"Hmm...Best wel!" We kochten ijsjes en gingen achter een tafel zitten. Ik keek hem vaak aan. "Ik ga even naar de WC." zeg ik. Ik loop naar de WC, maar kom er achter dat ik naar het mannentoilet was gegaan. Ik hoor voetstappen, kijk achter me, en zie een gespierde man staan met een grijns. "Uhm...Hoi..." zeg ik voorzichtig. Hij pakt mijn arm en sleurt me een WC-hok in. Waarom doet hij dat nou?
Er bleek niemand op mijn deur geklopt te hebben. Vast verbeelding. Ik ging nog even naar mijn favoriete boom. Vanaf mijn boom had je een goed uitzicht over de TreePeoples. Ik zag dat Pearl in een klauterboom klom en daar ging zitten. Elliot en Aiko praatten en de rest was ook bezig. Ik zuchtte van vermoeidheid. Niks voor mij, al die contacten die je bij moest houden. Ik klom uit mijn boom en ging terug naar mijn hut, om vervolgens eten klaar te maken en daarna te slapen.
- Mika Stone -
Laatst gewijzigd door Monstermummie op ma 18 apr 2011, 20:09, 1 keer totaal gewijzigd.
Ik bleef wachten tot Rosalie zou terug komen.
Het duurde wel heel lang. Ik bleef naar de deur staren waar Rosalie achter verdwenen was.
Zuchtend stond ik op en liep naar de deur. Voorzichtig duwde ik hem open. Niks.
Ik duwde de deur van de vrouwenwc open. weer niks.
Ik liep terug en duwde de deur van de mannenwc open.
Ik ging alle toiletten af en een zat op slot. Ik sloot mijn handen om de deurknop en trok er aan.
Hij gaf voor geen meter mee. Boos trok ik mijn neus op. Dan maar zo. Ik klopte op de deur.
'Len!' Klonk er ineens vanachter de deur. 'Rose!' Schreeuwde ik terug.
"Help!!" Deze man duwde mijn hoofd haast in de wc-pot en trok mijn broek naar beneden. Hij duwde mijn hoofd in het water. Dit was niet fijn! Waarom was ik niet gewoon bij mijn volk gebleven, wat stom van me! Ik voelde iets vreemds en zei met moeite: "Aaaaaah!!"
TOen we klaar waren zwaaide ik Aiko uit. Toen ik terug liep naar mijn hut botste ik halverwege tegen Ren op.
'Ren weet jij waar Len is?' Vroeg ik. 'Elliot weet jij waar Len is?' Vroeg Ren.
'Nee.' Zeiden Ren en ik tegelijk. 'We moeten ze gaan zoeken.' Mopperde Ren. 'Wacht even.' Snel schoot ik mijn hut in en kleedde me om. Ik was twee keer meegeweest. Snel kwam ik terug. Ren sloeg een Arm om mijn middel en trok me mee naar beneden. Toen we beneden waren begonnen we te rennen.
'Ren weet jij waar ze naartoe zijn?' 'Waarschijnlijk naar de ijssalon Elliot! Len kan namelijk koude dingen voor geen meter weerstaan.' Lacht hij. We stonden voor de ijssalon. Snel stormde ik naar binnen en rende naar de man achter de ijsbar. 'Meneer zijn er hier een man met blond haar en bruine ogen en een vrouw met groen haar geweest?' vroeg ik in een adem. 'Ze zijn allebei de wc in gegaan.' Informeerde hij.
Ik sleurde Ren de wc in. 'ROSE!' Klonk er vanuit een van de hokken. 'Mannenwc.' Zuchtte ik. Ik liep naar binnen en trof Len bonkend op een van de deuren aan. Ren kwam achter me aan lopen. 'Len!' schreeuwde hij. Ik keek naar de deur. 'Len. Je weet dat je dit ding zo uit zijn scharnieren schuift.'
'Dat wist ik toch niet. Rose word daarbinnen zowat verkracht oke! Dan raak jij ook half in paniek.'
Ik staarde naar de tweeling die naast elkaar stonden.'Ren als jij je haar laat groeien lijk je precies op Len.' lachte ik. Ik schoof mijn hand tussen een kier van de deur door en tilde de deur voorzichtig op. Ik liet hem op de grond vallen.
Ik hoorde een geluid en sloot mijn ogen. De man keek om van schrik en ik hoorde iets vallen. Ben ik gered? De man duwt nog steeds mijn hoofd in de WC-pot. Opeens wordt de man weggetrokken en hij sleurt mij mee. Ik val op de man die nu op de grond ligt.
Ik was weer teruggegaan naar mijn boom. Opeens viel het me op dat het opvallend stil was. Heel veel boommensen waren zo te zien niet buiten. 'Hm, vreemd...' mompelde ik. Ik had misschien geen contact met de boommensen, maar ik merkte algauw wanneer er iets vreemds aan de hand was in het volk. '...Ze zullen wel binnen zitten.' zei ik en ik haalde mijn schouders op. Er kwam iemand naast mij zitten. 'Aiko!' zei ik blij. 'Hallo, Mika.' zei Aiko. Ik vroeg meteen waar de anderen waren: 'Weet jij waar de andere boommensen zijn?' Aiko schudde zijn hoofd. 'Het is inderdaad opvallend stil. Maar dat boeit jouw toch niet?' Ik kreeg een rood hoofd. ' N-nee, tuurlijk niet! Het viel me alleen op.'
Kreunend word ik wakker. Mijn hele lichaam was stijf, ik rek me uit en gaap diep. Ik wreef in mijn ogen en knipperde ermee. Langzaam kwam ik erachter dat ik nog steeds op die ene tak zit.
Hmm... ik ging langzaam staan en probeerde de afstand tot de grond te schatten. Niet ver, toch?
Ik kon het niet goed zien vanwege de bladeren, naja, dan maar gokken..
Ik haalde diep adem en sloot mijn ogen, daarna sprong ik van de tak.
Ik voelde de bladeren langs mijn lichaam vliegen, en uiteindelijk landde ik op mijn voeten. Ik glimlachte.
Ik grinnikte. Aiyma was opzich wel leuk. Maarja, na een tijdje heb ik toch weer genoeg van haar.
Langzaam liep ik richting de hutten. Ergens zag ik Rain zitten. Wat is ze toch mooi...
Mijn mond maakte een valse glimlach. Langzaam liep ik om de hutten heen en liep naar het watervalletje achter de hutten. Ik vulde mijn handen met water en gooide het over mijn gezicht.
Ik moet weer een plannetje maken, ik heb me te lang schuil gehouden.
Het is tijd, dat de échte Valc weer toeslaat.
Ik opende mijn ogen en lag op een tak, ik wist nu hoe het voelde om afgewezen te worden, maar ik zou alles voor haar doen, of.. ik zal der gewoon met rust laten.. Ik kijk naar beneden en voelde me eenzaam en alleen.. Zou ik, nee, nee en nee, ik was wel aardig.. Nee, nee en nee, ik werd tesnel verliefd, ik geef mezelf een klap in mijn gezicht. "Dit is het echte leven jongen.." Zeg ik hard tegen mezelf, misschien moest ik meer mannelijk worden?
Ik lag op de man en achter me keken Len, Elliot en Ren me aan. Ik probeerde op te staan, maar voelde me moe. "Bedankt..." zei ik. Opeens knalde de deur open.
Ik zit een beetje voor me uit te staren vanuit m'n hut. Misschien had ik Aiko wel iets te hard laten vallen. Ik kon maar beter naar hem toe gaan, om m'n excuses aan te bieden, want ontlopen kon ik hem niet langer. Ik stap op een paar takken die langs mijn hutje lopen, en begin onhandig van tak naar tak te springen. Op een gegeven moment val ik bijna achterover door een vreemd gekronkelde tak. Ik maai met mijn armen door de lucht, en probeer me wanhopig aan iets vast te grijpen.
Ik staar voor me uit en zie het licht van de mensenwereld, opeens hoor ik iemand om help roepen en ik klauter naar beneden, daar zie ik pearl, ik slik, maar ik wilde haar niet laten vallen. Ik pakte haar arm en trok haar omhoog.. "Het spijt me!" Zeiden we tegelijk.. "Jij eerst.." Zeiden we weer tegelijk. "Ik begin maar, nou, het spijt me dat ik je gekust heb, maar ik heb nog nooit gezoend..." Zeg ik en ik wordt knalrood. "Het spijt mij dat ik je zo hard liet zitten.." Zegt Pearl en ik zie het aan haar ogen. "Laten we eerst normaal beginnen.." Stel ik voor. "Vind je bloemen ook niet te vreten?" Lach ik en Pearl knikt ja.
Na het uitgekletst te zijn ren ik snel naar de mensen wereld en ik verander mezelf, Ik loop de mannentoiletten in en doe de deur open. Ik schrik me rot als ik iedereen zie en val flauw..
Ik zat in mijn hut een boek te lezen. Laatste bladzijde...laatste zin...laatste woord...boek uit. Ik zuchtte. Waarom was het toch altijd zo saai hier? Het was ook allemaal mijn schuld. Niemand vind mij aardig, omdat ik gewoon een hopeloze einzelganger ben. Waarom ben ik niet als Pearl? Zij is populair en geliefd, volgens mij. Ik ging uit mijn hut en besloot om op een tak zitten. 'Hoi!' Ik schrok en keek op. Pearl! 'Pff, ik schrok me dood.' zei ik. Pearl glimlachte. 'Oeps.' Ik keek haar aan. Ze had mooi haar. Plotseling merkte ik dat ik haar aanstaarde. Ik kreeg een rood hoofd en ging snel terug naar mijn hut. Wat zou ze wel niet denken? Rare Mika, domme Mika, vage Mika...Nou ja, het maakte niet uit. Zo ben ik nou eenmaal.
Ik zit in mijn hut en drink wat. Mijn plannetje was al bijna klaar. Nog een paar laatste dingetjes en dan kon ik het gaan uitvoeren...
Snel gooi ik het laatste beetje drinken op de grond, en veeg mijn mond af aan mijn hand. Ik deed de deur van mijn hut open. De ochtendzonnenstralen liepen glimmend in grote stroken door het bos. Door de dauw van de ochtend leek het net alsof er overal diamantjes rondzweefden.
Een perfecte ochtend. Ik loop mijn hut uit en zie Elliot daar zitten op een halve stronk. Ik loop naar haar toe.
'Hey.' zeg ik. Ik wacht op haar antwoord.
Ik zuchtte diep en kijk naar de zon die heel langzaam onder gaat. Het water van de waterval stroomde over mijn voeten.
Dit was heerlijk, zo relaxen. Ik pak mijn elastiekje en zet mijn haar in een staart.
Ik kijk even rond en ga dan liggen op het gras met mijn voeten in het water van de waterval.
Ik voel even iets onder mijn rug bewegen. Ik sta zo snel mogelijk op en kijk wat het is.
Het was een spin, jakkes wat haat ik toch ook die beesten.
Ik zet mijn voeten weer in het water en ga weer liggen op het gras. Ik kijk hoe de zon langzaam ondergaat.
Kreunend draai ik me om, het was stil, nouja, bij mij in de buurt.
Ik had niet zo heel veel contact met de andere van de stam, niet dat dat me kon schelen.
Ik woel nog een keer, de slaap kreeg ik niet te pakken, en de zon was nog niet onder.
Ik sta op en loop naar de kast. Ik doe hem open en pak er een viool uit, niet mijn favoriet, maar mooie muziek kon je er zeker mee maken. Ik pakte de strijkstok en haalde diep adem.
Ik hoorde de muziek, ik vond het niet geweldig, maar zo slecht was het niet. Ik sloot mijn ogen en glimlachte, en terwijl ik dat deed speelde ik niet eens een valse noot.
'Zin om een stukje te wandelen?' vraag ik. Elliot knikt nerveus en lacht. De zon schijnt op haar haren. Ze lijken wel te glimmen.
'Dus... Waar gaan we naar toe?' vraagt ze me.
'Zeg jij het maar!'
'Errr..' Mompel ik zachtjes. 'Wat dacht je van de grote waterval aan de rand van het bos?'
'Isgoed.' Lachte Valc. Valc ging me voor en klom uit de boom. Snel volgde ik hem.
~
