Alledrie de kinderen van Craziya kwamen ineens onze kant oprennen. " Liz!Liz!" Schreeuwden ze allemaal! " Mama ! Mama! Ze is dood!" Ik schrok me dood. Een van de drie zei: " Ik was in het water gevallen en toen haalde mamma me er uit en toen probeerde ze me op te warmen en en toen viel ze ineens en toen was ze heel koud!" Het arme ding viel in mijn armen. Ik probeerde haar te sussen. " Ik weet dat het heel arrogant is om te vragen....Als ik jullie groeistuip versnel zodat jullie zometeen allemaal tieners zijn willen jullie dan helpen om met ons mee te vechten tegen de boze elven?? De gemene elven die Emilyth en Finnicks vader proberen dood te maken?" Emilyth en Finnick waren echte kindervrienden. Ze waren zo een beetje bevriend met elk kindje in het hele dorp. Ze knikten allemaal. " Voor Mamma!" Zei Vlinder ineens.

~ LIz Red~

"Ma..ma...Het was zo zwaar...die nachtelf was van plan om...om..." een traan rolde over mijn wang terwijl ma me in haar armen had. Ik was gelukkig weggelopen uit die enge plek, anders was ik nu misschien gedoemd...

~Emilith

"Maar nu ben je weer hier Emi en dat is een van de belangrijkste dingen." Ik voelde een zachte ruk aan mijn mouw en ik draaide me om. "Liz wil je onze groeistuip nu al versnellen?" Vroeg Vlinder lief. ik knikte en zette alledrie de schatjes op een rij. Oke denk eraan dit kan een beetje vervelend voelen...Finnick!" Finnick kwam aanlopen. "Ja?" Vroeg hij. "Stel deze meisjes eens even op hun gemak." Finnick knikte en keek strak naar de drie. "Ehrendil" Mompelde ik. De meisjes rekten zich uit en verbreedden een beetje. Ze deden hun ogen open en keken naar elkaar.
Ik wipte van mijn hielen op mijn tenen. "Nu gaan we trainen toch mam?" Vroeg Emilyth opgewonden.
Ik knikte.

Liz

"Maar...wat heb ik dan?" terwijl ik dat zeg begint het om mijn lichaam wit te gloeien en zweef ik opeens naar boven. "MAAAAM!!!! WAT IS DIT!!" Ik zie langzaam boven me de aardkorst...

Xander is even weg, waarom weet ik niet meer.
Mijn hoofd voelt loodzwaar en ik heb het erg warm, maar tegelijk voel ik koude rillingen over mijn rug.
Dan wordt alles zwart.

Vage kleuren zweven om me heen. Rood, groen, blauw, paars...
Gefluister klinnkt in mijn oren maar ik kan niet verstaan wat er wordt gezegd.
Hoewel, als ik goed luister kan ik net woorden onderscheiden.
Woorden als "Kind", "Bestemming", "Tijd" en "Liefde".
Wat betekenen deze woorden? Verbeeld ik het me niet gewoon?
Dan doemt er een grijze hand uit de kleuren op.
Een hand met donkere randjes onder de lange nagels en rimpelige vingers.
De hand grijpt mijn gezicht. Ik wil het uitschreeuwen van pijn en angst, maar er komt geen geluid uit mijn keel.

Katrien Bom~

Emylith was terug! Cowl en Rory hadden haar gevonden!
Liz was bezig met de kinderen en Rory kwam naar binnen. Hij ging naast me zitten en streelde over mijn buik.
"Hallo klein ding," mompelde hij, "hopelijk houdt je van de buitenlucht."
Ik grinnikte. Ik besloot om wat frisse lucht te gaan happen en liep naar buiten. Het was een prachtig bos. De takken waren bedekt met een laagje sneeuw. Het zonnetje scheen en alles glinsterde, alsof er kleine sterren in de sneeuw verstoppertje aan het spelen waren. Plots hoor ik geritsel en kijk verschrikt om. Een dier kan het niet zijn, het is winter. Er komt een grote man uit de bosjes... een kap! Ik schrik me lam! Snel probeer ik te vluchten maar rennen gaat moeilijk met een buik als een groot uitgevallen watermeloen. De kap grijpt me beet en ik probeer me los te rukken maar het heeft geen zin.
"Dit is niet dat meisje!" een andere kap verschijnt.
"Nou en," kat de andere hem af, "we moeten toch íets"
"Wacht eens even, dat wijf heeft iets met een elf! Rory, van de andere stam!"
"Dit kan nog eens interessant worden," zei de andere met een grijns

-Cleo

Ik wreef in mijn ogen. Mijn kind hing een paar meter boven me! Ik greep Emilyth'been vast en trok haar naar beneden. Emilyth klemde zich geschrokken aan me vast. "Meisje,Meisje,Het is waarschijnlijk gewoon een van je krachten." Suste ik haar. Finnick keek even naar Emilyth en die ontspande een beetje.
"Oke luister het is nu nacht. Nou zo een beetje nu gaan we onze krachten oefenen!" Emilyth knikte.

~Liz Red~

Ik was geschrokken. Hoe kon dit? Heb ik krachten. Een traan glijd over mijn wang, en als het de grond raakt voel ik dat we opeens naar beneden zakken. Onder me zie ik een vreemde poort met de letters "HEL" er bovenop.

!Emilith!

^ laten we het niet té fantasy maken okee mensen??
-----------------------------------------------------------------
De kappen namen me mee naar een onbekende plek. Wat niet zo onverwachts was in een onbekend dórp. Ze bekeken me van top tot teen.
"Rory, hè?" mompelde één tegen mij.
"Je blijft bij hem uit de buurt!" Zei ik woest.
"Rustig meissie," zei de andere. Maar ik kreeg geen antwoord op mijn vraag. De man ging naast me zitten en aaide over mijn buik. Ik duwde zijn arm weg.
"Ha! Ze is zwanger! Nu wordt de boel alleen maar interessanter!"

-Cleo

ik rende naar beneden ''oke luister het is nu nacht. Nou zo een beetje nu gaan we onze krachten oefenen'' hoorde ik Liz zeggen ik ging naast haar staan, ''We moeten er ook nog achterkomen welke krachten jullie hebben'' zei ik. Finnick knikte.

Ik wou wat gaan zeggen maar Liz onderbrak me..

--Cowl--

"En volgens mij hebben we er al twee ontdekt. Finnick jij kan waarschijnlijk dingen mentaal besturen. En Emi. Volgens mij kun jij vliegen. Ailith drukte in mijn wang. En wat we net zagen. Had Emilyth net gedaan. Zij kan waarschijnlijk de omgeving veranderen." Ineens stonden we in een veld vol bloemen. "Emi niet doen." Emilyth sloeg mokkend haar armen over elkaar en keek me met een pruillipje aan. Ik schudde mijn hoofd en we stonden al snel weer voor mijn huisje.
"Liz misschien kunnen we toch maar beter beginnen aan het zwaardvechten en pijl en boog schieten." Zei Cowl snel. Ik knikte. "Emi,Vang." Ik gooide een zwaard naar Emilyth. Ze ving het op. "Improviseer maar." Zei ik snel. Ik zette een stap en stak het zwaard naar voren. Emilyth stapte opzij en blokte me. En al snel lag ik op de grond met het zwaard voor mijn keel.
"Dat heb je dus al door." Cowl probeerde het ook een keer en Emilyth versloeg hem ook.
"Nou als je krachten niet werken kan je dus ook gewoon een zwaard pakken en die persoon neer steken." Lachte Finnick. "Finnick jou beurt." Finnick klungelde een beetje met het zwaard en dat ging hem niet zo goed af. Ik hing een pijlenkoker op zijn rug en gaf hem een boog.
Zette een blok hout van het haardvuur neer. "Schiet het om." Finnick knikte en schoot het meteen om. Het ging goed.

~Liz Red~

''Finnick ik ga het wat moelekijker voor je maken'' zei ik tegen Finick
ik keek om heen en zag 2 bomen staan met 3 bomen erachter, ik wees ernaar.
''Finnick ik wil dat je eerst de acherste 3 raakt en dan zo znel mogelijk de voorste 2.
Hij spande de boog al aan, ik onderbrak hem '' weetje wat we maken er een wedstrijd van wie als eerste klaar is'' riep ik . Liz telde af ''3,2 1! hoorde ik achter me, we schoten alle bomen tegelijk raak
''gelijkspel, van wie heb je dat talent Finnick?'' hoorde ik Liz zeggen. '' niet van jouw'' grinnikte ik . ze gaf me een duwtje n toen een zoen ik zoende haar terug

''pap, mam We zijn aan het trainen!'' hoorde ik Emilyth en Finick tegelijkertijd zeggen.
We moesen met ze alle lachen.


--Cowl--
-----------
Familymoment

Ik voel een raar gevoel in mijn keel en ik moet hoesten. Ik proef bloed.
Boem! Ik grijp naar mijn buik.
Dat was geen steek, eerder een bonk. Zou de baby schoppen?
De klauw grijpt mijn gezicht weer. Ik probeer mijn hoofd weg te draaien maar het lukt niet.
De hand is te sterk.
Nagels worden mijn gezicht in geboord. De pijn is ondraaglijk.
"Laat dit stoppen!" gil ik. Ah, eindelijk komt e rgeluid uit mijn keel, maar in plaats van dat de pijn minder wordt, wordt het juist erger.
Ik probeer met mijn eigen handen de klauw van mijn gezicht te rukken maar ook dat lukt niet.
Boem. Weer een schop in mijn buik, dit keer harder.
Ik huil tranen met tuiten maar niks wordt minder.
Als klap op de vuurpijl wordt er ook nog aan mijn enkels getrokken door sterke handen, of beter gezegd klauwen.

Katrien Bom~

Ik bekeek mijn situatie nog eens rustig:
- ik was gevangen door vijandige nachtelven
- ik had geen idee waar ik was
- er was niemand anders op de wereld die wist waar ik was
- mijn baby was hoogstwaarschijnlijk in gevaar
- ik ook

wauw. Wat een situatie... De kappen overleggen. Ik kijk nog eens om me heen. We zaten in het bos maar het bos was erg open, oftewel geen verstopplekken of beschermende vluchtroutes. Ook al zo wauw.
"Wat gaan jullie met me doen?" vroeg ik brutaal.
"Met jou niet zo veel. Maar we houden je baby bij ons."
Wat? Ze wilden mijn baby stelen!
"Nee!" gilde ik verschrikt. De kappen lachten gemeen. Ik zat recht in de val.

-Cleo

"Dat is waar lieve schatten maar kijk eens. Het begint al licht te worden. We kunnen nu niet meer aan jullie krachten werken." Emilyth liet haar schouders hangen.
"Maar we zullen kijken of we jullie nog wat gewone dingen kunnen leren." zei ik snel.
"Emilyth,Heb je ooit iemand zien vechten met een brandend zwaard? Ik heb het ook ooit gedaan." Ik dacht terug aan de keer dat ik met Eve in de tuin zat en dat er toen ineens duizenden aardelven kwamen binnenstormen. Emilyth schudde haar hoofd. Ik wenkt naar Cowl. Hij trok zijn zwaard. Ik trok het mijne en sprenkelde er wat olie over. "Ignis Incantatem." Grote vlammen likten aan mijn zwaard. Vlammen die voorlopig niet uit gingen. "Klaar?" Cowl knikte. En ik begon. Vonken vlogen rond overal waar de twee zwaarden elkaar raken. De vlammen doofden en ik liet mijn zwaard zakken. Cowl stopte het zijne ook weg. "Als je je zwaard nu weg zou stoppen dan zou hij vastsmelten met je koker." Emilyth trok haar zwaard. "Nu ik." Zei ze ongeduldig. "Hebben jullie Cleo gezien?" Vroeg Rory toen hij naar buiten kwam zetten. Ik schudde mijn hoofd. Rory beet op zijn lip.

~Liz Red~

De laatste tijd leek iedereen me vergeten te zijn, nuja, Castle was ook vergeten. "Nama!" Kirde ze. Ik schroik op en knuffelde Castle, "je zei mama!" Ik drukte een kus op Castle' wang. "Itte lopuhh!" Giechelde ze. Castle kon al een beetje lopen, ik zette haar neer en Castle zet voorzichtig een stapje naar voren "handjeee!" Krijste ze. Ik lachte en pakte Castle' hand vast. "Buiteen! Volens sienn!"
Ik liep samen met Castle naar buiten, we zagen de eerste vogels al. "Aahhh! Volens!!" Mompelde Castle. Ik lachte, ik tilde haar op zodat Castle beter naar de volgens kon kijken. "Zullen we een wandeling maken?" Vroeg ik aan haar. Castle kijkt me aan en knikt. Ik loop door de bosjes, ik kende het hier goed. Ik hoorde van links stemmen komen, hoorde ik ook Cleo?

~Catrijn~

Ik werd langzaam wakker. Alles deed pijn. De grond was hard en ik had het koud. De mannen waren al wakker en zaten bij een vuurtje te eten. Ze negeerden mij volkomen maar hielden me wel in de gaten. Mijn maag knorde; ik moest nu immers twee mensen voeden. Maar ik kreeg niets. Ik keek naar de lucht. Hij was helderblauw zonder ook maar één wolkje. Mijn buik werd boller en boller. Ik moest hier weg voordat de baby werd geboren! Ik moest mijn baby redden!
"Ik moet naar de wc," zei ik. De mannen grinnikten.
"Ik ga wel met je mee," zei de andere.
"Ooit van privacy gehoord?" vroeg ik boos. De man schudde zijn hoofd.
"Mooi geprobeerd!"
De man nam me mee naar een bosje en ik deed mijn behoefte. Dat ging moeilijk maar het ging. De man nam me mee terug.
"Eigenlijk zijn we nog niet zo zeker van wat we met je gaan doen. Misschien houden we je wel voor meer baby's ofzo."
"NEE!" protersteerde ik. "DAT NOOIT!"
"We zullen zien"

-Cleo

Ik hoorde Cleo roepen "Nee", gilde ze, "dat nooit!" Waar ging dit over. Ik gluur door de bosjes en zie de kappen zitten, ik schrik, hun hoorde dood te zijn! Cleo had ook een dikke buik, hun wilde Rory en Cleo' kind houden! Ik had een hekel aan de kappen, en ik wist waar ze Cleo daarna ook voor gaan gebruiken, meer kinderen.
Ik zet Castle neer, zij pakt angstig mijn been. Ik trek mijn mes, het is lang geleden dat ik deze gebruik heb. "Castle, weet je waar Liz woont?" Castle knikt. "Ga daar naartoe, zeg maar dat mama even wat oplost, oké?" "Okee mama." Fluisterd Castle, ik geef haar een kus op haar kruin, Castle omhelst me even. Castle gaat snel weg, ze kon best goed lopen. Ik richt me weer op de kappen, Cleo zit er ongemakkelijk bij.
Ik sluip naar 1 kap. Niemand let op hem. Ik trek hem naar achteren en dood hem snel, daarna trek ik zijn kleren aan. Het paste maar net! Ik was behoorlijk aangekomen nadat ik van Castle was bevallen. Snel ga ik op zijn plek zitten.
"Waar was je!" Bromde 1 kap.
"Ik hoorde iets." De kap knikt. Ik bleef roerloos zitten. Stap 1 was geslaagd!


~Catrijn~

Daar was Catrijn! Wat deed ze hier in vredesnaam? Dat waren nachtelven! Waar was ze mee bezig?! Ik durfde niet te vechten, bang voor mijn baby.
Catrijn trok zijn kleren aan en ging zitten. De elven begonnen tegen Catrijn te praten. Oh hemeltje.
Ik gebaarde naar Catrijn moest oprotten.
nachtelven, zei ik met mijn mond, zonder geluid. De kappen keken mijn kant op. Ik deed net alsof er niets aan de hand was. Plots stormde Catrijn naar voren en probeerde een andere elf/kap te steken maar hij dook opzij.
"REN!" gilde ik tegen Catrijn. Zelf begon ik ook te rennen maar dan de andere kant op. Ik wist dat de kappen achter mij aan kwamen. Ik was uitgeput. Ik was zo zwaar! Maar ik moest door rennen. Ik keek achterom. 1 kap. Dan was die ander toch achter Catrijn aan gegaan! Shit! Ik zakte door mijn knieën en de kap sleurde me op mijn rug. Hij zette zijn mes op mijn buik.
"Nog zo'n actie en jij en je baby gaan er aan."
Ik knikte en liet me meenemen. Terug naar de vorige plek. Catrijn en de andere kap waren er nog niet...

-Cleo

Iedereen zat rond onze tafel. Cleo en Catrijn waren nog steedsweg.
Ik haalde een grote kalkoen uit mijn steenoventje. Ik zette hem op tafel en gaf iedereen een stuk.
We zaten te eten. Ik hielde de ene hand van Cowl voorzichtig vast. Hij gaf me een kneepje in mijn hand.
Ik at mijn stuk op. Toen iedereen klaar was kreeg ik een paar complimenten. Ik ruimde alles op.
Ik vond Cowl in onze kamer. Hij stond met zijn rug naar me toe.
Ik lachte zachtjes in mezelf en sprong op zijn rug. " Hebbes." Fluisterde ik zachtjes. Ik kuste hem in zijn nek.

~ Liz Red~