura er niet meer is. Gaat het Takeshi? Vroeg ik.

-Taiki Doto-

'Gaat het, Takeshi?' vroeg Taiki.
'Wat?' vroeg ik wazig.
'Of het wel goed met je gaat?' Ik had geen zin om te antwoorden, natuurlijk ging het niet goed met me.
'Kan beter,' antwoordde ik toch.
'Als je erover wilt praten, dan... kun je het ook bij mij kwijt,' zei Taiki twijfelend. Ik knikte flauwtjes.

-- Takeshi Tako --

Van die pleister, pff echt niet. Kimmiko was weer naar binnen gelopen, ze was weer boos geworden. Mistroostig staarde ik voor me uit. Miki keek strak voor zich uit, terwijl ze nog steeds huilde. Ik wist niet wat ik moest doen, en trapte mijn sigaret maar uit. Ik sjokte naar binnen, zonder veel zin in een confrontatie met Kimmiko. De enige plek waar ze me niet kon vinden was de jongensslaapkamer. Langzaam sjokte ik daarheen.
Ik liep naar binnen en liet me op mijn bed vallen. Taiki en Takeshi waren aan het praten, maar toen ik binnen kwam waren ze gestopt. Iedereen was zo depressief de laatste tijd. Takeshi zuchtte diep en staarde uit het raam. Plotseling had ik een idee. Ik pakte mijn iPod en sloot hem aan op twee boxen.
Vette muziek knalde keihard uit de boxen. Ik liet me weer vallen op het bed en genoot van de muziek. Of Taiki en Takeshi het net zo konden waarderen wist ik eigenlijk niet.

- Chiyo

Ik verveelde me.. Niemand zag me staan ofzo. Ik sjokte door het huis, mijn haar zag er wild uit. Ik liep naar de meidenkamer, en kleedde me om. Ik besloot vandaag een beetje punk te dragen. Ik deed mijn haar goed, en pakte mijn handtas. Ik keek in mijn handtas, gelukkig zat mijn portemonee er in. Ik liep de woonkamer in. "Waar ga jij nou weer heen?" Zei iemand spottend, ik had geen zin om te antwoorden, en liep naar buiten. Ik ging maar even lekker shoppen. Ik liep winkels in, en uit. Maar kon geen leuke dingen vinden. Ik liep het warenhuis in, en kwam met 4 tassen naar buiten. Ik zuchtte en ging op een stoepje zitten. Ik droeg mijn ketting, en wreef erover. Totdat iemand me aansprak..

- Kimmiko Chan.
- Who is there? :3

'Kimmiko?' vroeg ik.
Kimmiko zat op de stoep voor het warenhuis, met vier enorme tassen om zich.
Het leek alsof ze zich klote voelde. Maar ja, er was niemand die vrolijk was in het huis.
'Wat doe je?' ik probeerde mijn vrolijk te laten klinken.
Ik wist niet of het lukte. Waarschijnlijk niet.
>Rini Krimiean<

Takeshi en ik waren druk aan het praten totdat Chiyo binnen kwam lopen. Het was stil. Takeshi zuchtte diep en staarde uit het raam. Ik liep weer naar m'n bed en liet me rustig op het bed vallen. Ik wilde net mijn boek pakken om te lezen, maar plotseling werd ik verstoord door de kei harde muziek die Chiyo draaide op zijn iPod. Ik schrok van het onverwachte geluid. Mag het wat zachter daar! vroeg ik geirriteerd aan Chiyo, maar hij reageerde niet. Hallo! mag het wat zachter daar! herhaalde ik. Hij hoorde me wel, maar reageerde gewoon niet. Boos liep ik naar de twee boxen toe en trok de kabel van zijn iPod met een ruk uit de twee boxen. Eindelijk stilte zei ik zachtjes tegen me zelf.

-Taiki Doto

Chiyo kwam binnen lopen. Ik vond het al moeilijk genoeg om met Taiki te praten, maar met Chiyo kon ik het nog minder vinden. Ik draaide me om zodat ik hem niet aan hoefde te kijken. Opeens hoorde ik de kei harde muziek van Chiyo door de kamer klinken. Het was dat Taiki zo snel opstond, anders had ik zelf z'n iPod eruit getrokken. Ik pakte mijn eigen mp3-speler. Ik zette mijn muziek zo hard, dat ik zeker wist dat Taiki en Chiyo mee konden genieten. Maar op het moment waren ze drukker bezig met elkaar boos aankijken.

-- Takeshi Tako --

Ik dacht na. Ik had niet zo moeten reageren tegen Chiyo en Kimmiko, zij konden er niks aan doen. De huilfase was over en nu was ik gewoon Miki, die haar gevoelens niet uitte. Ik schreef twee briefjes voor Chiyo en Kimmiko, want ik wist niet hoe ik tegen ze moest zeggen dat het me speet.

Het spijt me dat ik gisteren zo onaardig was, ik wist niet hoe ik moest reageren, en ik weet ook niet hoe ik mijn excuses aan moet bieden. Het spijt me echt.

Miki

Ik legde 1 briefje op het kussen van Kimmiko en liep richting de jonges ding. Ik keek om de hoek en zag alleen Taiki en Takeshi.
'Sorry!' Zei ik zachtjes en trok een sprint naar het bed van Chiyo, dumpte het briefje en rende weer weg.

-Miki Domoto-

Met snelle passen liep ik de straten door, naar huis.
Het was wat later dan gepland geworden, maar het was het meer dan waard.
Veel meer waard.
>Rini Krimiean<

De ring van Kimmiko tikte tegen het ijzer van de rolstoel. Shino zat op een bankje met zijn rug naar me toe, ik wist dat hij me gehoord had, en hij wist dat ik dat wist. 'Hoi', zei ik zachtjes. Shino zweeg. Ik rolde de rolstoel naar voren en zette hem stop naast het bankje. 'Hoe gaat het', vroeg ik. Shino haalde zijn schouders op. 'Gaat wel... Met jouw?', antwoordde hij. Ik glimlachte liefdevol naar hem, 'iets beter', zei ik zachtjes en wilde Shino's hand pakte, die hem terug trok. Ik probeerde het opnieuw, en weer trok Shino zijn hand weg. Ik zweeg en keek hem aan, maar hij ontweek mijn blik. 'Shino?', fluisterde ik schoor. 'Wat heb ik je misdaan?', fluisterde ik. 'Zeg het'.

~.~ Sakura Karamiga ~.~

Taiki en ik hadden ruzie gehad, maar Taiki had niet veel durven doen. Waarschijnlijk vond hij me veel te eng, net zoals veel mensen. Ik draaide me om en keek naar mijn bed, daar lag een briefje... een excuusbriefje van Miki. Ik schrok, ik wist helemaal niet dat ze zo was. Ik zuchtte, en staarde uit het raam...
Ik had het gevoel dat het leven hier stil stond, en ik wist niet wat ik er aan moest doen.

- Chiyo

Na de ruzie met Chiyo zat ik er even helemaal door heen. Ik had niks te doen en verveelde me.
Het lezen boeide me de laatste tijd ook niet meer. Ik had gelukkig nog wel een beetje contact met Takeshi,
maar de gesprekken die ik met hem had gingen moeizaam.

-Taiki Doto-

De ketting beweegde terwijl ik liep, naar de jongensslaapkamer. Ik klopte op de deur. "Wie is daar?" Vroeg iemand, ik kende hem niet.. of.. oh.. volgensmij was het die Taiki gast. "uh.. Kimmiko.." Zei ik verlegen, er klonk geroezemoes, en de deur vloog open. "uh, als het niet uitkomt.." Taiki pakte me bij mijn arm en sleurde me naar binnen. "Meestal mogen meisjes niet naar binnen.." Fluisterde hij. Ik haalde mijn schouders op en ging naast Chiyo zitten. "Uh, hoe gaat het nu?" Vroeg ik. Chiyo haalde zijn schouders op. "Geen idee.." Ik keek naar de Ipod van Chiyo. "Luister jij ook amerikaanse schreeuwmuziek?" Chiyo haalde zijn schouders op. "Wat vind jij ervan." Ik glimlachte. "Ik vind het awesome." Chiyo had één oortje in, en de andere uit. Ik pakte het oordopje en stopte het in mijn oor. "Wauw, deze band is awesome!" Ik zag Chiyo glimlachen, terwijl taiki & takeshi druk aan het praten waren.

- Kimmiko Chan.

'Niets. Het is niets..' Antwoord ik op Sakura. 'Er is wél iets.' Zegt Sakura koppig. Ze rolt de rolstoel nog dichter tegen het bankje aan. 'Ik zeg dat het niets is.' Brom ik. 'Er is wel wat Shi-' Ik onderbreek haar direct en ga direct ten aanval. 'Er is verdomme niets Sakura!' Schreeuw ik en loop met gebogen hoofd en handen in mijn zakken de straat op. Een dof stemgeluid klinkt nog na van Sakura. Kwaad loop ik weg, een van de vele steegjes in. Zodra ik ver genoeg ben naar mijn gevoel, stop ik in een steegje. Kwaad stomp ik met mijn vuist tegen de muur. Niemand mag dit weten, Sakura al helemaal niet.

-' Shino Chan '-

Ik staar Shino na, woedend stapt hij weg. Rillend zit ik in de rolstoel, het is mijn schuld, denk ik.
Ik voel de tranen branden in mijn ogen en onder druk ze niet. Het is mijn schuld, dankzij mij heeft Shino niet eens een vriendin die kan lopen, hij moet constant voor haar zorgen...
'Sorry Shino', kras ik. Ik duw de rolstoel zo ver als het mogelijk is, en zo hard als het mogelijk ik. De rolstoel blijft haken in de modder en ik vlieg er zo'n beetje uit. Het enige wat ik kan nu is mijn bovenlichaam bewegen, maar ik zag het nut er niet van in.
De modder was nat en koud, en zat gelijk in mijn kleren. 'Sorry Shino!', snikte ik weer, ditmaal harder. Het was mijn schuld, als ik nu eens op mijn benen had blijven staan.. Had ik gewoon kunnen lopen. 'Sukkel die ik ben', fluister ik.

~.~ Sakura Karamiga ~.~

Ik zat zoals gewoon weer depresief naar mijn muziek te luisteren. En zoals gewoonlijk kwam Taiki weer naast me op mijn bed zitten en probeerde een gesprek te beginnen. Ondanks dat het ongemakkelijke gesprekken waren, vond ik het wel fijn dat er tenminste iemand contact met me zocht. Op een bepaalde manier troostte het me toch.
'Eh, hoi,' zei Taiki.
'Heey,' zei ik terwijl ik mijn best deed om een beetje vrolijk over te komen. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht. Het leek erop dat hij het waardeerde dat ik 'normaal' naar hem reageerde.
'Hoe is het?' vroeg hij.
'Gaat wel,' antwoordde ik droog. 'Ik heb alleen een vraagje. Waarom ga je nu ineens zoveel met me om?'

-- Takeshi Tako --