Sims Nieuws Forum

Hier komt het speltopic van Snooki.

Like there was nothing wrong, I didn't feel it wasn't right


'Kom op, we gaan naar dat huis.' Zane wees met een stoere vinger naar het gigantische landhuis en daarna naar het hek. Daarachter moest een pad zitten maar zo te zien was het helemaal dichtbegroeid. Destiny beet even op haar nagel en Sammy kwam naast Zane staan.
'Ja, komop,' zei ze, 'dat gaan we doen.' Ze pakte Ally bij haar hand en sleurde haar zowat voor het stek. Daarna liep Ryan er ook achteraan en begon aan het slot te rommelen. Na enkele minuten viel het slot van het hek af en ging het hek met een piepgeluid open. Robyn hipte opgewonden van haar ene voet naar het andere en keek Destiny en Sterre even aan.
'Kom op nou, wij moeten er ook achteraan!' riep ze geschrokken toen ze allebei bleven staan. Ze pakte hen bij de hand en sleurde ze mee het dichtbegroeide pad op. ze zagen vaag het silhouet van Jade ergens verderop in de tuin en toen een enthousiast geluid.
'YES!' riep Chuck, 'de bel doet het!' Een tel later hoorden ze weer een angstaanjagend gepiep en uit verschillende geluiden kon ze ontdekken dat de bel het deed. Toen sleurde Robyn de twee meiden helemaal opgewonden door de dichtbegroeide tuin heen en kwamen toen bij de ingang van het huis. De deur stond open en Sterre keek even haastig op haar horloge.
'Het is bijna twaalf uur, ik moet bijna naar huis!' zei ze angstig, 'als mijn ouders hierachter komen vermoorden ze me! Serieus!'
'Ach, stel je niet aan, we zijn zo weer terug,' suste Destiny haar. Mew kwam tevoorschijn en keek er opgewonden uit.
'Kom, hierbinnen is het echt gaaf!'
Met tegenzin mengde Sterre en Destiny zich ook onder de horde mensen die zich in het spookachtige halletje hadden verzameld en de groep liep wat verder de gang in. Sterre keek weer naar haar horloge.
'Het is tw..' haar stem werd onderbroken door de kerkklok die twaalf uur sloeg en de deur die met een gigantische klap dicht viel.
_______________________________

Een aantal meiden beginnen te gillen. "Rustig!", roep ik en kijk naar de deur. Ik wenk de jongens om te komen helpen en met zijn alleen trekken we aan de deur. De deur lijkt op slot te zitten, maar er is geen slot te zien. Wat is hier aan de hand? "Er is geen beweging in te krijgen", zegt Chuck. Ik zie de angstige blik in de ogen van sommige meisjes. "Ik ben te laat..", mompelt Sterre. "Ze zullen je vast niet missen in vijf minuutjes hoor", zeg ik en probeer te grijnzen. "Als het maar vijf minuutjes zijn..", zegt Zane.

'Ryan Keynera.

"o-kee, wat is dit?" zei ik, zonder dat het echt een vraag was. Ik keek om me heen.
"het is hier pokke donker," mompelde ik chagrijnig en viste mijn aansteker uit mijn zak. Ik stak hem aan en keek om me heen. Hee een kaars. Voorzichtig liep ik er naar toe. De grond kraakte. Alles kraakte.
Voorzichtig stak ik de kaars aan. Dat gaf al iets meer licht.
"Doe die kaars uit Robyn, alles hier is van hout. Straks vliegt de boel in de fik," hoorde ik achter me.
"stel je niet aan," snauwde ik, "dit is toch een oud huis."
Toen pakte ik mijn mobiel.
"geen bereik," zuchtte ik.

Robyn

"Wat is er hier aan de hand, zeker zo'n grap hé?" Riep ik boos. "Nou kom maar op geestjes, ik ben kickbox kampioen!!" Zei ik dreigend, de andere tieners keken me raar aan, en ik ging uit mijn box houding en schaamde me een beetje. "Iemand die een zaklamp bij zich heeft?" Hoorde ik vlak achter me, wie zijn stem het was kon ik niet echt plaatsen. "Ik wou nog een zaklamp meenemen, maar dat leek me overbodig." Zei ik zachtjes zodat de meeste het niet hoorde. Ik was bijna nooit bang, maar nu wel een klein beetje..

- Mew planet.

Om me heen klinkt paniek, maar mijn stembanden blijven kalm.
"Het heeft geen zin om te schreeuwen." fluister ik. Natuurlijk hoort niemand me. Niemand hoort mij.
Ik zucht diep. Lichte ademwolkjes ontsnappen tussen mijn lippen vandaan. Het is koud. De puntjes van mijn oren, verscholen tussen mijn zilverkleurige haren, zijn bevroren.
Mijn lichaam wordt door de krakende muren aangetrokken. Alsof het antiek me roept. Mijn arm strekt zich uit naar het donkerrode bloemetjesbehang. Mijn vingers strijken over het vrolijke, maar donkere motiefje. Tot ik iets nats, maar warms voel. Zonder ook maar iets te zeggen ruk ik de kaars uit Robyns handen. Ze werkt even tegen, maar ik ben sterker. Of eigenlijk: Mijn wil is sterker.
"Vaago." zegt ze alleen maar en rolt met haar ogen. Ik doe alsof ik niets hoor. Het goudgele licht laat ik op de muur schijnen. Het wordt al gauw duidelijk wat de vloeistof, dat nu tussen mijn vingers door naar beneden sijpelt, is. In grote hanenpoten staat er: Nu hebben we jullie. Ik breng mijn neus dichter bij de muur. De geur komt mij erg bekend voor. Wat was dat ook alweer? Ik lik mijn vingers af.
"Vers bloed." zeg ik dan.

-Jade Welsh

"Wat, vers bloed?!", lach ik zenuwachtig. "Getver vers bloed!", gilt een meisje. Jade schijnt met de kaars richting Cherry. Ik probeer het niet te geloven en friemel aan m'n horloge. Ik maak de sluiting los en gooi het op de grond. "Wat kan mijn moeder me ook schelen", mompel ik. "Hey, dat horloge kan nog van pas komen!", zegt Ryan en pakt het horloge weer op. Een meisje staart naar de grond en stamelt: "Bloed, bloed, bloed." Ik loop naar haar toe en struikel bijna over een plank. "Gaat het wel?", vraag ik bezorgd. Ik leg mijn hand op haar voorhoofd. "Het gaat niet goed met haar hoor", zeg ik. *

~ Sterre Houtsman.
* Wie is dit meisje?

''Bloed, bloed, bloed.'''mompel ik. Sterre komt naar me toe en vraagt hoe het gaat. Ik kijk bang naar haar als ze haar hand op mijn voorhoofd legt. Dan begin ik te lachen. '' Ha ha ha ha!'' Ik begin over de grond te rollen van het lachen. Dan stop ik, en sta op. '' Er is toch niks aan de hand? Jawel, we gaan allemaal dood, bloed, ons bloed! Ha ha ha ha!'' zeg ik zachtjes tegen mijzelf. '' Sterre, ik ben oké.'' ik pak mijn handen vast en ga truttig staan. Ik glimlach en loop weg. In het donker bots ik tegen iemand aan, en word gelijk weggeduwd. '' Kijk uit je doppen!'' hoor ik.*

-Charlot-
*wieeeeee?

'Kijk uit je doppen', sis ik.
'Sorry..', klinkt er. Ik brom wat en stamp verder in het donker. Met mijn hand tast ik vooruit, sommige plekken van de muur zijn nat, nat van het bloed. Of.. dat neem ik aan. Als de muur bij 1 stuk droog is, leun ik ertegen aan en laat me zakken.
Eigenlijk is dit best ironisch, als we allemaal 1 voor 1 vermoord zouden worden. 1 voor 1 de dood in de ogen kijken.
Of.. of je word hier gewoon gemarteld... Hmm... Ik hoop eerder dat er een uitgang is.

~~~Sammy Jackson ~~~

"GATVERDAMME BLOED?!" gil ik verschrikt. Bloed. Jakkes.
"Rustig maar Robyn," hoor ik Jason achter me zeggen. Ik zucht. Loop naar de deur en geef er een trap tegen aan. Niet eens een klein kraakje! Geen millimeter beweging!
"Verdomme stomme deur," scheldt ik de deur uit. Geen antwoord. Natuurlijk niet. Het is een deur. We nog maar een klein tijdje in dit huis en ik wordt nu al gek.
"Oke wat nu?" roep ik tegen de groep.
"Bloed, bloed, bloed..." mompelt Jade. Tuurlijk.
"Zitten en wachten," hoor ik ergens. Tuurlijk.
"Het huis verkennen," zegt Chuck. Tuurlijk!
"Ja vind ik ook," stem ik in. Maar niet iedereen is het daar mee eens.
"Wie willen het huis verkennen? Die gaan met mij en Chuck mee!" roep ik

~Robyn

Ik loop door het huis en voel aan de muren omdat ik geen kaars bij me heb, domme ik, waarom heb ik daar niet aan gedacht?! Nu kan ik vast niemand vinden en lig ik straks dood op de grond en....aaargh! Niet aan denken Cher, niet aan denken...Ik loop trillend verder en voel op een gegeven moment een soort van slijmerig spul aan de muur. "WAT DEEE-!!" schreeuw ik automatisch. Ik trek mijn hand terug en loop langzaam terug naar achteren, hopend dat ik iemand kan vinden. Dit huis is eng..

~Cherry

Ik kijk rond, ik zie niet veel maar aan de geluiden te horen hebben een paar mensen hier helemaal geen trek in en doen maar gewoon niks.
"Ik ga mee het huis verkennen." Antwoord ik na iemand voorstel. Ik ga hier niet zitten wachten, heb je helemaal niks aan. Net alsof hier iets ergs kan gebeuren er is toch niemand.

<< Jason >>

"Gastjes, hellup, mijn voet zit vast, en ik weet niet waaraan!!" Gil ik, meteen wordt er een opmerking gemaakt: "Versla dat ding dan met kickboxen." Ik weet niet van wie. "HELP!" Ik raak een beetje in paniek, ik wist neit of ik in modder vast zat, of een hand had me vast. "Jongens, help me nou!" Huil ik overstuur en uiteindelijk komt niemand me helpen..

- Mew.

'Wie willen het huis verkennen? Die gaan met mij en Chuck mee!' Roept Robyn boven de menigte uit. Achja, erg veel vertrouwen dat we hieruit komen heb ik al niet dus wat kan het ook schelen. Eigelijk ben ik doodsbang, maar als ik toegeef zal dat wel weer hartstikke stom zijn. Niet doen dus. Langzaam loop ik naar Robyn toe en ga naast haar staan terwijl ze me afkeurend aankijkt. Met samengeknepen ogen kijk ik terug en er verschijnt een piepkleine grijns op mijn gezicht.

-'x Ally

Ik ga achter Chuck staan en leg een hand op zijn schouder. "Aaaah!", schreeuwt hij en draait zich om. "Ik ga ook mee", grijns ik. Chuck kijkt me boos aan maar krijgt al snel een glimlach op zijn gezicht. "Die krijg je terug, jongen. Die krijg je terug!", roept hij lachend en geeft me een stoot tegen mijn schouder. Stoer blijf ik staan. "Dat zullen we nog wel zien. Gaat er verder nog iemand mee?", vraag ik.

'Ryan Keynera.

Ally, Jason, Chuck, Ryan en ik. Dat zijn er wel genoeg.
"Laten we gaan," mompel ik en we lopen een willekeurige kant op.
"Waar gaan we eigenlijk heen?" vraagt Ally.
"Geen idee," antwoordt Jason.
"We lopen wel gewoon," zegt Chuck. Ik knik. Dan komen we bij een deur. Ik duw er tegen aan.
"Wat is dit toch met deze deuren?" mopper ik, "geen één wil open." Jason duwt me aan de kant en trapt de deur open.
"Oh, ja, dat kan ook," stamel ik. Jason keek me aan en grinnikte. Met zijn allen liepen we door de deur. Een gang. Met veel deuren. Ik zuchtte. Nóg meer deuren.

~Robyn

Ik zette Robyn opzij en trapte de deur open.
"Oh, ja, dat kan ook" zegt ze een beetje verbaasd. Ik glimlach en stap naar binnen. De gangen hier zijn heel slecht verlicht, af en toe brand er een lampje of zit er een gat in het plafond, meer niet. Ik zag Robyn naar de deuren kijken.
"Wat heb jij met deuren?" Vraag ik.
"Niks..denk ik." Antwoord ze. Ik ga een beetje tussen de mensen lopen, als er dan toch iets gebeurd ben je veilig. Haha nee zo dacht ik niet, maar het voelde veiliger. Ik was niet bang, maar je weet nooit.

<< Jason >>

Ik spit door mijn zakken, hoe kon ik mijn voet los maken, al die stomme klasgenoten kwamen me gewoon niet helpen. Met tranen in mijn ogen vond ik een mes in mijn zakken, ik maakte mezelf los. Ik klapte de mes terug en deed hem weer in mijn vestzak. Ik denk na, wacht eens, ik had wel een zaklamp meegenomen, snel pak ik hem uit mijn broekzak, het is van hello kitty, ik probeer hem aan te doen, maar hij doet het niet.. "Waar is iedereen?" Niemand gaf antwoord.. Ik was hier alleen, langzaam liet ik me zakken op de grond, en probeerde iknieuwe baterijen te zoeken..

- Mew

'Waaacht!' roep ik even later nog. Ik was helemaal met mijn gedachten ergens anders en rende snel achter Chuck en de rest aan.
'Wacht nou even!' Geïrriteerd legde ik mijn hand op Robyn's schouder en ze schrikt ontzettend. Een beetje schuldig keek ik de andere kant op en Robyn draaide zich om.
'Destiny!' riep ze verbaasd, 'kom mee, als je wilt!'
Door alle ophef in de hal werd ik me er nu pas van bewust dat ik in een verlichte ruimte stond. Nieuwsgierig keek ik Ally aan.
'En,' zei ik, 'wat doen we?'

~ Destiny Autumn

"Uhm, is...er iemand? Ik ben uhm, een beetje...verdwaald." zeg ik zachtjes. Ik hoor iemand huilen en probeer het geluid te 'volgen'. "Uhm, hallo?" Ik wil uit dit huis en dan wel nu! Dit is echt eng...Wie weet is de persoon die huilt wel een monster of zo, een val! Aaaah, dat wil ik niet. "Wacht, je bent geen monster he?! Of een spook, of,..Ugh." Ik laat mezelf op de grond vallen. Ik ben moe.


~Cherry