"Hebben ze heir geen voorraadkasten ofzo?" Merkte ik op.
"In de kelder?" Vroeg Chuck.
"Waarom kijken jullie naar mij, ik weet het niet." Antwoord Robyn.
"We kunnen wel gaan kijken maar dan loop je wel het risico de rest kwijt te raken." Zeg ik. Er viel een stilte.

<< Jason >>

"Je loopt altijd kans de rest kwijt te raken. Dit huis is enorm," zei ik. Jason knikte.
"Zullen we het er op wagen?" zei hij.
"Als we verdwalen en dood gaan is het jullie schuld," bromde Chuck. Ik grinnikte.
"Laten we gaan dan," zei ik. Met zijn drieën gingen we op zoek. Naar een kelder. Met eten. Maar we hadden geen idee waar we heen gingen.
"Wat als we verdwalen?" piepte ik.
"We zijn al verdwaald geloof ik," momepelde Jason.
"Fijn," bromde Chuck.
We gingen een trap af en kwamen bij een deur. Met een flinke stoot van Chuck en Jason ging hij langzaam open. We hadden inderdaad een soort voorraadkast gevonden. Maar of hier iets te eten viel halen was nog maar de vraag.

~ Robyn

"Hey, waar zijn Robyn, Jason en Chuck? zo blijven we nooit bij elkaar", zeg ik "het is al erg genoeg van Mew", voeg ik er nog aan toe en probeer de tranen in te houden. "Jij kwam toch net bij Ryan en Jade vandaan?", vraagt Ally. "Ja, ik ga ze wel halen", zeg ik en loop richting de kamer. Ik doe de deur open en zie daar Ryan een jointje roken. "Hey, Sterre.." zegt hij. "Nee Ryan niet nu, later misschien", onderbreek ik hem. "Er is iets ergs gebeurd met Mew", zeg ik, dit keer zonder tranen. "Wat.. is ze..", zegt Jade angstig. "Ja.." antwoord ik zachtjes.

~Sterre

Uiteindelijk volgde ik de andere meiden, ze zaten op hun hurken. Ik kneep mijn ogen samen en zag dat het Charlot en Ally waren, Ally huilde en Charlot troostte haar, 'hey.. Wat is er gebeurd..?', fluisterde ik bijna, Charlot gebaarde droevig met haar hoofd naar iets dat lag in het duister. Ik loop naar voren en buig over hen heen. Daar lag niemand minder dan Mew. Ik slik en voelde een brok op komen in mijn keel, 'we moeten hier weg', was het enige dat ik uit kon brengen.

~~~Sammy Jackson~~~

Vlak nadat Macy gillend weg was gerend voor haar dode klasgenoot, kwam Charlot aanlopen en troostte me. Een paar minuten zaten we doodstil naar Mew te kijken. Ze was op een vlijmscherp spijkerbed gevallen, waardoor ze onder de krassen zat. De eerste keer dat ik écht medelijden met iemand had. Achter ons hoorde ik lichte voetstappen opdoemen, en gefluister van iemand.
'Wat is er gebeurd..?' Sammy was ook komen kijken gevolgd door de andere meiden. Charlot knikte met haar hoofd in de richting van Mew. Sammy slikte en achter haar hoorde je de anderen geschrokken een stap achteruit zetten.
'We moeten hier weg.' Ik en Charlot knikten instemmend.

-'x Ally

Zane duwt met een zacht gebrom tegen de deur. Klem. Hij laat zich vallen op de grond en tast met zijn handen over de vloer, er ligt zand en vuil en er lijkt beton onder te liggen. Dan staat met een soepele tred op, loopt naar rechts en knalt met de neuzen van zijn schoenen tegen een muur aan. Het was nog altidj pikkedonker en er waren geen lucifers, kaarsen of andere bruikbare materialen te bekennen. Opnieuw glijden zijn handen langs de muur, ze blijven haken achter iets puntigs. Het lijkt wel een afgebroken trapleuning. Geprikkeld door zijn nieuwsgierigheid sluipt hij richting het object dat hij aanziet voor een trap en hij plaatst zijn trillende benen erop. Met een hoop gekraak loopt hij naar boven en als hij niet meer verder omhoog kan omdat hij zijn hoofd stoot - duwt hij met alle kracht tegen het plafond. Het is een luik en het gaat met piepende schanieren open, een straaltje licht valt naar binnen en een glimlach vormt zich op zijn gezicht.

- Zane Trippleton'

Ik zwaaide mijn haar uit mijn gezicht en zuchtend liep ik weg.
Altijd dat gejengel van iedereen. Blegh.
Een tijdje loop ik dromend door totdat ik ineens languit op de grond lig.
Een vloek ontsnapte uit mijn keel. Ik draaide me om en zag Cherry op de grond liggen.
Ik pakte voorzichtig haar arm vast. 'Cherry?'
Voorzichtig schudde ik aan haar arm. 'Cherry?' Die werd niet wakker.
Maar ze kon hier niet blijven liggen. Voorzichtig haak ik mijn armen onder haar oksels en sleep haar weg.
In een nog onbekendere kamer dan waar ik net was zet ik Cherry voorzichtig op een stoel. Zachtjes prik ik in haar wang. 'Cherryy?' Fluister ik. Cherry's hoofd viel voorover en ze zakte onderuit. Ik hees haar overeind. 'Cherryy?' Vroeg ik nog een keer.
Ik bleef een tijdje doorprikken. Zuchtend hief ik mijn hand overeind en liet die met ene klap tegen Cherry's wang neerdalen. Haar ogen vlogen open. 'Hai.' Lachte ik onschuldig.

~Milly Starr~

"...Wie...wa...o...Hawaii..." fluister ik. "Uhm, jij...uh...bent...Ah, Milly. Waar was je? Ik heb je helemaal niet gezien." fluister ik. Ik sta op, pak Milly bij haar arm en ren naar waar ik geluid vandaan hoor komen. Op een gegeven moment struikel ik over iets.

~Cherry

Hij moet even wennen aan het licht dat de kamer binnen is gevallen en knippert heftig met zijn ogen. Zijn zicht wordt geblokkeerd door een groot zwaar donker object en hij kan niet onderscheiden wat het is. Hij klimt op de vloer uit het luik en volgt het licht, daarboven is nog een luik maar er lijkt nergens ene trap te zijn die daar naar toe leidt. Hij hoort zacht gesnik - een meisje? Vast niet Robynn of Sterre, maar ieder ander zou hij graag troosten - en probeert het geluid te plaatsen. Als hij overeind staat valt zijn mond open terwijl hij naar beneden kijkt naar het grote voorwerp dat er voor hem staat. Het is een spijkerbed met vlijmscherpe punten want bovenop het ding ligt het levenloze lichaam van Mew. Een golf van misselijkheid kruipt op uit zijn keel en hij begint wanhopig te roepen.
"IS ER HIER VERDOMME IEMAND?"

- Zane Trippleton'
(hij staat dus in die kamer bij Mew en dat is dus het luik waar Mew doorheen is gevallen, waar hij nu weer door naar boven moet -

'IS ER HIER VERDOMME IEMAND?' Charlot, Sammy en ik kijken elkaar verbijsterd aan als we horen roepen vanaf de plek waar Mew doorheen gevallen was. Ik duw de plank iets verder naar beneden om te kijken of ik iemand zie. Sammy tuurt de duisternis in tot we iemand zien. Ineens komt de persoon me bekend voor.
'Zane! Hier!' Gil ik en probeer zijn aandacht te trekken door op de vloer te bonken.

-'x Ally

Ik pulkte aan mijn piercing. Ik draaide hem rond.
'Ja Milly.' Zei ik uiteindelijk. 'Ik liep rond. Enneh. Jah.' zachtjes begon ik te stotteren.
Mijn wangen werden rood. Waarom kan ik nou nooit even goed praten met iemand?
Ik schraapte mijn keel. 'Ik liep rond en toen lag ik languit op de grond. Enneh. Ja. Ik was over jou gestruikeld.' Ik liet een zure grijns over mijn gezicht glijden. Ik zag Cherry's mondhoek heel even omhoog schieten. Ik zuchtte. Mijn lach (als je het een lach kon noemen) gleed van mijn gezicht en ik staarde Cherry chagrijnig aan. 'Wat zit jij te grijnzen?' Blafte ik. Cherry keek me geschrokken aan. 'Ik grijns niet! ik grijns niet!' Zei ze snel. 'Mooizo.' Snauwde ik. Ineens pakte Cherry mijn arm en sleurde ze me mee. 'Waar gaan we?-'

~Milly Starr~

Jade heeft mijn aanbod voor een joint afgeslagen en ik leun tegen de muur. Jade is weer op de grond gezakt en staart bedenkelijk naar de puzzel van skeletten. "Waarom doe je dit?", vraag ik na haar een tijdje te zien puzzelen. Ze is bijna klaar. "Ik vind het wel leuk ze hun eigen skelet nog eens heel terug te geven", zegt ze en legt het laatste stukje van een vinger bij de hand. Ze komt overeind en klopt in haar handen. "Jij voelt je hier wel thuis hè?", zeg ik en neem een trekje van mijn joint. "Ja, inderdaad", antwoord ze en kijkt goedkeurend naar haar puzzelwerk. "Besef je wel dat dit ooit mensen waren?", ik blijf maar vragen stellen. Ik vind Jade wel een interessante meid. Ze is niet zo tuttig als al die anderen. Jade draait zich naar me toe en kijkt me bedenkelijk aan. En zo lelijk is ze ook niet, de blonde haren langs haar gezicht glanzen zelfs in dit zwakke licht. Ik staar naar haar gezicht. Haar blik verandert in die van een verlegen meisje. Ik ken Jade eigenlijk maar heel slecht. Terwijl ik bij haar in de klas zit. De deur gaat opnieuw met een ruk open. Ik schrik op uit mijn zwijmelgedachten. *

'Ryan Keynera.
* Wie-o-wie?

Ik gooi de deur waar ik Jade en Ryan heb achtergelaten binnen. Fijn, ze staan tegenover elkaar en schrikken op als ik binnen kom vallen. "Stoor ik?", vraag ik. "Ooh nee hoor, ik was net klaar met het puzzelen van het skelet", Antwoord Jade. "Komen jullie mee naar de rest er is iets ergs gebeurd.. met Mew..", zeg ik zachtjes. "Wat is er met Mew?", vraagt Ryan. Ik kijk naar benede. "Is ze.. nee he", vraagt jade met een piepstem. Ik knik. Ik zie dat Jade het niet gelooft. "Komen jullie?", vraag ik nog een keer. Ryan knikt en loopt achter me aan. Jade blijft nog even stil staan maar komt dan ook mee. "IS ER HIER VERDOMME IEMAND?", horen we iemand roepen als we door de gang lopen. We rende naar de plek waar Mew ligt. Daar staan Charlot, Sammy en Ally al. "Wie zit daar?", vraag ik. "Zane is daar benede, we moeten hem eruit helpen", antwoord Sammy. Ik kijk om me heen zoekend naar iets om Zane eruit te krijgen. Ik zie een ladder die is zeker voor de bovenste planken van de boekenkast. "Ik heb iets gevonden om hem eruit te halen! Ryan kom even helpen", roep ik blij. Ryan komt aan gelopen en helpt me met het dragen. We laten de ladder zaken in het gat ik geef hem een hand om het laatste stukje hem omhoog te trekken want de ladder is niet lang genoeg. Even kijken we elkaar in de ogen. Hij heeft best mooie ogen denk ik bij mezelf. Ik help hem verder omhoog. "Dankje", zegt hij en omhelst me. BAM! er klonk een harde klap uit een andere kamer.

~Sterre

'Hoe ben je daar eigenlijk terecht gekomen Zane?', vraag ik, en ik kijk naar het gat. 'Gewoon, ernaartoe gegaan', antwoord hij. 'Hmm', mompel ik bedenkelijk. Dit huis is echt raar. 'Ben je met een trap naar beneden gegaan?', vraag ik. 'Volgens mij wel', antwoord hij.
'Zitten we dan niet op de eerste verdieping? Of is dat de kelder...', peins ik. Een keuken is toch meestal op de begane grond, en daar is toch eten..?
Mijn maag begint zachtjes te knorren, ik zucht diep en hoopt dat niemand het heeft gehoord.

~~~Sammy Jackson~~~

"Ally!" gilt Zane als hij het gezicht van een bekend meisje om de hoek ziet komen.
"Ally, je moet me helpen." Zijn stem trilt.
"Ik doe mijn best!" roept Ally terug.
"Ik ga nooit meer vergeten hoe Mew hier ligt," brabbelt hij terwijl hij om hoog blijft turen. Hij trekt aan de mouwen van zijn vest als hij zijn armen om elkaar heen slaat om het onbehaaglijke gevoel van zich af te werpen.
Plots komt ook Sterre tevoorschijn, heb je haar ook weer. Maar hé... Ze heeft een ladder gevonden! Ze duwt het ding door het gat dat eerst een luikgat was en Zane klimt er behendig op terwijl hij zijn blik van Mew probeert te houden. Ze ligt er zo vreselijk gruwelijk bij.
Als hij boven is staart Sterre even in zijn ogen, hij vat het op als een verwachting dat hij haar nu zal bedanken en geeft haar een beetje onbehulpen een knuffel om haar te bedanken.
"Jullie zijn helden," grijnst hij uiteindelijk terwijl hij nog half in shock is. Hij heeft zojuist een dode klasgenoot gezien.
Opeens begint Sammy tegen hem te praten.
"Ja, er was een trap en ik was jullie kwijt dus daar liep ik heen, ik belandde in een donkere ruimte en de deur viel in het slot. Daar heb ik een poosje rondgedwaald tot een ik trap vond die tot," hij wist even naar beneden, "die kamer leidde. Hoe lang zijn we hier nu eigenlijk al?"

- Zane Trippleton'

'Hoe lang zijn we hier nu al?' Zane is uit het luik gehesen en staat nog een beetje te trillen om het beeld van Mew. Charlot haalt haar schouders op. 'Sterre, had jij niet een horloge?' Sammy knikt in de richting van Sterre's pols. Sterre werpt een blik op haar pols en haalt onverschillig haar schouders op. 'Verloren.' Geïrriteerd trap ik het luik dicht zodat Mew onder de grond verdwijnt.
'Waar is de rest gebleven?' Zuchtend geef ik het luik nog een trap na. Het wordt steeds donkerder in de kamer en er is haast niets te zien.

-'x Ally

"Ik ben echt ieder begrip van tijd verloren," treuzelt Zane voor hij achter Ally aanloopt die de rest aan het zoeken is.
"Zijn er, ehm. Zeg maar, nog meer doden gevallen?" Hij voelt zich een ontzettende klootzak dat hij dit zo vraagt maar voor zulke verrassingen wil hij liever niet meer komen te staan.
"Ja, jij bent zojuist overleden toen Sterre je aankeek, ik zag het wel," zegt Ryan
"Ryan, kap eens, jullie hebben me dus blijkbaar niet gemist," zucht hij als Ryan hem begint te duwen en treiteren, Sterre lijkt het maar al te leuk te vinden.
"Aan mij moet je niet vragen waar de rest is hoor..."

- Zane Trippleton'

"Nou waar wacht je op, doe die kast open" Robyn blijft angstig van een afstandje toekijken. Ik zucht diep "Wat denk je nu dat je er gaat aantreffen". "Een vleesetend monster" Grapt Jason en ik lach mee. Robyn kijkt ons kwaad aan en rilt. "Laat mij maar" zegt Jason gauw en trekt de kast open. het geluid van voorwerpen die op de grond kletteren wordt gesmoord door het ijzingwekkende gegil van Robyn. Jason en ik kijken elkaar verveeld aan, wat overdrijft die meid toch. "Heeft iemand een zaklamp, dan kunnen we zien wat we in huis hebben"

-Chuck-

Zachtjes doe ik de deur van de kast open. Hij kraakt. Ik knipper even met mijn ogen. Waar is iedereen? Dan zie ik Zane, Ally, Ryan, Sammy, Charlot en Sterre. Ik duw de kast verder open en loop haastig naar de anderen. 'Waarom wachtte jullie niet op mij?' Ik kijk geïrriteerd naar de rest. 'Euh, ja sorry..' mompelt Sterre. 'Wisten wij veel dat je weg was. We zijn al de halve groep kwijt.' Sammy kijkt mij aan. Ik staar terug. We lopen verder, maar niemand zegt iets. Dan horen we opeens een gil. Ik kijk achterom. 'Waar is Ally?' vraag ik. 'AAAH HELP!' horen we. 'Al, ben jij dat?' vraag ik angstig. 'Jaaa! Help me, ik zit vast! Aaah!' gilt Ally. 'Kom op! We moeten Ally helpen.' De anderen kijken elkaar zuchtend aan. 'Ally, waarom moet je dan ook vallen..' mompelt Ryan. 'Kom op! We haar helpen! Straks gaat ze dood!' Gil ik overdreven. 'Ja hoor, oh mijn god, jij kan ook overdrijven.' Sammy kijkt geirriteerd. 'AAAH!' Horen we. 'Oh mijn god, ze gaat echt dood!' Roep ik angstig. 'Oh, Macy, doe eens normaal.' Sterre rolt met haar ogen. 'AAAH! Een spin!' horen we Ally roepen. 'Aaah! Straks word je opgegeten!' zeg ik. De anderen kijken mij geirriteerd aan en Zane rolt met zijn ogen. 'Overdrijven is echt serieus een vak.' mompelt Charlot. 'Maar, euh, jongens, gaan jullie mij nou nog helpen?' roept Ally. 'We komen eraan!' Roep ik en ik ren - zonder op te letten of de anderen wel meegaan - naar Ally toe.

-Macy McCandy-

"Kom Ally," Zane steekt zijn sterke hand uit om haar kleine handje vast te kunnen pakken, hij klemt de hare stevig in de zijne en bedenkt dat dit best romantisch zou zijn als ze niet vast zou zitten tussen een paar planken die leiden naar een ruimte onder haar waar weet hij veel wat in de vinden was. Hij trekt een keer flink maar ze komt niet echt omhoog. Snel pakt hij met dezelfde greep haar andere arm vast en voelt hoe ze weg begint te zakken.
"Aaaah, Zane!" gilt Ally en Zane spant zien spieren aan om haar omhoog te heisen.
"Het komt wel goed, meisje," zegt hij geruststellend waarna hij opnieuw aan haar sjort.