Het schip kwam steeds dichterbij. Uiteindelijk was het er.
De mannen sprongen van het schip af en vielen iedereen aan.
"Oke we kunnen ze aan. we halen het wel." Grauwde ik tegen de roedel. Ik sprong naar voren en klauwde mijn nagels in iemand zijn rug. Hij brulde het uit. Ik beet in zijn arm.
Ik zat te mokken in mijn kajuit.
"Stomme Jack, stom schip, stomme Hector..." mompelde ik. Plots hoorde ik voetstappen. Vast Jack die me kwam halen!
"Jack! Ik..."
Maar toen ik me omdraaide stond daar níét Jack. En ook niet iemand anders van de bemanningsleden. Het was één van de mannen van het vijandige schip. Ik slikte.
"Hebben ze jou hier alleen gelaten?" vroeg hij met een pruillipje. Ik slingerde een verwensing naar zijn hoofd.
"Rustig aan moppie!"
Niemand noemde mij zomaar moppie. Ik trok mijn zwaard maar hij was sterker en schopte het ding uit mijn hand. Ik slaakte een gilletje. Hij pakte me vast en hield zijn mes onder mijn kin.
"Laten we eens gedag zeggen tegen de anderen."
Ik durfde niet te praten. Niet te slikken. Niet te gillen. Niets. Ik liep gehoorzaam mee naar het dek...
Hij heeft wel gelijk, maar ik wil niet aan de gevolgen denken.
Ik stort me op een jonge vent, misschien nog maar net volwassen.
Ik probeer gelijk mijn sabels te trekken maar mijn pols wordt vastgegrepen.
"Daar komt nisj van in." sist hij.
"O, jawel." grijns ik. Na flinke schop in zijn kruis en steek ik hem door zijn borstbeen.
Vanuit mijn ooghoek zie ik hoe de weerwolven de piraten in stukken scheuren.
Ik stond met mijn rug tegen een houten wand. Het schip was bijna overgenomen!
Ik keek angstig rond, ja angstig. Ik was in mijn eentje.
Daar zag ik een man lopen met een meisje.
"He die ken ik!" Riep ik. Het was Lia, ik zette een sprint in.
Ik zie Jack aan komen rennen.
"JACK!" gil ik. De man kijkt naar Jack. Oeps! Hij gooit me naar achter tegen de wand aan. Ik zie nog net hoe de man zich op Jack stort als het zwart wordt voor mijn ogen.
Ik spring tevreden weg. Dit was niet alleen handig maar ik had ook meteen geen honger meer.
"Klein kannibaaltje." Grinnikt Jasper. Ik dook op nog een piraat.
Ik scheurde zijn arm af. Hij gaf een krijs. "Als jij nou eens je bek dichthoud dan trek ik je hoofd eraf." Denk ik kwaad. Ik laat me vallen en trek zijn been eraf. "Hou je kop toch eens." Grom ik zacht.
De man valt op de grond. Ik klauw zijn andere arm en been eraf. "Zo blijf nou eens liggen."
Dan zie ik dat Lia en Jack in de knel zitten. Snel sprint ik op ze af. Ik duw met mijn snuit tegen Lia's wang. "Cwen?" Knippert ze zacht. Ik duw Lia op mijn rug en sprint de kajuit in. Ik trek de deur dicht en zet hem op slot. Ik draaide me om naar Jack.
Ik zat op het dak van een kajuit. "verdomme ze nemen het hele schip over." Grom ik zacht.
"Opstaan en meekomen." Gromt er iemand achter me. Langzaam sta ik op.
Voorzichtig draai ik me om. Voor me stond een man. Duidelijk al een lange tijd piraat en emotieloos.
Het enige waarmee je hem plat zou krijgen was een stormram. "Lopen." Gromt hij. Ik ga langzaam vooruit.
Ik legde mijn hand op het handsvat van mijn sabel. Langzaam trok ik hem eruit. Snel draaide ik me om en rende weg.
Ik grauw hardop. "Cwen!" Brult Jack. "Cwen?" Vraagt de man. Ik trek mijn bovenlip op en grom naar hem.
"De Cwen die Hector heeft vermoord." Gromt de man. Ik grom. "Dat zie ik als een ja." Grinnikt de man.
Snel kijk ik naar Jack. "Oprotten." Denk ik. Jack kijkt me aan en gaat er gelukkig vandoor.
"Mam! Ze hebben Richard." Schreeuwt Alice. "Haal Stefan en red hem." Grom ik. "Waar ben je Alice?" Klinkt Jasper. "Bij de mast." Antwoord Alice. Ik stort me op de man en zet mijn tanden in zijn nek.
Er stroomde bloed over mijn halve gezicht. "He Getsie Cwen." Grijnsd Jasper.
"Ik heb honger." Grom ik zacht tegen hem. "Dat zien we." Grijnst Lucas.
"Oprotten en verder werken." Grom ik. Ik spring weer naar achter en kijk naar het lichaam dat voor me neer valt. "Ik lijk wel een vampier." Grinnik ik.
Ik hoorde allemaal geschreeuw. Ik ren naar buiten. Ik zie allemaal mensen op ons schip. Vreemde mensen. Ik ren naar binnen "Ze zijn ons schip aan het aanvallen!" Gil ik. "Ken jij nog wat piraten?" vraag ik aan Anderson. "Ja genoeg!" zegt hij snel en rent naar buiten. Hij komt terug met een stuk of 20 man. "Oke! Ik ben vanaf nu jullie kapitein! We gaan mijn schip helpen! PAK JE WAPENS EN RENNEN!" schreeuw ik. Dan zie ik William en Lizzy ook wapens pakken. "Nee! Jullie blijven bij Anderson!" zeg ik terwijl ik de wapens afpak en elf in mijn zak doe. Ik ren naar het schip er is een groot gevecht gaande. "OKE AANVALLEN!" schreeuw ik rennend. Ik schiet 1..2..3 piraten dood in 10 seconden. Er stormt een piraat op me af. Ik trek mijn zwaard " Wat denk jij wel niet! He mij de beruchtste piratenvrouw proberen te vermoorden?" sis ik in zijn oor terwijl ik mijn zwaard in zijn maag steek.
^Je neemt wel heel erg de leiding he?"
----------------------------------------------------------
Hijgend rende ik verder. Verdomme die gast kwam me achterna.
Er klonk een grauw. Ik draaide me om en zag Alice op de rug van de man zitten. Stefan kwam aanstormen en scheurde zijn arm eraf. "Bedankt." Fluister ik snel.
Ik stoot met mijn snuit tegen Emerilds hand. Ze kijkt me aan.
Wie denkt ze wel niet wie ze is? De beruchtste piratenvrouw van allemaal?
Wie is hier nou de alfa van een roedel? Wie is hier nou een weerwolf?
Wie heeft hier een eigen schip? Wie heeft hier een Crew?
En wie heeft hier het recht om haar van het schip te trappen? Ik trek mijn bovenlip op en grom naar haar.
"Wat?" Gromt ze. Ik verander snel terug. "Beruchtste piratenvrouw?" Vraag ik sarcastisch. "Ja? Problemen mee." Vraagt Emerild. "Ja eigenlijk wel. Jij hebt geen roedel,crew,schip,je kan geen wolf worden,je zegt dan wel dat je kapitein bent maar waar is je schip?" Grom ik zacht. Lang kijken we elkaar aan.
Ik kijk Cwen aan. Dat had ik niet moeten zeggen. "sorry hoor! Maar ik kom hier wel jou crew en schip redden!" sis ik. "Ja da's waar!" zegt Cwen verondschuldigend. "En we kennen mekaar al zo lang! WE zijn samen gewoon de beruchtste piratenvrouwen van de zee!" zeg ik om het goed te maken. "Ja.. oke! Jij bent inderdaad ook wel heel goed!" zegt Cwen. Er komt een piraat op ons afstormen. Ik kijk 1 seconde en schiet hem dan neer. "Dat weet ik!" zeg ik stoer.
Stefan beschermde me de hele tijd, ik had zo'n zin om hem uit te gaan schelden, van Lucas had ik geen antwoordt gehad, Cwen had me weg geduwt.
Ik zuchtte en ging zitten, voor mijn gevoel werd me toch niks gedaan, ik zie Stefan naar me kijken, zijn ogen staan bezorgd. "Er is ni....." Ik hap naar adem als ik iets voel branden in mijn rug, met een klap valk ik voor over. Ik hoor Stefan grommen, daarna een klap, en daarna, daarna word dat harde ding uit mijn rug getrokken, iets duwt tegen mij aan, ik kon wel raden wat het was, Stefan's snuit. "Het gaat wel.." Kreunde ik. Stefan keek op en schudde boos zijn kop, hupeloos greep hij mijn mouw en probeerde me weg te slepen, sommige piraten profiteerden hier van, "Stefan!" Piep ik, ik zie een piraat met zijn dolk boven zijn hoofd op Stefan afstromen, ik kneep mijn ogen stuif dicht, tot mijn grote geluk hoor ik die man brullen, maar ik durfde mijn ogen niet open te doen.
"Willow?" Stefan was blijkbaar terug veranderd, ik kreunde als antwoord.
Stefan schoof zijn armen onder me en bracht me ergens naartoe, mijn hoofd bungelde over zijn arm, mijn rug brandde, het leek alsof de pijn alsmaar erger werd. Stefan bracht me naar een kajuit, en ging bezorgt naast me zitten, het duurde niet lang of de deur klapte open, er stond een man in de deur opening, ik gromde en richtte zijn pistool op Stefan, ik hapte naar adem, maar Stefan staarde de man uitdrukkingloos aan, de man keek twijfelend naar Stefan en richtte daarna zijn aandacht op mij, Stefan gromde, de man richtte zijn pistool ook op me. Ik hoorde hem zijn pistool laden, en ik hoorde het protesterende geluid van een kledingstuk, ik hoor iemand gillen. Ik hoefde het allemaal niet te zien. Ik maakte me zo klein mogelijk, en kneep mijn ogen stijf dicht.
Snel loop ik weg. "En nog steeds blijf ik beruchter." Grom ik. Snel verander ik terug.
Ik spring op een man en scheur hem stukje bij beetje in stukken. Ik scheurde zijn vingers een voor een af.
Hij schreeuwde en krijste. Ik klauwde diep in zijn gezicht.
Ik zette mijn tanden in zijn borst. "Mam Richard is veilig." Hoorde ik Alice glunderen.
"Goed zo." Grinnikte ik. "Cwen? Een beetje hulp zou fijn zijn." Gromde Lucas. "Waar ben je?" Vroeg ik.
"Op de mast." Gromde Lucas. Ik keek omhoog en zag de bronzen wolf op de mast staan. Er stond een piraat voor hem. Ik klauwde mijn nagels in de mast en klom snel omhoog. er rolde een grom uit mijn keel.
Ik veranderde terug. De piraat keek me vol verwondering aan. Ik dook in elkaar en sprong op hem.
"Cwen!" Brulde Lucas. Ik zette mijn nagels in de piraat zijn gezicht. "Blijf bij hem weg oke." Gromde ik tegen hem tijdens het vallen. Ik liet hem los en veranderde terug. Ik zette mijn nagels in een van de zeilen. Grote Krassen bleven achter in de stof. Snel klauwde ik omhoog. "Dat was leuk." Grijnsde ik tegen Lucas toen ik hijgend voor hem stond.
Kreunend knipperde ik met mijn ogen. Ik lag in mijn hangmat in mijn kajuit. Jack zat bezorgd naast me en hield mijn hand vast.
"Jack?" fluisterde ik schor. Hij glimlachte.
"Wat is er gebeurd?" kreunde ik.
"Een piraat liep met je te smijten. Hij is nu dood," glimlachte hij. Ik glimlachte ook. Mijn hoofd deed ontzettend pijn en ik was misselijk. Hersenschudding. Ik deed mijn ogen dicht.
"Probeer wat te slapen," stelde Jack voor. Dat hoefde hij geen twee keer te zeggen. Ik gaf een kneepje in zijn hand en viel terug in slaap.
Na wat piraten letterlijk "een kop kleiner gemaakt te hebben" kijk ik goed om me heen.
Hoe zit het met de anderen? Op wat schrammen na ben ik in orde, maar wat als de rest van de crew dat niet is?
"Nu heb ik je." hoor ik een zware stem in mijn oor.
Ik voel hoe mijn polsen bijeengebonden worden en aan mijn haren wordt mijn hoofd naar achteren gerukt.
"Auw!" gil ik. Er wordt een vieze lap stof in mijn mond gepropt. Ieuw.
Ik probeer hem te trappen, maar ik verlies mijn balans en val met een klap op de grond.
De man grinnikt vals. "Meekomen."
"Lucas kom." Grom ik. Ik zette mijn nagels in het zeil en liet mezelf naar beneden glijden.
Snel sprong ik achteruit. Ik stormde op een piraat af. Ik sprong en zette mijn tanden in zijn schouder.
Ik scheurde zijn arm af. Ik zette mijn tanden in zijn borst en scheurde een stuk vlees weg. Snel draaide ik me om en rende weg. die gast zou toch wel doodbloeden. Lucas was ineens weg.
"Lu?" Vraag ik. Zijn gedachtes waren er niet meer. "Jasper! Alice! Lucas is weg! Heeft iemand hem terug horen veranderen?"
~Cwen
Laatst gewijzigd door Emma op zo 13 feb 2011, 20:56, 2 keer totaal gewijzigd.
Mijn bronzige vacht streek glad met de neerwaartse wind. Met een luide dreun kwam ik op mijn poten terecht wanneer ik besef dat onder mijn klauwen een onbekende man ligt te spartelen. Zonder verder na te denken zet ik mijn vlijmscherpe tanden in de hels protesterende man. Hij schreeuwd en met een misselijkmakend scheurend geluid ruk ik zijn hoofd van zijn romp. Lustig en hongerig lik ik mijn lippen af. Hou jezelf in bedwang, bedenk ik me, ik heb andere dingen om op te focussen. Met veel moeite zet ik mijn gedachten op een rijtje, Jane, waar was Jane. Zo snel als mijn poten me kunnen dragen klauw ik rond het schip maar nergens vind ik haar. Een hese gil doet mijn oren spitsen en mijn haren overeind staan. Dit was zonder twijfel Jane. Haast panisch klauw ik me een weg door deuren en stoffen, een weg naar waar het geluid vandaan kwam. Ik kom aan in een van de opslagplaatsen van het schip. Opnieuw een schreeuw, een laag gegrom, moordlustig en totaal onmenselijk, ontsnapt uit mijn keel. Niemand maar dan ook niemand had het recht mijn Jane ook maar een haar te krenken...
"Willow?" Klonk Stefan's stem, ik kreun en draai mijn hoofd weg, mijn rug brandde nog steeds, maar volgens mij was het bloeden gesopt, "Willow! Wat is er nou! Ik bedoel maar, ik heb je gered, en nu doe je zo....." 'Zo wat?' dacht ik, 'zo raar? Zo gestoord?'
"Zo...zo afwijkend, Willow wat is er gebeurd." Ik klem mijn kaken opelkaar, Stefan was niet de baas over mij! Ik zou het pas zeggen wanneer ik het wil. Ik snoof als antwoord, "heb ik wat gedaan?" Stefan's stem klonk verontwaardigt, 'nee joh! Er komt er één achter! Jezus wat duurde dat lang!' Jammer dat ik van plan was niks te zeggen, anders had ik Stefan zijn huid allang vol gescholden, ik wist niet waarom, maar ik had een raar gevoel, een soort van 'ik-ben-misbruikt'-gevoel, en Stefan had hiermee te maken, dat was zeker.
Ik wil me omdraaien, maar de steken werden erger, ik geef een gil. Stefan kijkt angstig, mijn rug deed alsmaar meer zeer, terwijl ik zelf maar moeier werd. Zou ik dood aan? Zou wel fijn zijn... Alhoewel, ik zou er dan nooit achter komen waarom Stefan zou raar deed.
