Verveeld was ik met de rest van de klas meegelopen. Geboeid keek ik om me heen, en zag een gat in de muur. Een straaltje licht kwam eruit en ik liep er naartoe. Om me heen tastend zocht ik naar een opstapje.
Een krat lag op de grond, ik zette hem op z'n kant en stond erop. Ik gluurde door het gat en keek in een eetkamer. De eettafel met het voorheen witte laken was nu rood. Rood van bloed.
Ik gaf een gil en viel van het kratje af.

-Charlot-

Ik zie Ally, Jason, Chuck en Ryan nog weglopen. Ik wil eigenlijk ook wel mee. Ik besluit erachter aan te gaan. "Waar ga je heen?", vraagt Jay. "Ik ga hun achterna, hier blijven is niks aan ik wil wel wat meer zien." antwoord ik. "Is het goed als ik mee ga?", "tuurlijk", zeg ik en we lopen ze achterna. Achter ons hoor ik nog een paar meiden gillen. Ik kijk om, blijkt het een spin te zijn. "Meiden..", zucht Jay.

~Sterre

Iemand van de groep gilde en iedereen was meteen muisstil.
"Wat is er!?" Riep iemand geschrokken.
"..kijk..dan." Stotterde Charlot, en ze wees naar de muur waar een straaltje licht door een gat naar binnen viel. Een jongen ging op de krat staan en reageerde vol afschuw. Ik sprong na hem op de krat die met een krak liet weten dat hij me niet lang zou houden. Snel keek ik door het gat en zag het met bloed doordrenkte tafelkleed op de eettafel.
"Damn." Zei ik geschrokken. "Dit is ziek." Ik sprong van het kratje af en ging ergens achteraan staan, dit is niet goed.

<< Jason >>

Na vier slagen op de grond met de zaklamp te geven ded de zaklamp het eindelijk, ik keek om me heen. Er was veel bloed, maar echt zag het er niet uit. "Haha, hetis dus zo'n grap.." Ik kijk naar een opening enzie iedereen weglopen snel ren ik ze achterna. "Jongens, mijn zaklamp doet het!" Giechelde ik. Zo'n aansteker was niet handig met al dat hout. "Nou ja, als jullie niet geboeid zijn." Zei ik pissig omdat iedereen me weer eens negeerde. Ik zie een deur en open hem, niet dat het lukt, hij zit namelijk stevig opslot, dat betekend dat er iets goeds of kwaads achter kan zitten..

- Mew

Toen ik iemand hoorde gillen sprong ik op, maar nu hang ik weer tegen de muur.
Dit is gewoon een eng vervloekd huis, denk ik bij mezelf.
Ik trek mezelf op en leg mijn hand op de muur, voorzichtig loop ik verder. Het lijkt wel alsof elke muur onder het bloed zit, want mijn hand is inmiddels heel nat, al heb ik geen idee waarmee.
'Bonk', ik grijp naar mijn hoofd en val naar achteren, 'rot deur', sis ik boos. Terwijl ik overeind klauter kom ik erachter dat ik met mijn verkeerde hand mijn hoofd heb gepakt, waarschijnlijk zit ik nu onder het bloed, fijn.
Ik gluur door het sleutelgat van de deur, ligt het aan mij, of zie ik daar mensen?

~~~Sammy Jackson~~~

Na Charlot had ik door het gaatje gekeken. Het was afschuwelijk om te zien, overal op de tafel zat bloed. Van het witte kleed was niks meer over. Geschrokken was ik van het kratje afgestopt en Jason sprong erop. Ook hij komt er snel weer af. "Damn", zegt hij, "Dit is ziek."
"Oké, dit is vast allemaal nep..", zeg ik en veeg met mijn hand over de muur. "Kom op zeg, het is Halloween. Dit is allemaal nagemaakt!", ik probeer de rest van de groep moed in te spreken. "Maar waarom werd die deur dan dicht gegooid?", vraagt Ally. "Ja, dat vraag ik me ook af..", zegt een kille stem achter ons. Geschrokken draaien we ons om naar waar het geluid vandaan kwam.

'Ryan Keynera

Ik probeer mijn lach in te houden als ik in het zwakke licht hun geschrokken gezichten zie. "Sorry, ik kon het niet laten", zeg ik. "Wil je dat nooit meer doen?!" zegt Charlot met een piepstem. "Ik vond het wel een goeie", zegt Ryan met een grijns op zijn gezicht. Jay loopt richting de tafel. "Is dat echt bloed?" vraagt hij. Hij steekt zijn vinger uit en komt langzaam dichter bij het kleed. Hij veegt ermee over de tafel. "Het is vast ketchup", zegt hij en hij neemt een likje van zijn vinger. "Getver het is echt bloed" roept hij met een vies gezicht. We beginnen te lachen. "Wow, Ryan kom eens", zegt chuck.

~Sterre

Dit is dus echt de ergste Halloween ooit. Vanavond had echt veel beter kunnen zijn, saai zou nog beter zijn.
Charlot had een kamer ontdekt waarvan het tafelkleed op de tafel onder het bloed zat.
'Dit is allemaal vast hartstikke nep.' Ryan probeerde ons blijkbaar allemaal gerust te stellen.
'Waarom werd de deur dan dichtgegooid?' Viel ik hem in de rede. 'Ja, en verklaar dan ook eens waarom mensen voor ons nooit terug zijn gekomen?' Charlot zette een stap naar voren.

-'x Ally

"Dat zijn de verhalen." Zeg ik en meng me in de discussie. "Wie zegt dat het niet verzonnen is?" Ik zie een paar bedenkelijke gezichten, maar niemand voelt zich er gerust over.
"Nou, vertel eens." Begint Ally. "Wat weet jij over die verhalen dan?" Ik zucht.
"Luister ik zeg toch niet dat ik het weet." Mompel ik. "Ik zeg dat het verhalen zijn, misschien is het niet waar. Ik vind het ook niet leuk hoor, maar als we hier gaan staan discussiëren komen we er ook niet uit nee."
"Klopt." Zegt Ally schouderophalend. Er viel even een korte stilte.

<< Jason >>

Ik liep een andere kant op, dan de anderen, omdat ik geen meeloper was, ik ontdekte allemaal kamers, en tot mijn verbazing zag ik een helekamer, waar allemaal skelleten waren en veel bloed, plotseling viel ik flauw, maar ik was zo ver weg dat waarschijnlijk niemand me kon vinden.

- Mew

- NIET NEGEREN EN HELLUPEN.

"Uhm, iemand...-WOA!" Plotseling struikel ik over 'iets'. Ik sta op en kijk naar beneden. Is dat Mew? Ik probeer haar wakker te schudden.

~Cher

(Ja, kort, whatever x3)

-Oops dubbelpost-

Ik hoorde een plof, en iets dat omviel. Geschrokken draaide ik me om. '' Wat was dat?'' vraag ik en kijk de anderen aan. '' Het komt daar vandaan.'' Zei Ally. Het groepje liep van de eetkamer weg en kwam een donkere gang in. Opeens hoorde ik heel hard gekraak. Ik begon snel te ademen en ik voelde tocht in mijn nek. Toen ik mij omdraaide stond Sterre weer in mijn nek te hijgen. '' Kappe nou!'' schreeuw ik. Sterre had mijn reactie niet verwacht en viel achteruit. '' Au!'' riep ze.

-Charlot-

Ik schrik me dood van een geluid achter me. Ik sta in een flits rechtop en druk mijn gewicht tegen de deur. Hij kraakt een beetje en geeft mee. Ik struikel en val naar achter. Mijn achterhoofd landt op iets scherps, zachtjes begin ik te vloeken en kom overeind.
Met mijn hand tegen mijn achterhoofd gedrukt loop ik naar de plek waar het geluid vandaan kwam.

~~~Sammy Jackson~~~

Ik probeer mijn lach in te houden en bijt op mijn onderlip. Sterre heeft in ieder geval wel humor. Charlot lijkt die humor echter niet in te zien en schreeuwt "Kappe nou!", naar Sterre. Sterre schrikt hiervan en valt achterover op iets wat op een kist lijkt. Ze krabbelt snel overeind en ik bijt inmiddels op mijn vingers om niet in de lach te schieten. "Bah! Daar ligt bloed op ja! Je hoeft niet zo te schreeuwen!", roept Sterre. Jason steekt zijn hand uit om haar overeind te helpen. "Zullen we maar verder lopen?", stelt Ally voor. We lopen achter Ally aan op zoek naar de plek waar we iets hoorde omvallen.

'Ryan Keynera.

Langzaam open ik mijn ogen. "Cherry, kijk.. da.. aar.." Gil ik, Cherry draait haar hoofd naar het bloed bad en schrikt zich rot. "We moeten hier weg." Sis ik en ik pak haar hand vast en ren met haar door de gangen. "Waar heen?" Zegt ze. "Ik heb geen idee.."

- Mew

We horen nog wat geluiden. Het lijkt uit een andere kamer te komen. Heel voorzichtig probeerd Chuck de deur open te maken. Maar hij word onderbroken door Cherry en Mew die aankomen rennen. "Sssst" sist Ryan naar de twee. Er klinkt nog gekraak uit de kamer. "Ah! wat is dat?!", gilt Mew. "Dat weten wij toch ook niet? het is vast een deur ofzo, of de wind..", zeg ik en probeer Mew gerust te stellen. "Doe die deur nou open", zegt Ryan.
"Jaja", zegt Chuck. Hij doet de deur open..

~Sterre

Toen Chuck de deur opendeed snelde ik langs hem. We kwamen in een gigantische keuken uit vol met spinnenwebben. De deurtjes stonden open en er kwam een verschrikkelijke stank vanaf, en ondanks alles begon mijn maag te knorren.
'Één voor allen, allen voor één! Halleluja, als dat eetbaar is vreet ik het op!'

~ Destiny Autumn

'Halleluja, als dat eetbaar is vreet ik het op!' Destiny keek de keuken rond en bekeek alle keukenkastjes om te kijken of er nog iets in zat dat op z'n minst een beetje een normale kleur had.
'Je gaat toch niet menen dat je dit op wilt gaan eten..' Chuck keek Destiny geschrokken aan. Iedereen begon te klagen over de verschrikkelijke stank, hoewel ik zeker wist dat iedereen toch wel trek had.
'Ik ga hier zowat over m'n nek!' Klaagde ik.

-'x Ally

"Jongens, ik heb nog snoep dat ik van kinderen op straat heb genakt!", roep ik. Ik bedenk me opeens dat mijn zakken helemaal vol zitten. Ik had honger en haalde rukzakjes van kleine kleuters leeg en stopte het in mijn zakken voor ik hier heen kwam. "En dat zeg je nu pas!", zegt Destiny en loopt gretig op me af. Ik haal een hand snoep uit mijn zak en leg het op het aanrecht neer. "Lekker hoor!", zegt Ally. Iedereen is opeens de stank vergeten en alle handen graaien naar het snoep op het aanrecht. "Dit moet ik dan maar even bewaren hè?", lach ik en stop een mars in mijn mond.

'Ryan Keynera.