Rustig Avora zei ik.
Heb je nog wat parfum jouwe ruikt zoooo lekker.kom een bakkie thee beneden een moment.
Ik liep rustig naar pimpel,pimpel sorry ik deed raar ik ben bang ik wou je eigenlijk geen pijn doen.
Ik snap dat je me niet vertrouwd maar hier een roos.sorry en gaf hem een knuffel.
Ik ga even een bakkie drinken met Avora ga je mee?
Voordat ik verder kon naar mijn zoektocht naar de inspecteur, kwam die enge Saskia naar beneden.
Ze zei: 'pimpel sorry ik deed raar ik ben bang ik wou je eigenlijk geen pijn doen'
Yeah right.
Ik geloof er geen bal van. Ze toverde een roos tevoorschijn en gaf me een knuffel. Ik vond het wat ongemakkelijk en gênant, dus zei ik: 'Jaja, is wel goed zo' En ik liep weg. Hopelijk was mijn afstandelijke houding duidelijk. Ik heb gewoon niks met mensen en al helemaal niet met knuffelen.
Hopelijk is er snel meer bewijs tegen Saskia, die toch duidelijk de moordenaar is, dan kunnen we allemaal weer weg.
Ik heb vandaag de opdracht gegeven aan Mevrouw de Wit dat ze het eten klaar moet maken. Het is zo te ruiken Macaroni met Bolognesessaus. Je rook het door heel het huis. Alweer macaroni... Volgens mij kan ze niks beters koken. Hoe vaak ik hier ook kom, ze maakt macaroni.
Maar dat maakt niet uit, want het smaakt op zich niet zo slecht.
Tijdens het douchen was ik aan het denken wie mijn broer nou zou kunnen hebben vermoord. Mijn verdachte-lijstje is: Elanoire samen met haar dochter, Saskia en de tuinman. Ik houd me even op de achtergrond bij mijn 'familie' en zal ze stiekem ten onder brengen. Eerst heb ik iemand nodig die één van de andere samen met mij eens stevig kan ondervragen...
Mevrouw de Wit was zo te ruiken aan het koken en de rust keerde weer terug naar het slot.
Ik wilde alle vreemde mensen en gebeurtenissen even achter me laten en trok met terug in de serre. Ik nam plaats in een grote leunstoel en liet mijn gedachten gaan. Iedereen zit nu waarschijnlijk te denken over de daders, maar niemand heeft bewijs, toch?
Misschien moest ik nog maar eens langs de studeerkamer gaan op zoek naar bewijs, heeft dat politiemannetje geen vingerafdrukkensetje bij zich of zo? Maar als ik daar ga kijken, wordt ik dan niet meteen verdacht? Later. Ik ga nog wel, maar niet nu, laat ik nog maar even afwachten wat de rest doet.
Ik rook weer die walgelijke macaroni bulg.
Ik vond het hier lichtelijk saai worden en wil weg laten ze die verdachten nou vinden.
Mijn lijstje verdachten is pimpel rosa Helene en lief.....of zoiets
Maar nu wil ik alleen zijn en ik ging bij de rozenstruiken zachtjes snikken
toen liep ik de studeerkamer uit. Ze zei dat ze een boek aan het lezen was maar hoe kan je nou weer lezen met een boek tegen de muur. Die moet ik in de gaten houden, eigenlijk moet ik iedereen in de gaten houden. ik ging maar naar beneden en zag dat er eten was. Ik had al kunnen verwachten dat het macaroni was. Dat maakt mevrouw de wit echt elke week. Bijna dagelijks zelfs, maar ik had zo'n honger dat ik het toch opat. Toen ik klaar met eten was voelde ik me opeens heel moe en ging ik naar de personeelskamer toe om even na te denken.
rex bruin
Laatst gewijzigd door minermb op wo 12 jun 2013, 21:29, 2 keer totaal gewijzigd.
Mijn moeder en ik gingen naar de woonkamer, maar opeens werd er geschreeuwd door iemand en mijn moeder stond ernstig verbaasd naar mij te kijken. Toen kwam er een Saskia binnen met een raar, maar ook een eng gezicht. Ik zei tegen mijn moeder ''Ik moet even naar het toilet''. Maar ondertussen is de brief die ik had geschreven voor mijn ouders uit mijn zak gevallen, maar toen ik eenmaal in de wc-ruimte was. Had ik pas gemerkt dat de brief die voor mijn ouders gericht waren uit mijn zak is gevallen. En ik rende als een hijgende hond naar de woonkamer, maar de brief is opeens verdwenen. Ik hoorde iemand wegrennen ik probeerde de gene te zoeken, maar helaas. ik viel op de grond midden in de hal.
De pasta was zoals altijd wel lekker van Mevrouw de Wit. Niks op aan te merken, tip top in orde. Gelukkig maar, ik wil geen gevangenisvoedsel in dit huis... Ookal lijkt het op een gevangenis nu... Ik word wel altijd winderig na Wit's pasta's. Ik liep maar gauw naar m'n prive toilet. Ik kwam Mandy ook tegen. Er viel iets uit Mandy's zak! Ik heb het snel opgeraapt en ze had niks in de gaten. Ze moest naar het toilet volgens mij. Ik denk dat ik zo maar eens de brief ga lezen, en dat ik het misschien kan gebruiken tegen haar, en d'r familie.
Mevrouw Blaauw van Draet wilde me spreken. 'Onder vier ogen,' zei ze. Ik wenkte naar de bibliotheek. We liepen binnen. Ze vertelde haar verhaal. Ik begreep dat het over brieven ging, persoonlijke brieven aan Dr. Swart. Ze zei er zelfs bij dat ze niet van belang waren voor het onderzoek, maar ik ben natuurlijk niet van gisteren. 'Als ik ze vind, mevrouw Blaauw van Draet, zult u ze na het onderzoek weer ontvangen. Geen zorgen, u man krijgt het niet te horen als het verder niet van belang is.' Haar wangen kleurden rood. Toen ik de bibliotheek uit liep zag ik dat Rosa Roodhart en de tuinman, Rex, met elkaar aan het spreken waren. Opvallend genoeg staakten ze hun gesprek toen ze me zagen. Iedereen is achterdochtig, maar dat mag ook wel. Als ze elkaar een beetje in de gaten houden helpen ze me misschien met het onderzoek van de moord. Ik besloot naar m'n kamer te gaan. Even alles op een rijtje zetten..
"Als ik ze vind, mevrouw Blaauw van Draet, zult u ze na het onderzoek weer ontvangen. Geen zorgen, u man krijgt het niet te horen als het verder niet van belang is." met die woorden vertrok de inspecteur uit de bibliotheek. Mijn wangen waren roodgloeiend van schaamte. Het was ook belachelijk geweest, deze hele actie om het hem te vragen. Wat zou hij nu wel niet van me denken? Dat ik het gedaan had? Ik zuchtte en stond op. Het was stil in de rest van het huis. Toen ik een blik wierp op de oude klok in de hoek, snapte ik waarom. Etenstijd. Ik keek de bibliotheek rond en zag een deur in de hoek, de deur naar de studeerkamer. Ik liep er naartoe. via de studeerkamer naar de eetkamer ging vast sneller en ik kon ook nog wel vluchtig een kijkje nemen. Misschien had Alexander iets achtergelaten, een aanwijzing die naar zijn moordenaar leidde? Plotseling hoorde ik een zacht geluid aan de andere kant van de muur. Ik liet mijn hand een moment op de gouden deurklink rusten, en luisterde intensief. Toen ik stappen hoorde, gooide ik de deur meteen open. Midden in de kamer stond Rosa Roodhart, een boek in haar armen geklemd. "Wat doe jij hier?" vroeg ik cynisch. Ik kende haar reputatie maar al te goed.
Ik was na lichte twijfeling toch maar ook aangeschoven aan tafel. Stilletjes natuurlijk, want die klap van Saskia heeft mijn zelfbeeld niet echt goed gedaan.
Nu ben ik op mijn kamer en ik lig uit te buiken op bed. Misschien heb ik toch een kom te veel gepakt.
Ik besluit op te staan en ik maak de deur van mijn kamer open. Ik schrik me rot, er staat iemand vlak voor mijn deur.
'Hallo, zoek je iets?' Vraag ik vriendelijk.
De deur naast mij werd opengegooid vlak nadat de tuinman de kamer was uitgelopen.
'Wat doe jij hier?' vroeg mevrouw Blaauw van Draet.
'God, mens, je laat me schrikken,' zei ik semi-beledigd. Ze keek me boos aan.
'Waarom kan een mens niet normaal een boek lezen in een studeerkamer. Wat is daar zo raar aan?' Ik rolde met mijn ogen.
'Maar waarom zit je naast de deur?' reageerde de vrouw.
'Er stond hier een stoel, dus ik ben hier gaan zitten. Is dat zo verkeerd dan? Of had ik iets niet mogen horen?' Ik keek haar achterdochtig aan.
"Er stond hier een stoel, dus ben ik hier gaan zitten. Is dat zo verkeerd dan? Of had ik iets niet mogen horen?" Haar ogen keken me achterdochtig aan. "Natuurlijk niet, maar in tijden van rouw vind ik het wel zo beleefd om iemands privacy te respecteren. Ik had het zojuist met Meneer Grauw over het onderzoek. Als je het wilt weten, maar misschien wist je dat ook al wel." Ik keek haar kwaad aan en liep met grote stappen de kamer uit. waar ik bijna tegen Peter van Geelen aan liep. "Schat, ik heb je al een tijd niet gezien. Gaat het wel? Ik ga naar onze kamer. Zie ik je zo?" het was inderdaad een flinke tijd geleden dat ik hem gezien had. Ik gaf hem een vluchtige kus op zijn wang en liep de trap op. "welterusten".
Ik besloot de serre weer te verlaten, toen ik erachter kwam dat het eten al klaar was geweest en dat bijna iedereen al klaar was. De paar die er nog zaten praatten niet met elkaar, dus ik schoof maar aan en at mijn kommetje macaroni en had niet bepaald de puf om iets te doen. Al die stress is zo vermoeiend.
Ik ging maar richting mijn kamer, al wilde ik niet slapen. Toen ik de hoek om wilde, bleef ik toch steken, ik keek naar de deur van de ispecteur, zou hij al iets hebben?
Ik sloop naar de deur en legde mijn oor er tegenaan, toen hoorde ik wat gestommel en Pimpel stond voor mijn neus. Ik had hem vaak genoeg gezien, toen mijn ex en ik nog samen waren, een echt watje, maar hij was een goede man. 'Hallo, zoek je iets?' vroeg hij vriendelijk.
'Nee, hoor. Ik ben hier al zo lang niet meer geweest, ik vergiste me eventjes in de deur,' zei ik schijnheilig en liep snel weer weg.
Tot mijn grote vreugd zag ik daar mijn vriendin Stephania de trap op komen, of, ten minste, ik denk dat ze mijn vriendin is, want ze kwam wel erg vaak bij Alexander langs, zonder een echte reden.
Het was morgen gelukkig het was morgen.Ik had vanacht op de grond geslapen,wat vernederend voor een vrouw van mijn klassen.Ik bedacht me opeens het is vroeg ik sluip het kantoor binnen.Ik liep de trap op erg behendig en stil.Ik klikte de deurklink om daar stond ik in het kantoor.Ik begon meteen met heeel veel lezen.Wat voor interessante spulletjes liggen hier.Ah kijk oude foto's maar toen schok ik.op de foto's stonden fuchsia en swart maar.fuchsia heeft een mes achter haar rug op deze foto.wat is dit.Ik hoorde de deurklink klikken.Snel en behendig dook ik op het plafon af.ik hield me strak vast. En toen kwam die persoon binnen.
Boven aan de trap stond Elanoire, een goede vriendin van me. Al keek ze me iets vreemd aan. "Elanoire, ik heb nog helemaal niet met je gesproken na de..dood van Alexander. gaat het een beetje?" Ik liep op haar toe en sloeg mijn armen om haar heen. 'Het spijt me zo voor je.' eigenlijk was ik doodmoe en was het enige waar ik naar verlangde een warm bed. Maar ik schaamde me tegenover Elanoire, ik had haar ontweken de laatste dagen. Al weet ik niet waarom, het was in ieder geval niet terecht.
Ik ga ook maar eens iets zeggen.. 'De volgende morgen zit ik op mijn kamer, ik wist niet wat ik moet doen...
'Zou ik nou naar bendeden gaan of hier blijven' mompelde ik
Even later had ik nog steeds geen keuze en probeerde het beste er van te maken op mijn kamer,
Ik lag toen opeens iemand op mijn deur klopte.. Ik keek langs me en zag dat er 1 bed nog leeg was.. 'Zucht, ik dacht dat iedereen dus al een bed hád' Denk ik, Ik loop naar de deur en doe hem open..
Niemand? 'Hallo! Hallo!' Riep ik. Ik liep door toen ik iemand rond zag sluipen.. Het was Saskia volgens mij..
Ik liep door en hoorde een deur hard dicht vallen. Ik was eg nieuwsgierig en liep door.. toen ik de deurklink aanraakte hoorde ik een boek vallen.. ik deed de deur open. 'Hallo' Saskia, je bent hier wel! Ik keek rond maar zag haar nergens.. Maar op de grond zag ik iets liggen waar ik heel erg van schrok! Nee, het zal toch niet! Op de grond lag een fotoboek met een foto met Swart en Fuchisa, zij had iets vast. Het was een mes volgens mij.. Of het was iets anders.. 'Nee! Dacht ik 'Zij kan mijn vriend nooit vermoord hebben!' Ik wil hier weg! Gil ik
Snel gooide ik de deur dicht en rende ik naar mijn kamer. Maar toen ik binnen kwam.. Was er iemand die met me wou praten..
Ik hoorde een deur dichtgaan en zag iemand rennen door de gang. Het was Sandra, ze kwam uit de studeerkamer gerend. Vreemd.. Ik besloot de studeerkamer in te gaan. Op de grond lag een fotoboek van D r. Swart en Mevrouw Fuchsia. Mevrouw Fuchsia heeft een mes achter haar rug. Ik begin te lachen. Deze foto liet Dr. Swart me wel honderden keren zien. Elke keer als ik hier kwam om hem uit te horen over één van z'n smerige praktijkjes, pakte hij deze foto en zei: 'U moet mij niet hebben, meneer Grauw, u moet mijn vrouw hebben. Kijk maar.' Het was natuurlijk een grap. De foto was gemaakt op een kookcursus waar de twee geweest waren. Dat moet in hun gelukkigere jaren geweest zijn.. Toen ze nog oog voor elkaar hadden en Dr. Swart niet alleen zijn eigen leven leefde.
Grauw was binnen ik hoorde dat het helemaal niks was potver.maar ik verloor de kracht en knalde op de grond au.o hallo meneer grauw en ik rende weg.toen ik beneden was zag ik een luchtschacht.ik kroop erin om misschien iets te ontdekken.toen ik ergens een opening zag keek ik naar de kamer.Het was de kelder.ik sprong uit de schacht.nou wat ga ik hier vinden.
