Ik keek hem aan, mijn vuilste blik. "DOE ZELF EVENTJES NORMAAL." Gilde ik en ik zette Mike op de grond. Eigenlijk wou ik over het hekje klimmen. Ik steekte mijn vuist op. Wat een kakker dacht ik, ik keek naar Chloe. Iewl, dat is zij.. Ik wou Jerrel een klap geven, en hij kwam voor me staan, toch was ik niet zo heldhaftig..

~Rachel Horn~

Terwijl ik nog steeds in die rij sta te wachten op mijn eten, kijk ik zo naar beneden naar de kerkratten.
Soms heb ik wel met ze te doen, altijd maar die vieze prut eten, terwijl wij hier een luizenleventje lijden.
Ineens zie ik in mijn ooghoek, dat Avalon meedoet met een gevecht.
Vol bewondering sta ik nog steeds te kijken, als ik luid gekuch hoor.
''Doorlopen meid!''

- Tiffany Heart -

"Gaat ze weer." Mopper ik. Ik duw mijn koptelefoon weer in mijn nek en kijk toe.
"Nou ze kan het wel." Grinnikte Jacob tegen me. "Hoe vaak heb jij bij haar rond gehangen?" Grinnik ik.
"Vaak genoeg." Jacob rolt met zijn ogen en kijkt me aan. "Ach joh je hebt niet vaak genoeg bij haar rond gehangen om der een kinderachtige trien te vinden." Grijns ik. "Ik zal het tegen haar zeggen." Grinnikte Heith naast me. "Ze weet het zelf ook al." Lachte ik. "Naja laat ik haar maar 'redden' straks heeft ze weer problemen." Grijns ik. Ik baan me een weg door de laatste paar mensen en trek Avalon aan haar mouw naar me toe. "Meekomen. Je gaat alweer problemen krijgen." Mopperde ik. "Flikker op joh." Schreeuwde ze tegen me. Ik rolde met haar ogen en duwde Avalon weg. "Je weet toch nog wat er laatst gebeurde toen je je ergens mee bemoeide?" Ik zuchtte. "Jaja."

--Finn--

wat die smerige Rachel sloeg me gewoon die smerige kerkrat! ik zei: "Wade loopp even door ik reken even met haar af" ik stormde op haar af net als hoe ik dat doe met mensen die ik een tackle geef tijdens de wedstrijd. Ze belande vol op de grond en ik ging op haar zitten en zei: "had je wat!?"
-Jerrel-

Ik pakte mijn bord, ging aan een tafeltje zitten opende het wiskunde boek en nam een hap van mijn eten.
Ik keek naar buiten, *zucht* ' Waarom kunnen die tieners nou nooit eens normaal met elkaar opschieten' dacht ik bij mezelf, ik zag Avalon een gevecht aangaan, stiekem was ik aan het duimen voor haar, ze mocht ook wel eens laten zien waar die Kerkratten voor staan.

*Ronald Jackson*

Ik liet me meesleuren. Weg van de heisa. Snel kreeg ik een natte spons in mijn handen geduwd. "Kan je de pannen even schoonmaken?" Vroeg Veronica. Ik knikte. Snel begon ik te schrobben.
Ik trok een hand derrie uit een van de pannen. "Mag ik heel even?" grinnikte ik.
Het was wel gewoon leuk om mensen te bekogelen met derrie.
Snel liep ik naar het hek. Jerrel liep net weg. Ik bracht mijn hand naar achteren en smeet de kledder derrie tegen zijn achterhoofd. Kwaad keek hij om. Gierend rende ik weg. "Dat is gewoon geweldig." Schaterde ik.

~*Sophia*~

Verdrietig, met mijn armen om me heen geslagen, loop ik de school binnen. Ik werd bang van Jerrel en Wade. Jerrel haat me. Waarom? Om niets. Ik keek de kantine in. Een gevecht was aan de gang. Waren kerkratten echt zo gewelddadig als ze zeiden? Heath stond te kijken. Hij deed in ieder geval niet mee... Toen keek hij om. Shit. Hij keek me aan. Heel even. Met een rooie kop liep ik snel door. Richting het penthouse. Ik plofte neer op een bank en zette de tv aan.
" er is een chemise stof ontdekt in de Atlantische Oceaan. Vermoedelijk worden nu zelfs de kleinste algjes verzwolgen onder deze zware middelen. Deskundigen zeggen dat... " zei een opgewekte presentatrice van het nieuws. Ik hoefde dit niet verder te zien. Te zien hoe onze planeet langzaam verging. Ik zette de tv uit. Achter me hoorde ik voetstappen.
"Gaat het?" fluisterde Keira. Ik schudde mijn hoofd.
"Misschien vrolijkt dit je op: die Sophia, weetjewel, gooide Jerrel net onder de derrie!"
Ik barstte in lachen uit. Net goed

CHLOÉ

Ik probeerde overeind te komen maar het lukte niet, een traan gleed langs mijn wang, mike had dit gezien, en dat vond ik niet goed voor zijn op voeding. Kwaadheid kwam in me en ik stond op en gaf een biatchmep vol in zijn gezicht, ik duwde hem achteruit en hij struikelde over het hek. "EN BLIJF DAAR!" Gilde ik. Snel tilde ik Mike op en rende ik naar de kantine. Ik zette Mike achter de balie neer. "Kan je eventjes op hem passen?" Zonder antwoord te krijgen ren ik terug en kijk ik of hij al weg is.

~Rachel Horn~

Ik zette mijn gezicht op mijn handen en leunde op de tafel.
Sophia kwam gierend terug. Ik pulkte met mijn nagel aan een kaaskorst die op de tafel zat.
"Dat was geweldig Veronica! Geweldig." Gierde Sophia. Ik zei niks en staarde voor me uit.
SPLET! Er knalde ene natte spons tegen mijn wang aan. Snel schoot ik overeind.
"Sophia!" Schaterde ik. Ik pakte de spons op en gooide hem terug.
Gierend gooide we de spons over. Ineens lande hij te ver en raakte iemand die aan het vechten was.
"Sophia! Wegwezen." Fluisterde ik. "Nee." Mompelde ze koppig. "Nu." Fluisterde ik. "Nee." Ging ze verder.
"Best." Mompelde ik. Ineens kwam Rachel aanrennen en zette een klein jochie neer. Sophia pakte hem vrolijk op.

*Veronica*

Ondertussen kreeg ik ook honger, was helemaal de tijd vergeten. Gelukkig staat er nu geen rij meer en kon zo wat eten krijgen. Vervolgens liep ik naar mijn kamer toen ik opeens geschreeuw hoorde, er was weer eens een rel uitgebroken. Ik liep gewoon verder en op mijn kamer aangekomen at ik lekker mijn eten op.

-{ Kevin Brooks }-

"Oke, jij je zin." ik rol met mijn ogen en stap met een hangend hoofd uit het gevecht.
"Je moet eens volwassen worden, een meisje hoort zich bniet zo te gedragen." Finn klopt wat op mijn rug.
"En wat als ik dat niet wil? Als ik me niet zo voel?"
"Rustig maar Av, ik zeg dit alleen maar omdat ik je broer ben. Ik weet dat het moeilijk is, maar soms moet het eenmaal."
"Ik moet helemaal niks!" ik ruk me los en loop met snelle passen naar mijn vrienden toe. Ik weet diep vanbinnen dat hij gelijk heeft. Ik lijk op mama, zeggen ze wel eens. Ik meot me gedragen zoals anbderen verwachten dat ik me gedraag, en niet "met veels te veel eyeliner" op school verschijnen.
"Waarom ben je weggegaan? Het ging zo goed!" zegt Jacob enthousiast. Ik knik in de richting van Finn.

-*- Avalon Brown -*-

Hij was al weg, maar wel was het hekje compleet verwoest. Opeens belandde ik in een slappe lach bui. Zo erg dat ze zelfs bij de elite me konden horen lachen. Ik keek naar mijn versleten neppe allstars en zag dat mijn kniekousen niet goed zaten. Ik trok mijn gestreepte kniekousen wat op en liep verder. Ik zag het groepje van de schoolband zitten en besloot er heen te gaan. "Uhm, hai." Giechelde ik een beetje.. Ze keken niet naar me en hoorde me niet, of deden ze maar zo? Avalon keek op. "Oh hai.." Mompelde ze en ze was wer geconcentreerd op die andere dingen.

~Rachel Horn~

Ik zwierde Mike heen en weer. "Je bent een schatje Mike." Lachte ik. "Veronica kan je heel even op Mike passen?" Lachte ik. Snel rende ik naar het gevecht. "Mogen we onze spons terug." Gniffelde ik. Jacob duwde het ding in mijn handen. Ik grijnsde naar hem. "Dankje als je me ooit nodig hebt." Ik grijnsde.
Ik rende snel terug. Kort kwam ik langs Finn die Avalon voortduwde. Ik grinnikte kort.
"Het zijn ook echte gekken hier." Lachte ik zacht. "Kerkrat!" Klonk er achter me. Ik draaide me om en zag Jerrel staan. Ik schrok. Snel draaide ik me om en rende weg.

~*Sophia*~

"wat heeft iedereen toch, zal ik dan toch mijn gevoelige kant moeten laten zien en dan uit de kast komen?" mischien wel gevoelige kant maar uit de kast komen nog maar even niet wie zou me kunnen helpen? "wat moet ik doen?" praten met een leraar, nee dat niet, mischien de vader van chloe, nee die haat me nu, ik wist het niet en nam een besluit

Ik pakte een pen en papier
en schreef: jongen die pressoonlijke problemen heeft zoekt hulp, als je wil helpen kom dan naar het donkerste stukje van de school
Help me
Een jongen die problemen heeft

dat moest het wel doen en hing het op waar iedereen kwam zowel elite als kerkrat zonder dat iemand het zag

-Jerrel-

Na het ontbijt ben ik meteen naar mijn tent gevlucht. In die drukte voelde ik me niet helemaal op mijn plek. Met een mp3 speler zit ik op mijn matras. Af en toe hoor ik iemand langs komen en ik hoor gegil op het plein. Ik wil weten hoe die jongen heet. Ik ga morgen kijken of ik hem kan zien in een van de lokalen. Opeens hoor ik gestamp bij mijn tent. En daarna hoor ik een aantal meiden lachen. Ja, lach maar. Ik zet mijn mp3 op zijn aller hardst en droom weg over die mooie jongen met de diep blauwe ogen.

'Lorna Baker.

Ik liep langs het prikbord waar een briefje hing. Ik keek naar een briefje: jongen die pressoonlijke problemen heeft zoekt hulp, als je wil helpen kom dan naar het donkerste stukje van de school
Help me
Een jongen die problemen heeft
Ik was wel goed in mensen helpen, maar wat nou als, nee, daar dacht ik niet aan, ik pakte het briefje en liep naar het donkerste stukje van de school, ik was eigenlijk wel een beetje bang.


~Rachel Horn~


(V Dan heeft hij het gewoon 2 keer geplaatst anders klopt het verhaal niet meer..)

Als ik naar de wc's slof zie ik dat Jerrel een briefje in de brievenbus van het vertrouwenspersoon schuift.
Voor een keer ziet hij er heel... kwetsbaar uit. Wacht, Jerrel, kwetsbaar?
Hij zucht diep en haalt het briefje er weer uit. Maar een geluk voor hem dat er nog een hoekje van het papier uitstak. Jerrels ogen flitsen mijn kant op. Stik, hij heeft me gezien. Ik zat ook zo openlijk te staren.
"Wat moet je." bromt hij.
"Niks. Weet je niet waar je je vele zakcentjes aan moet spenderen? Vraag je daarom hulp?" ik wijs met zwartgelakte nagel naar de brievenbus.
"Gaat je niks aan." zijn ogen vernauwen zich tot spleetjes. Wauw, wat een mooie ogen eigenlijk.
"Best." Ik draai me om en loop verder. Er is iets serieus mis met hem.

-*- Avalon Brown -*-

"Maar even serieus, Chlo, wat is er nou?" vraagt Keira als we uitgelachen zijn. Mijn gezicht wordt weer serieus. Ik denk aan Heath. Kan ik het vertellen? Ik schudt mijn hoofd. Maar Keira heeft het al geraden.
"Heath," fluistert ze. Ik zak met een zucht onderuit en val van de bank.
"Chloé! Je vind Heath leuk!" gilt ze.
"SSSJJTTT," roep ik en trek haar van de bank af. Ik kijk om me heen. Het is zo goed als leeg. Niemand kijkt op. Niemand heeft het gehoord.
"Is het een geheim?" vraagt ze verbaasd. Ik kijk haar aan.
"Hij is een kérkrat. Ik ben een elite! Het is een geheim, vraag je. Zag je niet wat Jerrel deed? Iedereen gaat dat doen als ze er achter komen!" fluisterde ik gefrustreerd. Keira knikte begrijpend. Soms wilde ik dat ik een Kerkrat was. Geen gezeik over rangen. Gewoon jezelf zijn. Je kon toch niet tot een lager niveau zakken. Iedereen die je nam zoals je was. Niet omdat je vader de directeur was. Ik zuchtte.

~~CHLOÉ ARCHIBALT~~

Ik zag Rachel met het briefje en dacht oh nee, maar goed als ze wil helpen
"hoi Rachel alsjeblieft loop niet weg maar help me"
en gelukkig ze kwam naar me toe en zei verbaasd: "Jerrel?"
ik zei: "Rachel laat maar moeilijk uit te leggen maar wil je me helpen sorry dat ik je zo behandelde daar net"
Rachel bleef gelukkig en wou me helpen
ik legte uit: "Rachel ik heb zo mijn problemen maar weet je hoe ik het waarschijnlijk kan goed maken met Chloe? ik voel me raar en leeg hoe komt dit?" daarna begon ik langzaam te snikken

-Jerrel-

Ik had zo mijn andere verdenkingen toen hij het uitlegte.
Ik zag hem snikken en schrok een beetje..
"Misschien kan je, uhm, je hoort bij de elite dus je kan vast wel ergens een bosje bloemen vandaag krijgen, misschien kan je bloemen doen met een kaartje eraan met "Het spijt me, ik weet niet wat me bezielde" En uhm, geen idee waarom je raar en leeg voelt, misschien ben je bang om geschorst te worden? Snik in iedergeval maar niet" Zei ik en ik probeerde hem te troosten met een mogelijk afstand. "Maar er is meer aan de hand hé?" Zei ik zachtjes toen hij gekalmeerd was, hij knikte zachtjes. "Vertel het rustig.."

~Rachel Horn~